من اعتراف میکنم بزرگترین دروغ‌هامو به خودم میگم، هر شب به دنیایي فکر میکنم ك هنوز میشه بھش اُمیدوار بود .

تو میتوني دردش رو فقط با نگاه کردن بھش درك کني، چون قبلا تجربش کردي .

بند بندِ وجودم، خسته‌س، تمناي یه مدت دور شدن از آدماي اطرافش داره . دیگه چقدر تحمل کنه این قلبِ لامصب ؟ هر روز با احساساتش بازي میشه، هر روز باعث شکستنش میشن . اگه دستِ خودش بود، خیلي وقت می‌بود ك ایستاده بود، ولي بخاطر من داره ادامه میده، با اینك خودش خسته‌س وَ توان اینك ادامه بده رو نداره، ولي باز ازت خواهش میکنه اُمیدوار باشي و دست‌نگه‌ نداري . ۱۹ سالِ داري میزني وَ چیا ك تجربه نکردي وَ دلت می‌خواست یه جاهایي دیگه نزني و وایسي، اما بخاطر من ادامه دادي . قلب کوچولوئه من ..

شب آرزوهاست، همین آرزومه، ببینم ضریحِ حسین روبرومه(:

من هر شب کابوسِ رفتنت رو میبینم، ولي تو خیلی وقته نیستي .

آرامش زماني شروع میشه ك انتظارات به پایان برسه .