📩دو مطلب از فرهیخته محترم حضرت حجت‌الاسلام آقای شیخ مصطفی ترابی 📍به بهانه یازدهم اردیبهشت، روز جهانی کار و کارگر 🔸🔹🔸آیت‌الله سید محمدمهدی میرباقری -منتخب مردم استان سمنان در مجلس خبرگان-: «اگر بخواهيم فرهنگ اجتماعي را بازسازي كنيم به‌طوري كه بستر حكومت ديني باشد، به‌ناچار بايد در اعتقادات ديني خودمان بازنگري بكنيم. ما براي ايجاد حكومت ديني كه بر بستر فرهنگ اسلام جاري بشود و مديريت اجتماعي را مبتني بر اسلام برنامه‌ريزي كند نياز به يك اعتقاداتي داريم كه واحد مطالعه‌اش، جامعه و تاريخ باشد. ما باید اعتقادات ديني‌مان را گسترش بدهيم. فرضاً شما متديّنين را ببينيد که در امور مالي‌شان چطور عمل مي‌كنند؟ حساب سال دارد، در حلال و حرامش دقت مي‌كند، ولي همين آدم وقتي مي‌خواهد يك شركتي بزند، يك كارخانه‌اي بزند، و قراردادي ببندد، اين محاسبه را نمي‌كند كه اين تجارتي كه انجام مي‌دهد سرانجام اقتدار اقتصاد اسلام با آن واقع مي‌شود و يا اقتصادهاي بيگانه. معنايش اين است كه فرهنگ دينداري ما ظرفيت محاسبه‌ای در اين مقياس ندارد؛ لذا بايد كلاسِ‌ فرهنگ دينداري ما ارتقا پيدا كند، به طوري كه بتوانند رابطه‌ اعتقادات خودشان را با موضع‌گيري‌هاي اجتماعي‌شان (در حوزه‌ سياست، فرهنگ، اقتصاد و امثال اينها) بفهمند، نه با موضع‌گيري‌هاي زندگي خصوصي و فردي‌شان. يكي از كارهايي كه ماركسيست‌ها مي‌كردند اين بود كه رابطۀ بين ايدئولوژي خودشان با موضع‌گيري اجتماعي را به شدت تبيين مي‌كردند؛ لذا كسي كه آن ايدئولوژي را انتخاب مي‌كرد در مواضعش _ در معاشرت و رفت و آمد و كاركردنش _ تأثير مي‌گذاشت. فرضاً اگر مي‌خواست كار كند، نمي‌رفت در كارخانۀ بنز كار كند، بلكه در كارخانه‌ لوكوموتيوسازي مشغول به كار مي‌شد؛ مي‌گفت این، براي طبقه‌ #كارگر كار مي‌كند و آن، براي طبقه‌ سرمايه‌دار. اين معنايش اين است كه رابطه‌ي اعتقادات خودش و نگاه تاريخي اجتماعي خودش را با عمل اجتماعي‌اش مي‌ديد.‌ اين [مطلب] را در حوزۀ فرهنگ اسلامي بايد بازتوليد كرد به طوري كه رابطۀ بين رفتار اجتماعيِ ما با فرهنگ مذهب كاملاً تبيين بشود. 🔻منبع: ✳️ https://eitaa.com/mirbagherii1402 🔹🔸🔹بخشی از مقاله «کارگر»، به قلم شهید سید حسن شاهچراغی، نماینده مردم دامغان در مجلس شورای اسلامی و سرپرست مؤسسه کیهان اول ماه مه، روزی است که جهان به کارگر اختصاص داده است و گروه‌ها و … بدان ارجی فراوان می‌نهند؛ اما این بزرگ‌داشت‌ها و این شعارها و راه‌پیمایی‌ها، تا چه اندازه دردِ دلِ کارگر را از بین برده است و تا چه اندازه نجات‌بخش کارگران بوده است؟ ... هنوز بهره‌کشیِ انسان از انسان، در جهان غرب به شکل وقیحانه‌ای استمرار دارد و هنوز سلطه‌ی کُشنده و رنج‌آور انسان بر انسان، استعدادها را می‌کوبد و در شرق، سلطه‌ی کارفرما جایش را به سلطه‌ای بزرگ‌تر داده است و دولت، یکه‌تاز این استثمار، تا ابرقدرت شود، تا سلاح هسته‌ای بسازد و تا بتواند جایی دیگر و مکانی دیگر را به زیر یوغ بکشد و هنوز زحمت‌کش چینی و روسی، در چاه کمون‌ها و اشتراکی‌ها می‌لولد و کاسه‌ای بر دست، تا غذایی تهیه کند و چیزی که برایش باقی نمانده، آزادی، رشد و اختیار می‌باشد. سال‌ها است که اول ماه مه، بزرگ داشته می‌شود و سلطه‌ی سرمایه‌دار جبّار و یا دولت قهّار بر سر اوست و هنوز انسانیت او چپاول می‌شود و استعدادش می‌میرد و باز هم اوست که بهره می‌دهد. ... و اینک یک استثنا در جریان تاریخ صورت گرفت؛ یک انقلاب که ویژگی‌هایی دارد؛ یک حرکت که از قرن‌ها قبل، سابقه‌ای از آن وجود ندارد؛ یک نهضت که همه‌ی معیارهای موجود را به هم می‌زند و یک نهضت که در کنار گوشِ بوق و کرناهای ماتریالیستی دنیا، از روح معنویت برخوردار است؛ ... انقلاب اسلامی مردم ایران؛ انقلابی با ایدئولوژی اسلامی و جهان‌بینی الهی؛ انقلابی این‌گونه در هیچ جای دنیا تاکنون صورت نگرفته است و حتی در جهانِ نزدیک به عصر ما. ... انقلاب اسلامی به اقتضای ایدئولوژی، یک نظام برجسته‌ی اقتصادی را توصیه می‌کند؛ اقتصادی که بهره‌کشی را محکوم می‌کند؛ سلطه را برمی‌دارد؛ می‌گوید اقتصاد باید به وسیله‌ی خود مردم تنظیم گردد و کارگر، مالک کار خودش هست؛ کارگر کارش را با ارزش واقعی آن باید بفروشد و کسی حق ندارد از زحمت و رنج دیگر[ی] بهره ببرد و با این اعتقاد که رفع مالکیت و نفی آن تا به‌حال هیچ مشکلی را در جهان حل نکرده است، کارگر و هر کسِ دیگر را مجاز می‌داند تا مالک ابزار تولید خود باشد. اسلام، کار را تعیین‌کننده‌ی نوع تفکر نمی‌داند؛ این انسان است که نه اسیر کار خود می‌گردد و نه اسیر نظام موجود، بلکه باید رها تصمیم بگیرد و آزاد بیندیشد. کار، خود می‌تواند وسیله‌ای در جهت رشد ایدئولوژی باشد و باید این رنگ را حفظ کند... 🔻ادامه مقاله را در اینجا بخوانید: ✳ https://b2n.ir/beitolhoda40 ✌️🏻 @damghan_enghelabi ✌️🏻