📌 #توشه بر دوش به سوي #آخرت! زهري مي گويد: در #شبي_تاريك_و_سرد، #علي_بن_حسين عليه السلام را ديدم كه مقداري #آذوقه به دوش گرفته، مي رود. عرض كردم: - #يابن"رسول"الله! اين چيست، به كجا مي بريد؟ حضرت فرمودند: - زهري! من #مسافرم. اين #توشه سفر من است. مي برم در جاي #محفوظي بگذارم (تا هنگام مسافرت #دست_خالي و #بي_توشه نباشم!) گفتم: - #يابن_رسول_الله! اين غلام من است، اجازه بفرما اين بار را به دوش بگيرد و هر جا مي خواهي ببرد. فرمودند: - تو را به خدا بگذار من خودم بار خود را ببرم، تو راه خود را بگير و برو با من كاري نداشته باش! زهري بعد از چند روز #حضرت را ديد، عرض كرد: - #يابن_رسول_الله! من از آن سفري كه آن شب درباره اش سخن مي گفتي، #اثري نديدم! فرمود: - #سفر_آخرت را مي گفتم و #سفر_مرگ نظرم بود كه براي آن آماده مي شدم! سپس آن #حضرت هدف خود را از بردن آن توشه در شب به #خانه_هاي_نيازمندان توضيح داد و فرمود: - #آمادگي براي #مرگ با دوري جستن از #حرام و #خيرات دادن به دست مي آيد. بحارالانوار، ج 46، ص 65 اللهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج...