جایگاه رنگ در معماری و کاربرد آن طراحان رنگ حرفه‌‌ای و معماران معتقند که، آنها صرفاً، به “سطوح زیبا” و خلق زیبایی توجه ندارند. بلکه، مفاهیم رنگ و مواد را به طور هدفمند، ایجاد و اجرا می‌کنند. آنها از دانش گسترده‌ اثر و تاریخچه رنگ، برای ایجاد مفاهیم رنگ در معماری، استفاده می‌کنند. طراحان رنگ با همکاری سازندگان، معماران و صنعتگران، فضاهای زندگی جذابی، به لحاظ بصری ایجاد می‌کنند و از فرهنگ ساختمانی، با کیفیت بالایی حمایت می‌کنند. رنگ‌ها بر زندگی ما تاثیر می‌گذارند، انرژی را منتقل می‌کنند و شخصیت دارند. ترکیب رنگ‌های طبیعی و هماهنگ در معماری چند رنگی، در ایجاد خلق و خوی خاص موثر هستند. آنچه به ویژه در ترکیب رنگ در معماری، ضروری است، ترکیب هماهنگ و هارمونی رنگ‌ها است، زیرا رنگ‌ها به ندرت، به خودی خود ظاهر می‌شوند. بنابراین، شناخت رنگ‌ها و امکان ترکیب آن‌ها، به ویژه از نظر مفهوم رنگ در طراحی داخلی و همچنین کاربرد و جایگاه رنگ در معماری، ضروری است. رنگ به زمینه، فضا، کیفیت، تراکم، شدت، کمیت، ترکیب و نور بستگی دارد. رنگ می تواند حال و هوای هر فضایی در خانه، به خصوص در اتاق نشیمن شما را تغییر دهد. کاربرد و جایگاه رنگ در معماری ساختمان، به ویژه اتاق نشیمن، به عنوان اتاقی که خانواده و مهمانان بیشتر در آن گرد هم می‌آیند، مهم است و باید طرح رنگ آن احساس خوشامدگویی و جرقه گفتگو را برانگیزد. طرح رنگ اتاق نیز کل فرآیند طراحی را هدایت می‌کند. بنابراین انتخاب ترکیب رنگی که بیشتر به آن علاقه دارید، به شما کمک می‌کند که، تا چندین سال با طرح موجود، راحت زندگی کنید. با این حال، ممکن است بخواهید با یک طرح رنگ غیر منتظره، سایه‌های متضاد را به روشی انرژی‌بخش، با هم جفت کنید. کاربرد رنگ شناسی در معماری رنگ‌های ساختمان یا اتاق عمیقاً می‌توانند بر احساس افرادی که از آن استفاده می‌کنند، تاثیر بگذارند. این اهمیت شناخت رنگ در معماری را نشان می‌دهد. رنگ‌شناسی شکلی از روان‌شناسی رنگ است، که از رنگ‌ها برای تاثیرگذاری بر خلق و خو، عملکردهای فیزیکی و سلامتی افراد، استفاده می‌کند. بنابراین کاملاً منطقی است، که از کاربرد رنگ شناسی در معماری، برای دکوراسیون خانه خود بهره جویید. هرچند، یک نما با توجه به رنگ آن، به روش‌های گوناگونی درک می‌شود، اما در ادامه، تداعی‌های احساسی هر رنگ در معماری را بطور خلاصه بیان می‌کنیم و اثرات متفاوت آن‌ها را در فضای معماری ارزیابی خواهیم کرد.

