🌴 امام باقر (علیه السلام) فرمود : رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از کنار مردى عبور می‌کرد که در باغش درخت می‌کاشت. پس آن‌ حضرت (صلی الله علیه و آله) در کنارش ایستاد و فرمود : تو را راهنمائى نکنم بر کاشتن درختى که ریشه اش پا برجاتر و میوه هایش زود رستر و بهتر و پاینده تر باشد؟ عرض کرد : چرا مرا راهنمائى فرما اى رسول خدا فرمود : چون بامداد کنى و شام کنى بگو : «سبحان اللَّه و الحمد للَّه و لا اله الا اللَّه و اللَّه اکبر» زیرا اگر آن‌ را بگویى به شماره هر تسبیحی ده درخت در بهشت دارى که هر درختى از آنها یک نوع از انواع میوه ها  می‌دهد و آنها از باقیات صالحات است. 📚 الکافی ، ج۲ ، ص۵۰۶ ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

🌴امیرالمومنین علیه السّلام: اى مردم! هر كه در عيب خود نگرد از عيب ديگران بگذرد، و هر كه به روزى خدا خشنود باشد به آنچه ديگران دارند افسوس نخورد. هر كه تيغ ستم از نيام برآورد بدان كشته گردد، و هر كه براى برادرش چاهى كند خويش در آن گرفتار آيد، و هر كه پرده ديگرى بدرد زشتى خودش هويدا گردد، و هر كه لغزش خويش را فراموش كند لغزش ديگران را بزرگ شمرد. 📚 [بهشت کافی ( ترجمه روضه الکافی ) - خطبه امير المؤمنين عليه السّلام معروف به خطبه وسيله - صفحه۳۰] 

حوزه/ حدیث غدیر از متواترات است و اگر کسی در تواتر این روایت تردید کند باید گفت او هیچ روایت متواتری را قبول نمی کند ؛ داستان غدیر را بطور تفصیل می توان در کتب «الغدیر» از علامه امینی و «احقاق الحق» از قاضی نورالله شوشتری و «المراجعات» شرف الدین و «دلائل الصدوق» از مرحوم مظفر و «لیالی پیشاور» از سلطان الواعظین و «درّالمنثور» از سیوطی ملاحظه کرد. به گزارش خبرگزاری حوزه، آیت الله دیباجی اصفهانی از اساتید حوزه علمیه قم،در سخنانی به تشریح اهمیت و فضیلت عیدغدیر سعید خم پرداخته است که به این شرح است: بسم الله الرحمن الرحیم {یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ ۖ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ ۚ وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ ۗ إِنَّ اللَّهَ لَا یَهْدِی الْقَوْمَ الْکَافِرِینَ}[۱] عید سعید غدیر را به همه مسلمانان بویژه شیعیان جهان تبریک عرض می کنم ؛ عید ولایت عیدی است که از همه اعیاد اسلامی مهم تر است ؛ راوی از امام صادق سلام الله علیه سئوال می کند که برای مسلمانان آیا عیدی غیر از عید قربان و عید فطر و روز جمعه وجود دارد ؟ قال سلام الله علیه «نعم أعظمها حُرمة» فرمود عیدی است که از همه عیدها حرمتش بیشتر است؛ روز ۱۸ ذیحجه الحرام است که پیامبر صلی الله علیه و اله منصب ولایت را به امام امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب سلام الله علیه داد و فرمود « مَنْ کنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِی مَوْلاهُ » [۲] . مسئله غدیر و اعطاء رسول الله صلی الله علیه و آله منصب ولایت و امامت را به علی بن ابیطالب سلام الله علیه در ۱۸ ذیحجه در بازگشت از حجّه الوداع اختصاص به شیعه ندارد بلکه علماء اهل سنت نیز در کتب خود آورده اند. علامه امینی رضوان الله علیه در کتاب الغدیر حدیث غدیر را از ۱۱۰ نفر صحابه و ۸۴ نفر