🇮🇷 رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۹ مهمان‌ها عزم رفتن ميكنند. دل ليلا به تلاطم  مي‌افتد و نگاه نگرانش به  حسين دوخته ميشود. در اين اثنا حسين در برابر ديدگان ناباور ليلا، دست به بشقاب برده ، شيريني را به دهان مي گذارد و در حاليكه زيرچشمي به ليلا نگاه ميكند، لبخند به لب مي آورد. چشمهاي شگفت‌زده‌ی ليلا از خوشحالي  ميدرخشند. نفسي به راحتي کشيده ، دلش آرام  ميگيرد زير لب ميگويد: -خيلي زرنگي ... از كجا فكرمو خوندي ... مگه تله پاتي  ميدوني . صداي تيز و بلند طلعت ، همچون زنجيري كه روي آهن كشيده شود ليلا و‌ اصلان  را در جاي خود ميخكوب كرده  است :  -چطور روشان شده به خواستگاري ليلا بيان ! مادرش رو ديدي؟ دماغش رو مي گرفتي ... پس  مي‌افتاد، علي آقا هم كه واه واه ! سر تا پا هيكلش يك قرون هم نمي‌ارزيد، آدم ياد گاوكُشها مي افتاد. رو به  ليلا مي كند و مي گويد: -«ليلا! تو واقعاً عارت نمیشه  با اين خانواده وصلت كني ! همين علي آقا فقط میخواست با چشماش آدمو بخوره... 🌷قسمت ۱۰ _اين حسين هم كه اونقدر تعريفش رو ميكردي و ميگفتي شاعره و همه‌ی استادا آينده‌شو درخشان مي بينن ... همين  بود! اون كه از اول مجلس تا آخر نُطُقش باز نشد... نميدونم با اين لال مونيش چطوري شعر ميگه ... خلاصه  ليلا جان ! خودتوبدبخت  نكن سپس رو به اصلان كرده ، دست  بر سينه ، با لحن ملايمی ادامه ميدهد: - همين  فريبرز جان يك  پارچه آقا... تحصيل كرده ... خارج رفته ... معاشرتي ...از وقتي اومده ايران نميدوني چه ولوله‌ای تو دخترای فاميل راه افتاده ... اصلان با حركت  سر، سخنان طلعت را تأييد مي كند ليلا كه از عصبانيت دندان به هم می‌ساييد سخنان طلعت را كه چون پتكي برسرش فرود می‌آمد تحمل نكرده  با عجله به اتاقش ميرود و در را محكم ميبندد. طلعت شانه بالا می‌اندازد: - نگاه كن اصلان ! تا ميگيم  كيش از كيشميش... خانم قهر ميكنه و ميره ... نميدونه  كه خير و صلاح و خوشبختي شو ميخوايم ... - مادر! كاش زنده بودي ! كاش تنهام نميذاشتي  و منم با خودت مي بردي . عكس را مرتب ميبوسيد و محكم به سينه  ميفشرد. درونش از غم ذره ذره آب ميشد و قطره قطره  از چشمها به روي گونه‌ها سرازير ميگشت . از وقتي طلعت قدم به زندگي آنها گذاشت . ليلا با اين عكس نزديك و مأنوس‌تر شده  بود. مادر را هميشه با چادر عربي و سه نقطة سبز خالكوبي شده پايين چانه به خاطر می‌آورد و صدايش را با فارسي شكسته بسته و لهجه‌ی عربي . اصلان براي تجارت به كويت رفته بود و در يك مهماني ، شراره‌هاي نگاه حوراء بر دلش آتش افكنده و طلسم آن ديار شده بود. وقتي هم  كه  حوراء مُرد، تمام هست و نيستش را درون كشتي فراق  گذاشت و با يگانه يادگار او به مشهد آمد. دياري كه نه وطن باشد و نه غربت . نه صدايي از حوراء بشنود و نه نگاهش را احساس كند. ولی خوب میدانست كه نگاه حوراء نمرده  و چشمان سياهش را ليلا به ميراث برده با همان عمق نگاه .... 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی 🌷تقدیم به خانواده شهدای کشور عزیزمون بخصوص همسران🌷 💖 کانال مدد از شهدا 💖 #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

🇮🇷 رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۱۱ و ۱۲ -پدر! چرا متوجه نيستين ، من فريبرز رو نميخوام ... اون  همسر ايده آل من نيست ... چرا همه‌اش حرف مامان طلعت رو به گوشم  مي زنين ؟ - دخترم ! طلعت ، خير و صلاحتو ميخواد، منم راضي نيستم تنها دختر عزيزم با اين يك لاقبا ازدواج  كنه . - پدر! خانواده‌ی حسين ... خانواده‌ی محترميه ... مادرش اين دو پسر رو با خون‌دل بزرگ كرده ، علي آقا با زور بازو و عرق پيشاني تا اينجا رسيده ، حسين هم يكي از دانشجويان ممتاز دانشكده هست ، ديگه چه خانواده اي شريف‌تر و بزرگوارتر از اين ها! - ليلا جان ! در هر صورت ما نقد رو به نسيه  نميديم خيال كردي فريبرز نميتونسته يكي از اون دختراي رنگ و وارنگ فرنگ رو بگيره ... يا روي يكي از دختراي فاميل انگشت بگذاره ... فريبرز عاشق نجابت و متانت تو شده ، ميبيني فهم و شعور رو... حالا تو ناز ميكني  و لگد به بختت  ميزني يك هفته از خواستگاري ميگذرد. جار و جنجال‌ها و بگو مگوها همچنان ادامه دارد. ليلا از بحث با پدر خسته شده است . ميداند كه طلعت دائم زير پاي پدر مينشيند و مغزش را شستشو ميدهد. سردرگم و كلافه مانند مرغ «نيم بسمل» طول  و عرض اتاقش را قدم ميزند : «خدايا! چقدر تنهام ... چقدر بدبختم ... چكاركنم ... پدر دركم نميكنه ... حرف حرف خودشه انگار نه انگار منم آدمم .» پنج شنبه است . هوا از همان خروس خوان سحر، گرم و نفس‌گير است . اصلان به مغازه رفته و سهراب و سپهر دوقلوهاي شيطان سر و صدا راه انداخته‌اند. صداي جيغ و فرياد آن دو بر سر تصاحب تفنگ  اسباب بازي به آسمان بلند است . ليلا از اين همه سر و صدا اعصابش متشنّج است . كتابش  را با عصبانيت به روي ميز كوبيده ، سرش را بين دو دست ميفشرد. خانه براي او جهنم شده از بگو مگوها و سر و صداها به ستوه آمده است ، دوست دارد از اين خانه برود. از اين خانه كه فضايش براي او جانكاه شده است ، برود به يك جاي آرام و ساكت ، به يك جنگل دور افتاده ، جائي كه  سر و صداي آدميزاد نباشد. 🍃🇮🇷ادامه دارد.. 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی 🌷تقدیم به خانواده شهدای کشور عزیزمون بخصوص همسران🌷 💖 کانال مدد از شهدا 💖 #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

