‌#درسهایی_از_مکیال_المکارم_درس_چهلم 1️⃣ حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا نعمتی چنانچه بخاطر داشته باشید، در قطعهٔ دوم از درس 39 گفتیم: از قضیه حضرت یونس (علی نبينا وآله وعليه السلام) چهار درس مهم و عمده می‌شود گرفت: *درس اول: ظهور عمومی.* *درس دوم: ظهور شخصی.* *درس سوم: صبر و مدارا در امر تبلیغ دین.* *درس چهارم: مقامات و درجات انبیاء علیهم‌السّلام.* 💦 *درس اول: «ظهور عمومی» :* 💦 این درس از آیه ٩٨ سوره مبارکه یونس(علیه السلام) استفاده میشود که می‌فرماید: *فَلَوْلَا كَانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَهَا إِيمَانُهَا إِلَّا قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنَا عَنْهُمْ عَذَابَ الْخِزْيِ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَىٰ حِينٍ* *:ﭼﺮﺍ ﺍﻫﺎﻟﻲ ﻫﻴﭻ ﻛﺪﺍم ﺍﺯ ﺷﻬﺮﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﻜﺎﺭ ﻛﺮﺩﻧﺪ، ﺑﻪ‌ﻭﻗﺘﺶ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﻳﻤﺎﻧﺸﺎﻥ ﺑﻪ‌ﺩﺭﺩﺷﺎﻥ ﺑﺨﻮﺭﺩ؟‍! ﺟﺰ ﻗﻮم ﻳﻮﻧﺲ ﻛﻪ ﻭﻗﺘﻲ ﺑﺎ ﺩﻳﺪﻥ ﻧﺸﺎﻧﻪ‌ﻫﺎی ﻋﺬﺍﺏ، ﺑﻪ‌ﻣﻮﻗﻊ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ، ﺑﻪ ﺧﻔﺖ‌ﻭﺧﻮﺍﺭی ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺩﻧﻴﺎ ﺩﭼﺎﺭﺷﺎﻥ ﻧﻜﺮﺩﻳﻢ ﻭ ﺗﺎ ﺁﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺖ‌ﻫﺎی ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻬﺮﻩ‌ﻣﻨﺪﺷﺎﻥ ﻛﺮﺩﻳﻢ».* خلاصه و فشرده‌ی درسی که از این آیه و ماجرای بیان شده بر زبان مبارک امام باقر علیه السلام در روایتی که در قطعات گذشته مفصلا نقل شد این است که: *اگر مؤمنین عصر غیبت بمانند قوم یونس از گناه اجتماعی خود در حق حجت خدا، امام زمان ارواحنافداه توبه کنند، خداوند عذاب محرومیت از رهبری آشکار امام زمان ارواحنافداه را از آنها برطرف خواهد کرد و امام زمان علیه السلام را به آنان و همه افراد بشر باز خواهد گرداند همان‌گونه که حضرت یونس را پس از غیبتش به قومش بازگرداند و آن مردمان از زندگی زیر سایه پیامبر خدا تا آخر عمر بهره‌مند شدند.* *مهم‌ترین دردی* که امروز در جامعهٔ شیعه(از بعد اجتماعی، نه فردی) حس میشود، درد بی توجهی اجتماعی شیعیان به امام زمانشان است. وقتی هر شب به مسجد میروم و نماز می‌خوانم، به یاد قضیه تشرف شهید محراب مرحوم آیت‌الله سید اسدالله مدنی ره به محضر حضرت ولی عصر ارواحنافداه می افتم که فرموده بود آن زمان که در عتبات عالیات (کربلا یا نجف اشرف) بودم، یک روز وقتی نماز جماعت تمام شد، دیدم وجود مقدس آقا امام زمان علیه السلام به من می‌فرمایند: *«آقای مدنی، دیدی این شیعیان من بعد از نماز رفتند و برای فرج من دعا نکردند».* در قضیهٔ تشرف حاج محمد علی فشندی تهرانی هم شبیه همین مطلب را فرمودند؛ حاج محمد علی گفتند: در صحن حیاط مسجد جمکران هوا گرم بود، دیدم روحانی سیدی دارد می آید؛ گفتم هوا گرم است لیوان آبی به این سید بدهم، هوا گرم است و تشنه است. وقتی آب را به او دادم گفتم آقا دعا بفرمائید خدا فرج امام زمان علیه السلام را برساند. آن سید بزرگوار که هنوز من او را نشناخته بودم که خود حضرت هستند، فرمودند: *«شیعیان ما به اندازه‌ی لیوان آبی تشنه‌ی ما نیستند؛ اگر بودند، دعا می‌کردند و فرج می‌رسید».