🔮🔮🔮🔮🔮🔮🔮🔮🔮 ‌‌‌‌‌@Dastanvpand ⚜@Dastanvpand #داستان_واقعی با عنوان ⏬ #دختری_که_از_پنجره_ها_میترسد ⚜قسمت ششم متاسفم که قصه مون آخرش نرسیدن بود... #عشقم برایم دعا کن گرد و:غبار #میدان_جهاد #گناهانم را #پاک کند... من یقین دارم مظلومیت چشمانت نزد #الله #معجزه میکند... اولین و اخرین قرارمون #جنة_الفردوس در کنار #رسول الله باذن الله... نفس هایم داشت مرا خفه میکرد... شوکه شده بودم ... #گریه هایم داشت مرا میخورد... یعنی این اخرین باری بود که دیدمش؟... #آسمان بر سرم فرو ریخت... خدایم پاک و منزهی و تمام ستایش ها از آن توست ... او را در حالیکه از فرط نوشیدن #خَمر تصادف کرد... از #مرگ حتمی نجات دادی... #هدایتش نمودی و پایبند #مسجدش ساختی... و حالا هم می اید تاجانش را به تو بفروشد... #عشقم رفت تا #غیرتش را دودستی بر'صورت کثیف کافرانی بکوبد که به صاحت ناموس خواهران مسلمانش تعرض کرده بودند... #مرد من رفت تا از #عزت #دین #خدا دفاع کند... اوتمام #عاشقانه هایمان را در کوله پشتی اش ریخت و رفت تا از #ناموس دختران #خالدبن_ولید دفاع کند... رفت تا اینکه #دشمن نگوید #امت_محمد خواب است ... 😭رفت تا ثابت کند نوه #صلاح‌الدین بودن #لیاقت میخواهد... یک ماه از ان شب گذشت و من هنوز میان کوچه پس کوچه های ان شب قدم میزدم... #گریه میکردم... #فریاد میکشیدم... از #عمق جان #دعا میکردم...و #اشک هایم را در چشمانم #غرق میکردم... دوباره به اصرار مرکرر من از ان خانه... از ان #کوچه...از آن #محله ...ا ز آن #شهر رفتیم... اینبار دورتر... و'حالا در این #غربت اتاقم نه #پنجره دارد و نه حتی روزنه ای... 😔بعداز او دیگر #دستانم #جرئت نکرد هیچ پرده ای را کنار بزند... #پاهایم با من به جلوی هیچ پنجره ای نیامد... #چشمهایم به منظره پشت هیچ #پنجره ای خیره نشد... و از آن پس میان مردمان این شهر #شایعه شد...که این #دختر #دیوانه_شاعر #چادری از #پنجره_ها_میترسد... ممنون ازچشمای مهربونتون لطفا برای #هدایت کل #خانواده‌ام مخصوصا #پدرم #دعا کنید اجرتون با خدای رحمٰن.... 🔮 پایان @Dastanvpand ⚜@Dastanvpand @Dastanvpand ⚜@Dastanvpand 🔮🔮🔮🔮🔮🔮🔮🔮🔮

#پارت چهل و سه #جدال عشق و غیرت 🌹🌹🌹 مادر دست به زانو زد و روی صندل نشست، نگاهش سمت من بود و با تلفن صحبتش را ادامه: ـ خاک برسر من. بدنش را بی تاب تکان می داد و با کف دست به پایش می کوبید: ـ خدایا این بچه ها چرا اینجور شدن؟ آقا بزرگ چطوره؟ دلم لرزید، و به دیوار تکیه دادم.دلشوره ی عجیبی مرا فرا گرفته بود. طوفانی سخت در راه بود. حس گردم گوش هایم سنگین شده، فقط صدای تپش های قلبم را می شنیدم. یک آن مادر را روبرویم دیدم، مکالمه اش تمام شده بود. به بازویم زد و با صورتی برافروخته تقریبا جیغ زد: ـ چی به رامین گفتی؟ گیج نگاهش کردم و سرم را تکان دادم: ـ چ...چیزی نگفتم. بیشتر فریاد زد: خدا ازت نگذره که برادرت به خاطر تو با بزرگترش بحث کرده. آب گلویم را قورت دادم: ـ مامان من چکار کردم؟ چه خبره آخه. با عصبانیت به آشپز خانه رفت و بعد از نوشیدن کمی آب به اپن نزدیک شد و ایستاد. جلو تر رفتم می دانستم رامین کار خودش را کرده ولی باید از موقعیت با خبر می شدم؛ مِن من کنان گفتم: ـ ما...مامان بگو چی شده؟ نمی دونم از چی حرف می زنی؟! ـ نمی دونی؟ بگو ببینم دیشب چی به رامین گفتی که اول صبحی رفته خونه ی آقا بزرگ؟ ـ من چیزی نگفتم. ـ تو دیگه خیلی پرو شدی بابات اینقدر عصبانیه که داره میاد خونه. به زمین پا کوبیدم و کلافه گفتم:» ـ به من چه مگه من حرفی زدم؟ مادر شروع به غر زدن کرد و من نگران فقط نگاهش می کردم، ده دقیقه گذشت که در باز شد. پدر و رامین وارد شدن. هول شده سلام دادم. ـ س...سلام پدر نگاه تیزش را نثارم کردم. ـ چه سلامی؟ جلو آمد و انگش اشاره اش را تکان داد. ـ گوش کن راز، بالا بری پایین بیای تو با این پسره ازدواج می کنی. به سمت رامین چرخید و دست به کمر تند تند نفس می زد: ـ تو خجالت نکشیدی رفتی با آقا بزرگ صحبت کردی؟ رامین با اخم جواب داد: ـ بابا جان من که بی احترامی نکردم، فقط گفتم راز و مجبور نکنید. بابا دستانش را در هوا تکان داد: ـ د تو بیجا کردی بخوای رو حرف آقا بزرگ حرف بزنی. رامین عصبانی غرید. ـ من برادرشم نمی ذارم به زور بدنش کسی. مادر جلو آمد و رخ له رخ رامین شد: ـ تو غلط کردی. رامین چرخی زد و به من بیچاره در حال لرزیدن و اشک ریختن اشاره کرد: ـ ببینیدش؟ این چند هفته چه فشاری رئ تحمل کرده. آقا جان نمی خواد مگه زوره؟ بابا هم جلو رفت و نعره کشید: ـ بله زوره حرف حسابت چیه؟ به دیوار اپن تکیه دادم، رامین جواب داد: ـ زور نیست، اگه بخواید ادامه بدید برش می دارم می رم. بابا فاصله اش رو با رامین کم کرد، صورت برادرم به خاطر من سیلی بابا را چشید. دستم را جلوی دهانم گذاشتمو هق هق کردم. رامین بدون اینکه دست جای سیلی پدر بگذارد با صورتی سرخ در حالی که قفسه ی سینه اش بی وقفه بالا و پایین می شد گفت: ـ میبرمش. بابا جواب داد: ـ بی جا می کنی، فرضا بردیش با کدام دارای و کدام کار؟ رامین نگاهی به من انداخت: ـ دندم نرم نوکرش هم هستم ولی نمی ذارم به زور زن کسی بشه، جمع کنید این رسم مسخره رو. پدر محکم پیشانیش را گرفت و خودش را به اولین مبل رساند و نشست.مادر نگاهی به پدر انداخت سپس نگاه تند و تیزش را به من و رامین کشاند و انگشت اشاره اشرا تحدید وار تکان داد: ـ وایی به حالتون بلایی سر پدرتون یا آقا بزرگ بیاد. برید گم شید هر تونون. اون از آقا بزرگ اینم باباتون. همانجا سر خورده، به زمین نشستم. تا به حال بحث یا جدلی بین خانواده امان نبود. ولی اکنون من قصد رهایی دارم و بقیه قصد اسارت مرا، شاید جانم را هدف گرفته باشند. دلم نمی خواست رامین که زبان زد فامیل بود به خاطر من این چنین خار شود. تنها به علت حمایت از خواهرش. #کانال_داستان👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

#پارت چهل و سه🌹🌹 #جدال عشق و غیرت🌹🌹🌹 لب هایم می لرزید به سمت رامین رفتم و بازویش را گرفتم: در حالی که اشک می ریختم گفت: ـ داداش... نگاهش را سمتم کشاند و روبه مادر گفتم: ـ به ولا ما تغییر نکریم، چطور دلتون میاد راز رو به خاطر دیگران به فنا بکشید. ـ پدر دستی به مو هایش کشید و با عصبانیت در حالی که آب دهانش به بیرون پرت شد، غرید. ـ تمامش کنید، انتظار دارید تو روی پدرم که حرفش تو فامیل دوتا نمیشه وایستم؟ نه از این خبرا نیست، راز هم باید اطاعت امر کنه. ماندن برایم در آن فضای خفقان آور سخت و طاقت فرسا شده بود. به سمت اتاقم دویدم. صدای رامین رامین را شنیدم که همچنان از من دفاع می کرد: ـ بابا جان زمان زورگویی گذشته راز درست می گیه یکی دیگه از دخترهای فامیل رو معرفی کنه چی میشه؟ پدر با همان لحن تند و صدای بلندش جواب داد: ـ خوب تو گوشتون فرو کنید. حرف حرف آقا بزرگه مگه مردم مسخره ی ما هستند؛ اونا راز رو دیدن و پسندیدن. رامین چنان غرید که مجبور شدم گوش هایم را بگیرم. پشت در تکیه داده و نشستم: ـ چه پسندیدنی؟ نه اونا مسخره نیستند ما مسخره ایم که هنوز شازده از راه نرسیده زندگیمون خراب شده، اصلا این آقا کجاس؟ شاید کور و کچل باشه، شاید معتاد باشه، شاید بیمار روانی باشه چرا بدون برسی و تحقیق می خوای درختر دسته گلت رو بدی بره؟اضافیه؟؟ بلند تر و با شتاب بیشتر گفتم: ـ اضافیه؟ پدر جواب داد: ـ خفه شو رامین. گویا رامین داغ کرده بود و ادامه داد. ـ اگه اضافیه می برمش و میرم جایی که سایه اشم نبینید. مادر تقریبا جیغ زد: ـ تو غلط می کنی اون بزرگ تر داره. فعلا پسره خارجه نمی تونه بیاد. رامین جواب داد: ـ هر گوری هست به درک، کدوم بزرگتر؟ بزرگتری که فکر نمی کنه فردا دخترش به باده فنا می ره؟ به خاطر چی؟ به خاطر یه اجبار، به خاطر اینکه حرف حرف آقا بزرگه؟ به حد جنون رسیده بودم، برخواستم و بیرون رفتم کنار اتاقم ایستاده جیغ زدم و به سرو صورتم زدم، حرکاتم بی ارادی و دست خودم نبود. ـ بسته بسته، دیونه شدم. رامین نمی خواد بیش از این از من دفاع کنی. روبه پدر و مادر گفتم: ـ مجلس عروسی تون رو به عزا تبدیل می کنم هرچند برلاتون مهم نیستم، ولی دلم خنک میشه شما آقا بزرگ به هدفتون نمی رسید. پدر سمتم پا تند کرد و دستش را به قصد زدن بلند کرد: غرید: ـ تو غلط می کنی. رامین دستش را توی هوا گرفت: ـ نکن بابا کم با روحش آسبی می رسونی، می خوای بدنشم آزار بدید؟ داد و بی داد های ما تمامی نداشت؛ هر لحظه حالم بدتر می شد. گویا پدر و مادر کمر به قتل من بیچاره بسته بودند. به اتاقم رفتم و زانو به بغل گرفتم. موبایلم را بی صدا کرده بودم نور مانیتورش مرا متوجه کرد. بلند شدم و از روی میز بر داشتمش. بادیدن شماره ی سام تبسمی بی رمق زدم و جواب دادم: ـ الو سام؟ ـ سلام راز خوبی؟ صدایم را صاف کردم که متوجه گریه ام نشود. ـ خوبم تو خوبی؟ ـ صدای نفس محکمی که زد به گوشم رسید: ـ بد نیستم، کمی سکوت کرد و ادامه داد: ـ راستی چه خبر رامین کاری نکرد؟ سرم را به طرفین تکان دادم و به سمت تخت رفته لبه اش نشستم، با صدای ضعیفی جواب دادم: ـ امروز صبح رفته با آقا بزرگ حرف زده. صدایش خوشحال به نظر رسید: ـ واقعا؟ خب چی شد. با بغض گفتم: ـ خوشحال نباش، نمی دونم چی گفته که خونه تا همین چند دقیقه پیش میدان جنگ بود. صدایش اینبار نشان از نگرانی بود: ـ ای وای مگه چی شده؟ تو رو که نزدن؟ لبخنی با لبهای بسته زدم: ـ نه رامین اجازه نداد بابا منو بزنه، ولی بابا و مامان بد جور می خوان من و نابود کنند. می دونم تلاش رامین هم بی فایده اس! ـ صدایش گویا از ته چاه بلند می شد، نا امیدی به خوبی از صدایش مشخص بود: ـ یعنی چی؟ یعنی رامین هم نتونست کاری برای ما پیش ببره؟ ـ آه...نمی دونم. دیگه بریدم سام. هر دو سکوت کردیم گویا نیاز مند شنیدن نس های آرام و پر درد هم بودیم. بلاخره سکوت را شکست: ـ راز من باید قطع کنم. مراقب خودت باش. راستی چند روز دیگه پایان نامه رو باید ارائه بدم. منتظرتم. ـ باشه برو موفق باشی، سعی کن رو پایان نامه تمرکز کنی. ـ باشه عزیزم فعلا خدا حافظ. ـ خداحافظ. تماس قطع شد . بی حال روی تخت افتادم و سعی کردم بخوابم ولی خواب از چشمان سوزانم فراری بود. #کانال_داستان 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