📚 داستان کوتاه 🔴 دهن بینی مردی در کنار جاده، دکه ای درست کرد و در آن ساندویچ می فروخت. چون گوشش سنگین بود، رادیو نداشت، چشمش هم ضعیف بود، بنابراین روزنامه هم نمی خواند. او تابلویی بالای سر خود گذاشته بود و محاسن ساندویچ های خود را شرح داده بود. خودش هم کنار دکه اش می ایستاد و مردم را به خریدن ساندویچ تشویق می کرد و مردم هم می خریدند. کارش بالا گرفت لذا او ابزار کارش را زیادتر کرد. وقتی پسرش از مدرسه نزد او آمد ... به کمک او پرداخت. سپس کم کم وضع عوض شد. پسرش گفت: پدر جان، مگر به اخبار رادیو گوش نداده ای؟ اگر وضع پولی کشور به همین منوال ادامه پیدا کند کار همه خراب خواهد شد و شاید یک کسادی عمومی به وجود بیاد. باید خودت را برای این کسادی آماده کنی. پدر با خود فکر کرد هر چه باشد پسرش به مدرسه رفته به اخبار رادیو گوش می دهد و روزنامه هم می خواند پس حتماً آنچه می گوید صحیح است. بنابراین کمتر از گذشته نان و گوشت سفارش داده و تابلوی خود را هم پایین آورد و دیگر در کنار دکه خود نمی ایستاد و مردم را به خرید ساندویچ دعوت نمی کرد. فروش او ناگهان شدیداً کاهش یافت. او سپس رو به فرزند خود کرد و گفت: پسرجان حق با توست. کسادی عمومی شروع شده است. آنتونی رابینز یک حرف بسیار خوب در این باره زده که جالبه بدونید: اندیشه های خود را شکل ببخشید در غیر اینصورت دیگران اندیشه های شما را شکل می دهند. خواسته های خود را عملی سازید وگرنه دیگران برای شما برنامه ریزی می‌کنند #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

🇮🇷 رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۱۳ با عجله لباس ميپوشد. كيف را روي دوش انداخته ، و به طرف آشپزخانه میرود. بر آستانه در می‌ايستد، طلعت سبزي پاك ميكند، ليلا را كه ميبيند، لبخند به كنج لبانش مينشيند. چاك چشمهايش بازتر ميشود، ميگويد: ـ ليلا جان كجا؟  ـ ميرم كتابخونه ، مهلت كتابام سر اومده . طلعت به آرامي از پشت ميز بلند ميشود و با همان لبخند به طرفش می‌آيد: - ليلا! از حرف پدرت دلگير نشو، به جان سهراب و سپهر قسم پدرت تو رو از همه‌ی ما بيشتر دوست  داره ... خوشبختي تو رو ميخواد.  ليلا، روي از ديدگان طلعت به سويی ديگر ميچرخاند. نميخواهد نگاه زل زده‌ی او را ببيند، زيرلب با خودش حرف  ميزند: «باز شروع كرد، حوصله‌ی حرفاشو ندارم . بس  كن تو رو به خدا!» شانه بالا می‌اندازد و بعد از كمي اين پا و آن پاكردن ، خداحافظي  كرده باعجله از آشپزخانه بیرون میرود هنوز دستگیره در را نچرخانده ڪه صدای طلعت را میشنود -لیلا جان! 🌷قسمت ۱۴ كتابخونه‌ی حضرت كه ميري ، اگه تونستي صدتومان بنداز تو ضريح امام  رضا(عليه السلام )... نذر دارم از خيابان فرعي وارد خيابان اصلي شده ، كنار آن می‌ايستد و به گل‌كاري وسط بلوار و رفت و آمد ماشين‌ها چشم ميدوزد. براي لحظه‌اي فراموش ميكند كه براي چه آمده  و كجا ميخواهد برود. مينی‌بوسی شلوغ از جلويش عبور ميكند، پسركي سر از پنجره‌ی ميني‌بوس بيرون  آورده ، مرتب فرياد ميزند: - بهشت رضا! بهشت رضا ميريم ... بهشت  رضايي ها سوار شن ! پدر حسين  را به  ياد مي آورد كه زير شكنجه‌های ساواك  شهيد شده بود و در بهشت رضا به خاك سپرده شده يكدفعه به فكرش ميرسد كه سوار مينی‌بوس شود و در بهشت رضا بر سر مزار پدر حسين  نشسته و يك دل سير گريه كند و درد دلش را بازگو نمايد ميخواست دستش را بالا بياورد كه  ناگاه از بوق تاكسي از جا پريده، دستپاچه  ميگويد: - فلكه‌ی آب !؟ 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی 🌷تقدیم به خانواده شهدای کشور عزیزمون بخصوص همسران🌷 💖 کانال مدد از شهدا 💖 #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

🇮🇷 رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۱۵ تاكسی ترمز ميزند و او به  ناچار سوار مي شود. تاكسي  مسافتي نميرود كه ليلا دست به كيفش برده تا پول خُرد آماده  كند ولي هرچه ميگردد، كيف پول را نمی‌يابد، سراسيمه با صدای لرزانی ميگويد: - ببخشيد آقا! كيف  پولم  رو جا گذاشتم ميخوام برگردم خونه ...  پياده ميشود و با عجله به طرف خانه به راه  می‌افتد. به خانه ميرسد، داد و فرياد دوقلوها، هنوز هم به گوش ميرسد. به آشپزخانه ميرود، طلعت را نمي بيند، سبزی‌ها هنوز روی ميز آشپزخانه پخش  هستند، و بخار از گوشه و كنار در قابلمه بيرون  ميجهد  به طرف اتاقش به راه می‌افتد كه صدای قهقهه طلعت ، او را كنجكاوانه به آن سو ميكشاند: - چي گفتي !... چقدر مزه می‌پراني ...دختره  خيلي اُمّله پس چي فكر كردي ! فكر كردي ليلا مثل ناتاليه ... ولي  خودمانيم ها، خوب نقش بازي ميكني ... آن قدر خوب كه اصلان عاشق اخلاق و رفتارت شده . ... تازه اين رو هم بگم كه ليلا از اين پسره دل‌كَن نيست ... راستي مبادا سفارشهايی  رو كه كردم يادت بره ... ببينم ميتوني اين ورپريده رو از چشم باباش بندازي ، ميدوني كه اصلان خيلي دوستش داره .... ليلا نفسش به شماره افتاده ، زانوانش سست ميشود، دست به چهارچوب  در تكيه ميدهد كيف از شانه‌اش بر زمين می‌افتد. طلعت يك دفعه به طرف صدا برميگردد، با ديدن ليلا چون برق گرفته‌ها، بر جاي خشكش ميزند و رنگ از چهره‌اش ميپرد 🌷قسمت ۱۶ دهانش باز و چشمانش گرد شده ، گوشي تلفن  از دستش می‌افتد. صداي فريبرز از گوشي شنيده ميشود: - خاله طلعت ! چي شده ؟ خاله طلعت ! نگاه نفرت انگيز ليلا به او دوخته ميشود، لبانش از خشم ميلرزد عقب عقب گام برميدارد و انگشت سبابه‌اش  به  طرف او بالا می‌آيد  - پس  تو!... تو! از خشم زبانش بند می‌آيد. نميتواند كلمه ای بگويد. به طرف اتاقش ميدود و در را از پشت قفل ميكرد زانوانش را بغل زده و نگاه بهت‌زده‌اش به راه راه های موكت كف اتاق دوخته شده است :  «پس اين ها همه اش نقشه بود...  مامان طلعت ! مامان طلعت ! مگه من چه هيزم تری به تو فروختم ! بيچاره پدر كه به تو اعتماد كرده و خام ظاهر فريبنده اون پسره شده !» داد و هوار طلعت ، ليلا را از نجواي درون بيرون ميسازد: ـ سهراب ! 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی 🌷تقدیم به خانواده شهدای کشور عزیزمون بخصوص همسران🌷 💖 کانال مدد از شهدا 💖 #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

