🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_چهارم #سوره_ی_هفتم #بخش_اول تاڪسے نزدیڪ ڪوچہ ے مان توقف مے ڪند و رانندہ مے گوید:بفرمایید! پول تاڪسے را حساب میڪنم و همراہ مطهرہ پیادہ میشویم،مطهرہ با حالت قهر بہ رو بہ رویش خیرہ شدہ و توجهے بہ من ندارد! چشم و ابرویے برایش مے آیم و مے گویم:نترس نگفتم بیان بدزدنت! گفتم این ڪارش درست نیست و بهترہ بود مادرش رو سراغت بفرستہ! مطهرہ نگاهے بہ صورتم مے اندازد و چیزے نمے گوید،سر ڪوچہ ے ما مے ایستیم. با لبخند نگاهش میڪنم و مے پرسم:چرا انقدر براش ناز میڪنے؟! حداقل بذار بیاد خواستگارے بعد دَڪش ڪن برہ! مطهرہ نفس عمیقے میڪشد و جواب میدهد:وقتے میدونم میخوام بهش جواب منفے بدم چرا الڪے هم وقت خودم و هم وقت اون رو بگیرم؟! ڪمے فڪر میڪنم و مے گویم:چرا انقدر مطمئنے قرارہ بهش جواب منفے بدے؟! سرش را پایین مے اندازد و انگشتانش را درهم قفل میڪند:خب...خب...هنوز...یڪم...چیزو دوست دارم...یعنے... حرفش را ادامہ نمیدهد،بہ شوخے مے گویم:اسم خواستگارت رو گذاشتے اینِ اون! انگار این اسمشہ اون فامیلیش! مهندس ساجدے هم ڪہ شد چیز! لابد از فردا منم هوے صدا میزنے! با اتمام آخرین جملہ ریز میخندم،مطهرہ بدون اینڪہ سر بلند ڪند لبخند ڪم رنگے میزند! دستم را روے بازویش میگذارم و خواهرانہ مے گویم:مطهرہ جونم! عزیزم! من هیچوقت نگفتم مهندس ساجدے آدم بد یا مناسبے نیست! گفتم آدمِ تو نیست! اصلا همہ ے این حرف ها بہ ڪنار،اصلا صد در صد میتونید تفاهم داشتہ باشید! مشڪل اصلے اینہ ڪہ این علاقہ یڪ طرفہ ست! چرا بخاطرش میخواے موقعیت هات رو از دست بدے و خودتو اذیت ڪنے؟! مطهرہ سر بلند میڪند و مے گوید:میدونم! علاقہ م مثل سابق نیست،بیشتر ِعلاقہ و غرورِ من اون روزے ڪہ ساجدے رو بہ روم وایساد و گفت همہ چیز رو میدونہ و از شرڪت برم شڪست! میترسم خودم رو درگیر ڪسے ڪنم اما باز گاهے دلم یہ سمت دیگہ برہ! میخوام ڪامل فراموشش ڪنم! یادِ حرف هاے سمانہ مے افتم ڪہ جلسہ ے قبل گفت! "چرا از وارد شدن بہ یہ رابطہ ے عاطفے جدید مے ترسے؟! وقتے بہ هر دلیلے سَرخوردہ و افسردہ از یہ رابطہ ے عاطفے بیرون میاے بلافاصلہ یا بعد از یہ مدتِ ڪوتاہ واردِ رابطہ ے عاطفے جدید شدن خیلے خطرناڪہ اما گاهے میتونہ ڪمڪ ڪنندہ و موثر باشہ! اون آدمِ جدید میتونہ انقدر بهت عشق و محبت بدہ ڪہ سریع زخم هاے گذشتہ التیام پیدا ڪنن و سختے ها و ناراحتے هاے گذشتہ رو فراموش ڪنے! اما بہ شرطے ڪہ اول خودت بخواے گذشتہ رو فراموش ڪنے و آدم جدیدت رو دوست داشتہ باشے و دوم اینڪہ اون آدم انتخابِ ڪاملا درستے باشہ و ڪمڪت ڪنہ!" بعد از چند لحظہ مڪث مے گویم:اگہ با منطق آدم درستے رو انتخاب ڪنے مطمئن باش بهتر این دوران رو میگذرونے و فراموشش میڪنے! مطهرہ مردد نگاهم میڪند و لب میزند:روش فڪر میڪنم! گونہ اش را مے بوسم و خداحافظے میڪنم و بہ سمت خانہ راہ مے افتم،با لبخند و پر انرژے وارد خانہ میشوم. مادرم را مے بینم ڪہ اشڪ ریزان تلفن بہ دست ایستادہ و با صداے لرزان مے گوید:خیالت راحت شد رفت؟! سپس بدون معطلے گوشے تلفن را میگذارد و بہ سمت آشپزخانہ مے رود،متعجب نگاهش میڪنم و مے گویم:سلام! چادرم را از روے سرم برمیدارم و وارد آشپزخانہ میشوم،همانطور ڪہ روسرے ام را در مے آورم مے گویم:واے چقدر گرمہ ذوب شدم! چے شدہ مامانے؟! چرا گریہ میڪنے؟! مادرم لیوان آبے براے خودش مے ریزد و یڪ نفس سر مے ڪشد،نفسے میڪشد و مے گوید:هیچے خیال بابات راحت شد! باز یہ بدبختے دیگہ روے سرِ من آوار ڪرد! با استرس مے گویم:چے شدہ باز؟! هق هق میڪند و با دست پیشانے اش را مے گیرد:نورا رفت! گیج نگاهش میڪنم:ڪجا رفت؟! هق هقش شدت مے گیرد:نمیدونم! با طاها رفت! دستش را مے گیرم و مے گویم:دورت بگردم آروم باش بگو ببینم چے شدہ؟! هق هقش باز شدت مے گیرد و خودش را در آغوشم مے اندازد:بابات عاقش ڪرد و گفت دیگہ برہ و برنگردہ! آرام ڪمرش را نوازش میڪنم:آخہ سر چے؟! بہ خدا نمیفهمم چے میگے! بینے اش را بالا میڪشد:بابات با طاها بحثش شدہ بود نورا هم طاقت نیاورد و صبح زنگ زد بابات بیاد خونہ باهم حرف بزنن،بابات اومد حرف زدن بحثشون شد! _آخہ براے چے؟! نفس عمیقے مے ڪشد:نورا دیگہ برنمیگردہ! قسم خورد! ڪمڪ میڪنم از آشپزخانہ خارج بشویم و بہ سمت مبل ها هدایتش میڪنم،روے مبل مے نشیند و دوبارہ اشڪ هایش شدت مے گیرند،زمزمہ میڪند:بہ خدا اگہ بخاطرہ سر و سامون گرفتن تو و یاسین نبود یہ لحظہ هم این زندگے رو تحمل نمے ڪردم! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_چهارم #بخش_دوم ڪنارش مے نشینم و مے گویم:دقیق بگو چے شدہ؟! لبش را بہ دندان مے گیرد و با حرص مے گوید:میخواے چے بشہ؟! بابات یہ مدت بود بہ

