⭕️رهبر معظم انقلاب : من شمشیر را کشیده‌ام! منتها نوع میدان امروز با نوع میدان ان سال‌های اول تفاوت دارد! #جهاد_تبیین

ببینید فیلم های تینیجری هالیوودی چه توهمی ایجاد کرده: حسرت برای چیزی که وجود خارجی نداره! بنده از یکی از بهترین دبیرستان های کلفرنیا فارغ التحصیل شدم و مدرسه ما چنین کمدهایی جز در زنگ ورزش که محدود به همان زمان بود نداشت! اون چیزی که در فیلم ها می بینید جز در مواردِ خاصِ مدارسِ خصوصی در مدارس عمومیِ امریکایی وجود خارجی نداره. یعنی اینکه کمد خودت رو داشته باشی و به درِ لاکر عکس و یادداشت چسبانده باشی، بعد گهگاهی وسط راهرو دعوا بشه و یا کراش بزنی روی فلان دختر و پسر، اینا همه اش غیرواقعی است . مثل فیلم های ترکی که صرفا جنبه صادراتی دارند و با واقعیات ترکیه همخوانی نداره، این تصاویر هم در فیلم های هالیوودی ساخته میشن برای صادرات "فرهنگِ امریکایی". برای ایجاد حسرت در دل های جوان آسیایی! احتمال اینکه شما در مدرسه ای در امریکا گلوله بخوری خیلی خیلی بیشتر است از احتمال داشتن چنین کمدی

⭕️ درس می‌خوانم و مشکلات را برطرف می‌کنم 🔺 جوان چگونه ناامید می‌شود؟

🎥 شهید بهشتی: اعمال قدرت برای مهار آزادی‌های نامشروع باید توسط حکومت باشد نه دیگران باید با قدرت جلوی قانون‌شکنان را گرفت و طبق تعالیم اسلام این اِعمال قدرت باید صرفا به‌وسیلهٔ حکومت باشد. @Farsna

امروز باید به فکر فردا بود......

🔺اسلام معاویه این روزها خیلی خودنمایی میکند.

📌 هیچکس زبانِ رهبری نیست....

🔴 رزمنده تنها در مبارزه با حرام سیاسی و حرام شرعی بیحجابی.... ⏪ هر چه بیشتر از زمان اجرای طرح مبارزه با کشف حجاب می‌گذرد به این ویراست حاج مهدی سلحشور بیشتر اعتقاد پیدا میکنم : ▪️حاج مهدی سلحشور مداح اهلبیت اخیرا با ذکر خاطره ای از سردار رادان نوشت: درگیری سنگین چند ساعته‌ای با دموکرات‌ها داشتیم و زیر آتش شدید بودیم.دوشکاچی کنارم کُپ کرده بود. یکنفر پرید پشت دوشکا و در کنار شلیک، نیروها را هدایت می‌کرد.دیدم سردار رادان است. ▪️۳۰ سال گذشته و او همچنان رزمنده وقت شناس میدان است و جور کپُ کرده‌ها را نیز می‌کشد. خدا قوت شهید زنده. ⏪حق با حاج مهدی هست ،همه نهادها و سازمان ها و ارگان ها جا خالی دادند و سردار رادان و نیروی انتظامی را در وسط میدان مبارزه با سرویس های امنیتی غرب در قضیه کشف حجاب تنها گذاشتند و ایشان جور کُپ کرده ها را به تنهایی می‌کشد 🔴 #بیداری_ملت

🔹یک #هدیه_۲۵ ثانیه ای بسیار #ارزشمند از طرف سید مرتضی آوینی برای همه ما 🔹هدیه ای که پس از دیدن و شنیدنش، خود #آرامشی غیرقابل وصف را به ما هدیه می دهد! با هم ببینیم. ‎‎‌‌‎‎🌹🍃🌹🍃 @shahidNazarzadeh

🎥این کلیپ با کپشن دروغ ۵ میلیون ویو خورده !!😳😳😳 ▪️نحوه برخورد مناسب ژاپنی‌ها با چمدان مسافرین و برخورد فاجعه‌بار ایرانی‌ها ؟! 📌▪️ببینید اصل ماجرا چی بوده... ▪️تحقیر ایرانی در دستور کار دشمن و.....

- آقای خامنه‌ای چجور آدمیه!؟ + همونطور که تو کتاب نوشتم، مااااه @Roshangari_ir

📌الگوی سیاه و سفید کردن تصاویر حماسی قهرمان دفاع مقدس 🎬فیلم «غریب» ادامه یک الگوی مد شده در سینمای ایران است که نگاه سیاه و سفیدی به قهرمانان هشت سال جنگ تحمیلی دارد. بنیانگذار این مشی نمایشی «محمدحسین مهدویان» است. او در روانشناختی نمایشی از «شهیدحاج احمد متوسلیان» از گزاره پررنگ کردن مناسبات خانوادگی استفاده کرد تا خشونت شخصی که به این شهید نسبت می‌دهد را تئوریزه کند. او اثرات روانی تصیمات خانوادگی پدر شهید را در مبارز و انقلابی شدن احمد متوسلیان دارای تاثیر توصیف می‌کند. سیاست یکی به نعل یکی به میخ، به عنوان الگوی پیش‌تر استفاده شده زمانی در این فیلم زمانی پررنگ تر می‌شود که با استفاده از صدای واقعی شهید متوسلیان موضوع مسائل مالی مرتبط با نهادی که «حاج‌احمد» در آن فعالیت می‌کند را چاشنی وجه انتقادی «ایستاده در غبار» می‌کند. همین الگوی پرداخت دراماتیک «سیاه و سفید»ی در مورد موقعیت مهدی مورد استفاده قرار گرفت. در این فیلم موقعیت تحت فشار قرار گرفتن «حمید باکری» و نوشتن توبه نامه با استفاده از فصلی تحت عنوان "من باکری نیستم" چاشنی روایت فیلم می‌شود تا قهرمان تنهایی که سایر فرماندهان از پشتیبانی او چشم‌پوشی کردند در متن اثر برجسته شود. ادامه این سیاست در فیلم غریب به علتی همزمانی با آشوب‌ها پررنگ‌تر می‌شود. در افتتاحیه فیلم (سکانس آغازین) با چالش و جدلی پر ابهام بروجردی با فردی امنیتی آغاز می‌شود و دیالوگ‌های دوپهلوی فیلم در متن اثر گسترش پیدا می‌کند. د ائما در فیلم تاکید می‌شود گزارش‌هایی منفی درباره فعالیت‌های «شهید بروجرودی» به نگارش درآمده و او به این مسائل بی اعتناست. گویی او فرمانده‌ای است که عملکردش مطلوب سازمانی نیست که در آن فعالیت می‌کند. مصداق چنین ارائه‌ای در اختلاف حمید باکری در فیلم موقعیت مهدی و جدل شهید«محسن وزوایی» و حاج احمد متوسلیان در ایستاده در غبار نمود پیدا می‌کند. در تبیین گزاره پرداخت دراماتیک «سیاه و سفید» فرماندهان جنگ، به مشی حماسی قهرمان محوری در فیلم غریب باید اشاره کرد.در بخش سفید فیلم، پرداختن به وجوه شاعرانه، هنر دوستی و دلیری «شهید» در فیلم از کیفیت بالایی برخودار است، اما برخی منولوگ‌ها و دیالوگ‌های دارای معنایی دو پهلوست. شعار «عاشقانه‌ای برای آزادی » تبدیل به یکی از دستاویزهای تبلیغاتی فیلم در فضای مجازی شد. فیلمی که تولید آن با آشوب‌های اخیر همزمان شد. در روزهایی که پس از فوت مرحومه مهسا امینی در اغلب شهردهای کردنشین فضای اعتراضی ناگهان شعله‌ور شد توجه به کاشت منولوگ کاک شوآن در متن بسیار قابل تاویل و بررسی است. کاک شوان خطاب به سایر همراهان کومله مسلحش می‌گوید: برش تصویری اول تن تمیز، خون تمیز می‌خواهد. ما از جان و مالمان گذشتیم مردم هم با ما هستند. فقط حرف کرد و کردستان نیست، سقز مریوان، پاوه، بانه و همه و... مثل شما آمده‌اند به میدان. سنندج چشم حرکت است، بیرق سرخ حرکت. فرداست... که فریاد آزادی خواهی ما از خراسان تا آذربایجان، از گیلان تا سیستان همه جا شنیده شود. وقتی هم که خلق راه بیفتد، هر خس و خاشاکی را با خودش می‌برد. در صورتیکه شعارهای کومله به صورت گل درشت در همان مقطع صرفا درباره اقلیم کردستان مطرح می‌شد، اما کاک‌شوان منولوگی را ادا می‌کند که توسط آشوب‌طلبان در پاییز سال گذشته تکرار می‌شد و عمدتا ادعا می‌کردند موج این آشوب‌ها به تدریج گسترش پیدا خواهد کرد. در این منولوگ کاک شوان از شهرهایی نام می‌برد که غلظت آشوب‌، در آن‌ها بیشتر بود. در سکانسی خاص شهید بروجردی از همکاران امنیتی‌اش در مورد دستگیر شدگان در قائله سنندج سئوال می‌کند. کاراکتر امنیتی با ایفای رحیم نوروزی، درباره دستگیر شدگان پاسخ می‌دهد تعدادشان خیلی بیشتر از پیش‌بینی‌هاست و تمامی آسایشگاه‌ها را تبدیل به زندان کردیم. برش تصویری دوم در این بخش یک دیالوگ از شهید برجرودی شنیده می‌شود که قطعا صحت و استدلال تاریخی و دارماتیک ندارد و از همان چاشنی‌های دوپهلویی محسوب می‌شود که برای روند پررنگ شدن این‌همانی‌های مرسوم به کار گرفته شده است. کاراکتر بابک حمیدیان در فیلم غریب می‌گوید: دوسال پیش یک شب زمستان با سعید رفتیم روی تپه‌های اوین از بالا زندان را نگاه کردم، بهش گفتم ما انقلاب کردیم این زندان خالی شود اما الان جا نداریم. هنوز هم جا نداریم. نکته مهم در مورد این مونولوگ تحمیل شده این است که دستگیرشدگان در روایت فیلم در منطقه کردستان زندانی شده‌اند و هیچ ارتباطی با زندان اوین و توصیف آن ندارند. آنچیزی که چالش این همانی سازی فیلم را تشدید می‌کند تاریخ‌های استفاده شده در متن اثر است. تصویری از فیلم که تاریخ آغاز آشوب‌های اقلیمی در آن درج شده است. این تاریخ فروردین ۱۳۵۹ است.