🇮🇷رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷 قسمت ۱۷ _سپهر!... خفه‌خون بگيرين ، ديوانه شدم ... سرسام گرفتم از دست شما... ليلا سر از تأسف تكان داده ، لب برميچيند: «عقده دلشو سر اين طفلاي معصوم خالي  ميكنه ... آخه به تو هم مي گن مادر!» آفتاب سايه‌ی چهارچوب  پنجره را كف اتاق  انداخته و قسمتي از سايه تا لبه ميزتحرير بالا آمده است لیلا به طرف پنجره ميرود و به بيرون و سروی كه تا پشت‌بام خانه قد كشيده ، نگاه ميكند پرده را با خشم  تا انتها ميكشد و با عصبانيت روي تنها مبل اتاقش فرو رفته، با ضرباتي نه چندان محكم به دسته ها ميكوبد: «حالا من ميدونم و اون ... يك آشی براش بپزم كه يك وجب روغن داشته باشه ...قربون  خدا برم  كه  دستشو رو كرد... چقدر خودشو كاسه‌ی داغ تر از آش نشون  ميداد... چه قيافة حق به جانبي  ميگرفت ... بيچاره پدر كه گول اين دلسوزی‌های  بيجا رو خورده .» صداي گريه دوقلوها، ليلا را از مبل جدا ميكند از اتاق بيرون می‌آيد. سهراب و سپهر با ديدن او، به طرفش ميدوند و پشت او پنهان ميشوند تا از كتك‌های مادر در امان باشند صورت هايشان سرخ شده  و آب از بينی‌شان  آويزان 🍃 ادامه دارد... 💖 کانال مدد از شهدا 💖 #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

🇮🇷رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷 قسمت ۱۸ ـ چه كار ميكني ؟ كبابشان كردي ! زورت به اين  بدبخت ها ميرسه ... عقده ها تو سر اينا خالي ميكني ! طلعت چشمان از حدقه درآمده‌اش را به سوي  او ميگرداند و با غيظ مي گويد: «نميخواد ادای دايه‌ی مهربانتر از مادر رو دربياری ... اصلاً به توچه مربوط !»  ليلا به طرفش نيم خيز شده و مي گويد: - به من چه مربوطه ! برادرام هستن ... داري  اونا رو ميكشي ! طلعت دست به كمر ميزند، قيافه حق به جانبي  گرفته و ميگويد: - اصلاً مي دوني چيه ؟ پدرت كه اومد.. برو همه چيز رو گزارش بده از سير تاپياز... باز آشوب به پا كن ! خشم و نفرت به چشمان ليلا ميدود، لب به  دندان ميگزد مدتي خيره خيره به طلعت نگاه ميكند. سپس با همان خشم و نفرت با عجله به طرف اتاقش ميرود، سهراب  و سپهر، دامنش را محكم ميگيرند ولي او خودش را به زور از دست آنها ميرهاند. پشت به در اتاقش تكيه ميدهد، زيرلب غرولند ميكند: «عجب رويي داره ! دست پيش ميگيره تا پس  نيفته ، فتنه رو اون به پا كرده ،حالا دو قورت  و نيمش هم باقيه .» 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی 💖 کانال مدد از شهدا 💖 #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

🇮🇷 رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۱۹ سايه روی ديوار بالا آمده است . ليلا كنار پنجره ايستاده و دستانش را بر لبه‌ی آن گذاشته است . سايه اش درون سايه‌ی پنجره قرار ميگيرد، همچون شبحي در قاب پنجره‌ی اندوه : «همه چيز رو به پدرم ميگم ... ميگم  كه مامان  طلعت و فريبرز چه نقشه اي برام كشيده بودن ...! ميگم دلشو به اين پسره دغل‌باز دورو خوش  نكنه !» دستانش را محكم به لبه‌ی پنجره ميفشرد. چشم به افق ميدوزد. صدای خنده‌ی كودكانه سپهر و سهراب كه در حياط توپ بازي  ميكنند خشم و نفرت را به آرامي در وجودش  ميميراند و رحم و شفقت  بر آن سرازير ميسازد  دلسوزانه به آن دو نگاه ميكند:  «اگه پدر موضوع رو بفهمه ... مامان طلعت بيكار نمی‌نشينه و بالاخره  زهرشو ميريزه ... پيش پدر دروغ و درم  ميگه و تو در و همسايه  از من بد و بيراه  ميگه ... اگه هم نگم پدر رو چطور از اشتباه بيرون بيارم ... تازه اگه هم متوجه بشه ... آن وقت مامان طلعت چي ؟ اين طفل های معصوم  چي ؟ اين طفلک ها چه گناهی کردن!؟» 🌷قسمت ۲۰ همه دور ميز بيضی شكل ، شام ميخورند. اصلان ، سهراب و سپهر را دوطرفش نشانده و با مهرباني به آن‌ها غذا ميدهد. طلعت و ليلا روبروی هم نشسته اند. تنها صدای اصلان و دوقلوها به گوش ميرسد و صداي برخورد قاشق  و چنگال ها با بشقاب‌های چينی طلعت زير چشمی ليلا را می‌پايد، وقتي ليلا لب می‌جنباند يا چشم ميگرداند، لرزه  بر اندام طلعت می‌افتد اصلان از سكوت طلعت شگفت‌زده  ميشود، ضمن آنكه قاشق به دهان سپهر ميبرد، ميگويد: - طلعت ! چه ساكتي ! بلبل ما چرا خاموشه  امشب ؟ طلعت دستپاچه ميشود با لبخندي تصنعي ميگويد:  - هيچي ! امروز خيلي خسته  شدم ، سهراب  و سپهر خيلي اذيتم  كردن اصلان خنده‌ی كوتاهي سر داده  و با بی‌تفاوتی  سر تكان میدهد و در حاليكه قاشق به دهان سهراب نزديك ميكند ميگويد: - راستي ! از خواستگارهای  سينه چاك  ليلا چه خبر؟ با هم دوئل نكردن ؟ 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی 🌷تقدیم به خانواده شهدای کشور عزیزمون بخصوص همسران شهدا کانال مدد از شهدا #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