#پارت چهل و چهار 🌹🌹🌹 #جدال عشق و غیرت 🌹🌹🌹 نهار را نخوردم و تا شب در اتاقم ماندم. دلم نمی خواست چشم در چشم پدر یا مادر شوم. حال مساعدی نداشتم، حس کردم باید برای جدایی از یار شیرینم، جان جانام آماده شوم، همچون عروسکی بی جان شده بود. گوشهی تختم کز کرده بودم که رامین در نزده وارد شد. بی رمق نگاهم را سمتش کشاندم، داخل شد و در را بست لحظه ای خیره به من تکیه به دیوار کنار در داد، سپس به سمتم قدم برداشت و آهی کشید، روی صندلی جلوی تختم نشست: ـ راز چرا غذا نمی خوری؟ اینجور از پا می افتی. زانوهایم را بیشتر بغل کردم، با بغض گفتم: ـ میل ندارم، کلا اشتها ندارم. سرش را به طرفین تکان داد دست باند پیچی شده اش را روی میز گذاشت و گفت: ـ راز این همه نگرانی برات ضرر داره عزیز دلم، اگر بخوای سر حرفم هستم می برمت از اینجا. اشک آرام از روی گونه ام غلطید با پشت دست شکم را پس زدم، این بخت نا فرجام من بود و من باید به تنهایی می سوختم؛ پس درست نبود رامین هم به پایم بسوزد. دلم نمی خواست غرور و ابهت برادرم بشکند با صدای گرفته جواب دادم: ـ نه داداش نمی خوام جایی برم. توام دیگه برای ما کاری نکن اگر قانع شدن که بهتر اگر نشدند اون وقت فکری می کنم فعلا که از خواستگارم خبری نیست شاید خبر مرگش رو آوردند. چهره ی نگرانش گشاده شد،سرش را به عقب برد و قهقه زد. ـ ای جان دلم آبجی گلم منتظر خبر مرگشی پس. شانه ای بالا انداختم و بی تفاوت گفتم: ـ چرا نباشم اون داره زندگیم و خوشبختی مو می گیره. دست از زانوهایم بر داشتم و روی زانو نشسته ادامه دادم: ـ موندم این مرد بخار نداره اعتراضی چیزی بکنه؟ رامین به فکر فرو رفت و گفت: ـ شاید هم خبر نداره بابا بزرگ ها چه اشی براش پختند والا هر مردی که خارج بره و اون همه زر و برق رو ببینه تن به ازدواج اجباری نمیده. روی زانو به او نزدیک شدم، نوری دیگر از امید سر راهم آشار شد. با هیجان گفتم: ـ داداش میشه برگرده و بگه نمی خوام؟ لب هایش را به دهان برد و خیره به من گفت: ـ امکانش هست. کمی آسوده شدم و با لبخند نفس عمیقی کشیدم. ـ آره باید امید وار باشم. لبخندم به خنده تبدیل شد، رامین هم خندید. حس کردم کمی سبک شدم.تصمیم گرفتم تا زمانی که خبری از خواستگار نشد کمی آرام باشم.امیدم به مخالفت او بود، هرچی نباشد او مرد بود و می توانست مقاومت کند. مکالمه ام با سام کمتر شد، روز ارائه ی پایان نامه اش همراه رامین به دانشگاه رفتیم، سر راهمان دسته گل و چند کیلو شیرینی برای پذیرایی از مهمان ها گرفیتم. می دانستم که خودش برای پذیرایی تدارک دیده است ولی رامین قبول نکرد. وارد سالن که شدیم. کنار پدر، مادر و خواهرانش که آمده بودند ایستاده و مشغول صحبت بود. همراه رامین جلو رفتیم سر به زیر سلام دادم: ـ سلام. مادرش که پشتش به ما بود به سمتم برگشت و با روی گشاده جواب داد: ـ سلام به روی ماهت خوش آمدی دخترم. ـ لبخندی زدم: ـ ممنونم. به سمت خواهرانش رفتم و روبوسی و احوال پرسی کردم. رامین هم با پدر سام و سام دست داد و رو بوسی کرد. همه ردیف اول صندلی ها نشستیم. سام قبل از اینکه شرو ع کند با لبخند به من نگاه کرد. ـ بسم الله الرحمن رحیم. فقط این کلمه را از واضح شنیدم، بعد از آن فقط خیره به او بودم. گویا قصد داشتم چهره اش را در دل و جانم هک کنم... امید نداشتم که در آینده کنارش باشم. #کانال_داستان 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