از تابعین و از ۳۶۰ دانشمند معروف اسلامی نقل می کند [۳] حدیث غدیر از متواترات است و اگر کسی در تواتر این روایت تردید کند باید گفت او هیچ روایت متواتری را قبول نمی کند ؛ داستان غدیر را بطور تفصیل می توان در کتب «الغدیر» از علامه امینی و «احقاق الحق» از قاضی نورالله شوشتری و «المراجعات» شرف الدین و «دلائل الصدوق» از مرحوم مظفر و «لیالی پیشاور» از سلطان الواعظین و «درّالمنثور» از سیوطی ملاحظه کرد که پیامبر صلی الله علیه و اله در سال دهم هجرت روز پنجشنبه هشت روز بعد از عید قربان روز هجدهم ذیحجه الحرام بعد از مراجعت از حجه الوداع هنگامی که به غدیر خم (نزدیک جُحفه) رسید  دستور توقف قافله را دادند و قافله از حرکت ایستاد؛ غدیر خم چهارراه بود از شمال راهی بمدینه و از جنوب راهی به یمن و از شرق راهی به عراق و از غرب راهی به سرزمین مصر داشت در آنجا آیه تبلیغ نازل شد تنها آیه ای که مشتمل برتهدید عدم تبلیغ رسالت است؛ چه امر مهمی است که عدم تبلیغ آن مساوی با عدم تبلیغ رسالت است، عدم تبلیغ آن مساوی با عدم تبلیغ احکام الهیه است ؛ پیامبر صلی الله علیه و آله از خود نمی ترسید چون در مقابل بت پرستان ایستاد و بت های آنان را سب کرد و بت پرستی را استهزاء نمود و نترسید، بلکه ترس او از اتهام به (مُحاباة ) بود که منافقان بگویند چرا داماد و پسر عموی خود را جانشین خود قرار دادی، می ترسید که منافقان نبوت و عصمت او را مورد طعن و خدشه قرار دهند؛خداوند تضمین می کند و میفرماید{وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ} [۴]سیاق آیه شریفه بر امر مهمی  دلالت دارد : - عنوان {یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ} ۲- صیغه امر باب تفعیل (بَلِّغْ) که تأکیدش از باب افعال (ابلغ) زیادتر است ۳- عدم تبلیغ آن مساوی با عدم تبلیغ رسالت است مراد از از کلمه (مَا) نمی تواند احکام الهی غیر از ولایت باشد زیرا سوره مائده مدنی است نه مکی  و در اواخر عمر پیامبر صلی الله علیه و آله نازل شده و بیشتر احکام به مردم تبلیغ شده . علاوه اگر مراد از کلمه (مَا) قرآن و احکام الهی باشد شرط و جزاء در جمله شرطیه متحد می شود گویا گفته شده «ان لم تُبلّغ فما بلّغت ان لم تفعل فما فعلتَ» و این تحصیل حاصل است پس معلوم میشود مراد از کلمه (ما) ولایت و امامت است. برخی از مخالفین گفته اند کلمه (مولی) در جمله پیامبر « مَنْ کنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِی مَوْلاهُ » فقط به معنی ولی امر و رهبر نیست بلکه به معنی دوست نیز آمده است !! جواب : لفظ مشترک اگر قرینه معیّنه (نه قرینه صارفه) برای یکی از معانی داشته باشد همان معنی مراد است مانند اینکه بگوید «رأیت عینا جاریه رأیت عینا باکیه»  لفظ عین مشترک است لکن با قرینه جاریه معلوم میشود و مراد چشمه است و با قرینه باکیه معلوم میشود مراد چشم است و در جمله پیامبر صلی الله علیه و آله (مَنْ کنْتُ مَوْلاهُ فَعَلِی مَوْلاهُ) قرینه لفظیه و عقلیه وجود دارد که مراد از (مولی) رهبر و سرپرست است اما قرینه لفظیه جمله پیامبر صلی الله علیه و اله در خطبه خود :

