همنشین حضرت موسی علیه السلام در بهشت امام موسی بن جعفر فرمودند ماه بر بنی اسرائیل نمی تایید خداوند به موسی وحی کرد که استخوانهای یوسف را از مصر بیرون بیاور و وعده داد که هرگاه استخوانهای او را بیرون آوری ماه خواهد تابید. موسی پرسید: چه کسی جای آن را می داند. به او گفته شد پیر زنی است که جای آن را می داند. پس کسی به سوی او فرستاد، آنگاه پیرزنی زمین گیر و کور را آوردند. به او فرمود: آیا جای قبر یوسف را می دانی؟ گفت: آری! پرسید: بگو کجا است؟ گفت: تا به من چهار چیز ندهی نگویم پایم را سالم سازی جوانی ام را برگردانی، دیده ام را روشن کنی و مرا در بهشت با خود همراه گردانی این سخنان برای موسی له گران آمد. خداوند به او وحی کرد: ای موسی آن چه از تو خواست به او ببخش که من برآورده سازم موسی انجام داد و پیرزن گور را به او نشان داد. موسی استخوانها را که در صندوق مرمر بود از کنار رود نیل بیرون آورد و ماه برآمد. (۱) همنشینی با موسی روزی حضرت موسی هنگام مناجات با خدا عرض کرد: خدایا مایلم یکی از همنشینان چشمه های حکمت، ص 157 بهشتی ام را ببینم. خداوند، مرد قصابی را به او معرفی کرد. حضرت موسی ان با کمال اشتیاق به دکان مرد قصاب رفت و از دیدن او خوشحال شد، با خود گفت: چقدر خوب است اعمال و کردار او را تحت نظر قرار بدهم تا ببینم او چه عمل فوق العاده ای دارد که سزاوار چنین مقامی گردیده است. موسی پس از بررسی احوال جوان چیزی جز فروش گوشت ندید. هنگام شب که جوان قصاب، مغازه خود را تعطیل کرد و راهی منزل شده موسی ها پیش آمد و بدون این که خود را معرفی کند، از جوان قصاب خواست که میهمان او باشد. جوان قصاب پذیرفت و موسی ها را به منزل خود برد. جوان پس از احترام میهمان ریسمانی را از دیوار باز شد و بلبلی از سقف پایین آمد پیرزنی که در پوشک پیچیده بود داخل بلبل بود. غذای رقیقی آورد و قاشق قاشق در دهان آن پیرزن ریخت زن گاه گاه نگاهی به آسمان میکرد و چیزهایی میگفت ولی مفهوم آن روشن نبود مرد جوان از میهمان پذیرایی کرد و دوباره وی را میان همان زنبیل گذاشت و به سقف اتاق آویزان کرد. حضرت موسی و جوان از منزل خارج شدند. حضرت موسی از جوان پرسید: این پیرزن چه کسی بود؟ جوان گفت: مادرم حضرت پرسید چرا مادرت را به سقف آویزان کردی؟ جوان گفت برای این که کسی را در منزل ندارم و میترسم حیوانی او را بیازارد. حضرت موسی گفت: مادرت هنگام غذا خوردن به آسمان نگاه می کرد. او چه می گفت؟ جوان گفت: مادرم میگفت خدایا فرزندم را در روز قیامت با حضرت موسی یا محشور گردان حضرت فرمود بر تو مژده باد که من موسی هستم از خداوند متعال خواستم که همنشینم را در بهشت به من نشان دهد و او تو را معرفی کرد. حال دانستم که این عمل پسندیده موجب شده است که همنشین من باشی (۱) ۱.کشکول بهتاش،ص ۵۹۰ ⚡✨⚡✨⚡✨⚡✨⚡ 🟥گروه داستان‌هاوحکمت‌های پندآموزدرایتا https://eitaa.com/joinchat/3409314105C446fc7291b 💠🌀💠🌀💠🌀💠🌀 🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍃 کانال داستان https://eitaa.com/joinchat/894959749C24465c6bb5 @DastanD

