. لطفا تا پایان بخوانید! جنگی تازه در راه است می گویند: بعد از جنگ آمریکا با کره، ژنرال ویلیام مایر که بعدها به سمت روانکاو ارشد ارتش آمریکا منصوب شد، یکی از پیچیده ترین موارد تاریخ جنگ در جهان را مورد مطالعه قرار داد: حدود 1000 نفر از نظامیان آمریکایی در کره، در اردوگاهی زندانی شده بودند که از همه استانداردهای بین المللی برخوردار بود. این زندان همه امکاناتی را که باید یک زندان طبق قوانین بین المللی برای رفاه زندانیان داشته باشد، داشت.این زندان با تعریف متعارف زندان،اصلا محصور نبود و حتی امکان فرار نیز داشت.آب و غذا و امکانات به وفور یافت میشد.در آن از هیچیک از تکنیکهای متداول شکنجه استفاده نمیشد، اما بیشترین آمار مرگ زندانیان در آنجاگزارش شده بود. عجیب اینکه زندانیان به مرگ طبیعی می مردند وباوجودامکانات فرار، فرار نمیکردند. بسیاری از آنها شب میخوابیدند و صبح دیگر بیدار نمیشدند. آنهایی که مانده بودند احترام درجات نظامی را میان خودشان واحترام هموطنان خودشان را رعایت نمیکردند،و در عوض عموماً با زندانبانان، طرح دوستی میریختند. دلیل این رویداد، سالها مورد مطالعه قرار گرفت و ویلیام مایر نتیجه تحقیقات خود را به این شرح ارائه کرد: در این اردوگاه، فقط نامه هایی را که حاوی خبرهای بد بودبه زندانیان میرساندند و نامه های مثبت و امیدبخش تحویل نمیشد. هر روز از زندانیان میخواستند در مقابل جمع، خاطره یکی از مواردی که به دوستان خودخیانت کرده اند، یا میتوانستند خدمتی بکنند و نکردند را تعریف کنند. هر کس که جاسوسی سایر زندانیان را میکرد، سیگار جایزه میگرفت. اما کسی که در موردش جاسوسی شده بود و معلوم شده بود خلافی کرده هیچ نوع تنبیهی نمیشد.در این شرایط همه به جاسوسی برای دریافت جایزه (که خطری هم برای دوستانشان نداشت) عادت کرده بودند. تحقیقات نشان داد که این سه تکنیک در کنار هم، سربازان را به نقطه مرگ رسانده است؛🔸 با دریافت خبرهای منتخب (فقط منفی) امید از بین میرفت. 🔸 با جاسوسی، عزت نفس زندانیان تخریب میشد و خود را انسانی پست می یافتند. 🔸 با تعریف خیانتها، اعتبار آنها نزد همگروهی ها از بین میرفت. و این هر سه برای پایان یافتن انگیزه زندگی، و مرگ های خاموش کافی بود. این سبک شکنجه، "شکنجه خاموش" نامیده میشود. #نتيجه : اگر این روزها فقط خبرهای بد میشنويم، اگر هیچکدام به فکر عزت نفس مان نيستيم و اگر همگي در فکر زدن پنبه همدیگر هستيم،به سندرم «شکنجه خاموش» مبتلا شده ايم. این روزها همه خبرهای بد را فقط به گوشمان میرسانند و ما هم استقبال میکنیم .دلار گران شده .طلا گران شده .کار نیست .مدرسه ای آتش گرفته.. زورگیری در ملاءعام...سیل وبی کفایتی . و...این روزها هیچ کس به فکر عزت نفس ما نیست! شما چطور فکر میکنید؟ ما ایرانیهاهمه دزدیم؟ما ایرانیها همه کارهایمان اشتباه است؟ما ایرانیها هیچی نیستیم؟ما ایرانی ها از زیر کار درمیرویم؟ما هیچ پیشرفتی نکردیم؟ما ایرانیها هیچ هنری نداریم؟ما ایرانیها آدمِ حسابی نداریم؟ ما ایرانیها هر عیبی که یک انسان میتواند داشته باشد داریم؟آیاواقعااین خبرها و متنهایی که هرروز در مورد انواع مرض ها و غرض ها منتشر می شود، همه درست هستند؟ توی همین فضای مجازی چقدر با دلیل و بی دلیل به خودمان بد میگوییم و لذت میبریم!به خودمان فحش میدهیم و کیف می کنیم و میخندیم!اقوام مختلف ایرانی را مسخره می کنیم و همه با هم کل ایران را !بزرگان علمی، هنری، ادبی و دینی کشور خودمان را وسیله ی خنده و تفریح کرده ایم.به نظر شمااین هم نوعی جنگ نیست؟این روزها همه در فکر زیرآب زدن بقیه هستند.این روزها همه احساس می کنند در زندانی بدون دیوار، دوران بی پایان محکومیت خود را می گذرانند.این روزها همه شبیه زندانیان جنگ آمریکا و کره منتظر مرگ خاموش هستند. ✅ دوست عزیزم، هموطن و همسایه ی من ؛بیایید از خودمان شروع کنیم . از خودِ خودمان. 🔹 تا می توانیم از خواندن و شنیدن اخبار منفی‌‌ فاصله بگیریم. به جای آن کتاب خوب بخوانیم، موسیقی گوش کنیم ، فیلم خوب ببینیم. ورزش کنیم.با خانواده گپ بزنیم. 🔹 تا می توانیم به خود و اطرافیانمان امید بدهیم.🔹به همدیگراحترام بگذاریم.🔹سعی کنیم در هرشرایطی شاد زندگی کنیم و شادی را به دیگران هدیه بدهیم ، حتی با یک لبخند. 🔹 به جای غُرزدن و ایرادگرفتن از کار دیگران، یک کارمثبت ، ولو کوچک انجام دهیم.🔹برای رضای خدا فقط یکبار فکر کنیم و به خود بگوییم: " من برای درست شدن خودم و جامعه ام چه کرده ام " و صادقانه به خود پاسخ دهیم. نیاز نیست کسی بداند خودمان بدانیم کافی است. 🔹به جای انتشار و اشتراک غصه های خود و مردم قدمی هرچندکوچک برای رفع آنها برداریم. 🔹کوچکترین کاری را که به ما محول می شود با بزرگترین کیفیت و عشق، انجام دهیم. 🔹با انتشار این مطلب در حفظ و ارتقاء سطح بهداشت روانی جامعه سهیم باشیم. ازکانال بولتن، با تصرف __ @daneshvadanestan