#پارت چهل و پنج🌹🌹🌹 #جدال عشق و غیرت🌹🌹🌹 در دل گریان بودم، نکند این خیال های من به واقعیت تبدیل شود! لحظه ای خود دلشکسته ام را یافتم که همه ایستاده سام را تشویق می کردند. حتی استاد راهنما؛ من که چیزی نفهمیدم، حتما عالی بود که مورد تشویق همه قرار گرفت. رامین دست روی شانه ام گذاشت و خم شد: ـ راز بلند شو زسته. تازه متوجه شدم که تنها کسی که نشسته بود من بودم.بلند شدم، در حالی که حاله ای از اشک جلوی دیدم را تار کرده بود و سعی داشتم ریختنش را کنترل کنم لبخند زده خیره به اویی شدم که جان و دلم را ربوده بود. جلو آمد و با پدر، مادر و خواهرانش رو بوسی کرد. رامین هم اور به آغوش کشید و با دست سالمش به پشتش زد گفت: ـ آفرین عالی بود. ـ ممنونم رامین جان خیلی خوشحالم کردی که آمدید. از هم جدا شدند، روبرویم ایستاد و لبخندی زد و گفت: ـ اون دسته گل دستت احتمالا برای من نیست؟ بغشم را قورت دادم و دسته گل را به سمتش گرفتم: ـ آه بله ببخشید حواسم نبود بفرمایید. همه دورمان حلقه زده بودند، دلم می خواست دنیا متوفق شود، من و سام تنها ی تنها در این لحظه یک دل سیر بی دقدقه هم دیگر را نگاه می کردیدم. بلکه دل؛ دلتنگمون کمی آرام گیرد ولی افسوس... از سالن بیرون رفیتم. پدر سام ایستاد و گفت: ـ به مناسبت این موفقیت باید جشن بگیریم. آقا رامین شما و راز خانوم هم بیاید خوشحال میشیم. دلم می خواست رامین موافقت کند، خواهر کوچک سام دست زد و باخوشحالی گفت: ـ من عاشق جشنم. پدرش خندید و گفت: ـ عزیزم منظور نهار بود نه بزن بکوب اینجا که شهر ما نیست و مکان مناسب نداریم. رامین نگاهی به من انداخت؛ نفسش را بیرون داد: ـ بله حتما، همراهتون میام. پدرش که خوشحالی از چهره اش نمایان بود گفت: ـ پس بریم بهترین رستوارن. سام با خنده گفت: ـ بابا برات گرون تمام میشه ها. مادر به جای پدرش جواب داد. ـ اشکال نداره عزیزم موفقیت تو برای ما خیلی با ارزشه. یه جورایی این جشن گودبای پاری توام هست بلاخره باید برگردی شهر خودمون. به یک باره ته دلم خالی شد. وای بر من و دل بیچاره ام، فکر اینجارو نکرده بودم. لب هایم را به هم فشردم و پشت به جمع به راه افتادم، لعنتی عجب روزگار تلخی را تجربه می کردم. صدای سام را شنیدم: ـ مامان من به این زودی بر نمی گردم کمی کار دارم. رامین این روزها جه خوب حال مرا درک می کرد! با قدم های بلند به رسید و هم قدمم شد. ـ راز حالت خوبه؟ لبخندی زدم و به چشمان زیبای برادرم نگاه کردم: ـ خوبم داداش. با نزدیک شدن بقیه حرفی دیگر نزدیم. به بهترین رستوران رفتیم. پدر سام چندیدن نوع غذا و دسر های جور واجور سفارش داد. اولین بارم بود که با سام رستوران می رفتم و اشتها نداشتم. عاشق دسر های رنگا وارنگ بودم. ولی در اون لحظات چیزی از گلویم پایین نمی رفت. غم دوری از سام جز خنجری بر قلب خسته و عاشقم نبود. با غذایم بازی می کردم. خانواده ای سام بسیار خوش مشرب و دوست داشتنی بودند. سام تمام حواسش به من بود و مدام از خوراکی های مختلف تعارف می کرد. به سختی خودم را کنترل می کردم که اشکم جاری نشود. اون روز را در خاطرم هک کردم. بعد از خداحافظی از سام و خانواده اش همراه رامین برای باز کردن بخیه های دستش به بیمارستان رفتیم. بعداز باز شدن دستش به آرامی چند بار مشتش را بازو بسته کرد، خندید: ـ آخیش راحت شدم داشتم خفه می شدم. خندیدم: ـ مگه به گردنت بود؟ ـ نه جانم ولی واقعا اسیرم کرده بود. شاد و سر زنده خندید و دستش را به پشتم گذاشت: ـ خب بریم خونه دیگه. سوار ماشینش شدیم. همانطور که رانندگی می کرد گفت: ـ وای وای حاجی بد جور از دستم شکاره. نگاهش کردم: ـ چرا؟ ـ خب معلومه این مدت که به قول خودش پرو شدم و رخ در رخش میشم. چندروز هم که درست و حسابی نمی رم نمایشگاه. خیره به جلو آهی کشیدم: ـ داداش من و ببخش همش مقصر منم. خندید و دستی بر سرم کشید: ـ نه چه ربطی به تو داره؟ ـ خب اگر من مخالف حرف آقا جون نبودم و مثل بقیه حرف گوش کن بودم اینجور تورم بد نمی کردم. با همان لبخند روی لبش گوشه چشمی به من انداخت: ـ این حرف و نزن راز اگر مخالفت نمی کردی در عقلت شک می کردم. اخمی کردم و سرم رو به سمتش چرخاندم: ـ چطور؟ ـ خب عزیز من کدوم آدام عاقلی اونم توی این زمانه تن به ازدواج اجباری میده؟ مگه ما خودمون عقل و شعور نداریم؟ کاری به حسام ندارم که دلیل جواب رد تو شد؛ غیر از این اگر حسام نبود مخالفت نمی کردی؟ کمی فکر کردم، به درستی حق با رامین بود در آن شرایط هم مخالفت می کردم، جواب دادم: ـ اون موقه هم مخالفت می کردم مگه میشه ندیده و نشناخته و بدون علاقه با کسی ازدواج کرد.؟ شاید اگر در حد پیشنهاد بود، نه اجبار اجازه می دادم برای معرفی و آشنایی بیان ولی. حرفم را قطع کردم و دسته ی کیفم را بین دستم فشردم با صدای آرام و ناراحتی گفتم: ـ ولی داداش اجبار خیلی بده، اصلا حس بدی به من بده. دلم نمی خواد هیچ وقت اون روز برسه... #

#پارت چهل و شش🌹🌹🌹#جدال عشق و غیرت 🌹🌹🌹باصدای بمی گفت: - می فهم سخته برای همینم تا من هستم نمی ذارم بهت زور بگن. با بغض به روبرو خیره شدم، چقدر وجود برادری همچون رامین برای دلگرم کننده بود. به خانه که رسیدیم راه اتاقم را پیش گرفتم، نگران رفتن سام بودم. من که تحمل چند روز تدیدنش را نداشتم چطور می توانستم مدت بیشتری نبینمش؟ به خوبی می دانستم که باید به تبریز برگردد و دیگر تهران کاری ندارد. با شرایطی که داشتم زندگی برایم سخت و سخت تر می شد، تنها دلخوشیم وجود برادر عزیزم بود که بی دریق از من حمایت می کرد. فضای خانه بعد از دعوای آن روز سنگین شده بود. رامین که مدام دست به شوخی بود آرام شده بود، سعی می کردم بیشتر در اتاقم به سر ببرم. مشغول مطالعه زبان بودم که گوشیم روش شد. قلبم با دیدن شماره ی سام به تپش افتاد سریع کتاب را کنار گذاشته گوشی را برداشته و تماس را برقرار کردم. -سلام سام. - سلام عزیز دلم خوبی؟ - خوبم ممنون، تو خوبی؟ - منم خوبم، چه خبرا؟ نفسم را آه مانند بیرون دادم. - خبری نیست واین بی خبری عذابم می ده #کانال_داستان 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