۱- «ألست أولی بکم من أنفسکم» چنانکه در قرآن آمده: {النَّبِیُّ أَوْلَیٰ بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ ۖ }[۵] ۲- جمله دیگرش «یوشک ان اُدعی فأجیب» چطور از رحلت خود خبر داد که نزدیک است من از بین شما بروم و این جمله با تعیین جانشین و رهبری تناسب دارد نه با دوستی. ۳- چطور حدیث ثقلین را مطرح نمود و امام علی سلام الله علیه  را عِدل و هم سنگ قرآن قرار داد  اما قرینه عقلیه ۱- پیامبر صلی الله علیه و آله بعد از خطبه چطور از مردم بیعت گرفت آیا برای دوستی علی سلام الله علیه بیعت گرفت یا برای رهبری و ولایت مطلقه و جمله «بخٍّ بخٍّ لک یابن ابی‌طالب أصبَحتَ و أمسَیتَ مولای و مولی کلِّ مؤمنٍ و مؤمنَهٍ »که بعنوان تبریک و تهینت میگفتند این برای دوستی است یا برای رهبری ؟ ۲- ابلاغ دوستی امام علی سلام الله علیه ترس ندارد که خداوند به پیامبر صلی الله علیه و آله میفرماید {وَاللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ} بلکه ابلاغ رهبری و امامت موجب ترس بود ترس از اتهام به (مُحاباه ) بوده که منافقان میگویند. ۳- دستور پیامبر صلی الله علیه و اله در رابطه با توقف قافله (که در تاریخ تعداد جمعیت را از ۹۰ هزار تا صد بیست هزار نفر نوشته اند ) پیامبر صلی الله علیه وآله که « رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ »[۶]است پیامبر صلی الله علیه وآله که «بِالْمُؤْمِنِینَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ »[۷] است چطور اینهمه مردم را در بیابانی داغ و سوزنده و تفتیده حجاز (جحفه و غدیر خم ) نگه داشته؟ که اکثر همراهان یک طرف عبا را از زیر پا و یک طرف دیگرش را روی سر انداخته بودند قطعاً این دستور توقف برای مسئله مهمی است و آن مربوط به تداوم و تکمیل دین و امامت و رهبری است و لذا آیه {الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَرَضِیتُ لَکُمُ الْإِسْلَامَ دِینًا ۚ}[۸]نازل شد  چنانچه ابن جریر طبری در کتاب «الولایه»  و حافظ ابونعیم اصفهانی در کتاب «ما نزل من القرآن فی حق علی سلام الله علیه » وخطیب بغدادی در تاریخ خود آورده اند[۹] همچنین در مناقب خوارزمی ج ۱ ص ۱۱۷  و در تذکره ابن جوزی ج ۱ ص ۳۰  . علاوه در قرآن مجید کلمه (مولی) بمعنی اولی آمده چنانکه سیّد رضی علم الهدی رضوان الله علیه در ذیل آیه {مَأْوَاکُمُ النَّارُ ۖ هِیَ مَوْلَاکُمْ}[۱۰] فرموده «ای هی اولی بکم » کما قال البیضاوی و الزمخشری و غیرهما من المفسرین ایضاً ؛ {وَلِکُلٍّ جَعَلْنَا مَوَالِیَ مِمَّا تَرَکَ الْوَالِدَانِ وَالْأَقْرَبُونَ ۚ }[۱۱] مراد از (مولی) کسی است که اولی به میراث باشد .[۱۲] در خاتمه بحث چند روایت در باب محبت امام امیرالمؤمنین سلام الله علیه ذکر می کنم علامه مجلسی رضوان الله علیه در کتاب «البحار» این روایت را نقل فرمودند :  عن الرسول الله صلی الله علیه و اله «مَنْ أَحَبَّ عَلِیّاً هَوَّنَ‏ اللَّهُ عَلَیْهِ سَکَرَاتِ‏ الْمَوْتِ وَ جَعَلَ قَبْرَهُ رَوْضَةً مِنْ رِیَاضِ الْجَنَّةِ»[۱۳]پیامبر صلی الله علیه و اله : هر کس علی سلام الله علیه را دوست داشته باشد سکرات (سختیهای ) مرگ بر او آسان میشود و خداوند قبر او را باغی از باغهای بهشت قرار می دهد . عَنْ أَبِی بَصِیرٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ سلام الله علیه  قَالَ: «مَنْ قَرَأَ فِی کُلِّ لَیْلَةِ جُمُعَةٍ الْوَاقِعَةَ أَحَبَّهُ اللَّهُ وَ أَحَبَّه إِلَی النَّاسِ أَجْمَعِینَ وَ لَمْ یَرَ فِی الدُّنْیَا بُؤْساً أَبَداً وَ لَا فَقْراً وَ لَا فَاقَةً وَ لَا آفَةً مِنْ آفَاتِ الدُّنْیَا وَ کَانَ مِنْ رُفَقَاءِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ سلام الله علیه وَ هَذِهِ السُّورَةُ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام  خَاصَّةً لَا یَشْرَکُهُ فِیهَا أَحَد»[۱۴] از ابو بصیر نقل شده است که امام صادق علیه‌السلام فرمود:هر کس در هر شب جمعه سوره واقعه را تلاوت کند، خداوند او را دوست خواهد داشت و او را در نزد همه مردم نیز محبوب خواهد ساخت، و در دنیا بدبختی و تنگدستی و ناداری نمی‏ بیند، و آسیبی از آسیب های دنیا به او نمی‏ رسد، و از همنشینان امیر مؤمنان علیه‌السلام خواهد بود، و این سوره مخصوص امیرمؤمنان علیه السلام است و هیچ کس با او در آن شریک نیست. فخر رازی که از علماء سنت است در مفاتیح الغیب آورده است : «مَنْ اَرادَ اَنْ ینْظُرَ اِلی آدَمَ فی عِلْمِهِ وَاِلی نوحٍ فی تَقْواهُ وَفَهْمِهِ وَ اِلی اِبْراهیمَ فی حِلْمِهِ وَ اِلی یحْیی بْنِ زَکریا فی زُهْدِهِ وَاِلی مُوسی فی هَیبَتِهِ وَاِلی عیسی فی عِبادَتِهِ فَلْینْظُرَ اِلی عَلی بْنِ اَبی طالِبٍ»؛[۱۵] هر کس می خواهد علم حضرت آدم و تقوا و فهم حضرت نوح و حلم حضرت ابراهیم و زهد حضرت یحیی و هیبت حضرت موسی و عبادت حضرت عیسی را ببیند، به علی بن ابی طالب بنگرد. الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَهِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّهِ المعصومین عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته سید محمد تقی دیباجی اصفهانی [۱] سوره مبارکه مائده آیه ۶۷ [۲] مفاتیح الجنان ص ۲۷۶ [۳] الغدیر ج ۱ ص ۲۳۰ [۴] سوره مبارکه مائده آیه ۶۷ [۵] سوره مبارکه احزاب آیه ۶ [۶] سوره مبارکه انبیاء آیه ۱۰۷ [۷] سوره مبارکه توبه آیه ۱۲۸ [۸] سوره مبارکه مائده آیه ۳ [۹] ج ۲ ص ۴۹۸ [۱۰] سوره مبارکه حدید آیه ۱۵ [۱۱] سوره مبارکه نساء آیه ۳۳ [۱۲] سفینه البحار ج ۶ ص ۶۰۸ [۱۳] بحارالانوار ج ۷۴ ص ۸۱ – سفینه البحار ج ۴ ص ۲۱۰ [۱۴] سفینه البحار ج ۷ ص ۲۷۰ [۱۵] مفاتیح الغیب ج ۸ ص ۲۴۸ ذیل آیه شریفه ۶۱ سوره مبارکه آل عمران .

✳️ «صراط مستقیم» هر روز در نماز خود وقتی سورۂ حمد را می خوانیم به «اهدنا الصراط المستقیم» می رسیم ، که از خدا دائم در نمازهایمان میخواهیم که ما را به راه راست ، هدایت کند اما صراط مستقیم چیست؟ خداوند در سوره "یس" آیه:۶۱ می فرماید:و اَنِ اعْبُدُونِی هذا صِراطٌ مُستَقِیمٌ یعنی« مرا عبادت کنید، این صراط مستقیم است » یعنی هر حرف و یا عملی که می خواهم  انجام دهم باید ببینم که آیا رضای خدا در آن هست یا نیست..آیا عملم و حرفم و نگاهم و شوخی ام رنگ و شکل بندگی دارد یا از روی دلم بخواهد است... اگر این روحیه را داریم معلوم است دعای هر روزمان درنماز (اهدنا الصراط المستقیم) مستجاب شده. صراط مستقیم یعنی اینکه کارم ، دل مولایم امام زمان و امیر مؤمنان را نشکند ، یعنی کارم و حرفم  و دغدغه ام امام زمانم باشد شخصی از امام باقر (ع)  پرسید که منظور از قول خداوند: « انک لتهدی الی صراط مستقیم » چیست؟ امام فرمودند: تو امر می شوی و فرا خوانده می شوی به ولاية علی( به واسطۂ این قول خدا ) و در ادامه حضرت «صراط مستقیم» در آیه را معنی کردند. « و علیٌّ هُوَ الصِّراطُ المُستَقیمُ » و علی همان صراط مستقیم است 📚بصائر الدرجات ج:1 ص ۷۷ _ ۷۸