توبه نصوح نصوح نام شخصی بود که چهره ای شبیه زنان داشت و به همین دلیل کسی نمی دانست که او مردی با چهره زنانه است. کار نصوح این بود که در حمام های زنانه شست و شوی زنان را بر عهده داشت در این کار به قدری چایک و زیر دست بود که همه زنها مایل بودند کارشان را او بر عهده بگیرد. وقتی شهرت نصوح به گوش دختر پادشاه رسید دستور داد او را نزد وی ببرند تا او را از نزدیک ببیند. دختر پادشاه پس از دیدن او کار او را پسندید و دستور داد فردای آن روز حمام را خلوت کرده و از ورود افراد متفرقه جلوگیری کنند سپس نصوح را همراه خود به حمام برد و شست و شوی خود را به او سپرد. از قضا در گران بهایی از دختر پادشاه در حمام ناپدید شد. دختر پادشاه که به شدت عصبانی و خشمگین شده بود دستور داد تا همه افراد حاضر در حمام را بگردند و بازرسی کنند. مأموران افراد را یکی پس از دیگری مورد بازرسی قرار دادند همین که نوبت نصوح شد با این که او در این ماجرا دستی نداشت، ولی می دانست اگر او را وارسی کنند کارش به رسوایی خواهد کشید و همه خواهند فهمید که نصوح مردی در لباس زنان بوده است و چه بسا مجازات های سنگین برای او در نظر گرفته میشد از این رو از دست ماموران گریخت و مأموران به هر طرف می رفتند او به طرف دیگری فرار میکرد نصوح تنها راه چاره را در این دید که خود را در خزانه حمام پنهان کند ناچار خود را به داخل خزانه رساند. مأموران برای گرفتن او وارد خزانه شدند و نصوح فهمید که دیگر کارش تمام است و الآن است که طبل رسوایی او نواخته شود، در این حال او ته دل به خداوند متعال توجه قلبی پیدا کرد و از روی خلوص نیت و با تمام وجود از کارهای خود توبه کرد و از خدا خواست که او را از این رسوایی نجات دهد و آبرویش را نبرد و او هم از این پس به کارهای زشت خود ادامه ندهد. نصوح در حال توبه و استغفار بود که ناگهان از بیرون حمام صدایی بلند شد که دست از این بیچاره بردارید طلای دختر پادشاه پیدا شد. نصوح هم بنا بر عهدی که با خداوند بسته بود از کارهای زشت خود دست کشید و تمام اموالی را که از این راه به دست آورده بود بین فقیران تقسیم کرد و خود با پشیمانی از گناه به جبران گذشته تاریک خود همت کرد و برای فرار از گناه و چون نمی توانست راز خود را با کسی بازگو کند، از آن شهر بیرون رفت و در جایی دیگر رحل اقامت افکند. (۱) خداوند در قرآن می فرماید: ای کسانی که ایمان آورده اید توبه کنید به سوی الله هدایت توبه (2) ای کسانی که ایمان آورده اید. به درگاه خدا توبه کنید کنید، توبه ایی خالص و واقعی اتفاقاً شبی در خواب دید کسی به او میگوید ای نصوح چگونه توبه کرده ای و حال آن که گوشت و پوست تو از فعل حرام روئیده شده است؟! تو باید طوری کنی که گوشتهای بدنت بریزد همین که نصوح از خواب بیدار شد با خودش قرار گذاشت که سنگ های گران وزن را حمل کند و بدین وسیله خودش را از گوشت ها بکاهاند. این برنامه را نصوح مرتباً عمل کرد تا پس از مدتی که گذشت در یکی از روزها همان طوری که مشغول به کار بود چشمش به میشی افتاد که در آن کوه چرا میکند از این امر به فکر فرو رفت که آیا این میش از کجا آمده و از آن کیست؟ تا آن که عاقبت با خود اندیشید که این میش قطعاً از چوپانی فرار کرده و به این جا آمده پس بایستی من از آن نگهداری کنم تا صاحبش پیدا شود و به او تسلیمش نمایم، لذا رفت و آن میش را گرفت و در جایی پنهانش کرد و از همان علوفه و گیاهان که خود می خورد به آن نیز می خورانید تا این که صاحبش آید و از او مواظبت هم میکرد که آن میش گرسنه نماند. چون که چند روزی به همین منوال گذشت آن میش به فرمان الهی به تکلم و حرف آمد و گفت: ای نصوح خدا را شکر کن که مرا برای تو آفریده سپس از آن وقت به بعد نصوح از شیر میش میخورد و عبادت می کرد تا موقعی که اتفاقاً