🇮🇷 رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۲۱ نگاه طلعت و ليلا به هم گره ميخورد، لرزشي سر تا پای طلعت را فرا ميگيرد آب دهانش خشك شده و رنگ از رخسارش ميپرد: «خداي من ! اگه ليلا همه چيز رو بگه ... چه  خاكي به سرم بريزم ؟» قاشق از دست طلعت پايين می‌افتد. اصلان با تعجب ميگويد: - طلعت ، حالت خوب نيست ؟ مريضي ! چرا دستات ميلرزه ؟ طلعت كنترلش را از دست داده ، به سرعت از پشت ميز بلند ميشود  دستهاي لرزانش را به طرف سر برده ، باصداي  خفه اي  ميگويد: - نه اصلان ! يك كم سرم درد ميكنه ... شما شامتونو بخورين او با عجله از آشپزخانه بيرون ميرود اصلان نگاه پرسشگرش را به ليلا ميدوزد: - اتفاقي افتاده ليلا؟ ببينم به خواستگاراي تو مربوطه ؟ ليلا با عجله از پشت ميز بلند شده و با عصبانيت ميگويد: - پدر! خواستگاراي من مهم نيست ، موضوع  خواستگاراي منو فراموش كنين ... مشكل  مامان طلعت رو حل كنين !  سپس چند حبه قند درون ليوان آبي انداخته ، در حالي كه با قاشق آن را هم ميزند، از آشپزخانه بيرون ميرود. اصلان با تعجب دور شدن او را نگاه ميكند. شانه بالا انداخته و بعد از كمي تأمل ، با دوقلوهايش مشغول ميشود. 🌷قسمت ۲۲ طلعت پيشانيش را روي دست خميده‌اش كه به مبل تكيه دارد، گذاشته  است ليلا به آرامي آب قند را به او تعارف ميكند: - مامان طلعت ! اينو بخور تا كمي حالت جا بياد... خودتو اذيت نكن ... نگاه  شرم‌زده‌ی طلعت با نگاه مهربان ليلا در هم می‌آميزد قطرات اشك از چشمان طلعت به روي گونه ها سرازير ميشود با تعلل ليوان را ميگيرد و با دستاني لرزان به دهان نزديك ميكند ليلا پشت در گوش ايستاده است . صداي شكستن بشقاب چينی با داد و فرياد اصلان درهم آميخته ليلا سرش را به در ميفشارد و با نگرانی گوش  فرا ميدهد: ـ همه‌ی آتيش‌ها از زير سر تو بلند ميشه ... تو به ليلا حسوديت ميشه ... وقتي ديدي فريبرز خاطرخواه ليلا شده و منم  راضيم ... معلوم نيست تو گوش پسره چي خوندي كه پاشو كنار كشيده... حالا هم  اومدي و ميگي ... ليلا رو به اين حسين بديم ... اونا همديگه رو دوست دارن ... ميخوام صد سال سياه همديگه رو دوست  نداشته باشن ... قبل از اين سنگ فريبرز را به  سينه ميزدي و حالا سنگ حسين رو... 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی 🌷تقدیم به خانواده شهدای کشور عزیزمون بخصوص همسران🌷 💖 کانال مدد از شهدا 💖 #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

🇮🇷 رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۲۱ نگاه طلعت و ليلا به هم گره ميخورد، لرزشي سر تا پای طلعت را فرا ميگيرد آب دهانش خشك شده و رنگ از رخسارش ميپرد: «خداي من ! اگه ليلا همه چيز رو بگه ... چه  خاكي به سرم بريزم ؟» قاشق از دست طلعت پايين می‌افتد. اصلان با تعجب ميگويد: - طلعت ، حالت خوب نيست ؟ مريضي ! چرا دستات ميلرزه ؟ طلعت كنترلش را از دست داده ، به سرعت از پشت ميز بلند ميشود  دستهاي لرزانش را به طرف سر برده ، باصداي  خفه اي  ميگويد: - نه اصلان ! يك كم سرم درد ميكنه ... شما شامتونو بخورين او با عجله از آشپزخانه بيرون ميرود اصلان نگاه پرسشگرش را به ليلا ميدوزد: - اتفاقي افتاده ليلا؟ ببينم به خواستگاراي تو مربوطه ؟ ليلا با عجله از پشت ميز بلند شده و با عصبانيت ميگويد: - پدر! خواستگاراي من مهم نيست ، موضوع  خواستگاراي منو فراموش كنين ... مشكل  مامان طلعت رو حل كنين !  سپس چند حبه قند درون ليوان آبي انداخته ، در حالي كه با قاشق آن را هم ميزند، از آشپزخانه بيرون ميرود. اصلان با تعجب دور شدن او را نگاه ميكند. شانه بالا انداخته و بعد از كمي تأمل ، با دوقلوهايش مشغول ميشود. #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

🇮🇷 رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۲۳ -....معلوم نيست چه كاسه‌اي زير نيم كاسته !  اشك از چشمان طلعت سرازير شده و از زير چانه به روي لباسش ميچكد ميخواهد حرفي بزند ولي اصلان مجالش نميدهد  طلعت ديگر طاقت نمي آورد و با فرياد ميگويد: - بس كن اصلان ! ميگذاري منم دو كلام حرف  بزنم... اگه فريبرز پاشو كناركشيده بخاطر اين  بوده كه ميگه : حيف ليلاست كه به آمريكا بياد و ميان آن همه گرگ زندگي  كنه اصلان پوزخند ميزند: - تو گفتي و منم باور كردم ، هالو گير آوردي ! منو بگو كه فكر ميكردم داري در حق ليلا مادري ميكني  هق هق گرية طلعت بلند ميشود، دست جلوي  دهان گرفته از اتاق بيرون ميرود  دوقلوها وحشت زده و گريان از پي مادر ميروند ليلا ديگر طاقت نمی‌آورد ديگر نمي تواند جوِّ ناآرام خانه را تحمل كند به طرف پدر ميرود. چشم در چشم او دوخته و با قاطعيت  ميگويد:  - پدر! من بودم كه به هيچ‌وجه حاضر نشدم با فريبرز ازدواج كنم ... مامان طلعت بی‌تقصيره ... شما نبايد با اون اين طور حرف  بزنين سرش را پايين مي اندازد و بريده بريده  ادامه ميدهد: - پدر! 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی 🌷تقدیم به خانواده شهدای کشور عزیزمون بخصوص همسران🌷 💖 کانال مدد از شهدا 💖 #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