#پارت چهل و هفت 🌹🌹🌹 #جدال عشق و غیرت🌹🌹🌹 صدایش عصبی شد: - یعنی چی راز؟ ایت چه خولستگاری کردنه؟ لب هاگ لرزید. - چه می دونم اینم بخت منه. تُن صداش غمگین به نظر می رسید. - راز ناراحت نباش عزیز دلم، به خدا وندی خدا قسم من هن حال خوبی ندارم همش تو فکر توام، همش در عذابم اگر قسمتت من نباشم و اون عوضی باشه چه خاکی به سرم بریزم، به خدا...به خدا راز فکر اینکه دستش بهت بخوره، اینکه لمست کنه، وای وای وای. مکثی کرد. صدای نفس سنگینش به گوشم رسید، - می سوزم راز، می میرم راز. راز راز دیوانه میشم به مولا. دلتنگی سام کاملا مشخص بود.به یک باره گفت: - نه راز نه من مردش نیستم نمی تونم تحمل کنم. گریه ام گرفت با هق هق به ارامی که صدایم بیرون نرود گفتم: - سام این جور نگو می دونم حالم بده، قول می دم نذارم دستش به من بخوره. خدای من سام گریه می کرد! صدای هق هق های مردانه اش نابودم می کرد. - سام گوشت با منه؟ کمی بعد با صدای خش دار جواب داد. - آره عزیز دل سام گوش چیه تمام وجودم با توِ راز. صدایش راصاف کرد و با جدیت گفت: #کانال_داستان 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

#پارت چهل و هشت🌹🌹🌹#جدال عشق و غیرت 🌹🌹🌹-اینجور فایده نداره نمی تونم بشینم و تورو از دست بدم. تو حق منی لعنتی می فهمی. نگران از روی صندلی بلند شدم و اتاق را دور زدم. - سام می خوای چکار کنی؟ دارم میام اونجا. فریادی زد که بند دلم را پاره کرد. - لامصب تو حق منی اگر بابات راضی نشد می دزدمت راز. موهای بلندم را که باز گذاشته بودم رو یک طرف شانه ام انداختم، ته دلم خالی شد. با صدای لرزان گفتم: - یام آروم باش تورو خدا، داری رانندگی می کنی ؟ آره؟ - نگران من نباش یا امشب می میرم یا امشب تو مال من میشی. اصلا نمی غهمیدم منظورش چیست. تماس قطع شد. بی تاب اتاق را دور زدم دستم جلوی دهانم بود. سام به سیم آخر زده بوده و من قادر به انجام کاری نبودم. هر چقدر زنگ زدم پاسخ گو نبود. گیج و ناتوان بودم باید چکار می کردم. بی معطلی از اتاق خارج شدم و از جلوی دیدگان پیدر و مادر به سمت اتاق سام دویدم در نزده دستگیره ی در را پایین زدم و وارد شدم. رامین در اتاقش مشغلول دیدن فیلم های اکشن و مخصوص به خودش بود. بالشتی زیر کتفش گذاشته و دراز کشیده بود. با دیدن من سریع نشست: - راز چیه چی شده چرا آشفته ای؟ به گریه افتادم جلویش زانو زدم و دستش را گرفتم؛ - داداش داداش تورو خدا. هق هق کردم، دستم را فشوردو متعجب پرسید. - راز حرف بزن. هق هق می زدم، گفتم: - سام...سام داره میاد اینجا. خیلی عادی گفت: - خوب بیاد. سرم را به طرفین تکان دادم. - خیلی حالش بد بود خیلی می ترسم کاری دست خودش بده. رامین متوجه اوضاع شد. سعی بر آرام کردن من داشت: - باشه اینقدر بی تابی نکن الان بعش زنگ می زنم. گوشیش را بر داشت و تماس گرفت ولی سام جواب نمی داد. نگران بودم با حال بدش رانندگی می کنند. نکند اتفاق بدی بی افتد! #کانال_داستان 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

.#پارت چهل و نه 🌹🌹🌹 #جدال ـ عشق و غیرت🌹🌹🌹 پدر با خشمی که سورتش را برافروخته کرده بود وارد شد، با قدم های بلند خودش را به من رساند، از ترس عقب عقب رفتم، یک قدمی من ایستاد و فریاد زد: - دختره ی چشم سفید بگو چه رابطه ای با اون داشتی؟ چشمان گشاد شد و عقب رفتم، بریده بریده گفتم: - هی... هیچ...هیچی، من خبر نداشتم... باپشت دستی که به صورتم زد دهانم قفل شد. دلم می لرزید، پدر آدمی نبود که دست روی من بلند کند، عقب عقب رفتم، برادرم نبود که باز از من دفاع کند و در غیابش یک دل سیر کت خوردم، حتی مادر هم حریف پدر نشد، گوشه ای نشستم و فین فین کردم، خدایا چرا با دل من بخت این چنین می کنند؟ قطرات درشت اشک از گونه هایم می چکید،موهایم به آشفته شده بود، پدر غرید: - اگر هیچی از کجا می دونه هنوز خواستگارت خونه نیامده؟ زانو هایم را بغل کرده هق هق می کردم، بدنم می لرزید،قدرت تکلم نداشتم، خم شدو محکم به شانه ام زد و فریاد زد: - حرف بزن، بگو ببینم با چه حقی گفت تو حق اونی هان؟ بیچاره و تنها بودم، ماد بازویش را گفت و گفت: - حاجی ولش کن بسشه غلط کرده. پدر روبه مادر با هشم گفت: پس غلطی در بیت بوده! نگاه تندش را به من دو خت و غرید؟ - آره؟ سرم را به شدت تکان دادم و هق هق کردم، خدا داداشم و برسون، این صدای قلب لرزانم بود، خون جلوی چشم پدر را گرفته بود، حالا فهمیدم غیرت رامین به پدر کشیده شده بود. به سختی زبان گشودم: - نه بابا من کاری نکردم، نمی دونم از چی حرف می زد. غرید - راز بفهمم خبری بوده می کشمت، اینو تو گوشت فرو کن تو زن کمیلی نه کسی دیگه. دستش را بلند کرد که دوباره بر بدنم فرود بیاد که مچ دستش توسط رامین در هوا گرفته شده، رامین با رنگ برجسته ی گردنش غرید، - نکن بابا، نکن چی از جونش می خوای این بیچاره چه تقصیری داره آخه؟ پدر رامین را به عقب هول داد و سیلی محکمی به صورتش زد، توی صورتش غرید: - برو کلاه غیرتت رو بالا بنداز یه دونه خواهر داشتی نتونستی حفظش کنی. چشمان رامین به رنگ خون شد، باصدای بلند رخ در رخ پدر گفت: - زدی حاجی؟ فدای ناز شستت، زدی حاجی؟ نوش جونم ولی بدون دخترت مثل برگ گل پاکه، عاشق شدن که گناه نیست، مطمئن باش اگر می فهمیدم خطایی کرده خودم کار هر دوشون رو می ساختم، جای انگشتان پدر روی صورتش خود نمایی می کرد، درد حودم را فراموش کردم با این وجود خم به ابرو نیاورد، حتی دست جای سیلی نگذاشت، به سمتم آمد و روی زانو نشست سرم را به آغوش کشید و رو به مادر گفت: - خوبه معنی مادر بودنم فهمیدیم، مگه هودت ضعیفه نیستی؟ چرا اجازه دادی حاجی بزنتش؟ ماشاالله حاجی دست رو ضعیفه بلند کردنم بلد بودی و نا تدونستیم! سرم را به سبنه فشرد و موهای آشفته ام را مرتب و نوازش کرد و بوسه ای بر سرم زدم، دستم را دو کمر تنها حامی زندگیم، برادرم خلقه کردم، تپش های قلبش تند بود، زار زار اشک ریختم. مادر و پدر سکوت کرده بودند. رامبن نجوا کرد آماده شو بریم. بدنم به شدت تکان می خورد و هق می زدم. #کانال_داستان 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

این گلها تقدیم همه شما خوبان کانال #کانال_داستان👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

امشب شب میلاد امام حسین (ع) است باز امشب عــشق مــــهمان دل هاست ♥ یارب العالمین🙏 امیدوارم اين شب زیبا و نــورانی آغازی باشد برای شـــادی و لبخند و گشايش در كليہ امورِ مادی و معنوی دوستان و عـــزیزانم ♥ #کانال_داستان 👇 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

🌺 فرا رسیدن سالروز ولادت فرخنده سیدالشهداء حضرت أباعبدالله الحسین صلوات الله علیه را به محضر مقدّس امام زمان عجّل الله فرجه الشریف و همه شیعیان و ارادتمندان آن حضرت تبریک و تهنیت عرض می‌نمائیم. عیدی من به شما عزیزان👇👇 http://eitaa.com/joinchat/4276617233C0033f4d699 سوپرایز ویژه التماس دعا