علی یعنی قیامت در قیامت علی سالم علی سلم و سلامت علی در چهره ی مومن علامت علی بر کافران یعنی ملامت علی غفار براهل ندامت علی سلطان دین شاه امامت علی شمشیر علی یعنی شهامت علی گو تاشودشیرین کلامت علی گو تاشود دنیا به کامت علی گو تا شود هستی غلامت دلا در زندگانی با هدف باش غلام حضرت شاه نجف باش علی صدیق علی صدق است وصادق علی معشوق علی عشق است و عاشق علی نور فلق رب المشارق علی مافوق ادراک است و فائق علی حق است و کشاف الحقایق علی خلق خدا بر خلق خالق علی رزق و علی رزاق و رازق علی وارسته از بند علایق علی فرق و علی فاروق و فارق علی حجت به مجموع خلایق علی میزان علی معیار ایمان قسیم جنت است و نار نیران علی یعنی که انصاف و مروت علی یعنی که در عین شجاعت به زیردست خود باید فتوت علی یعنی که یک دنیا صلابت علی جان نبی جان رسالت علی دنباله ی راه نبوت علی قادر علی قدر است و قدرت علی رحمن علی آیات رحمت علی حبه رضوان و جنت علی بغضه نیران و ذلت دو عالم را به عشق او بهشتم چه غم دارم که با او در بهشتم علی آیات قران مبین است علی در عرش با حق همنشین است علی حق است و حق علی

مالک بن انس گفت: از زُهری درباره زاهدترین مردم در دنیا پرسیدم و او در پاسخ گفت: علی بن ابی‌طالب(ع)! سپس گفت: «...به ما گزارش شده که امام علی(ع) حدود یک سال اشتهای جگر کباب شده همراه با نان شیرمال را داشت(اما از تهیه آن خودداری می‌کرد). روزى فرزندش امام حسن(ع) که روزه‌دار بود، به یاد این موضوع افتاده و غذای مورد علاقه پدرش را فراهم کرد و هنگام افطار در جلوی روی ایشان نهاد. در همین هنگام، بینوایى به درِ خانه آمد. على(ع)‏ فرمود: پسرم این غذا را به او بده تا فرداى قیامت، در نامه عملمان این آیه خوانده نشود: «نعمت‌هاى پاکیزه خود را در زندگى دنیایتان[خودخواهانه‏] صرف کردید و از آنها برخوردار شدید[1]».[2] برخی معتقدند که این ماجرا در زمان خلافت ‌حضرتشان رخ داد.[3]   [1]. احقاف، 20. [2]. ابن حیون، نعمان بن محمد، شرح الأخبار فی فضائل الأئمة الأطهار(ع)، ج ‏2، ص 362 - 363، قم، مؤسسه نشر اسلامی، چاپ اول، 1409ق. [3]. تهرانى، سید محمد حسین، معرفة المعاد، ج ‏8، ص 22، بیروت، دار المحجه البیضاء، چاپ اول، 1416ق.

✍️ هیهات! دیگر جامعه ی بشریت زمامداری بر خود ببیند که کفش خود را وصله بزند تا پابرهنگان قلمرو زمامداریش کفشی پیدا کنند و بپوشند. پیراهن خود را بدهد انقدر وصله بزنند تا دیگر از دادن به وصله زننده شرمنده گردد. هیهات! که روزی فرا رسد که این کره ی خاکی مردی را ببیند که زمامداری چند کشور پهناور اسلامی آن روز را برای اینکه مرتکب دروغی نشود، زیر پا بگذارد. دیگر از این پس مانده ی تاریخ نتوان توقع انسانی را داشت که با شنيدن ظلم به یک زن یهودی که با جامعه ی اسلامی در حال همزیستی به سر میبرد، با کشیدن خلخالی از پایش توسط دشمن چنان مضطرب شود که بگوید: «اگر یک انسان باایمان از شنیدن چنین خبری بمیرد، در نزد من مستحق سرزنش نمیباشد.» 📖 علامه جعفری