طاها پیلہ ڪردہ بود ڪہ نزدیڪ دو سال گذشتہ و چرا عروسے نمیگیرے؟! اون بیچارہ ام گفتہ بود هنوز نتونستہ شرایط رو ڪامل فراهم ڪنہ و چند وقت دیگہ مهلت میخواد! مثل اینڪہ بابات ول ڪن نبودہ و تحت فشارش قرار دادہ. طاها هم بہ نورا گفتہ با بابات حرف بزن اجازہ بدہ یہ مدت دیگہ هم نامزد باشیم. نورا چند بار با بابات حرف زدہ بود و گفتہ بود ڪوتاہ بیاد بابات قبول نمیڪرد،امروز نورا گفت اجازہ بدیم بہ جاے عروسے دوتایے برن مشهد و وقتے برگشتن یہ مهمونے ڪوچیڪ بگیرن و بزرگترها رو دعوت ڪنن. بابات هم سر لج افتادہ گفتہ آبروش میرہ! باید طاها تا آخر تابستون یہ جشن آبرومندانہ بگیرہ و زنش رو ببرہ سر خونہ و زندگیش و از این حرف ها با یڪم تندے و توهین! نورا هم دیگہ نتونست تحمل ڪنہ گفت اگہ اجازہ ندید من همینطورے میرم خونہ ے طاها! بابات هم عصبانے شد یہ سیلے خوابوند تو گوش نورا! نورا هم گریہ ش گرفت و عصبے گفت من دیگہ نمیتونم تحمل ڪنم! یہ عمر اذیتمون ڪردے بس نیست؟! ڪارایے ڪہ دور از چشم مامان ڪردے تازہ دارہ رو میشہ! فڪر ڪردے مریم خوشبختہ بابا؟! دارہ با حسام زجر میڪشہ! بابا نمے بینے با آیہ چے ڪار ڪردے؟! یہ دختر هیجدہ سالہ از زندگے چے فهمیدہ ڪہ تقریبا بیوہ شدہ؟! تو نمے بینے نمیخواے هم ببینے ولے آیہ با هادے خاڪ شد! روحش و خندہ هاش با هادے رفت و همہ ے ما سرمون رو مثل ڪبڪ ڪردیم زیر برف! آیہ مُردہ بابا! فقط دارہ نفس میڪشہ! تو با خودخواهے هات ڪُشتیش! حالا هم نمیذارے من زندگیم رو با آرامش و اونطور ڪہ دلم میخواد شروع ڪنم! من دیگہ خستہ شدم یہ لحظہ هم ڪنار شما نمے مونم،دیگہ خودم براے زندگیم تصمیم مے گیرم! گریہ ے مادرم شدت مے گیرد و با هق هق ادامہ میدهد:باباتو مجبور ڪردم برہ بیرون تا هر دوتاشون آروم بشم! اما هرڪارے ڪردم نورا ڪوتاہ نیومد و یہ ساڪ ڪوچیڪ بست و زنگ زد بہ طاها! هرڪارے ڪردم نتونستم جلوش رو بگیرم رفت! نفس عمیقے میڪشم و مے گویم:این ڪہ ناراحتے ندارہ! مادرم متعجب نگاهم میڪند ڪہ ادامہ میدهم:منم اگہ جاے نورا بودم همین ڪار رو مے ڪردم،اگہ موقعیت و شرایطش رو داشتم از این خونہ میرفتم! بہ نظرم طاها انقدر خوب و مرد هست ڪہ بتونہ همینطورے هم نورا رو خوشبخت ڪنہ! الڪے غصہ نخور خوشحال باش ڪہ از این بہ بعد نورا با آرامش و راحت زندگے میڪنہ! فعلا هم بہ نورا زنگ نزن اعصابش بہ هم ریختہ،اگہ خواستے بہ طاها زنگ بزن و حالش رو بپرس. مادرم هق هق میڪند و حرفے نمے زند،آرام مے پرسم:بابا چے گفت؟! _گفت بہ درڪ برہ و برنگردہ! براے منم قسم خورد دیگہ حق ندارم نہ نورا ببینم نہ زنگ بزنم! بہ خاڪِ بابام قسمم داد! لبم را بہ دندان مے گیرم و مے گویم:خودم زنگ میزنم بہ طاها! موبایلم را از داخل جیب مانتویم بیرون میڪشم و از حفظ شمارہ ے طاها را مے گیرم. بعد از بوق سوم جواب میدهد:بعلہ؟! _سلام آقا طاها! حالتون خوبہ؟! خونسرد مے گوید:سلام ممنون خواهر زن! زنگ زدے سراغ نورا رو بگیرے؟! لبخند میزنم:آرہ! مهربان مے گوید:حالش ڪہ خب خوب نیست،از وقتے اومدم پیشش گریہ میڪنہ و هے حرص میخورہ! ولے من سعے میڪنم تا دو سہ روز دیگہ ڪہ آرومتر شد برش گردونم خونہ از بابا عذرخواهے ڪنہ! بہ مامان بگید حالش خوبہ و آوردمش خونہ ے خودمون،مامان و بابام دیروز رفتن مشهد! نفس راحتے میڪشم:ممنونم! هروقت آروم شد بگید بہ من زنگ بزنہ یا خبر بدید بیام دیدنش! _چشم! من اومدم بیرون غذا بگیرم مثل اینڪہ سفارش ها آمادہ ست باید برم بگیرم،فعلا ڪارے ندارے؟ _نہ! مراقب نورا باش داماد! مے خندد:چشم! امر دیگہ؟ لبخند عمیقے میزنم:عرضے نیست،فعلا خداحافظ! _خداحافظ! تماس را قطع میڪنم و با آرامش رو بہ مادرم مے گویم:طاها رفتہ بود غذا بگیرہ بخورن،نورا رو بردہ خونہ ے خودشون گفت خیالتون راحت باشہ حالش خوبہ و مراقبشم. مامان و باباش هم نیستن،گفت سعے میڪنہ تا دو سہ روز دیگہ نورا رو آروم ڪنہ و برگردونہ خونہ! مادرم اشڪ هایش را پاڪ میڪند:خب خدا رو شڪر!‌ تو گرسنہ نیستے؟! محڪم مے گویم:نچ! از روے مبل بلند میشود،همانطور ڪہ بہ سمت آشپزخانہ مے رود مے گوید:بیا با من غذا بخور! صبحانہ و ناهار نتونستم بخورم. تنهایے از گلوم چیزے پایین نمیرہ! از روے مبل بلند میشوم و پشت سر مادرم راہ مے افتم و با انرژے مے گویم:چشم! میام برات یہ قابلمہ غذا میخورم. وارد آشپزخانہ میشوم و مشغول چیدن میز میشوم،از رفتن نورا ناراحت نبودم! چرا باید از راحت شدنش ناراحت مے شدم؟! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_چهارم #بخش_سوم میدانستم الان داغ است و بہ تنگ رسیدہ اما تا چند روز دیگر براے عذرخواهے مے آید،اما نہ براے برگشتن بہ خانہ فقط براے عذرخواهے از پدرم و اعلام اینڪہ پاے تصمیمش خواهد بود و میخواهد زندگے اش را ڪنار طاها سادہ شروع ڪند! حدسم درست از آب درآمد،نورا چند روز بعد بہ خانہ برگشت و مودبانہ همراہ طاها از پدرم عذرخواهے ڪرد! از پدرم خواست ڪنار او و طاها باشد و اجازہ بدهد سادہ زندگے شان را شروع ڪنند اما پدرم ڪوتاہ نیامد! گفت برود و هرڪارے دلش مے خواهد انجام بدهد،دیگر نورا دخترِ پدرم نیست! حق رفت و آمد با هیچڪدام از اعضاے خانوادہ را ندارد،نورا ناراحت و ناراضے همراہ طاها رفت بہ دنبال سرنوشتش! پاے حرفش ماند و بعد از گذشت پنج سال هنوز هم هیچ خبرے از هیچڪدام مان نگرفتہ! فقط میدانم طاها از تهران انتقالے گرفت و بہ اصفهان رفتند! همین ڪہ دورا دور میدانم خوشبخت و شاد است برایم ڪافیست... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 از گذشتہ ها دل مے ڪنم و شمارہ اے ڪہ چند لحظہ پیش تماس گرفت را نگاہ میڪنم. حتم پیدا میڪنم از باجہ ے تلفن عمومیست! نفس عمیقے میڪشم و موبایلم را روے پاتختے میگذارم،از روے تخت بلند میشوم و نفس عمیقے میڪشم،دستے بہ شڪم بر آمدہ ام مے ڪشم و ڪنار پنجرہ مے ایستم. پردہ را ڪنار میزنم،دانہ هاے ریز و سپیدِ برف با شدت سقوط مے ڪنند و روے زمین مے نشینند،لبخند ڪم رنگے میزنم و دستم را روے شیشہ ے پنجرہ مے گذارم. چند لحظہ بعد صداے زنگ موبایلم بلند میشود،بے میل عقب گرد میڪنم و موبایلم را از روے پاختے برمیدارم. نگاهم بہ نام تماس گیرندہ مے افتدد "مامان سمانه" گلویم‌ را صاف میڪنم و جواب میدهم:جانم! صداے مهربانِ و گرفتہ اش مے پیچد:سلام عروس خانم! لبخند ڪم جانے میزنم:سلام! حالتون خوبہ؟! _یہ وقت زنگ نزنے حال منو پدر شوهرتو بپرسے خانم! با شرمندگے مے گویم:شرمندہ ام بہ خدا! این روزا اصلا... حرفم را ادامہ نمیدهم،نفس عمیقے مے ڪشد و مے گوید:دشمنت شرمندہ! تو راهیت خوبہ؟ نگاهم را بہ شڪمم مے دوزم و مے گویم:اونم خوبہ! _دلم برات تنگ شدہ! میتونے یہ سر بہ من و محسن بزنے؟! لبخندم ڪمے جان مے گیرد:منم دلتنگتونم! سعے میڪنم حتما تا آخر این هفتہ بیام دیدنتون! گرم مے گوید:مشتاق دیدار! بہ مامان و بابا و یاسین سلام گرم منو برسون! _بزرگے تونو میرسونم،اگہ ڪارے دارید در خدمتم؟! _نہ آیہ جان! تو با من ڪارے ندارے؟! مردد جواب میدهم:نہ مامان سمانہ! خداحافظ! _خدانگهدارت عزیزم! تماس را قطع میڪنم و دوبارہ نگاهم را بہ شمارہ ے ناشناس مے دوزم. صداے نفس ڪشیدن هایش... شبیہ بہ روزبہ م بود... مخاطبِ تمامِ عاشقانہ ها... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 با وسواس آبپاش را بہ سمت گلدان مے گیرم و ڪمے داخلش آب مے پاشم،مشغول ڪارم هستم ڪہ صداے ظریف دخترانہ اے پشت سرم سرفہ میڪند. با آرامش بہ سمتش بر مے گردم ڪہ آوا را مے بینم! مانتوے سادہ و خوش دوخت نباتے رنگے همراہ روسرے و شلوار و ڪفش هاے پاشنہ پنج سانتے مشڪے رنگ بہ تن ڪردہ! رنگِ موها و ابروهایش را تغییر دادہ و طلایے رنگ ڪردہ! صورتش با نشاط تر بہ نظر مے رسد! با لبخند تصنعے اے مے گوید:سلام! سرے تڪان میدهم و آرام جوابش را میدهم:سلام! نگاهے بہ درِ اتاق روزبہ مے اندازد و آرام تر مے گوید:میخوام چند لحظہ باهات حرف بزنم! ابروهایم را بالا مے اندازم:با من؟! سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد،آبپاش را ڪنار گلدان ها مے گذارم و مے گویم:در خدمتم! چند قدم نزدیڪتر میشود،آرام زمزمہ میڪند:اینجا دوربین مدار بستہ هست! بہ روزبہ بگو اومدہ بودم دیدنش اما اجازہ ندادے ببینمش،میخوام خارج از شرڪت ببینمت! جدے مے گویم:عذر میخوام ولے تا ندونم چے ڪار دارید نمیتونم ڪارے انجام بدم! دستہ بہ روسرے اش مے ڪشد و مرتبش میڪند:حتما میدونے من ڪے ام؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم،ادامہ میدهد:باید با روزبہ صحبت ڪنم اما اینجا نمیشہ یعنے خودش حاضر نمیشہ! حرف هام خیلے مهمہ! رفتم جلوے در خونہ شون ڪہ فهمیدم خونہ شون رو عوض ڪردن! شمارہ اے هم ڪہ ازش دارم خیلے وقتہ خاموشہ! آدرس یا شمارہ ش رو ازت میخوام،حاضرم براے یہ شمارہ ے یازدہ رقمے یڪ ملیون تومن نقد بهت بدم! پوزخند میزنم:متاسفم نمیتونم ڪمڪتون ڪنم! میخواهم بہ سمت میزم بروم ڪہ مقابلم مے ایستد و با لحن نرم مے گوید:یہ تومن ڪمہ؟! خب چقدر؟! اخم میڪنم،میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ صداے باز و بستہ شدن در اتاق روزبہ مے آید. رنگ آوا مے پرد،سعے میڪند خونسردے اش را حفظ ڪند! نگاہ معنادارے بہ من مے اندازد و رو بہ روزبہ مے گوید:سلام! روزبہ دست بہ سینہ و جدے بہ ما زل زده:علیڪ سلام! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_