🇮🇷 رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۲۴ و ۲۵ _....من ... من فقط با حسين ازدواج ميكنم ... يا او... يا هيچكس ديگه ! اصلان باخشم چشم به سوي ليلا ميگرداند رگ وسط پيشانيش بيرون زده ، چانه‌اش ميلرزد، غصب آلود ميگويد: ـ چشمم روشن! خيلي پُررو شدي ... به خاطر اون پسره‌ی يک لاقبا تو روی من می‌ايستی و ميگي ... خشم مجال گفتنش نميدهد، نفس نفس ميزند، سرخي تا لاله‌های گوشش بالا آمده است آب دهان فرو داده و با لحني خشم‌گنانه تر در ادامه‌ی سخن ميگويد: - ليلا! اگه حرف آخرت اينه ... حرف آخر منم آويزه‌ی گوشت كن ... از خونه‌ی من كه به خونه‌ی اون پسره رفتي ... ديگه نه من و نه تو! ديگه خود دانی... پاييز سال ۱۳۶۲ هجری شمسي خورشيد آرام آرام در پس افق فرو مينشيند اتاق به تدريج در تاريكي فرو ميرود  مرد نشسته بر مبل ، چون شبحي است كه موهاي سفيد شقيقه ها، حركت آونگ مانند سرش را كه به روي آلبوم خم شده است نشان ميدهد اشک‌ها قطره قطره به روي صفحه‌ی آلبوم پايين ميچكد و خنده‌هاي كودكانه‌ی دخترک را شكوفا ميكند دست به روی صفحات آلبوم ميكشد موهاي  نرم و صورت لطيف او را احساس ميكند: «ليلا! خيلي دلم برات تنگ شده ! ديدي آخرش  خودتو بدبخت كردي !» طلعت وارد اتاق شده و كليد برق را ميزند. اصلان آلبوم را ميبندد و به سرعت به طرف پنجره ميرود دست بر صورت  نمناك و ته ريش جوگندمي‌اش ميكشد چشم  به بيرون ميپوزد. طلعت به طرفش می‌آيد و با ناراحتی ميگويد: «اصلاً باورم نميشه ... بيچاره ليلا! خيلی خوشبخت بودن ...» خون به صورت اصلان ميدود. رويش را به طرف طلعت ميچرخاند و به او كه  وحشت‌زده قدمي به عقب برداشته چشم ميدوزد: - خوشبخت ! اونها هيچوقت خوشبخت نبودن ... اداي خوشبخت‌ها رو در مي آوردن 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی 🌷تقدیم به خانواده شهدای کشور عزیزمون بخصوص همسران🌷 💖 کانال مدد از شهدا #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

🇮🇷 رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۲۶ طلعت با لحن دلسوزانه‌ای ميگويد: - اصلان ! گذشته‌ها رو فراموش كن ، ليلا تو اين موقعيت بيش از هر چيزی به محبت تو نياز داره، هر چی باشه پدرش هستي ! اصلان مشت محكمی به لبه‌ی پنجره كوبيده ، فرياد ميزند: -پس چی فكر كردي؟كه قلبم از سنگه؟ كه ديگه دخترم رو نميخوام ؟دوستش ندارم ؟ صدای اذان از مناره‌ی مسجد در فضا طنين انداخته است ، آميخته با‌ صداي باران رعد و برق تازيانه ميكوبد، ناودان‌ها با اشك آسمان ميخروشند قطرات باران از لبه‌ی كلاه مرد ريزان است ، مردم باعجله در حركتند. عده‌ای پالتوها را روی سر انداخته و برخي ديگر نايلون پلاستيكي به سر گذاشته‌اند زني لبه هاي چادرش را زيربغل گرفته و از روي  گودال پر از آب ميپرد مرد به مسجد نزديك ميشود با نوای اذان گام‌ها تندتر به سوی مسجد میروند... 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی 🌷تقدیم به خانواده شهدای کشور عزیزمون بخصوص همسران🌷 💖 کانال مدد از شهدا 💖 #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

🇮🇷 رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۲۷ و ۲۸ مرد بدون توجه به آنها پيش ميرود. مقابل مسجد ميرسد تابلوهايي در دو طرف در مسجد، پهلوي هم چيده  شده‌اند. مرد مقابل تابلويي مي‌ايستد دستانش را كه درون جيب پالتوی بارانی‌اش قرار دارد، محكم ميفشرد و به آن چشمان آبي خيره ميشود: - هنوز هم با همان گستاخي به من نگاه  ميكني  صدای حسين در گوشش ميپيچد: - آقای اصلاني! من ليلا رو فقط به خاطر خودش ميخوام، نه چشم طمع به ثروت شما دارم و نه اجازه ميدم ليلا یک سرسوزن به خانه‌ی من بياره - پاتو از زندگی دخترم بكش بيرون ... ليلا رو فراموش كن! چشم از تابلو برميگيرد و به زمين گل‌آلود نگاه ميكند دوباره از كنج چشم‌ها به تابلو خيره ميشود: - آقاي اصلاني! گستاخيه، ولي ميخوام بگم ... ليلا تو قلب من جا داره، ما همديگه رو خوب شناختيم، عشق ما از روی هوي و هوس نيست ما ميتونيم باهم خوشبخت باشيم... خوشبخت... خوشبخت اصلان طاقت نمی‌آورد لبه‌ی كلاهش را روي گوش‌ها پايين ميكشد و با عجله از مقابل تابلو دور ميشود. سر كوچه‌اي ميرسد. كوچه‌اي كه بارها و بارها از مقابل آن ميگذشت ميدانست كه درون آن خانه‌ای است كه جگرگوشه‌اش را در خود جای داده است چقدر دلش ميخواست او را ببيند، چقدر دلش براي او تنگ شده بود لحظاتي بر سر كوچه می‌ايستاد و با ولع نفسي به درون ميكشيد تا مگر بوي او را استشمام كند بارها ميخواست غرورش را زير پا بگذارد تنها براي ديداري از او كه بندبند وجودش هنوز در گرو او بود، در گرو نگاه او، نگاه حوراء داخل كوچه ميشود و در انتهاي آن مقابل دری می‌ايستد، دری كوچك و قديمي كه جاي جاي آن رنگها ريخته و زنگ زده است، با كوبه‌اي برنجي به شكل پنجة شير. براي لحظه‌اي دلش ميگيرد و غربت به درونش  ميخزد دست به طرف كوبه بالا مي‌آورد، نرسيده به آن ، دستش لرزان در هوا ميماند گویی وزنه‌اي سنگين،‌ دستش را به پايين ميكشيد، روي برميگرداند. از آمدن پشيمان ميشود ميخواهد برگردد كه سيماي ليلا جلوی ديدگانش ظاهر ميشود با همان چشمهاي سياه : «خدايا!اين چاه ويل است يا نگاه ! حوراست  يا ليلا!» غوغاي درونش را مي شنود: «پدر! 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی 🌷تقدیم به خانواده شهدای کشور عزیزمون بخصوص همسران🌷 #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