عبور کاروانی که راه را گم کرده بود و مردمش از تشنگی نزدیک به هلاکت بودند به آن جا افتاد. همین که نصوح را دیدند از او آب خواستند. نصوح گفت: شماها ظرفهایتان را بیاورید تا من به جای آب شیرتان دهم مردم ظرف می آوردند و نصوح آن را از شیر پر کرده به آنان رد میکرد و به قدرت الهی هیچ از آن کم نمی شد بدین وسیله نصوح آن گروه را از تشنگی نجات داد. بعداً راه شهر را به آنها نشان داد. به کاروانیان راهی شهر شدند و هر یک از مسافرین در موقع حرکت در برابر خدمتی که آقای نصوح به - اقتباس از شاهدان خاموش ۲- سوره تحریم، آیه ۸

آنان کرده بود احسانی نمودند و چون راهی که نصوح به آنها نشان داده بود نزدیک تر به شهر بود. آن ها برای همیشه رفت و آمد خود را از آن جا قرار دادند. به تدریج سایر کاروانها هم بر این راه مطلع شدند. آنها نیز ترک راه قدیمی نموده همین راه را اختیار کردند قهراً این رفت و آمدها درآمد سرشاری برای نصوح تولید می نمود و او از محل این درآمدها بناهایی ساخت و چاهی احداث کرد و آبی جاری نمود و کشت و زراعتی به وجود آورد و جمعی را هم در آن منطقه سکونت داد و بین آنها بساط عدالت را مقرر فرمود و برایشان حکومت میکرد و جمعیتی که در آن محل سکونت داشتند همگی به چشم بزرگی بر نصوح می نگریستند. رفته رفته آوازه و حسن تدبیر نصوح به گوش پادشاه وقت که پدر آن دختر بود، رسید. از شنیدن این خبر به شوق دیدنش افتاد لذا دستور داد تا وی را دعوت به دربار کنند همین که دعوت پادشاه به نصوح رسید اجابت نکرد و گفت مرا با دنیا و اهل دنیا کاری نیست و از این رفتن به دربار عذر خواست مأمورین وقتی سخن نصوح را به پادشاه زدند بسیار تعجب کرد و اظهار داشت حال که او برای آمدن عذر دارد پس چه خوب است ما نزد او رویم و قلعه نوبنیادش را مشاهده کنیم. لذا با خواصش به سوی اقامتگاه نصوح حرکت کردند. همین که به آن محل رسیدند به قابض الارواح امر شد که جان پادشاه را بگیر و به زندگانی وی خاتمه دهد، پادشاه از دنیا رفت. این خبر به نصوح رسید دانست که وی برای ملاقات او از شهر خارج شده لذا در تجهیزات و مراسم تشییع جنازه اش شرکت کرد و آن جا ماند تا به خاکش سپردند و از این رو که پادشاه پسری نداشت ارکان دولت مصلحت را در این دیدند که نصوح را به تخت سلطنت بنشانند پس چنان کردند و نصوح را به زور به پادشاهی منصوب کردند. نصوح هم چون به پادشاهی رسید بساط عدالت را در تمام قلمرو مملکتش گسترانید و بعد هم با همان دختر پادشاه که قبلا گفتیم ازدواج کرد چون شب زفاف رسید و در بارگاهش نشسته بود، ناگهان شخصی بر او وارد شد و گفت چند سال قبل از این به کار شبانی و چوپانی مشغول بودم و میشی از من گم شده بود و اکنون آن را در نزد تو یافته ام، مالم را به من رد کن نصوح گفت: همین طور است الان امر میکنم به تو میش را تسلیم کنند. شخص تازه وارد بار دیگر گفت چون میش مرا نگهداری کردی هر آن چه از شیرش را خورده ای به تو حلال باد ولی آن مقدار از منافعی که به تو رسیده نیمی از آن تو باشد باید نیم دیگرش را به من تسلیم داری نصوح دستور داد تا آن چه از اموال منقول و غیر منقول که در اختیار دارد نصفش را به وی بدهند و منشیان را دستور داد تا کشور را نیز بالمنصفانه بینشان تقسیم کنند سپس از چوپان معذرت خواهی کرد به منشیان را دستور داد تا کشور را نیز بالمنصفانه بینشان تقسیم کنند سپس از چوپان معذرت خواهی کرد تا بلکه زودتر برود. در آن موقع شبان گفت ای نصوح فقط یک چیز دیگر مانده که هنوز قسمت نشده؟! نصوح پرسید کدام است؟! جویان گفت همین دختریست که به ازدواج خود در آوردی چون آن هم از منفعت میش من است. نصوح گفت: چون قسمت کردن او مساوی با خاتمه دادن به حیات وی است بیا و از این امر در گذر؟ شبان قبول نکرد باز گفت نصف دارایی خودم را به تو میدهم تا از این امر در گذری این مرتبه هم قبول نکرد نصوح اظهار داشت تمام دارایی خود را میدهم تا از این امر صرف نظر کنی باز نپذیرفت. ناچار جلاد را طلبید و گفت: دختر را به دو نیم کن سپس جلاد شمشیر را کشید تا بر فرق دختر زند دختر از وحشت لرزید و جزع کرد و از هوش رفت. در این هنگام شبان جلو جلاد را گرفت و خطاب به نصوح کرد و گفت بدان نه من شبان و نه آن میش است بلکه ما هر دو ملکی هستیم که از برای امتحان تو فرستاده شده ایم سپس در آن موقع، مبش و چوپان هر دو از نظر غائب شدند. نصوح شکر الهی را بجا آورد و پس از عروسی تا مدتی که زنده بود عبادت و سلطنت می کرد و بعضی گفته اند آیه شریفه: توبوا الى الله توبه نصوحا اشاره به توبه چنین شخصی است. از این داستان نتیجه می گیریم اگر کسی تو به کند خداوند متعال امور دنیا و آخرت او را اصلاح خواهد کرد و دعایش را مستجاب میکند و او را در بین مردم و ملائکه عزیز و سربلند می نماید و بزرگترین پاداش را بعد از امتحان در دنیا و آخرت به او عنایت می نماید. (۱) انوار المجالس، ص 232 ⚡✨⚡✨⚡✨⚡✨⚡ 🟥گروه داستان‌هاوحکمت‌های پندآموزدرایتا https://eitaa.com/joinchat/3409314105C446fc7291b 💠🌀💠🌀💠🌀💠🌀 🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍃 کانال داستان https://eitaa.com/joinchat/894959749C24465c6bb5 @DastanD

توبه فضیل بن عیاض فضیل بن عیاض در ابتدای جوانی یکی از راهزنان بدکاران و عیاشان معروف بود، به طوری که هر کس نام او را میشنید لرزه بر اندامش می افتاد و خواسته یا ناخواسته از دستور او اطاعت میکرد. یک روز فضیل برای آب دادن به اسب خود کنار نهر آبی توقف کرد که ناگهان چشمش به دختر بسیار زیبایی افتاد که مشک خود را به دوش گرفته بود و میخواست از نهر آب بردارد عشق و محبت آن دختر در قلب فضیل رخنه کرد و چشم از آن دختر برنداشت تا وقتی که دختر مشک را پر از آب کرد و راه خود را گرفت و رفت. فضیل به نوکران خود دستور داد دختر را تعقیب کنند و به پدر و مادرش خبر دهند که دختر را شب آماده کرده خانه را خلوت نمایند؛ چون فضیل به آن دختر مایل گشته است. تا این خبر به گوش پدر و مادر دختر رسید وحشت زده و ناراحت با عده ای از ریش سفیدان شهر مشورت کردند. آنها هم گفتند: بیا و دخترت را فدای یک شهر کن؛ زیرا اگر فضیل به مقصود خود نرسد شهر را غارت کرده به آتش می کشد. پدر و مادر دختر ناچار دختر را مهیا کرده خانه را خلوت نمودند شب هنگام فضیل وارد شهر شد همین که خواست از پشت بام وارد منزل آن دختر شود صدایی توجه او را به خود جلب کرد، متوجه شد که صدای قرآن است. توجه خود را به این آیه جلب کرد الم يأن للذين آمنوا ان تخشع قلوبهم لذكر الله : (۱) آیا وقت آن نرسیده که دلهای مؤمنان در برابر ذکر و یاد خداوند خاشع گردد.» یعنی دست از گناه بردارند و به یاد خدا باشند. این آیه چنان در او اثر کرد که از همان نیمه راه از دیوار فرود آمد و زندگی خود را دگرگون کرد و در پاسخ به ندای خداوند از صمیم دل و با ندامت و پشیمانی گفت: خدایا چرا وقت آن رسیده است. فضیل تو به حقیقی کرد و به