مطبخ خانه مجیر (((((((((( تاسیس: 1398 مساحت: 70 متر مربع تعداد طاقچه ‏ها: 5 طاقچه مکان: خمینی ‏شهر، خیابان مدرس خانه تاریخی مجیر تاریخچه: به منظور آشنایی نسل جوان با فضای مطبخ‏ خانه ‏های قدیمی و لوازم آشپزخانه گذشتگان، مطبخ خانه مجیر به مساحت حدود 70 مترمربع با تعدادی از ابزار و وسایل پخت غذا، ظروف قدیمی ‏آشپزخانه، تنور و لوازم پخت نان،و تابلوهای با عناوین سیر تحول آب‏رسانی، پخت و پز و روشنایی در منطقه آماده شده است. از جمله جاذبه های مطبخ مجموعه ای از قوطی کبریت های دهه 1340 و1350 می باشد. نقل از کتاب جاذبه های خمینی شهر https://eitaa.com/danehnameh

جاذبه های خمینی شهر //// عمارت ایوان کوشک حاج مهدی زهتاب مالک اولیه: حاج مهدی زهتاب دوره تاریخی: اواخر قاجار مرمت : سال 1398 و 1399 تاریخ ثبت در آثار ملی ایران: 24 شهریور 13983 شماره ثبت: 32766 نشانی: خمینی ‏شهر خیابان شریعتی شمالی کوچه مجتبی کریمی شماره 61 خمینی ‏شهر خیابان بوعلی کوچه مقابل بنیاد شهید نقل از کتاب جاذبه های خمینی شهر https://eitaa.com/danehnameh

موزه مردم ‌شناسی خمینی ‏شهر شروع به کار: 1388 نشانی: خمینی ‏شهر، بلوار توحید، خانه تاریخی سرتیپ خیابان امام(جنوبی)، کوی شماره ،13 شهید نقدی این موزه در بخش دیوانخانه خانه سرتیپ امینی قرار دارد. موزه دارای غرفه‌های مراسم، مشاغل، حجاب و پوشش زنانه، نساجی، روشنایی، ظروف فلزی، میوه و فرآورده‌های آن، خانه‌داری، پخت و پز، ظروف سفالین، زندگی، سنگ مربوط به مردمان شهرستان می‏باشد. نقل از کتاب جاذبه های خمینی شهر https://eitaa.com/danehnameh

موزه مردم ‌شناسی جوی‌آباد قدیم تاسیس: 1391 تکمیل و بازگشایی مجدد: 1399 محل احداث: حمام قدیمی‏‏ متعلق به دوره‌ صفویه نشانی: خمینی ‏شهر، جوی ‏آباد، خیابان شهید فهمیده، نزدیکی امامزاده سید‌نجم‌الدین. نقل از کتاب جاذبه های خمینی شهر https://eitaa.com/danehnameh

معرفی آثار نویسندگان و شعرای خمینی ‏شهری عنوان کتاب: راویان ماربین جلد سوم پدید آورنده: محمدعلی شاهین تعداد صفحات: 169 صفحه رقعی سال انتشار: 1399 ناشر: گفتمان اندیشه معاصر. موضوع: این کتاب از سلسله کتابهای تاریخ شفاهی شامل 26 گفتگو از تحولات سده در مقطع زمانی تشکیل بخش سده تا تغییر نام به همایون‏شهر است. در نگارش این کتاب که به صورت پرسش و پاسخ است از اظهارات افرادی چون خسرو رفیعی؛ دبیر سرشناس شهر، اکبر شاهین؛ فرزند آقا رضا شاهین یکی از شهرداران دهه 1330 سده، امیرحسین امینی، دیگر شهرداران دهه 1330 سده، علی زهتاب پسر اهدا کننده زمین بیمارستان سده، خانم آغا شریفی؛ اولین زن معلم سدهی، جعفرکتابی، دایرکننده کتابفروشی در اواخر دهه 1330در سده، اسماعیل جوهری، راننده پیشکسوت خط سده، سید مجتبی لقمانی، بانی داروخانه لقمانی سده، ناهید معدل، اولین مامای تحصیل کرده شاغل در سده و همایونشهر و... استفاده شده است. https://eitaa.com/danehnameh

