گوهری در بیابان... علامتی برای گمشدگان... تلاش هاجر جهت سیراب کردن حضرت اسماعیل، چنان خوشایند خداوند واقع می‌شود که آن‌ را تا قیامت، شریعتِ اهلِ دیانت قرار می‌دهد و هم‌شکلی با هاجر بین صفا و مروه را، بر توانگران واجب می‌گرداند، تا همگان بدانند و بیاموزند که: اصل خلقت و هستی بر محور ولایت می چرخد و تلاش بانویی برای سیراب کردن ولی الله، چنین تاثیری بر عالم کون و ملکوت دارد. این چنین، یادگار موسی بن جعفر، بانو فاطمه علیهم السلام، با حرکت خود به سوی امام، خطی از نور بر پهنه زمین از مدینه تا قم ترسیم کردند تا همه بدانند که: حقیقت ایمان و تدین، همان حرکت به سمت ولی الله است. که اسلام، تسلیم شدن جان و جسم هست در مقابل این برگزیده خداوند. و خداوند با مشیت خود حرمی از نور در این بیابان، بر گمشدگان قرار می‌دهد تا راهِ ولایت را از این درگاه یافته و خود را به بهشت وعده داده شده برسانند. چنانچه فرمودند: هر کس زیارتش کند بهشت بر او واجب می‌شود. چه اینکه زیارتش، نمادی از هجرت به سمت امام و تبعیت از ولایت است. هاجر زمانت باش... هجرت به سوی انسان... به سوی باران... #عبدالله_جعفری @darrahbandgi