* *هنوز درد را حس نکرده‌ایم* آری، هنوز جامعه‌ی شیعه درد خانه نشینی یا همان غیبت امام زمان ارواحنافداه را حس نکرده و کسی که درد را حس نمی‌کند، به خود نمی‌پیچد و فریاد و ناله سر نمی دهد و ندبه(گریه با صدای بلند) نمی‌کند. قوم یونس هم تا درد را حس نکردند و فریادشان بلند نشد، به ساحل نجات نزدیک نشدند و نزدیک بود که هلاک شوند. آری، گفتم که وقتی به مسجد میروم، دائما کلام دردآلود و صدای بغض فروخفته‌ی امام زمانم را در گوش جانم می‌شنوم که از همه‌ی شیعیانش گله میکند که آمدند نماز خواندند و رفتند اما برای فرج من دعا نکردند. شاید بگویید: ما که دعای اللهم کن لولیک را می‌خوانیم؛ ما که خدایا خدایا تا انقلاب مهدی از نهضت خمینی محافظت بفرما را می‌خوانیم. ما که صلوات با عجل فرجهم بعد از نماز جماعت می‌فرستیم. اما چرا هم‌چنان گلایه‌ی حضرت پابرجا است؟! پاسخ یک جمله است: این نحوه دعاها، دعای یک دردمند، دعای یک تشنه‌ی واقعی نیست؛ این نحوه دعاها فقط دعای اظهار علاقه به آن حضرت است. این دعاها دعای یک مضطر به خود پیچیده و تشنه‌ی روز ظهور امام زمان علیه السلام نیست. ماها با این نحوه دعاهایمان، فقط می‌گوییم ما مسلمانیم و امام زمانمان را دوست داریم اما نه آن‌قدر که از دوری‌اش مانند تشنه‌ای که به دنبال آب می‌دود، خود را این‌طرف و آن‌طرف بزنیم تا راه چاره‌ای بیابیم و آن حضرت را از غیبت به در آوریم. این گونه بگویم که بسوزید و قلبتان بدرد آید: او را از تبعید و زندانی که با دست خودمان برایش تدارک دیده‌ایم خارج کنیم و به وطن بازش گردانیم. یک شب در مسجد شبیه این حرفها را می گفتم؛ یکی از نمازگزاران محترم بعد از سخنرانی بمن گفت: حاج آقا شما جوری صحبت می‌کنید که گویا ما همه‌اش مقصر در غیبت امام زمانیم... ادامه دارد... https://eitaa.com/darse_mek

‌#درسهایی_از_مکیال_المکارم_درس_چهلم 2️⃣ حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا نعمتی ... (ادامه‌ی قطعه قبل:) آری، یکی از نمازگزاران محترم بعد از سخنرانی بمن گفت: حاج آقا شما جوری صحبت می‌کنید که: *گویا ما همه‌اش مقصر در غیبت امام زمانیم...* چه بگویم که به گونه‌ای شیطان با استفاده از جهل خودمان، بر افکار ما مسلط شده‌ که خودمان را در امر غیبت امام زمان علیه السلام مقصر ندانیم و به شکل قابل قبولی ادامه‌ی زمان غیبت یا پایان آن را به خواست خداوند متعال بدانیم و در هنگام یاد کردن از مدت غیبت امام زمان علیه السلام این جمله را بگوییم که: «آن حضرت غایب است و هروقت خدا بخواهد ظهور می‌کند». به نظر شما این جمله ایرادی دارد؟ می‌گویید: نه، مگر غیر از این است؛ خب خود خدا دستور خانه نشینی و ناشناس زندگی کردن (که همان معنای غیبت است) را به امام زمان علیه السلام داده و طبعا خاتمه دادن به این امر هم به دست خداست و ما دخالتی نمیتوانیم داشته باشیم. *حالا خوب دقت کنید:* این مطلب،(که امر غیبت آن حضرت به دست خداست و ما کاره‌ای نیستیم) یک روی سکه است که از اصیل‌ترین موضوعات اعتقادی ما است که بله، همه‌ی امور عالم از حرکت یک مورچه تا کهکشانهای عظیم و هر آنچه در آنهاست به اراده‌ی پروردگار عالم است زیرا: *«لاحول ولاقوة الا بالله العلي العظيم»؛* (هیچ امری در عالم صورت نمی‌گیرد ولو افتادن برگی از درخت باشد، مگر به خواست و اراده‌ی پروردگار عالم)؛ اما این یک روی سکه است *و روی دیگر سکه آن است* که خداوند متعال به ما می‌گوید: غیبت امام زمان علیه السلام نتیجه بی وفایی اجتماعی شما شیعیان نسبت به آن حضرت است که نمرهٔ منفی این بی‌وفایی را ما می‌دهیم و دستور غیبت و خانه نشینی و زندگی ناشناس گونه را به حجت خود صادر می کنیم مانند معلمی که در اثر تنبلی و درس نخواندن دانش‌آموزش به او نمره منفی و عدم قبولی میدهد. *یا مانند زندان* در مثال زندان هم