به بهانه فروردین 1310 سالروز صدور حکم تاسیس بلدیه سده ((((())))))) در اوایل قرن چهاردهم دهستان ماربین شامل حدود 58 آبادی به مرکزیت سده به عنوان یکی از دهستان های اصفهان شناخته می شد. سده متشکل از سه قریه نزدیک بهم و بزرگ فروشان و خوزان و ورنوسفادران بود. در همین دوران بلدیه اصفهان و به دنبال آن بلدیه شهرضا و نجف آباد تاسیس شد. اهالی سده بارها در خواست تاسیس بلدیه را در منطقه خود به حکومت اصفهان منعکس کردند. عاقبت در سال 1310 یعنی حدود 20 سال پس از تصویب قانون اولیه بلدیه با تاسیس بلدیه در سده از سوی حاکم اصفهان موافقت شد. از آن تاریخ شهرداری تحولات بسیاری را پشت سر گذاشته است. تعدادی ازآنها عبارتند از: فروردین 1310 صدور حکم میرزا ابراهیم خان سرتیپ برای انجام کارهای مقدماتی تاسیس بلدیه در سده آبان 1310 اولین انتخابات انجمن بلدی سده دی ماه 1310 تدوین اولین بودجه بلدیه سده برای سال 1311 توسط انجمن بلدیه سده فروردین 1311 حضور شهردار انتصابی به نام میرزا علی محمد خان ملک در سده و تعیین ساختمانی که برای مریضخانه ساخته شده بود به عنوان بلدیه سال 1312 بروز اختلاف بین اعضای بلدیه و شهردار انتصابی تابستان 1312 تعیین حبیب اله وفایی از نوادگان رحیم خان سدهی به عنوان شهردار. سال 1315 تغییر نام بلدیه به شهرداری اسفند 1320 اتمام کار حبیب اله وفایی اواسط دهه 1320 استقرار شهرداری در ساختمان ویژه خود در محله فروشان(شهرداری ناحیه 2 فعلی) سال تغییر نام شهرداری سده به شهرداری خمینی شهر 1338 سال 1370 تاسیس دو ناحیه شهرداری یک و دو ناحیه دو همان ساختمان قدیمی و ناحیه یک در خیابان شریعتی جنوبی در ساختمان اجاره ای مقابل مجتمع الزهرا وافع بود. پیشتر شهرداری به سه بخش 1 و 2 و 3 تقسیم بندی شده بود. در آن دوره رو ی کاشی های اسامی کوچه ها اول بخش مربوطه و سپس نام کوچه می آمد. اواخر دهه 1370 بهره برداری از ساختمان مرکزی شهرداری در میدان قدس سال 1380ایجاد معاونت عمرانی آبان 1383 افزایش نواحی شهرداری از دو ناحیه به چهار ناحیه //// علاقه مندان به تاریخ شهرداری می توانند با مراجعه به سایت دانشنامه خمینی شهر در فضای اختصاص یافته به شهرداری اطلاعات لازم را کسب کنند. بیشتر ازhttp://daneshnam.ir / /////// https://eitaa.com/danehnameh