🇮🇷 رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۲۹ و ۳۰ نرو... به خاطر من! بخاطر ليلات... به خاطر حوراء!» اصلان دوباره چشم به در ميدوزد، اين بار مصمم كوبه را سه بار ميكوبد، صداي  قدم هايي شنيده ميشود كه نزديك و نزديكتر ميشود. قلبش به تپش مي‌افتد: ـ كيه ؟... اومدم نفس در سينه‌اش حبس ميشود. صدا به دشواری از حلقوم گرفته‌اش بيرون ميجهد: ـ منم... بابا اصلان! در به آرامي باز ميشود. سيماي رنجور ليلا در قابي مثلثي از چادر سياه نمايان ميشود چشم در چشم هم ميدوزند. هر دو ميخكوب بر جاي، ياراي نزديک شدن به هم را ندارند. قطرات باران گويي در اين نمايش احساس از حركت باز ايستاده‌اند اشك در چشم‌ها جمع ميشود و قطرات گرم آن  با قطرات سرد باران بر گونه‌ها سرازير ميشود دستها لرزان به سوي هم دراز ميشوند. ناگهان ليلا خود را در آغوش پدر می‌اندازد وارد حياط ميشود. حياطی قديمی با ديوارهاي آجری. حوضی مدوّر، با گلدان هاي  شمعداني دور آن درخت كهنسال توت وسط حياط كريمانه شاخ و برگ گسترانده است. درخت تاك از گوشه‌ی باغچه ، بر داربست چوبي درپيچيده و خود را به لبه‌ی ديوار رسانده. تاريكي جاي گرفته زير اين درختان ، چون چشمي در كمين نشسته او را تا اتاق هاي  آن سوي حياط دنبال ميكند.  دلش ميگيرد. رعد و برق بر وحشت اين تاريكي می‌افزايد وارد اتاق ميشود  بر لب‌تاقچه، چراغ گردسوز، سوسو ميزند و نور آن بر روي آينه و شمعدان‌های برنزی ميرقصد . و عكس را در سايه روشن خود فروميبرد. پيشاني بند سرخ و موهاي خرمايي عكس در ابهام سايه روشن آن جلوه‌اي ديگر دارد.  چشم  از تاقچه برميگيرد و نگاه نگرانش بر پشتی‌های دور تا دور اتاق ميلغزد. ـ پدر خوشحالم كردي آمدي !  ليلا اشك‌هايش را پاك  ميكند، اصلان به دقت  ليلا را ورانداز ميكند. پيراهن سياه، گوي سبقت را از چشمان به گود نشسته‌اش ربوده. چشم ها ديگر نميدرخشند، حتي يک ستاره در سياهي آن... غوغايي در درون اصلان به پا ميشود و غرش  آسمان بر آن دامن ميزند با خود واگويه ميكند: « ليلا! ليلا! كاش نمی‌آمدم ! اينجا مثلاً خونه‌ی دختر منه ! دختر نازنين حوراء! كاش چشمام  كور ميشد و تو رو اين طور نميديدم » زانوانش سست ميشود. بر زمين مينشيند. ليلا دست بر شانه‌ی پدر ميگذارد: ـ پدر! ميدونم چي ميخواين بگين ... همه چيز رو تو چشماتون خوندم اصلان با ناراحتي ميگويد: - برق‌ها خيلي وقته رفته ؟ تنهايي ؟  ليلا سر پايين مي‌اندازد و ميگويد: - بله پدر، حاج‌خانم ، پيش پای شما رفت مسجد اصلان دور تا دور خانه را از نظر ميگذراند. سر از تأسف تكان ميدهد: - اين جا... اين جا همون قصريه كه حسين ميخواست تو رو بياره !  ليلا نفس عميق به درون كشيده و با طمأنينه  مي گويد: - حسين قول هيچ قصري رو نداده بود... 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی 🌷تقدیم به خانواده شهدای کشور عزیزمون بخصوص همسران🌷 #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

سنگ قبری که به شکل قالی طراحی شده ! 🔹‏مزار ‎رودلف نوریف، رقصنده‌ نامدار باله‌ شوروی. قالیچه‌‌ روی سنگ قبر، بازسازی هنرمندانه‌ قالیچه‌ محبوب نوریف با موزاییک است 🔹نوریف در تمامی اجراها این قالی را به همراه داشته و برای گرم کردن خود از آن استفاده می‌کرد. #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

🇮🇷 رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۳۱ و ۳۲ _حرفش فقط اين بود: زير يک سقف ،روي گليم، ولي... ولي خوشبخت ! اصلان چون جرقه‌اي كه از آتش بيرون بجهدبه  طرف ليلا خيز برداشته و ميگويد: - پس اينه خوشبختي ! - پدر! نميخوام پشت سر حسين حرفي بزنيد بغض گلويش را ميفشرد، روي از پدر به جانبي ديگر برميگرداند، اشک در چشم‌هايش حلقه ميزند به سختي آب دهان فرو داده با لحن گرفته‌اي  ادامه ميدهد: _ولي اگر ميخواين بدونين... بله، من واقعاً خوشبخت بودم هرچند كه توي اين چند سال  زندگي مشترك پيشم نبود و همه اش جبهه بود ولي همسرخوبي بود، دوستم داشت،بهم محبت ميكرد از جون و دل ...فكر ميكنيد خوشبختي  چيه ... مال و منال !...» اصلان رشته‌ی سخن را قطع ميكند  - ولي حالا چي؟ حالا كه رفته ، حالا كه نيست  چي ؟  - حسين هنوزم براي من زنده است ، مدام به خوابم مياد.مخصوصاً اون موقع ها كه  بيقرارش ميشم هميشه با يك دسته گل ، با يك  كاسه‌ی آب ، با يك سبدميوه ، از همه مهمتر با اون لبخند زيباش.. با دست دور تا دوراتاق را اشاره كرده و با هيجان ميگويد: - هر جاي اين خونه رو نگاه ميكنم  ميبينم خاطره‌ی خوشي از او دارم ... اصلاً حضورش رو احساس ميكنم .» اصلان به آرامي بلند ميشود به طرف پنجره ميرود و به حياط خفته  در تاريكي مینگرد. يك باره به طرف ليلا رفته و دستانش را ميان دستانش ميفشرد و با هيجان  ميگويد: - ليلا! اومدم تو رو با خودم ببرم ... دنيا هنوز هم به آخر نرسيده ...تو هنوز جووني ...حرف  بابات رو گوش كن و بيا خونه ...اتاقت همونطور دست نخورده است... با من بيا! صداي رعد و برق مهيبي «امين» را وحشتزده از خواب ميپراند. امين شروع به گريه ميكند. ليلا از اصلان جدا ميشود و به سوي امين ميدود و او را دربغل ميگيرد و مدام  ميبوسد نه پسرم ، نترس ! مامان اينجاست اصلان ناباورانه ، چشم به پسرك ميدوزد، به  آرامي بلند ميشود و دست به ديوار ميگذارد: -باورم نميشه ! باز هم اين چشمهاي آبي ! اين  شعله‌های نيلوفري، عين چشمهاي پدرش،سحر و جادو از اونها ميباره با خود فكر ميكند ك  نكند ليلا افسون برق  جادووَش آنها شده است 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی 🌷تقدیم به خانواده شهدای کشور عزیزمون بخصوص همسران🌷 💖 کانال مدد از شهدا 💖 #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