وقتی گروهی تخلف می‌کنند، دولت آنها را به زندان می اندازد و هرگاه بخواهد آنها را آزاد می‌کند اما دولت بخاطر اعمال خود آن افراد آنها را مستحق زندان دانسته و آنها، خودشان باید رضایت دولت را حاصل کنند و از زندان آزاد شوند. غیبت امام زمان ارواحنافداه، در حقیقت زندانی شدن ما شیعیان بطور دسته جمعی در زندانی بنام غیبت است که از دیدار امام زمان و رهبری‌ مستقیمش محروم شده‌ایم؛ اما خدا این نمرهٔ منفی و زندان تاریک پر از فساد را برای ما نخواسته است همانطور که دولت عادل این زندان را برای گروه متخلف نمی‌خواهد اما چاره‌ای هم جز تربیت و بازگرداندن آنان به راه درست ندارد جز با محروم کردن آنها از آنچه که دیگر لیاقتش را موقتا از دست داده‌اند و باید خود را به جاده و راه خدا بازگردانند و به صورت دسته جمعی و یکپارچه امام زمانشان را از خدا طلب کنند. ✈️ *فرودگاه ظهور* اگر ظهور و تشریف فرمایی آقا امام زمان ارواحنافداه را به هواپیمایی تشبیه کنیم، فرودگاهی که باید این هواپیما بر آن بنشیند، *جامعه‌ی شیعه با دلهایی یکپارچه* نام دارد، آن هم دلهایی یکپارچه‌، نه تک تک افراد که تک تک افراد ولو هزاران نفر باشند، باند فرود این هواپیما نیستند. به کلام راه‌گشای آن حضرت در این باره دقت کنیم: *ولو ان اشیاعنا وفقهم الله لطاعته علی اجتماع من القلوب فی الوفاء بالعهد علیهم لما تأخر عنهم الیمن بلقائنا...* *اگر شیعیان ما* که خدا آنها را به طاعت خود موفقشان بدارد *با دلهایی یکپارچه* به عهدی که از ما بر دوش دارند، *وفا میکردند* ، میمنت دیدار ما از آنها هیچ‌گاه به تأخیر نمی افتاد. این یعنی هواپیمای ظهور، بیش از هزارسال است که به *آسمان شهر شیعه* رسیده و چون باند فرود را آماده نمی‌بیند، در آسمان آن دور میزند (بیش از هزار سال از صدور این کلام که نامه مبارک آن حضرت به شیخ مفید اعلی الله مقامه است می‌گذرد) اما دلهای تکه پاره و متروک آنان از هم، مانند باندی قطعه قطعه شده است که امکان فرود بر آن فراهم نیست و هواپیما را دچار سقوط و حادثه میکند. *زندانی به وسعت یک جامعه‌* از کلام مبارک حضرت ولی عصر ارواحنافداه در نامه به شیخ مفید به خوبی و روشنی استفاده می‌شود که در اثر بی وفایی اجتماعی ( ونه فردی) شیعیان، خداوند متعال آن حضرت را از ارتباط مستقیم اجتماعی با شیعیان ممنوع فرموده است و اگر شیعیان خواستار دیدار اجتماعی با آن حضرت یا همان پایان عصر غیبت هستند، باید حرکتی وسیع و یکپارچه کنند؛ حداقل مانند حرکت و قیام یکپارچه‌ی مردم مسلمان ایران برای پیروزی انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ ه.ش که خواستار پایان عصر ستمشاهی شدند و خداوند متعال مملکت را به دست خود آنان داد تا در حرکتی وسیع‌تر و در پله‌ای بالاتر، دلهای خود را برای وفای به عهد با امام زمان خود یکپارچه نمایند... ادامه دارد... https://eitaa.com/darse_mek

‌#درسهایی_از_مکیال_المکارم_درس_چهلم 3️⃣ حجت‌الاسلام والمسلمین علیرضا نعمتی بسم الله الرحمن الرحیم یا اباصالح المهدی ادرکنی منتظران عزیز آقا امام زمان ارواحنافداه، از ماه مبارک رمضان تاکنون مبحث قضيه‌ی حضرت یونس پیامبر (علی نبینا وآله وعلیه‌السلام) را مطرح کردیم و بخاطر مشغله‌ی زیاد و سفرها و منبرهای این چندماه، فرصت نگارش این درسها و جمع بندی آنها فراهم نشد چراکه نگارش یک موضوع، آن هم با این حجم از مطالب ناب که قریب پنجاه روایت از ائمه اطهار علیهم‌السّلام پیرامون آن نقل شده، نیازمند سکون و آرامش و تمرکز خاصی است که نویسندگان آن را خوب