سوی خدا بازگشت فضیل به جبران گذشته خود پرداخت و کار او به جایی رسید که 1 سوره حدید، آیه ۱۶. از عرفا و زاهدان زمان خود گردید. او اموال کسانی را غارت کرده بود به آنها بازگرداند یا از آنها رضایت گرفت و عده ای را نیز که پیدا نکرد از طرف آنها صدقه داد. (۱) محل شاهد بر این داستان این که نقل شده است که روزی حضرت موسی در کوه طور در مناجات خود عرض کرد: يا إله العالمين ای خدای جهانیان جواب آمد لبیک ندای تو را پذیرفتم، سپس عرض کرد: يا إله المطبعين؛ ای خدای اطاعت کنندگان جواب آمد لبیک سپس عرض کرد: يا إله العاصين؛ ای خدای گنه کاران جواب آمد: لبیک لبیک لبیک حضرت موسی با عرض کرد: پروردگارا حکمتش چیست که تو را به بهترین اسم ها خواندم تنها یک بار جواب دادی اما تا گفتم ای خدای گنه کاران، سه بار جواب دادی؟! خطاب آمد: ای موسی عارفان به معرفت خود و نیکوکاران به کار نیک خود و مطیعان به طاعت خود اعتماد کرده اند و دل خوش دارند ولی گنه کاران جز به فضل من پناهی ندارند، اگر آنها را از این درگاه نا امید گردانم به درگاه چه کسی پناهنده شوند؟! اقتباس از قصص التوابین ،ص،۱۲۴ ⚡✨⚡✨⚡✨⚡✨⚡ 🟥گروه داستان‌هاوحکمت‌های پندآموزدرایتا https://eitaa.com/joinchat/3409314105C446fc7291b 💠🌀💠🌀💠🌀💠🌀 🍃🍂🍃🍂🍃🍂🍃🍃 کانال داستان https://eitaa.com/joinchat/894959749C24465c6bb5 @DastanD

داستانی از جنگ تحمیلی نقل شده است که در ایام جنگ تحمیلی شخصی بود به نام «حسن لاته» که خیلی اهل دعا و نیایش بود و حال عجیبی داشت. یک روز آمد سراغ روحانی حاضر در جبهه و گفت: حاج آقا! یک وصیت نامه دارم که می خواهم شما هم توجهی به آن بکنید اگر میشود همین الآن تشریف بیاورید توی سنگرم آن روحانی نیز همراه حسن لانه وارد سنگر شد. آن گاه حسن لا نه گفت: حاج آقا این وصیت نامه رازی است بین من و خدا و شما باید قول بدهید تا زمانی که زنده هستم برای کسی بازگو نکنید حسن لاته پس از قول گرفتن از حاج آقا گفت من قبل از انقلاب آدم خیلی بدی بودم و از لات های سر محله بودم به حدی که برخی اوقات بی پروا وارد حمامهای عمومی زنان میشدم و گناه می کردم و خیلی کارهای دیگر... تا این که انقلاب شد و بساط گناه و مشروب خواری و.... جمع شد بعد هم جنگ شد، یک روز داشتم از کنار مسجدی رد میشدم دیدم جوانهایی که هنوز صورتشان مو در نیاورده توی صف ایستاده اند. گفتم: آقا برای چه ایستاده اید؟ آیا صف مرغ یا گوشت و روغن است؟ گفتند نه این صف دیدار با خداوند است. صف عاشقان الی الله است. این حرف چنان در من اثر کرد که از خود بیخود شدم به خود گفتم: حسن وای بر تو همه به دیدار خدا می روند و تو از غافله عقب هستی همه عاشق میشوند و تو هنوز خوابی تا کی می خواهی در گنداب دنیا غرق باشی خلاصه من هم عاشق شدم تا خدا را ببینم و حال به جبهه آمده ام و از کارهای خود پشیمانم و توبه کرده ام از این ناراحتم که هر کس میخواهد به میهمانی خدا برود باید با لباسهای نو و لطیف برود، ولی من با بارگناه و معصیت و لباسهایی آلوده به گناه باید به میهمانی خدا بروم حاج آقا روی بدنم را ببین حسن لاته لباسهایش را بالا زد و حاج آقا در کمال ناباوری دید که روی بدن حسن لاته عکس زنی برهنه به طور کامل خالکوبی شده است. حسن لاته که ناراحتی روحانی را دید گفت: حاج آقا کجایش را دیده ای سپس پشت پیراهنش را بالازد عکس مردی لخت و عربان خالکوبی شده بود، همچنین روی دستها و پاهایش عورتهای زن و مرد خالکوبی