واژه‏ها و اصطلاحات کهن آبیاری (1) نیاز دایمی به آب و لزوم مدیریت مصرف آن طی هزاران سال سب ایجاد یک نظام مدیریتی و اصطلاحات و واژه های خاصی در این حوزه شده است به گونه‏ای که تمدن ایرانیان را نخست به مدیریت آب می شناسند. در کتاب نامها و نشانه‏ مادیها در فصل اول قناتها و مادیهای ماربین و ریشه نام آنها آمده‏است نیز تعدادی واژه های مرتبط معنی شده است. برخی از این واژه ‏ها و معنی آنها عبارتند از: مادی: نهر، منصوب به مادها چون گفته شده آنها مبتکر این نهرها بود‏اند. کهریز یا کاهریز: سازه‏ای زیر زمینی که آب را از کوهپایه‏ها به آبادی ها می رسانده است. کی: قنات روباز جوی: مسیر های آبرسانی منشعب از مادی ها که به تعدادی باغ و زمین کشاورزی آبرسانی می کند. در دو طرف این جوی ها درختانی مانند چنار و سنجد در منطقه ماربین وجود دارد که حریم باغ و زمین کشاورزی محسوب و مالکیت آن در اختیار مالک باغ و یا زمین است. تنبوشه: لوله سفالین که جهت عبور آب از آن استفاده می کردند. دهنه تمبوشه های قرای ثلاثه یک چارک شاه دهنه مدور و بقیه دو گره شاه دهنه دارد. تنبوشه حدود 16 لیتر در ثانیه آب عبور می داده است. لت: مَقسَم، قطعه سنگی است که با محاسبات دقیق در جلوی مادی یا جوی نصب می کرده اند و سهم آب جوی یا جوی های زیر دست آن به اندازه سهمی که در طومار مشخص شده است از روی آن سر ریز می شده است. یک سنگ آب: برابر است با مقدار آبی که یک جریب زمین را در یک ساعت آبیاری کند. مَقسَم: محل تقسم آب یا ابزار تقسیم آب مانند لت و تنبوشه و سنگ. واره: دهانه جوی های کوچک باغ ها و زمین های کشاورزی. وره‏ای: مانعی که مقابل واره می گذاشتند تا ورود آب به بخش مورد نظر را کنترل کنند. داس پنگ:کاسه‌ای مدرج و نشانه‌گذاری شده‌ است که در وسط آن یک روزنه تعبیه شده ‌و بر روی یک ظرف پر آب قرار می‌گیرد تا سهم آب هرکشاورز به دقت تعیین شود. این ابزار سنجش در هر مکان شکل و نامی داشته و یک مسئول داشته است. https://eitaa.com/danehnameh

انگیزه اصلی ساخت برج‏های کبوتر استفاده از فضولات کبوترها برای عمل‏آوری محصولات کشاورزی از جمله هندوانه و خربزه بوده است .سابقه تاریخی ساخت برج‏های کبوتر به طور دقیق مشخص نیست. ابن بطوطه در اوایل قرن 8 هجری از وجود کبوتر خانه‏ها یاد کرده است. جهانگردان اروپایی که در زمان صفویه و بعد از آن به ایران سفر کرده‏اند در سفرنامه ‏های خود از برج‏های کبوتر مطالب زیادی نوشته‏ا ند. تیمور لنگ در زمان حمله به اصفهان با مشاهده این سازه‏ها در پایتخت خود نمونه ‏هایی از آنرا می‏‏سازد. دیوارهای کبوتر خانه‏ها از گل رس و کاه ساخته شده است و در دیواره برج ورودی‏هایی برای کبوترها تعبیه کرده ‏اند. به طور کلی در ساخت کبوترخانه‏ها از انواع علوم و مهندسی هوشمندانه استفاده گردیده است .کبوتر‏خانه‏ها به اشکال دایره‏ای و مکعبی یا چهار کنج و چند قلو بنا شده ‏اند. در منطقه ماربین کبوترخانه ها مدور هستند. تصویر از برج کبوتر قودجان خوانسار است. نقل از کتاب جاذبه های خمینی شهر

