📔#نهج‌البلاغه_خوانی 📜مطالعه #خطبه‌های_نهج‌البلاغه در ۲۲۶ روز 🗓#سهم_روز_129 🔰#ترجمه_خطبه_155(در این خطبه شگفتی‌های آفرینش خفّاش را بیان می‌فرماید.) 1⃣ وصف پروردگار ✍ستایش خداوندی را سزاست که تمامی صفت‌ها از بیانِ حقیقتِ ذاتش در مانده، و بزرگی او عقل‌ها را طرد کرده است، چنان‌که راهی برای رسیدن به نهایتِ ملکوتش نیابد. او خدای حق و آشکار، سزاوارتر و آشکارتر از آن است که ديده‌ها می‌نگرند. عقل‌ها نمی‌توانند برای او حدّی تعیین کنند، تا همانندی داشته باشد، و اندیشه‌ها و اوهام نمی‌توانند برای او اندازه‌ای مشخص کنند تا در شکل و صورتی پنداشته شود. پديده‌ها را بی آن‌که نمونه‌ای موجود باشد یا با مشاوری مشورت نماید و یا از قدرتی کمک و مدد بگیرد آفرید. پس با فرمان او خلقت آن به کمال رسید و اطاعت پروردگار را پذیرفت و پاسخ مثبت داد و به خدمت شتافت، و گردن به فرمان او نهاد و سرپیچی نکرد. 2⃣ شگفتی‌های خفّاش ✍از زیبایی‌های صنعت پروردگاری، و شگفتی‌های آفرینش او، همان اسرار پیچیده حکیمانه در آفریدن خفّاشان است. روشنی روز که همه چیز را می‌گشاید، چشمانشان را می‌بندد، و تاریکی شب که هر چیز را به خواب فرو می‌برد، چشمان آن‌ها را باز می‌کند. چگونه چشمان خفّاش کم بین است که نتواند از نور آفتاب درخشنده روشنی گیرد؟ نوری که با آن راه‌های زندگی خود را بیابد، و در پرتو آشکار خورشید خود را به جاهایی رساند که می‌خواهد، روشنی آفتاب خفّاش را از رفتن در تراکم نورهای تابنده اش باز می‌دارد، و در خلوتگاه های تاریک پنهان می‌سازد، که از حرکت در نور درخشان ناتوان است، پس خفّاش در روز پلک‌ها را بر سیاهی ديده‌ها اندازد، و شب را چونان چراغی بر می‌گزیند، که در پرتو تاریکی آن روزی خود را جستجو می‌کند، و سیاهی شب ديده‌های او را نمی‌بندد، و به خاطر تاریکی زیاد، از حرکت و تلاش باز نمی‌ماند. آن‌گاه که خورشید پرده از رخ بیفکند، و سپیده صبحگاهان بدمد و لانه تنگ سوسمارها از روشنی آن روشن گردد، شب پره، پلک‌ها را بر هم نهد، و بر آنچه در تاریکی شب به دست آورده قناعت کند. پاک و منزه است خدایی که شب را برای خفّاشان چونان روز روشن و مایه به دست آوردن روزی قرار داد، و روز را چونان شب تار مایه آرامش و استراحت آن‌ها انتخاب فرمود، و بال‌هایی از گوشت برای پرواز آن‌ها آفرید، تا به هنگام نیاز به پرواز، از آن استفاده کنند، این بال‌ها، چونان لاله‌های گوشند بی‌پر و رگ های اصلی، امّا جای رگ ها و نشانه‌های آن را به خوبی مشاهده خواهی کرد. برای شب پره‌ها دو بال قرار داد، نه آنقدر نازک که در هم بشکند، و نه چندان محکم که سنگینی کند؛ پرواز می‌کنند در حالی که فرزندانشان به آن‌ها چسبیده و به مادر پناه برده‌اند، اگر فرود آیند با مادر فرود می‌آیند، و اگر بالا روند با مادر اوج می‌گیرند. از مادرانشان جدا نمی‌شوند تا آن هنگام که اندام جوجه نیرومند و بال‌ها قدرت پرواز کردن پیدا کند، و بداند که راه زندگی کردن کدام است و مصالح خویش را بشناسد. پس پاک و منزه است پدید آورنده هر ‌چیزی که بدون هیچ الگویی باقی مانده از دیگری، همه چیز را آفرید. 💠منبع: نرم‌افزار نهج‌البلاغه نوین ✅ کانال دقایقی با قرآن👇 🆔 @daghayeghibaquran