eitaa logo
دانشطلب
5 دنبال‌کننده
0 عکس
0 ویدیو
0 فایل
نوشته‌های مجتبی دانشطلب
مشاهده در ایتا
دانلود
آیا می‌توان بن‌بست اعتراض را توجیه کرد؟ 🔹بالاخره زمانی رسید که بسیاری از تابعان نظام هم به رفتن فکر می‌کنند و حاضرند برای عزل و محاکمه‌اش تجمع و تحصن کنند اما چون از بالا با چنین اقداماتی مخالفت می‌شود خودشان را سانسور می‌کنند. تکلیف مردم عادی هم مشخص است و بیشترشان دیگر نمی‌توانند فشارهای این دولت را تحمل کنند اما هر جا که برای اعتراض حاضر شوند چون طبیعتا اشرار هم می‌آیند زمینه اعتراض سالم از بین می‌رود. 🔸تفاوت اساسی بین شورش ۸۸ و آشوب‌های ۹۶ و ۹۸ کار را برای توجیه کنندگان دشوار کرده است؛ خواسته سبزها شکستن قانون اساسی و گرفتن دولت با زورآزمایی خیابانی بود اما در آشوب‌های ۹۶ و ۹۸ محرک‌ها بسیار عادی و پیش پا افتاده‌ بودند. غیر از مانع حقوقی برای مجوز دادن به سبزها تفاوت طبقاتی هم کار را سخت کرده؛ آشوب ۸۸ بالاشهری و سیاسی اما ۹۶ و ۹۸ پایین‌ شهری و عمدتا معیشتی شکل گرفتند. 🔹نیروی اعتراضی که در مذهبی‌ها و مردم عادی نهفته حاضر است با صدای بلند هر نوع آشوب و شرارتی را محکوم کند اما چه ظرفیتی برای استیفای حقوق اساسی این مردم فراهم شده؟ وقتی برای طیف مذهبی و وفادار به نظام هم بستری برای اعتراض سالم آماده نیست این اتهام قوت می‌گیرد که تاکیدهای رسانه‌ای بر شرارت‌ها و جدا کردن صف آشوبگران از مردم عادی هدفی جز تعطیل کردن هر نوع مخالفت علنی ندارد. 🔸روشن‌ترین نشانه برای بن‌بست اعتراض دلالت دادن به انتخابات است که یعنی فقط در انتخابات حق حضور دارید و آنچه در قوانین آمده را باید نادیده بگیرید! گذشته از اینکه همین حالا استیضاح و استعفا منع شده و آمدن مجلسی متفاوت (حتی شبیه مجلس هفتم) تفاوتی به وجود نمی‌آورد دولت حاضر هم اساسا نمی‌تواند انتخابات سالمی برگزار کند، چه اینکه دروغ و فریبکاری همواره در عملکردشان عریان است. 🔹بن‌بست اعتراض واقعیتی است غیر قابل انکار. حالا سخن گفتن از امکانِ مخالفت و متهم کردن همه اعتراض‌ها به آلودگی به شرارت بلاهت‌آمیز و توهین به شعور مردم است. زمانی که اینترنت بسته می‌شود و فضای اعتراضِ قلمی هم وجود ندارد چنان ادعاهایی مسخره می‌نماید. تنها راه باقی مانده توسل به مصلحت و حکم حکومتی است که بدون انکارِ بن‌بست بگویند: فعلا هیچ اعتراضی به مصلحت نیست. 🔸توجیه دیگری که ذیل توسل به مصلحت می‌توان اضافه کرد گسترده بودن نارضایتی‌ها و ناممکن بودن اعتراض مدنی است. اگر شرایطی فرضی را در نظر بگیریم که خود حکومت بستری برای تجمع و اعتراض علیه دولت فراهم بیاورد فقط در پایتخت چند میلیون نفر حاضر خواهند بود و در صورت اضافه شدن شهرها و شهرستان‌های دیگر احتمالا گسترده‌ترین تظاهراتِ سیاسی در تمام تاریخ شکل خواهد گرفت. @daneshtalab