می شناسند. حیفم آمد که این موضوع بسیار سازنده و مهم را ناقص رها کنم و لذا قصد دارم آن را به اتمام برسانم. چنانچه به خاطر داشته باشید، چهار درس اساسی و مهم بر اساس چهار قسمت از آیات قرآن کریم که هریک در قسمتی از سوره‌های مختلف قرآن نازل شده، از قضایای مربوط به حضرت یونس و قومش بدست می‌آید که حقیقتا هم برای جامعه، هم برای فرد، هم برای اولیاء و دوستان خدا، سازنده و رشد دهنده و سعادت بخش است: ✍️ *درس اول* ظهور امام زمان علیه السلام برای عموم مردم است که از آیه ٩٨ سوره مبارکه یونس: *«فلولا قریة آمنت...»* بدست می آید. ✍️ *درس دوم* ظهور معنوی و ملکوتی آن حضرت است برای آنانکه طالب ظهور آن حضرت‌اند اما با جامعه‌ای غافل روبرو میشوند که امام زمانشان را از یاد برده‌اند و آنان بخاطر توبه و پیمودن راه اهل بیت و اطاعت و تزکیه نفس، به مزایای زندگی زمان ظهور با امتیازاتی والاتر از زمان غیبت می‌رسند بدون آنکه جسم امام زمانشان را ببینند. این درس از آیه ٨٨ سوره مبارکه انبیاء علیهم‌السّلام: *«وذاالنون اذ ذهب مغاضبا...»* گرفته میشود که در نماز غفیله این آیه را در رکعت اول بعد از حمد می‌خوانیم. ✍️ *درس سوم* درسهای تربیتی و تکاملی برای کسانی است که مرحله قبلی را طی کرده و به امتیازات زندگی زیر سایه امام زمان ارواحنافداه رسیده‌ و مانند انبیاء علیهم‌السّلام، معلمین ایتام آل محمد عليهم السلام(شیعیان عصر غیبت) شده‌اند و باید دارای صبر و شرح صدر والایی شوند که این درسها را از معلم این کلاس، حضرت یونس علیه السلام می‌گیرند ؛ آیات ١٣٩ - ١۴٨ سوره مبارکه والصآفات: *«و ان یونس لمن المرسلین...»* گویای این حقیقت مهم است. ✍️ و بالاخره *درس چهارم*، درس مقامات انبیاء علیهم السلام است که به تناسب شباهت و تقربشان به خاندان رسالت حضرت محمد وآل محمد علیهم السلام، درجه بندی و رتبه و مقام می‌گیرند که این درس، معرفتی والا از پیامبر خدا حضرت یونس علیه السلام به ما می‌دهد که در آیات ۴٨ - ۵۰ سوره مبارکه قلم: *«ولاتکن کصاحب الحوت...»* اشاره و توسط ائمه اطهار علیهم‌السّلام تفسیر و تأویل شده است. یادآوری: در درس سی و نهم و دو قطعه گذشته از درس چهلم، پیرامون درس اول مطالب مفصلی را بیان کردیم که امیداورم همین مقدار برای تذکر و بیداری جامعه‌ای که از امام زمانش بصورت اجتماعی غافل است کافی باشد. علامت این غفلت اجتماعی هم تداوم غیبت آن حضرت است؛ خصوصا آن‌که آن حضرت در بعضی از پیامهای عصر غیبتشان فرموده‌اند که اگر شیعیان ما با دلهایی یکپارچه و دعاهایی دلسوزانه ما را می‌خواستند، سعادت دیدار ما از آنها سلب نمیشد و به تأخیر نمی افتاد(مضمون نامه آن حضرت به شیخ مفید اعلی الله مقامه). بنابر این با ارائه این مطلب، درس اول از چهار درس ماجرای قوم حضرت یونس علیه السلام به پایان میرسد و روایت مفصلی که در درس سی و نهم در حدود ده قطعه ارائه دادیم گویای آن است. به یاری خدای تعالی و دعای آقا امام زمان ارواحنافداه در قطعه بعدی، به تشریح درس دوم خواهیم پرداخت، ان‌شاءالله. لینک کانال درسهائی از مکیال در ایتا: @darse_mekyal ========================= لینک کانال درسهائی از مکیال در تلگرام https://t.me/darse_mekyal ========================= لینک کانال درسهائی از مکیال در سروش http://splus.ir/darse_mekyal یادآور میشود که فعالیت این کانال در پیام رسان سروش از درس بیستم ببعد متوقف شده بود؛ بنابراین بقیه درسها تا درس فعلی(چهلم) بتدریج بارگزاری خواهند شد انشاءالله https://eitaa.com/darse_mek