جنون #قسمت_هشتاد_و_چهارم #بخش_چهارم آوا با تتہ پتہ مے گوید:مے...مے خواستم ببینمت باز منشیت نذاشت! روزبہ دستانش را از دور قفسہ ے سینہ اش باز میڪند و مشغول تا ڪردن آستین هاے پیراهنِ سورمہ اے رنگش میشود! بے خیال نگاهش را از آوا مے گیرد و بہ من چشم مے دوزد:چے میگفتن خانم نیازے؟! آوا سریع مے گوید:گفتم ڪہ! سپس نگاہ مضطربش را بہ من مے دوزد،نمیدانم گفتنش ڪار درستے ست یا نہ؟! سڪوت میڪنم،روزبہ چند قدم بہ سمتم برمیدارد و با آرامش مے گوید:خانم نیازے! پرسیدم خانم ملڪے بهتون چے میگفتن؟! آوا سرفہ اے میڪند و لبش را مے گزد،گلویم را صاف میڪنم:اجازہ بدید چیزے نگم! این مسئلہ... اجازہ نمیدهد حرفم تمام بشود انگشت اشارہ اش را بہ سمتم مے گیرد:سوالم رو درست جواب بدید! آرام مے گویم:شمارہ ے تلفن همراہ تون رو میخواستن! ابروهایش را بالا میدهد:و در ازاش چے ڪار میڪردن؟! نگاهے بہ آوا مے اندازم:یڪ ملیون تومن پول نقد بهم میدادن! روزبہ بلند قهقهہ مے زند،آوا با حرص نگاهم میڪند و لب میزند:آب زیرڪاہ! روزبہ با خندہ سرش را تڪان میدهد و مے گوید:آوا! اصلا عوص نشدے! همون دخترِ ڪار خراب ڪن و بے فڪر و سیاستِ سابقے! همون آدم منفعت طلبے هستے ڪہ براے نفعش همہ چیزش رو میذارہ زیر پاش! حتے غرور و شخصیتش رو! آوا اخم میڪند چشمانش دو دو میزنند،چند لحظہ بعد خونسرد پوزخند میزند و مقابل روزبہ مے ایستد:نہ تو خوبے! تویے ڪہ دلبستہ ے ڪسے شدہ ڪہ همسن دخترتہ! روزبہ ابروهایش را بالا میدهد و با خندہ ے تمسخر آمیزے مے گوید:جان؟! ماندن را بیشتر از این جایز نمے دانم،میخواهم بہ سمت آبدارخانہ راہ بیوفتم ڪہ آوا با تحقیر از سر تا پایم را نگاہ میڪند و همانطور ڪہ با سر بہ من اشارہ میڪند با لحن بدے رو بہ روزبہ مے گوید:شهاب میگفت گلوت پیشش گیر ڪردہ! با چشم هاے گشاد شدہ نگاهش میڪنم،خون در رگ هایم یخ مے بندد. 🍎لبخندِ #تو مشهور ترین، سیبِ #بهشتے ست🍎 #علے_فرزانہ_موحد ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_پنجم/بخش_اول #سوره_ی_هفتم #بخش_اول میخواهم بہ سمت آبدارخانہ راہ بیوفتم ڪہ آوا با تحقیر سر تا پایم را از نظر مے گذارند و همانطور ڪہ با سر بہ من اشارہ میڪند با لحن بدے رو بہ روزبہ مے گوید:شهاب میگفت گلوت پیشش گیر ڪردہ! با چشم هاے گشاد شدہ نگاهش میڪنم،خون در رگ هایم یخ مے بندد! روزبہ اخم غلیظے میڪند و با صداے عصبے مے گوید:شهاب بے جا ڪرد! آوا پوزخند میزند:یعنے دروغ میگہ؟! بعید میدونم! نفس عمیقے میڪشم و با حرص مے گویم:از ڪجا معلوم شما دروغ نمے گید؟! این حرفا چیہ خانم؟! آوا نگاهش را بہ سمت من مے ڪشاند و با خندہ مے گوید:عزیزم! بہ خودت نگیر! اتفاقا شهاب گفتہ تو توے این باغ ها نیستے! بہ چشم هاے روزبہ زل مے زند و ادامہ میدهد:طرفِ حرف و منظورِ من ایشونہ! روزبہ سریع اخم هایش را از هم باز میڪند و مے گوید:باز یہ بازے دیگہ! برو با یڪے دیگہ هم بازے شو آوا! بخواے بازے راہ بندازے بد مے سوزونمت! مثل پنج سال پیش ازت نمیگذرم! آوا ابروهایش را بالا میدهد:شمارہ ے شهاب رو ندارم زنگ بزن از خودش بپرس! چند روز پیش همین نزدیڪے ها دیدمش،ازش شمارہ ے تو رو خواستم گفت با تو و فرزاد اختلاف پیدا ڪردہ و نمیخواد دردسر جدید براش درست بشہ مخصوصا ڪہ تو دلبستہ ے منشے ڪوچولوت شدے! خون خونم را مے خورد،میخواهم چیزے بگویم ڪہ روزبہ دسن راستش را بہ سمت من مے گیرد و دعوت بہ آرامشم مے ڪند. همانطور ڪہ دستش را بہ سمت من گرفتہ با تحڪم رو بہ آوا مے گوید:اگہ تا پنج دقیقہ ے دیگہ از اینجا نرے بدجور ڪلاهمون توے هم میرہ! آوا پوزخند میزند و با سر بہ من اشارہ میڪند:چند سال ازت ڪوچیڪترہ؟! روزبہ دست هایش را داخل جیب هاے شلوارش مے برد و بدون حرف خونسرد بہ آوا خیرہ میشود. سرم را بہ نشانہ ے تاسف تڪان میدهم و با قدم هاے بلند خودم را بہ آبدارخانہ مے رسانم. حامد پشت بہ من ایستادہ و مشغول ظرف شستن است،آرام مے گویم:خستہ نباشید! بدون اینڪہ سر برگرداند مے گوید:سلامت باشید! بہ سمت یخچال میرڪم و لیوانے آب براے خودم مے ریزم،چند لحظہ بعد آوا از مقابل آبدارخانہ رد مے شود. لیوان را روے میز مے گذارم و سریع از آبدارخانہ خارج میشوم،روزبہ میخواهد وارد اتاقش بشود ڪہ سریع مے گویم:آقاے ساجدے! چند لحظہ مڪث مے ڪند و سپس بہ سمتم بر مے گردد:بلہ؟! نفس عمیقے مے ڪشم تا ڪمے آرام بگیرم،جدے مے گویم:لطفا شمارہ ے مهندس فراهانے رو بدید! دارہ حد رو میگذرونہ! چشمانش را باز و بستہ میڪند:خودم حلش میڪنم! چشم هایش را بہ چشم هایم مے دوزد و ادامہ میدهد:من بابت حرف هاے آوا عذر میخوام! وقتے عصبے میشہ نمیفهمہ چے میگہ! سپس بدون اینڪہ منتظر جوابے از جانبِ من باشد وارد اتاقش میشود،سرم را با حرص تڪان میدهم و پشت میزم مے نشینم و لبم را مے جوم. انگار شهاب دست بردار نیست! 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 با صداے مادرم دوبارہ خاطرات متوقف مے شوند و بہ زمان حال بر مے گردم. _آیہ! بیا عصرونہ عزیزم! در اتاق را باز میڪنم و با لبخند ڪم رنگے وارد پذیرایے مے شوم،مادرم را داخل آشپزخانہ مے بینم ڪہ مشغول چیدن میز است. یاسین روے مبل نشستہ و تلویزیون تماشا میڪند،خبرے از پدرم نیست! با قدم هاے ڪوتاہ خودم را بہ آشپزخانہ میرسانم و مے گویم:ڪمڪ‌ نمیخواے مامان؟! همانطور ڪہ قورے چاے را روے میز مے گذارد مے گوید:نہ عزیزم! بشین! روے صندلے مے نشینم و نگاهم را ڪیڪ گردویے و لیوان شیر میدوزم. مادرم همانطور ڪہ مقابلم مے نشیند بلند مے گوید:یاسین بیا دیگہ! سپس لیوان شیر را مقابلم مے گذارد و مے گوید:تو شیر بخور! همانطور ڪہ تڪہ اے از ڪیڪ را با چنگال بہ سمت دهانم مے برم مے پرسم:بابا ڪجاست؟! فنجان چایش را برمیدارد:گفت میرہ بیرون هوا بخورہ! چند لحظہ بعد یاسین وارد آشپزخانہ مے شود و با ذوق مے گوید:واے چقدر گشنہ م بود! ڪنارم مے نشیند و تڪہ ے بزرگے از ڪیڪ برمیدارد و ڪامل داخل دهانش فرو میڪند! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_پنجم/بخش_اول #بخش_دوم مادرم با اخم‌ نگاهش میڪند و تشر میزند:این چہ وضع غذا خوردنہ؟! از قحطے برگشتے؟! یاسین سرش را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهد و دو لپے ڪیڪش را مے جود. آرام مے خندم و چند جرعہ از شیرم را مے نوشم،سرفہ اے میڪنم و رو بہ مادرم ڪہ مشغول چشم غرہ رفتن بہ یاسین است مے گویم:مامان! با حرص نگاهش را از یاسین مے گیرد و جواب میدهد:جانم! مُردد مے گویم:میخوام برم خونہ یہ سرے از وسایلم رو بیارم! چشم هاے مادرم رنگِ نگرانے مے گیرند:خب بگو چے میخواے من و بابات میریم میاریم! آرام مے گویم:خودم باید برم! یاسین سریع ڪیڪ را قورت میدهد:منم باهات میام! سرے تڪان میدهم و مے گویم:باشہ توام بیا! مادرم نف

سش را بیرون میدهد:چے بگم؟! میخواے منم همراهتون بیام؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهم:نہ! یاسین هست دیگہ! فنجان چایش را برمیدارد و نزدیڪ لبانش مے برد:هر طور راحتے! ڪے میخواے برے؟! _بعد از اینڪہ عصرونہ مو خوردم! چند دقیقہ بعد بہ اتاقم بر مے گردم و آمادہ میشوم،یاسین با آژانس تماس مے گیرد و حاضر مے شود. چند دقیقہ بعد سوار ماشین مے شویم،نگاهم را از پشت شیشہ بہ شهرِ سفید پوش مے دوزم! زمستانِ امسال بدونِ حضور او بهار نیست! نگاهے بہ موبایلم مے اندازم،محال است در این مورد اشتباہ ڪنم! مگر میشود ریتم نفس هایش برایم نا آشنا بشود؟! چشمانم را باز و بستہ میڪنم،حس عجیبے دارم! صداے "تاپ تاپ" قلبم بلند شدہ مثل اولین بارے ڪہ فهمیدم دوستم دارد! دو سہ دقیقہ ڪہ مے گذرد صداے زنگ موبایلم بلند میشود،نام مطهرہ روے صفحہ نقش بستہ! نگاهے بہ یاسین مے اندازم و جواب میدهم:سلام مطهرہ خانم! صداے پر انرژے اش مے پیچد:علیڪ سلام نا رفیق! نا آشنا! نا دوست! لبخند ڪم رنگے میزنم،یڪ لحظہ چشم هایش وقتے ڪہ گفتم روزبہ دوستم دارد مقابل چشم هایم مے آید،براے چند لحظہ روح از چشمانش پر ڪشید! شاید آہ مطهرہ مرا گرفت! درست است ڪہ گفت دیگر علاقہ اے بہ روزبہ ندارد و اگر‌ احساس میڪنم روزبہ فرد مناسبے ست بہ خودم و قلبم براے دوست داشتنش فرصت بدهم اما دل است! شاید آن لحظہ براے معشوقہ یِ معشوقہ ے سابقش آہ ڪشیدہ! سرفہ اے میڪنم و مے گویم:من درگیر مشڪلاتم! تو چرا یہ زنگ نمے زنے؟! مے خندد:مگہ بچہ دارے براے آدم وقت میذارہ؟! اونم مراقب دوتا بچہ ے شر و شیطون بودن! متعجب مے گویم:دوتا؟! نڪنہ خبرے شدہ؟! مے خندد:نہ بابا! من از پس حنا بربیام خودش یہ دنیاست بچہ ے دوم پیش ڪش! منظورم از دوتا بچہ محمد حسین هم هست! آرام مے خندم:از دست تو! مهربان مے گوید:حالت خوبہ؟ حالِ آقا پسرت چطورہ؟ لبخند میزنم:هر دوتامون خوبیم! _خدا رو شڪر!‌ حرم امام رضا خیلے بہ یادت بودم،زنگ زدم حالت رو بپرسم. حالا برگشتم تهران مفصل صحبت میڪنیم! _زیارت قبول عزیزم! بہ آقا محمدحسین سلام برسون و رویِ حنا رو از طرف من ببوس! _قبول حق! همراہ حنا روے ماهت رو از راہ دور مے بوسیم. فعلا ڪارے با من ندارے؟ _نہ!‌ خدافظے! _خدافظے! موبایل را از گوشم جدا میڪنم،چند دقیقہ بعد رانندہ از داخل آینہ نگاهم مے ڪند و مے پرسد:برم داخل همین ڪوچہ خانم؟! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ یاسین سریع مے گوید:بلہ برید داخل همین ڪوچہ! با لبخند نگاهش میڪنم و آرام مے گویم:نَمیرم براے غیرتت؟! لبخند مردانہ اے میزند و بہ رو بہ رو خیرہ میشود،با وارد شدن ماشین بہ داخل ڪوچہ بدنم سست میشود! چقدر دلم براے اینجا تنگ شدہ بود،نگاهم را بہ آپارتمان مان مے دوزم. احساس میڪنم فشارم افتادہ،انگشت هایم را در هم قفل و اخم میڪنم! یاسین بہ آپارتمان اشارہ میڪند و مے گوید:همینجاست! پلاڪ چهاردہ! رانندہ سرے تڪان میدهد و پارڪ میڪند،یاسین ڪرایہ را حساب میڪند و پیادہ میشویم. نگاهے بہ آپارتمان مے اندازم و مردد دستہ ڪلیدم را از داخل ڪیفم بیرون مے ڪشم،با قدم هاے لرزان و ڪوتاہ مقابل در مے ایستم و ڪلید را در قفل مے چرخانم. اولین قدم را برمیدارم،یاسین پشت سرم مے آید. از حیاط جلویے عبور میڪنیم و وارد طبقہ ے هم ڪف میشویم،یاسین مقابل آسانسور مے ایستدد و دڪمہ را میفشارد. چند لحظہ بعد در آسانسور باز میشود،همراہ یاسین سوار مے شویم. از اینجا آمدنم پشیمان میشوم! یاسین مشڪوڪ نگاهے بہ چهرہ ام مے اندازد و روے مانیتور عدد پنج را میفشارد. آسانسور ڪہ حرڪت میڪند نفس بلندے مے ڪشم،خاطرات مختلفے جلوے چشم هایم رژہ مے روند و قلبم را بہ تپش مے اندازند! دستم را روے شڪمم میگذارم،پسرڪم هم ڪمے ناآرام است! گویے متوجہ ے حالِ ناآرام مادرش شدہ! آسانسور متوقف میشود،نگاهم بہ واحدِ پانزدہ مے افتدد! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_پنجم/بخش_اول #بخش_سوم اینجا هنوز خانہ ے من است! آب دهانم را قورت میدهم و بے رمق بہ سمت خانہ قدم برمیدارم. چشمانم را مے بندم و ڪلید را بہ دست یاسین میدهم:تو در رو باز ڪن داداشے! یاسین در را باز میڪند،چشم هایم را باز میڪنم و آرام در را هل میدهم. میخواهم وارد خانہ بشوم ڪہ با دیدن ڪسے داخل خانہ چشم هایم گرد مے شود! او هم رنگ پریدہ و مضطرب بہ من خیرہ شدہ! همین چند ساعت پیش با آمدنش بہ خانہ ے مان غافلگیرم ڪردہ بود حالا هم اینجا! سریع بہ خودش مے آید و من من ڪنان مے گوید:گُ...گفتم بیا یہ سرے بہ اینجا بزنم مشڪلے پیش نیومدہ باشہ! مردمڪ چشم هایش از صورتم فرارے اند! متعجب و با اخم نگاهش میڪنم:با اجازہ ے ڪے وارد خونہ ے من شدید؟! ڪلید از ڪجا آوردید؟! فرزاد نفس بلندے مے ڪشد و مے گوید:من قصد بدے نداشتم! نگاهے بہ یاسین مے اندازد و ادامہ میدهد:من دیگہ برم! عذر میخوام! سپس با عجلہ از خانہ خارج میشود و سوار آسانسور میشود! یاسین گیج نگاهم میڪند:فرزاد اینجا چے ڪار مے ڪرد؟! نفسم را با حرص بیرون میدهم:نمیدونم! نگاهے بہ خانہ ے مرتبم مے اندازم،نزدیڪ شش ماہ بود ڪہ بہ اینجا نیامدہ بودم! بہ مبل ها اشارہ میڪنم و بہ یاسین مے گویم:اینجا بشین تا من بیام! یاسین بدون حرف بہ سمت مبل ها مے رود،با قدم هاے بلند خودم را بہ اتاق خواب مے رسانم و در اتاق را باز میڪنم. با باز شدن در اتاق خواب صحنہ اے از گذشتہ ها مقابل چشم هایم نقش مے بندد! "_انگار ڪہ همہ ے دنیا نمیخوان ڪہ من و ... مڪث میڪنم،چہ سخت است #تو خواندنش! لبخند ڪجے میزند:ڪہ...؟! آب دهانم را با شدت قورت میدهم،آهستہ نجوا میڪنم:ڪہ من و تو مالہ هم باشیم! خون در صورتم مے دود!عشق،خجالتے ترت میڪند! میخواندم:آیہ! بے اختیار بہ چشم هایش زل میزنم‌،نمیدانم فهمید یا نہ! ولے از زمانے ڪہ نام ڪوچڪم را صدا زد،عاشقِ این سہ حروفِ الفبا شدم! طورے این سہ حرفِ،الف و ے و ہ را ادا میڪرد ڪہ گویے وردِ معجزہ آساست براے بے تابے هاے قلبم! __ڪل دنیا نخواد مالہ من باشے! تو میخواے یا نہ؟! نفس در سینہ ام حبس میشود،صداے گروپ گروپ قلبم دیوانہ ام میڪند! دلبرانہ ادامہ میدهد:همہ ے دنیا یہ طرف! تو طرفِ من باش!" قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام سُر میخورد،زمزمہ میڪنم:من‌ همیشہ طرفِ تو بودم‌ بے معرفت...! 🌸اندوهِ مَن این است ڪہ در دفترِ شعرم، یڪ بیت بہ زیبایے چشمِ تو ندارم🌸 ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_پنجم/بخش_دوم #سوره_ی_هفتم #بخش_اول قهوہ جوش را برمیدارم و براے خودم قهوہ میریزم،یلدا ڪش و قوسے بہ بدنش مے دهد و خستہ مے گوید:فڪر ڪنم تموم شد! ڪاغذها را مرتب مے ڪند و ادامہ میدهد:خیلے ممنون بابت ڪمڪت! همانطور ڪہ فنجان قهوہ را برمیدارم مے گویم:خواهش میڪنم! برات قهوہ بریزم؟ لبخند میزند:نہ عزیزم! باید برم سریع اینا رو تحویل آقاے رضایے بدم! سرے تڪان میدهم،یلدا از دفتر خارج میشود. نگاهے بہ ساعت مے اندازم و قهوہ ام را مے نوشم،یڪ هفتہ از آمدن آوا بہ شرڪت گذشتہ. دو سہ روزیست روزبہ خیلے جدے و سرد شدہ،ڪمے هم عصبے و ناراحت بہ نظر مے رسد! حامد سینے بہ دست نزدیڪ میزم مے شود و مے پرسد:مهندس چاے یا قهوہ نمیخوان؟! از صبح ڪہ اومدن چیزے نخواستن! شانہ اے بالا مے اندازم:بہ من ڪہ چیزے نگفتن! حامد مردد بہ سمت اتاق روزبہ مے رود و چند تقہ بہ در میزند،چند لحظہ بعد صداے روزبہ مے پیچد:بفرمایید! حامد با اجازہ اے مے گوید و وارد اتاق روزبہ مے شود،صداے زنگ موبایلم باعث مے شود نگاهم را از اتاق روزبہ بگیرم. موبایلم را از روے میز برمیدارم و بہ نام تماس گیرندہ نگاہ میڪنم،شمارہ ناشناس است! چند لحظہ مڪث میڪنم و مردد جواب میدهم:بعلہ؟! صداے جدے شهاب مے پیچد بے مقدمہ مے گوید:باید ببینمت! اخم میڪنم:اتفاقا دنبال شمارہ ت بودم! مے خندد:چہ خوب! آرزو هم خیلے سراغت رو مے گیرہ! با شنیدن نام آرزو مڪث میڪنم،ادامہ میدهد:ڪجا همدیگہ رو ببینیم؟! جدے مے گویم:تمایلے بہ دیدن شما ندارم! با آرزو ڪار دارم! دوبارہ مے خندد:منم تمایلے ندارم تو با خواهرم ڪارے داشتہ باشے! با تحڪم مے گویم:چرا راجع بہ من و مهندس ساجدے بہ نامزدش دروغ گفتے؟! تو سرت چے میگذرہ؟! نفس عمیقے مے ڪشد:راجع بہ روزبہ حرفے ندارم! اما ساعت چهار تو خیابون شرڪت منتظرتم! میخواهم حرفے بزنم ڪہ قطع مے ڪند،متعجب موبایل را از گوشم جدا میڪنم و نفس عمیقے مے ڪشم. باید با آرزو صحبت ڪنم،بے گناہ ترین فردِ این ماجرا ڪہ از همہ طرف نادیدہ گرفتہ شدہ... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 موبایلم را داخل ڪیفم مے گذارم و از روے صندلے بلند مے شوم،همین ڪہ مے ایستم روزبہ از اتاقش بیرون مے آید،بدون اینڪہ نگا