قرمز: بسته به رنگ دقیقش می‌تواند به اشتیاق، هیجان یا گرما دلالت کند، اما همزمان می‌تواند، با ترس یا خطر نیز همراه باشد. رنگ‌های تیره‌تر و مایل به قهوه‌ای ممکن است تند و فریبنده باشند، در حالی که رنگ‌های قرمز روشن و نئون دوستانه و چشم نواز هستند. لمس رنگ قرمز در فضاهای با رنگ خنثی‌تر نیز می‌تواند، یک روش بسیار موثر ترکیب رنگ در معماری، برای جلب توجه افراد به اشیاء یا عناصر خاص، باشد

نارنجی: اگرچه غیرمعمول، استفاده‌های معماری از رنگ نارنجی می‌تواند فضاهای آرامش‌بخش، درخشان و دوستانه ایجاد کند. فضاهای نارنجی که نسبت به قرمز کمتر خودنمایی می‌کنند، آرام‌تر هستند، اما همچنان روشن و شاداب هستند. بنابراین، با کاربرد رنگ شناسی در معماری، علاوه بر خلق جلوه های بصری، می‌توان از آن، در برانگیختن احساسات با مفهوم خاص، یاری جست. از آنجایی که رنگ نارنجی، درک تهاجمی کمتری ایجاد می‌کند، برای استفاده زیاد نیز خطر کمتری دارد.

زرد: این رنگ، در ترکیب رنگ در معماری، نماد درخشندگی و شادابی است و می‌تواند، به گونه‌ای در تمام فضا برای برجسته کردن عناصر خاص، استفاده شود، که به اندازه رنگ قرمز تحت تاثیر قرار نگیرد. رنگ زرد، به دلیل ارتباطات دوستانه و عجیبی که دارد، معمولاً در فضاهای کودکانه، مانند مهدکودک‌ها استفاده می‌شود و به دلیل درخشندگی آن، هر فضای خاکستری یا تاریک، سرزنده به نظر میرسد. همچنان، رنگ‌های کم رنگ‌تر یا نارنجی‌تر زرد، ممکن است، آرام‌تر به نظر برسند.

آبی: رنگ آبی خنک، آرامش بخش، باوقار و ایمن است. در سقف ها، به آسمان اشاره می‌کند، در حالی که عناصر آبی منفرد، مانند ستون‌ها یا مبلمان، از رایج‌ترین موارد استفاده از یک رنگ اصلی، در معماری هستند. نصب نور آبی نیز از موثرترین‌ها در فضاهای بیرونی است.

بنفش: رنگ بنفش (به‌ویژه بنفش پاستلی)، مانند رنگ آبی اما تا حدی بیشتر، برای تنظیمات نور پراکنده، ملایم و آرامش‌بخش است. بنفش نئون، به‌ویژه چراغ‌های بنفش نئون، سرگرم‌کننده، روشن و هیجان‌انگیز هستند و به دلیل منحصربه‌فرد بودنشان می‌توانند، تاثیری ماندگار بگذارند.

سیاه: با الهام از کاربرد و جایگاه رنگ در معماری، ساختمان‌های سیاه معمولاً سرد و متفکرانه به نظر می‌رسند، اگرچه ممکن است، در موقعیت‌های خاص، شوم تلقی شوند. نورپردازی متفکرانه در فضای مشکی داخلی و بیرونی باعث می‌شود در اتاق‌ها و نماها کمتر، احساس تاریکی و ظلمت شود. در حالی که معماری چوبی سیاه، ممکن است روستایی و درونگرا به نظر برسد، جزئیات فلزی سیاه، اغلب براق و مدرن به نظر می‌رسند.

سفید: دیوارهای سفید، به دلیل اینکه دلالت بر خلوص و تمیزی دارند، یکی از رایج‌ترین ویژگی‌های رنگ در معماری مدرن است. استفاده از آنها در نمای بیرونی، برای سایه‌های چشمگیر و نماهای صاف و بکر، مناسب است. در حالی که دیوارهای سفید داخلی می‌توانند، احساس آرامش، اما هوشیاری را در کاربر ایجاد کنند. سقف‌ها و دیوارهای سفید نیز به انتشار نور کمک می‌کنند و باعث می‌شوند فضاهای داخلی روشن‌تر به نظر برسند.