🇮🇷 رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۳۳ و ۳۴ رو به ليلا ميكند كه امين را همچنان دربغل  داشت و نوازش ميكرد مقابل ليلا مينشيند و با اصرار ميگويد: - ليلا! با من بيا! حرفمو گوش كن ! بيا با هم  بريم ... ليلا نگاهي به  پدر و نظری به پسرش مي‌افكند اصلان نگاه او را دنبال ميكند، بريده بريده  ميگويد: - نه ! نه ! بچه‌ات نه ! بچه‌اتو بده به خانواده‌ی  شوهرت، خودت تنها بيا ليلا سر از ناباوري تكان ميدهد: - امين؟! از امينم جدا بشم؟! از تنها يادگار حسين؟؟!  اصلان ميان حرفش ميپرد:  - ميدونم سخته ، ولي به خاطر خودت ... به  خاطر آينده ات ليلا فرزندش را محكمتر درآغوش ميفشرد، غم آلود ميگويد: - نه پدر! تو هيچي نميدوني ... نميدوني كه  آينده‌ی من امينه ... تمام زندگي من امينه... تمام دلخوشيم امينه ، امينه... امين من ... حسينمه ... روح حسينمه ... امينم بوي حسين  رو ميده هيچي تو دنيا نمیتونه منو از امينم  جدا كنه... هيچي...هيچكس ... هيچكس ... اصلان باعجله به طرف در ميرود و به تندي  كلاه و بارانيش را برميدارد ميخواهد از اتاق  بيرون برود كه با صداي لیلا در جای می ایستد...  ـ پدر!  اصلان روي برميگرداند ليلا با قاطعيت به او نگاه ميكند و با لحني  محكم ميگويد: - پدر! وقتي مامان حواراء مُرد... ليلاشو رها كردي؟ تنهاش گذاشتي ؟... دلت می‌اومد... دلت مي‌اومد... اصلان سراسيمه از اتاق بيرون رفت از كمان نگاه ليلا تير سؤالي رها شده بود كه  هيچ پاسخی بر آن نمی‌یافت مرد آستين‌ها را بالا زده است و چوبي را درون  خاك باغچه فروميكند عرق از سر و رويش  ميچكد و دست‌هاي درشت و پر مويش  دست‌هاي مردي سخت كوش و پرتلاش را ميمانند كه چوب ها را محكم در خاك ميفشرد گويي قدرتش را به نمايش گذاشته است 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی 🌷تقدیم به خانواده شهدای کشور عزیزمون بخصوص همسران🌷 کانال مدد از شهدا #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

🇮🇷 رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۳۵ و ۳۶ ليلا سيني چاي را روي ايوان ميگذارد و لبه‌ی چادر را روي دهان میگيرد و به باغچه مينگرد يادش می‌آيد كه حسين اولين چوب اين  داربست را گذاشت چه شوق و ذوقي داشت ...  چه فكر و خيالايي ! همه‌شون رؤيايي ، پاك  وباصفا! دوست داشت وقتي بچه‌مون دنيا مياد و بزرگ  ميشه اولين انگور رو از تاڪ خونه خودمون بخوره... درخت تاك رشد كرده بود و پيچک‌هايش با پيچ و تاب به روي داربست  بالا ميرفت تا آنكه خود را بالای بام رسانده بود يادش می‌آيد از حسين كه با لباس زيتوني سپاه به حياط آمد دستي بر داربست  چوبي گذاشت و نظري به پنجه‌هاي گشوده‌ی برگ‌های تاك انداخت رو به او كرد و گفت : - ليلا! به اميد خدا... اين دفعه كه برگشتم، يك  چوب ديگر هم ميزنم ليلا امين را در بغل داشت چشم‌هايش پر از اشك شده بود و بغضش گلوگير نمی‌توانست  حرفي بزند، فقط  سرش را حركت ميداد حسين ، امين را از آغوش او گرفت و به طرف  درخت توت برد. - ليلا! اين درخت توت هم زيادي شاخ و برگ  داده ، مرخصي كه آمدم يادم باشه هرسش كنم خوب ميدانست كه حسين اين حرف‌ها را براي  دلخوشي او ميزند ولي او دلش بیقرار بود، پر تشويش و ناآرام «من تو چه فكريم. اون تو چه فكريه ، صحيح  و سالم  برگرد... اين‌ها فداي سرت .» حسين به طرف در حياط رفت و پشت به آن  ايستاد امين را بغل او داد و او ساكش را به  دستش، حسين  در را باز كرد، بوسه اي به صورت امين زد و دستي بر بازوي  او فشرد حسين چشم در چشم او دوخت و گفت : - ليلا! مواظب خودت و امين باش ، نگران من  نباش و او با خود واگويه ميكرد: «چطور نگران نباشم ، تو رفتي ... دلم رو به  چي خوش كنم ؟  به در و ديوار،؟ به تاك باغچه، به امين كه بهانه‌ات رو ميگيره يا به خبرهاي جبهه !» احساس عجيبي به او دست  داد. حسين قدم به بيرون خانه گذاشت دلش  از رفتن حسين يكهو فرو ريخت و آرامش زير آوار آن مدفون  شد حسين  را صدازد. حسين  مردّد ايستاد. با خود فكر كرد شايد چشم‌هاي حسين  پر از اشك  شده و نميخواهد او اشكش را ببيند ولي وقتي حسين  سربرگرداند... 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی 🌷تقدیم به خانواده شهدای کشور عزیزمون بخصوص همسران🌷 💖 کانال مدد از شهدا #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

🇮🇷 رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۳۷ و ۳۸ نه تنها اشكي نديد بلكه آرامش و قاطعيت  در آن چشم‌هاي آبي ديد آرامشي كه بر دل پر آشوب او نيز سرازير گشت آخرين نگاهش ، همچون اولين نگاهش بود. پايين پلكان  دانشكده - خانم اصلاني ! ببخشيد مزاحمتون  شدم ، من به عنوان مسؤول جُنگ شعر دانشكده از شما دعوت ميکنم كه با ما در زمينه شعر كه به نظر ميرسه استعداد خوبي  هم دارين ... با ما در اين زمينه همكاري كنين صداي افتادن شيءی بر روي موزائيک‌هاي  حياط ، ليلا را به خود می‌آورد و نگاهش از خاطرات به آن سو كشيده  ميشود علي را ميبيند كه بر لبه‌ی بام نشسته است  و دستي بر چارچوب تكيه  داده ليلا به آن سو ميرود، پتك كوچك را برميدارد و به دست علي  ميدهد علي لبخند ميزند و ليلا بی‌تفاوت ميگذرد. در همين اثنا صداي كوبه‌ی در به گوش ميرسد. ليلا به طرف در رفته ، آن را باز ميكند حاج خانم را ميبيند كه در يك دست ساك  نان  دارد و كنارش امين با يك آبنبات چوبي در دست ايستاده است علي از لبه‌ی بام پايين میپرد. عرق صورت و گردنش را با دستمالي پاك ميكند به طرف مادر و امين ميرود و امين را در بغل ميگيرد و بوسه بر صورتش ميزند. پ.ن :علی برادر شوهر لیلا است حاج خانم به طرف درخت تاك  ميرود و مقابلش مي‌ايستد. - خير ببيني مادر! اين داربست ديگه داشت  درهم ميشكست علي دست بر سر خود كشيده ، ميگويد: - وظيفمه مادر... كاري نكردم ... يكي بايد به  شماها برسه ... به خدا مشغول ذمه‌ايد اگه  كاري داشته باشيد و به من نگين ... اين علي  نوكرتونه - مادرجان ! پسرم ! تو خودت هزار كار و گرفتاري داري ... عيالواري علي با سرفه سينه را صاف كرده و ميگويد: - اين حرفها كدومه مادر! غريبه كه نيستم ... تعارف ميكني .. به خدا قسم اگر دست و پام  هم بشكنه ، باز هم اين علي چاكرتونه ... مگه  اين علي نباشه كه ديگه شماها رو تنها بذاره مادر با مهربانی به او نگاه ميكند و دلسوزانه  ميگويد: - خدا نكنه پسرم ! ان‌شاءالله هميشه خوش و سالم باشي دست به خاك بزني طلا بشه خدا عمر و عزتت  بده علي ، امين را زمين ميگذارد، آستين هايش را پايين می‌آورد و كتش را كه به شاخه‌ی بريده‌ی توت آويزان است ، برميدارد - كجا مادر؟ نهار باش  - نه ديگه به زهره گفتم ناهار ميام خونه ليلا، چادر را زير گلو ميفشارد و رو به علي  ميگويد: - لااقل چايتونو بخوريد، حتماً سرد هم  شده ، ميرم براتون گرمش كنم  علي كت را روي شانه می‌اندازد، از كنج چشم  به ليلا نظر دوخته ، با تبسم ميگويد: - زحمت نكشيد ليلا خانم ، نميخواد گرمش  كنيد، همينطوري هم  ميچسبه 🍃🇮🇷ادامه دارد 💖 کانال مدد از شهدا #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