هم ڪند مے گوید:خستہ نباشید! جدے جواب مے دهم:ممنونم! شما هم خستہ نباشید! در اتاقش را قفل مے ڪند و بہ سمت در خروجے راہ مے افتدد،پشت سرش با فاصلہ راہ مے افتم و در راہ از حامد خداحافظے میڪنم. روزبہ مقابل آسانسور مے ایستد و نگاهے بہ ساعت مچے اش مے اندازد،نفس عمیقے مے ڪشد و نگاهش را بہ در آسانسور مے دوزد و دڪمہ را مے فشارد. با فاصلہ ڪنارش مے ایستم تا آسانسور بیاید،چند لحظہ بعد در آسانسور باز مے شود. روزبہ وارد آسانسور مے شود،من هم پشت سرش! نگاهے بہ من مے اندازد و دستہ ے ڪیفش را محڪم مے فشارد! جدے بہ رو خیرہ مے شود و اخم ڪم رنگے میان ابروهایش مے نشاند! نگاهم را از نیم رخ جدے اش مے گیرم و بہ آینہ مے دوزم،رفتارش تغییر ڪردہ! چند لحظہ بعد آسانسور متوقف مے شود،سریع مے گویم:خدانگهدار! سرش را تڪان میدهد:خدانگهدار! با عجلہ از آسانسور خارج مے شوم و با قدم هاے بلند از شرڪت خارج مے شوم،نگاهم را در اطراف مے چرخانم. ڪوچہ ڪاملا خلوت است،جز چند نفر از ڪارمندان شرڪت ڪہ سوار ماشین هایشان شدہ اند و بہ سمت خیابان حرڪت مے ڪنند خبرے از ڪسے نیست. چند لحظہ بعد ماشین از ڪوچہ خارج مے شوند و دویست و شش آبے رنگِ آشنایے را ڪہ سر ڪوچہ پارڪ ڪردہ مے بینم! چند قدم بہ سمت جلو بر مے دارم ڪہ شهاب از ماشین پیادہ مے شود،دستانش را داخل جیب هاے شلوار جین تیرہ اش مے برد و با لبخند عجیبے بہ من چشم مے دوزد. سرفہ اے میڪنم و با استرس دستے بہ چادرم مے ڪشم،بہ چند قدمے اش مے رسم. بدون اینڪہ نگاهش ڪنم مے گویم:چطور مے تونم با آرزو ارتباط بر قرار ڪنم؟! نفس عمیقے مے ڪشد و با لحن عجیبے مے گوید:اینطورے! چند لحظہ مے گذرد و چیز دیگرے نمے گوید،متعجب سر بلند مے ڪنم ڪہ اسپرے اے را بہ سمت چشم هایم مے گیرد! ڪسرے از ثانیہ نمے گذرد ڪہ چشمانم مے سوزند،احساس میڪنم چشمانم آتش گرفتہ! سریع چشم هایم را مے بندم و دست هایم را مقابل چشم هایم مے گیرم و بلند مے گویم:آے چشمام! سوختم! نفس نفس میزنم و چشم هایم را تند تند با دست مے مالم،حس میڪنم ڪسے چادرم را گرفتہ و بہ سمتے مے ڪشاندم! جیغ خفیفے مے ڪشم و مے گویم:ڪمڪ! شهاب با حرص مے گوید:خفہ شو! فریاد مے ڪشم:ولم ڪن! چے ڪار ڪردے عوضے؟! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_پنجم/بخش_دوم #بخش_دوم با شے فلزے اے برخورد میڪنم و ڪتفم درد مے گیرد،از شوڪ بیرون مے آیم و سریع بلند چند بار پشت سر هم جیغ مے ڪشم. دستے سریع سرم را خم میڪند و روے چیرے هلم مے دهد،میفهمم روے صندلے ماشین پرت شدہ ام! صداے باز شدن در ماشین مے آید،شهاب با خندہ مے گوید:دختر خوبے باشے زیاد اذیتت نمے ڪنم میگم چہ برنامہ اے برات دارم عزیز دردونہ ے حاج مصطفے نیازے! سپس محڪم در را مے بندد،با یڪ دست چشم هایم را مے گیرم و با دست دیگر دنبال شے اے مے گردم تا بہ آن ضربہ بزنم! در ڪسرے از ثانیہ صداے بستہ شدن در سمت رانندہ و روشن شدن ماشین مے آید. ضربان قلبم بالا مے رود،دستم با شیشہ برخورد مے ڪند،با دست پے در پے روے شیشہ ضربہ مے زنم و با التماس مے گویم:ڪمڪ! ڪسے نیست؟! ماشین با سرعت زیادے حرڪت مے ڪند،سوزش چشم هایم بیشتر مے شود. احساس میڪنم نفسم بند آمدہ،بہ زور مے گویم:چشمام دارہ میسوزہ! تو رو خدا بذار برم! سپس دستم را روے در ماشین مے ڪشم و نفس نفس زنان بہ دنبال دستگیرہ ے در مے گردم! با لحن خونسردے مے گوید:خودم تا شب مے رسونمت خونہ! الڪے هم دستتو روے در نڪش قفلہ! بغضم مے گیرد فریاد میزنم:چرا این ڪارا رو میڪنے؟! اختلاف تو و پدرم بہ من چہ؟! با هر دو دست چشم هایم را مے گیرم و مے نالم:خواهش میڪنم ماشین رو نگہ دار دارم ڪور میشم! اشڪ در چشم هایم جمع شدہ و سوز چشم هایم را بیشتر ڪردہ! جدے مے گوید:تو این چند لحظہ ڪہ دنیات تاریڪ بودہ چہ حسے داشتے؟! با حرص ادامہ میدهد:خواهرِ من هیفدہ سالہ دنیاش همین شڪلیہ! جیغ مے ڪشم:مگہ تقصیر منہ لعنتے؟! مے خندد:نہ! ولے با تو میشہ باباے نامردتو اذیت ڪرد! با یڪ دست محڪم روے شیشہ مے ڪوبم و فریاد میزنم:پیادہ م ڪن! توجهے نمے ڪند،ضربات دستم را روے شیشہ بیشتر میڪنم طورے ڪہ دستم درد مے گیرد. دوبارہ جیغ مے ڪشم:گفتم پیادہ م ڪن! شهاب فریاد مے ڪشد:خفہ شو! از وقتے باباتو پیدا ڪردم ڪلے فڪر و نقشہ بہ سرم زد! ڪلے بلا میشد سرش آورد اما اون فڪر ڪرد من میام سراغ تو! از ترس من سریع شوهرت داد ڪہ دستم بهت نرسہ و احتمال اینڪہ بخوام بهت نزدیڪ بشم ڪلا وجود نداشتہ باشہ! میدونے چرا؟! چون براش مهم بودے! انگار ترسید و نشون داد یہ ذرہ غیرت و پدرے تو وجودش هست! هر ڪارے مے ڪرد تا من بہ تو نزدیڪ نشم و بهت آسیب نرسونم حتے وقتے همہ چیز رو بہ خانوادہ ت گفت! اما یڪ بار هم سراغِ آرزو رو نگرفت! سراغِ آرزویے ڪہ از رگ و ریشہ و وجود خودشہ رو نگرفت! فرق تو و آرزو چیہ هان؟! چطور تو دخترشے اما آرزو نہ؟! یڪ بار هم نگفت حالِ دخترے ڪہ شونزدہ هیفدہ سالہ ولش ڪردم و یہ بار هم وجود پدر رو