آبادیهای ماربین منطقه ماربین روزگاری متشکل از حداقل 58 آبادی بود. امروزه حدود نصف این آبادیها به نواحی شهرداریهای اصفهان پیوسته و مابقی شهرستان خمینی شهر با اضافه شدن محلات جدید را به وجود آورده اند. به تدریج و به ترتیب حروف الفبا پیشینه آنها معرفی می شود. البته در کتاب نام ها و نشانه ها، نگارش محمدعلی شاهین وسایت دانشنامه خمینی شهر به طور مفصل به این موضوعات پرداخته شده است. {{{{{{ جاوان پیشینه و موقعیت جغرافیایی جاوان که جوون يا جوآن هم خوانده می شود ديهی بر باختر اصفهان و در عداد ديه‌های ماربين به شمار می‌آمده است و همه خصوصيات اقتصادی و شكوفايی ماربين را داشته است. در حال حاضر این منطقه در کیلومتر 2 بلوار شهید اشرفی( کهندژ) از سه راه كهندژ واقع می باشد و در حوزه شهرداری ناحیه 9 اصفهان قرار دارد. ریشه نام جاوان به نظر مهریار و از زاویه واژه شناسی جاوان به صورت «جاو + ان» و در حقيقت به صورت «جا + او + ان» تقطيع می ‌شود. اما جزء اول آن «جا» ربطي به جا و مكان ندارد. در حقيقت «جا» صورتی ديگر از «زا» از ريشه «زايش» می‌باشد. جزء دوم و سوم كه به هم می ‌پيوندند همان تخفيف يافته كلمه«آو» است و جزء آخر آن (پسوند كثرت و نسبت )يعني معادل «زا آووان» ومعنی آن جایی منسوب به آب زايشي است. در منابع قديم و دفاتر جزء جمع مالياتي و اوراق مستمری همه جا ديده شده كه آنرا همين صورت جاوان مي‌نويسند ولي در تداول اهل محل تلفظ آن «جوون»يا«جوآن» است. https://eitaa.com/danehnameh

آرگاگچی به چه محلی گفته می شد؟ ؟؟؟؟؟؟؟؟؟ تا دهه های اولیه قرن 14 و شکل گیری کارخانه های گچ اهالی ماربین و سه محل بزرگ آن سنگ گچ را از حاجی آباد به آسیاب های محلی موسوم به آرگاگچی می آوردند. الاغ ها و گاه قاطر از آسیاب ها از جاده خوشاب به حاجی آباد می رفتند. در مسیر آنها قلعه ای جهت استراحت در انتهای محل کنونی بیمارستان ساعی، وجود داشت. این چهارپایان سنگ گچ ها را به آسیاب ها می رساندند تا در آنجا خرد و آسیاب شده و سپس بار بر الاغ برای مشتری ها می بردند. این آسیاب ها در مکان های مختلف از جمله ورنوسفادران در حاشیه خیابان امام شمالی فعلی وجود داشت. نام خانوادگی گچکار در ورنوسفادران ریشه در این شغل دارد. نقل از کتاب نام‏ها و نشانه ها فصل سوم، سده نگارش شاهین https://eitaa.com/danehnameh

5 اردیبهشت 1306 صدور شناسنامه برای یکی از اهالی سده ثبت احوال يا سجل احوال اصفهان در سال 1304 خورشيدی در عمارت رکيب‏خانه واقع در خيابان صوراسرافيل ( استانداری فعلی ) تأسيس و اولين سند سجلی در تاريخ 23/11/1304 در حوزه 2 تنظيم شد. تشکيلات و سازماندهی ثبت احوال در شهر اصفهان از بدو تأسيس به 5 حوزه شهری و تعداد 18 حوزه روستائی نقسیم گردید. حوزه 19 و 20 و 21 مربوط به دهستان ماربين بود که در سال‏های بعد به ثبت احوال خميني‏شهر تبدیل شد. اخباری از پیگیری‏ سجل‏دار کردن اهالی سده در جراید آنزمان انتشار یافته، از جمله در اسفند 1307 سرهنگ سیف امیر‏حسینی مفتش کل احصاییه به همراه دیوسالار رییس سجل ولایتی برای سرکشی به امور احصاییه بلوکات نجف‏آباد و سده به این مناطق سفر کردند. در دی 1315 در سفر حکمران اصفهان به سده سرکشی خانه به خانه برای یافتن افراد بدون شناسنامه صورت گرفت. برگ اول یک سجل در موزه اسناد خمینی‏شهر نشان می‏دهد در 5 اردیبهشت 1306 برای فردی به نام سید میرزا ابطحی متولد 1261 فروشان شناسنامه صادر شده است. نقل از کتاب رخدادهای ماربین، محمدعلی شاهین