🇮🇷 رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۳۹ و ۴۰ وارد مسجد مي شود، انبوه جمعيت ، چادرها رنگ و وارنگ سرش را پايين می‌اندازد، و به دنبال حاج‌خانم كه دست  امين را در دست دارد به راه می‌افتد زني ميان سال و فربه كه مقنعه‌اي همرنگ  چادرنمازش به سر داشت جايي در كنار خود براي آن دو باز ميكند حاج خانم كنار زن  مينشيند. زن در سخن پيش دستي ميكند: - عروسته ؟ حاج خانم آه كوتاهي  ميكشد: - آره سلطنت خانم ، ليلاست زن حسين  شهيدم ... سلطنت سر از تأسف تكان ميدهد، چشم در چشم ليلا ميدوزد و به مهرباني ميگويد:  - خدا به تو و حاج خانم صبر بده ... پيش  خدا خيلي اجر دارين سپس دست بر دست ديگرش گذاشته و حسرت بار ادامه ميدهد: - هِي هِي هِي! حسين گل بود... تقدير هم گل بر چينه  ليلا سجاده‌اش را مرتب ميكند و تسبيح  زيتوني رنگ را پيرامون مهر قرار ميدهد سنگيني نگاه‌هايی را احساس ميكند كه گاه و بيگاه از صفهاي جلو به او دوخته ميشود، عده‌اي هم درگوشي پچ‌پچ ميكنند. نگاه ترحم آميز آنها را ميبيند ليلا سرش را پايين می‌اندازد و چادر را بر سر جابه جا ميكند، از اين نگاه‌ها بدش مي‌آيد نميخواهد ترحم و تأسف كسي را بر خود و فرزندش ببيند، نداي درونش را ميشنود: «ليلا! چرا سرتو پايين انداختي ! نگاه ميكنن  كه بكنن ، دلشون براي خودشون بسوزه ليلا!سرتو با افتخار بلند كن ... بگذار تو رو خوب  ببينن ... همسر يك شهيد رو... پس غرورت  كجاست ؟ سرتو بالا كن ... با افتخار... بگذار غرورت رو ببينن ...» نماز به پايان ميرسد و نمازگزاران متفرق  ميشوند ليلا دست امين را ميگيرد تا از مسجد بيرون  برود در ازدحام زنان صدايي به گوشش میرسد:  - بيچاره !... چه جوونه !...حيفش ... حالا تا عمر داره بايد يتيم‌داري كنه ....! ليلا با عصبانيت روي به طرف صاحب صدا ميچرخاند زني  را ميبيند، باريك‌اندام و سبزه رو، با چانه‌اي گود افتاده، نگاهش روي او متوقف شده،ابروان درهم فروميكند زن باريك اندام ، لبه‌ی چادر را به دندان ميگیرد و برای فرار از نگاه‌های خشم آلود در ازدحام جمعیت گم میشود 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی 💖 کانال مدد از شهدا 💖 #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm

🇮🇷 رمان عاشقانه، جذاب و شهدایی #لیلا 🌷قسمت ۴۱ و ۴۲ حاج‌خانم براي رفتن به نانوايی از ليلا جدا ميشود و ليلا به همراه امين به طرف خانه به  راه می‌افتد سر كوچه که ميرسد مرد چهارشانه‌اي را جلو در خانه ميبيند كه دو جعبه در كنارش روي زمين  قرار دارد. مرد ليلا را كه ميبيند با خوشحالي به طرفش  می‌آيد و امين را با خوشحالي دربغل ميگيرد: - نيم ساعته پشت در منتظرم ، مسجد رفته  بودين ؟ ليلا سر تكان ميدهد. علي ابرو بالا می‌اندازد ، ميگويد: - رفته بودم ميدون بار، چند جعبه ميوه  خريدم ، دو جعبه هم براي شما آوردم . ليلا به ميوه هاي درون جعبه نگاه ميكند، با خجالت ميگويد:  - علي آقا! شما هميشه ما رو شرمنده‌ی محبت‌هاتون ميكنين . علي دستي به سر امين كشيده و ميگويد: - دشمنتون شرمنده باشه ، ليلاخانم ! علي جعبه‌های ميوه را داخل حياط ميگذارد، سپس می‌ايستد، دست بر دست ميمالد و اين  پا و آن پا ميكند ليلا او را به ناهار تعارف ميكند. علي بعد از كمي تأمل قبول ميكند. علي امين  را كنار حوض ميبرد و مينشيند. ميخواهد دستي در آب حوض فرو برد كه ليلا از كنار حوض عبور ميكند و تصويرش بر آب  حوض می‌افتد علي نگاهي به تصوير درون حوض و سپس  زيرچشمي نگاهي به ليلا كه به طرف اتاق  ميرفت می‌اندازد. آهي كشيده ، مشتي آب  به  صورت ميپاشد. علي وارد اتاق ميشود، كتش را‌ به گوشه‌اي پرت ميكند. زهره به  طرفش ميرود  - دير كردي علي ! علی بی‌آنكه به او نگاه كند با بيحالي ميگويد: - كار داشتم ، ميدوني كه اين روزها خيلي  سرم شلوغه زهره دستي به  كمر زده با كنايه ميگويد: - چند روزه كه سرت خيلي شلوغه  علي نگاه تندي به او ميكند، با پرخاشگري  ميگويد: - به  جای سربه سر گذاشتن ، يك ليوان آب  بده دستم كه از تشنگي مُردم زهره ليوان آب برايش می‌آورد، ميگويد: - ناهار بكشم ؟ 🍃🇮🇷ادامه دارد... 🍃نویسنده رمان ؛ مرضیه شهلایی 🌷تقدیم به خانواده شهدای کشور عزیزمون بخصوص همسران🌷 💖 کانال مدد از شهدا #درشهرم 👩‍🍳🧕👩‍🎓🍄🌻🪴 🤌عضو بشید👇 https://eitaa.com/darshahramm