‌ 🔰 | تربیت در میدان ۲ | #محیط_باز_تربیت 🔻مرحوم آقای صفائی در کتاب گران‌سنگ "انسان در دو فصل" محیط‌های تربیتی را به دو دسته‌‌ی "محیط باز" و "محیط بسته" تقسیم بندی می‌کنند. 🔹به طور خلاصه ، محیط‌بسته‌ی تربیت محیطی‌ست که: شدیدا تحت کنترل و ذیل چارچوبی مشخص و محدود است. به طور مثال جوامع کمونیستی مانند شوروی سابق نمونه‌ی بارز یک #محیط_بسته در تربیت است. نقل تاریخی‌ست که در شوروی جویدن آدامس و پوشیدن لباس‌های رنگی ممنوع بوده است! 🔸در این محیط‌ها ، می‌توان با روش‌هایی بیرونی مثل تلقین و تشویق و تهدید و تحدید ، انسان‌ها را تربیت کرد. 🔻اما #محیط_باز تربیت ، فضای مناسبی برای تلقین و تشویق نمیباشد. و آنچه که از احکام و معارف اسلامی فهم می‌شود، این است که انسان باید خودش را برای حضور در محیط باز ، مهیا کند. ☑️محیط باز بر خلاف محیط بسته ، به فضا و جامعه‌ای گفته می‌شود که نمی‌توان در آن متربی را محدود به یک نگرش و فکر خاصی کرد. مثلا در جامعه‌ای که هجوم فرهنگی و رسانه‌ای ، افسار رها کرده شما دیگر نمی‌توانید ذهن مترتبی را محدود به نگرشی خاص کنید و همچنین نمیتوانید به روش‌های بیرونی تربیتی مثل تلقین اکتفا کنید! چرا که هر چه ریسیده باشید ، با یک شبهه‌ی رسانه‌ای پنبه می‌شود! ❓❓حال سوال این است که در محیطِ‌بازِ تربیت چه باید کرد؟ و اگر اسلام از انسان ، حضور در متن جامعه‌ی باز را می‌خواهد، چه اقتضائات تربیتی ای را به همراه خود دارد؟ ادامه دارد... ✅ @DARDIJAT