🍃💚🍃💚🍃💚🍃💚🍃💚🍃💚🍃 #فالی_در_آغوش_فرشته #قسمت_صد_و‌‌_بیست_و_هفتم به قلم آیناز غفاری نژاد دوباره با صدای بلند خندیدم که یه دفعه یاد آراد افتادم . چقدر لاغر شده بود ! یعنی کل شب رو دنبال من گشته ؟! یعنی اونم ... اونم من رو ... نه نه امکان نداره . حتما نمی خواسته توسط بالا سریش شماتت بشه . اما ... اما نگرانی توی چشم هاش موج میزد . هه! اونا توی بازیگری استعداد بالایی دارن . حتما این نگرانی ها هم فیلمشونه . مروا اینقدر ساده نباش ! گول ظاهرشون رو نخور . با ریختن آبی روی صورتم به خودم اومدم و به روبروم خیره شدم . کاوه پریده بود توی آب و این باعث شده بود بیشتر خیس بشم. خواستم جیغ بزنم که کاوه پا به فرار گذاشت . همین که خواست از استخر خارج بشه با دستم زیر پای چپش زدم که این کارم باعث شد دوباره با کله توی آب بیفته . اینقدر خندیدم که دل درد گرفتم . حدودا یک ساعت با هم آب بازی کردیم و توی سر و کله هم زدیم . با صدایی لرزون لب زدم : - وای کاوه یخ زدم . بریم داخل ؟ + بر ... یم . با کمک کاوه از استخر خارج شدم و هردومون به طرف خونه حرکت کردیم . با رسیدن به در ورودی به سمت در دویدم و خیلی زود وارد خونه شدم . به سمت حمام دویدم و با صدای بلندی گفتم : - اول من اول من ! کاوه قهقهه بلندی زد و سرش رو به نشونه تاسف تکون داد . بی توجه بهش پریدم توی حمام . ادامه دارد ...