شده بود. بهتر است از این جای واقعه را از زبان آن روحانی نقل کنیم ایشان میگویند: من با عصبانیت او را ترک کردم یک وقت صدا زد: حاج آقا راضی نیستم سر مرا برای کسی بازگو کنی من توجهی نکردم و به سنگر فرماندهی رفتم فرمانده را ندیدم آمدم سنگر خودم رفقا جمع شدند و هر کدام از دری سخن گفتند، یادم رفت که به حسن لاته سری بزنم سه چهار ساعت که از این ماجرا گذشت دوستان یکی یکی بیرون رفتند من هم از سنگر خارج شدم که سری به حسن لانه بزنم یکی از دوستان صدازد: حاج آقا حاج آقا گفتم بله گفت: همین الآن حسن لا ته شهید شد. او یک ساعت پیش سوار ماشین شد که برود جلو که ناگهان خمپاره ای از طرف عراقی ها درون ماشین می افتد و حسن لانه شهید می شود. سپس یک کیسه پلاستیک را نشان داد و گفت این هم بدن او است. من خیلی جا خوردم و گفتم شهادت گوارایت باشد. آن گاه گریه کنان به طرف سنگرش آمدم وصیت نامه اش را برداشتم، دیدم چه عالی نوشته است؛ ولی سه جمله آن توجه مرا به خود جلب کرد یکی این که نوشته بود: مادر ناراحت نشوی حسن لاته توبه کرد و عاقبت به خیر شد. دوم این که در مناجاتش با خدا میگفت خدایا بنا است که بمیرم اما ای خدا دوست دارم در راه تو شهید شوم و تو را ملاقات کنم میدانم زیاد گناه کرده ام اما بیا و دل این بنده گنه کارت را نشکن سوم این که نوشته بود خدایا حالا که بنا است بمیرم دوست ندارم مردم عکس های مبتذل روی بدنم را ببینند بیا و ابرویم را بخر تا مردم بدنم را لخت با این عکس ها نبینند. (۱) و خداوند هم چه زیبا به درخواست او پاسخ گفت و آبرویش را حفظ کرد. بنابراین مهم آن است که انسان هر قدر هم آلوده باشد با اراده ای قوی و با رعایت شرایط، توبه کند و از گناهان خود پشیمان شود و تصمیم بگیرد که دوباره آن گناهان را مرتکب نشود، در این صورت خداوند نیز او را مورد رحمت و لطف خود قرار خواهد داد؛ اگر چه بارها توبه کرده و باز تو به خود را شکسته باشد. این داستان را با حدیثی از امام باقر به پایان میبریم حضرت به محمد بن مسلم فرمودند: ای محمد بن مسلم گناهان بنده مؤمن که از آن توبه کرده آمرزیده شده است و باید برای آینده پس از توبه و آمرزش کار نیک و پسندیده ای انجام دهد. محمد بن مسلم پرسید: اگر بنده پس از توبه و نقل از داستانهای توابین، ص 206

استغفار باز گناه کرد و باز تو به نمود، آن وقت چه باید کرد آیا قبول است یا نه؟ حضرت فرمودند: ای محمد بن مسلم تو گمان میکنی که بنده مؤمن از گناه خود پشیمان میگردد و از آن آمرزش می خواهد و توبه میکند ولی خداوند توبه اش را نمی پذیرد؟ گفتم کسی که بارها این کار را کرده است؛ یعنی گناه میکند و بعد از خداوند طلب بخشش میکند آیا آمرزیده میشود؟ فرمودند هر قدر که مؤمن با توبه باز گردد. خدا هم با آمرزش او بر می گردد. هر اندازه انسان طلب آمرزش کند خداوند هم او را می آمرزد، به راستی که خداوند بسیار آمرزنده و مهربان است و توبه را میپذیرد و از کارهای بد بندگان می گذرد. ای محمد بن مسلم مبادا مؤمنان را از رحمت خدا نا امید سازی (۱) اصول کافی، ج ۱، باب توبه

📚مجموعه ده جلدی داستان های بحار الانوار 📙📘📗📕📒📔📓 📓جلد ۱👈دانلود 📔جلد۲👈دانلود 📒جلد ۳👈دانلود 📕جلد ۴👈دانلود 📗جلد۵👈دانلود 📘جلد۶👈دانلود 📙جلد ۷👈دانلود 📓جلد ۸ 👈دانلود 📔جلد۹👈دانلود 📒جلد ۱۰👈دانلود 📚جلد ۱ تا ۱۰ یکجا👈دانلود 🔗کتب دینی👇 🔻 @KotobeDini 🔺عضویت در کانال کتب دینی👇 🌐 https://eitaa.com/joinchat/2490564857Ce9647e6437