تو زندگیش حس نڪردہ بپرسم! چرا هیچ سراغے از آرزو نمے گیرہ؟! چرا یڪ بار هم نخواست آرزو رو ببینہ؟! اصلا مے فهمے تو تمام این سال ها آرزو چے ڪشیدہ؟! از ڪارایے ڪہ با مادرم ڪرد بتونم بگذرم از حقِ خواهرم نمے تونم بگذرم! چرا تو براش مهمے و هر ڪارے ڪرد ڪہ من بهت آسیب نرسونم ولے اسم آرزو رو هم نمیارہ؟! هان؟! چرا خفہ شدے جواب نمیدے؟! بغض گلویم را مے فشارد،با لحن ملتمس مے گویم:من از ڪجا باید بدونم؟! گناہ من این وسط چیہ؟! پوزخند مے زند:گناہ تو این وسط دقیقا بے گناهیہ! گناهت اینہ ڪہ براے بابا جونت مهمے! صداے بوق ماشینے از نزدیڪ بلند مے شود،چند بار پشت سر هم بوق میزند! امیدوار‌ میشوم،سعے میڪنم چشم هایم را باز ڪنم دوبارہ با دست بہ شیشہ مے ڪوبم و فریاد میزنم:ڪمڪ! سرعت ماشین بیشتر مے شود،با حرف شهاب روح از تنم پرواز مے ڪند! _گفتم ڪلے نقشہ بہ سرم زدہ! اما این یڪے همین دیروز بہ ذهنم رسید بہ نظر خودم از همہ شون قشنگترہ! خون در رگ هایم یخ مے زند،هر لحظہ سوزش چشم هایم بیشتر مے شود و از شدت استرس تنگے نفسم بیشتر! جدے ادامہ میدهد:چشم در برابر چشم! چشماے تو بہ جاے چشماے آرزو! عواقبش هم اصلا برام مهم نیست! بہ قدرے جدے این را مے گوید ڪہ روح از تنم پرواز میڪند،احساس میڪنم هر آن ممڪن است غش ڪنم! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_پنجم/بخش_دوم #بخش_سوم نمیدانم چرا هر چہ دهانم را باز میڪنم نمے توانم حرفے بزنم،گویے ڪلمات از ذهنم پاڪ شدہ اند! دوبارہ صداے بوق ماشین نزدیڪمان بلند مے شود،صداے هاے فریاد ڪسے را مے شنوم! بے رمق فریاد میزنم:ڪسے صدامو میشنوہ؟! تو رو خدا ڪمڪم ڪنید! چند ثانیہ بیشتر نمے گذرد ڪہ صداے ڪشیدہ شدن لاستیڪ هاے ماشینے بہ گوشم مے رسد و چند لحظہ بعد سپس برخورد ماشین با شے سختے و صداے شڪستہ شدن شیشہ! سرم محڪم بہ شیشہ ڪوبیدہ مے شود و درد بدے در سر و تمام بدنم مے پیچد! صداے بوق ممتدد ماشین ها در گوشیم مے پیچد و فریادهاے افراد ناشناس! چندبار

پلڪ مے زنم بلڪہ بتوانم چشم هایم را باز ڪنم اما نمے توانم! خیسے خون را روے صورتم احساس میڪنم و سوزش بدے ڪہ در تمام صورتم پخش شدہ! صداے همهمہ اے نزدیڪ مے شود،نالہ میڪنم و بہ زور لب میزنم:ڪمڪ! در ماشینے باز و بستہ مے شود و انگار ڪسے بہ سمتمان مے دود! صداے آشنایے مے خواندم:خانم نیازے؟! و سپس بلند فریاد مے ڪشد:یڪے زنگ بزنہ آمبولانس! صداے همهمہ بیشتر مے شود،دستِ لرزانم را بالا مے برم و لبانم را چند بار تڪان میدهم. سریع مے گوید:تڪون نخور! نمیشہ فعلا در ماشینو باز ڪرد! در بدے در ڪتفم مے پیچد نفس بلندے مے ڪشم و دیگر چیزے نمے فهمم... خدا را شڪر ڪہ آمد... ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_ششم #سوره_ی_هفتم #بخش_اول با تابیدہ شدن نور شدیدے بہ چشم هایم آهستہ چشم هایم را باز میڪنم. شدت نور بیشتر مے شود،چند بار آرام پلڪ میزنم و نالہ مے ڪنم. صداے مرد غریبہ اے مے پیچد:خانم نیازے! صداے من رو مے شنوے؟! تمامِ بدنم بہ خصوص سرم درد مے ڪند،چشم هایم را روے هم فشار میدهم. لب هایم خشڪ اند،چند لحظہ بعد چشم هایم را باز میڪنم و در اطراف چشم مے چرخانم. مرد مسنے با روپوش سفید در ڪنار دختر جوانے ڪہ مقنعہ و روپوش سفیدے بہ تن ڪردہ ڪنار تختے ڪہ رویش دراز شدہ ام ایستادہ اند و نگاهم مے ڪنند. میخواهم دست چپم را بلند ڪنم ڪہ در نیمہ ے راہ تیر مے ڪشد و آخم بلند مے شود. پرستار سریع دستم را مے گیرد و آرام روے تخت مے گذارد،مے گوید:مچ دستت مو برداشتہ عزیزم بلندش نڪن! چشم هایم را روے هم میفشارم و با صدایے گرفتہ میگویم:سرم دارہ منفجر میشہ! دڪتر با لحن نرمے مے گوید:طبیعیہ! سرت شڪستہ! سپس رو بہ پرستار ادامہ میدهد:تو سرمش مسڪن تزریق ڪن! پرستار چشمے مے گوید و از اتاق خارج مے شود،دڪتر انگشتش را زیر چشم چپم مے گذارد و چراغ قوہ اے را بہ سمت چشمم مے گیرد و روشن مے ڪند. سریع چشمم را مے بندم،مے گوید:تو دید مشڪلے ندارے؟ تارے؟ دو بینے؟ آرام مے گویم:نہ! _چشماتو باز ڪن! چشم هایم را باز مے ڪنم،ڪمے فاصلہ مے گیرد و دو انگشتش را نشانم مے دهد:این چند تاست؟! _دو تا! چهار انگشتش را نشانم‌ مے دهد:این؟! _چهار تا! لبخند میزند:خوبہ! حالت تهوع دارے؟ بہ زور مے گویم:نہ! ولے ڪل بدنم درد میڪنہ! نگاهے بہ سرمم مے اندازد و مے گوید:بدنت ڪوفتہ شدہ! تنها آسیب جدے اے ڪہ بہ بدنت وارد شدہ شڪستگے سرت و مو برداشتن مچ دست چپتہ! آرام مے گویم:خیلے وقتہ اینجام؟! لبخندش عمیق تر مے شود:شیش هفت ساعتے میشہ خانم خوش خواب! صورتم از درد جمع مے شود،لب میزنم:خانوادہ م؟! همانطور ڪہ بہ سمت در مے رود مے گوید:اتفاقا پشت در وایسادن! الان میگم بیان! از اتاق خارج مے شود،نگاهے بہ اطراف مے اندازم اتاق ڪوچڪے ڪہ دیوارهایش سفید رنگ و بے روح اند! تخت دیگرے با فاصلہ ے چند متر دور تر از تخت من در اتاق قرار گرفتہ و دختر جوانے رویش بہ خواب رفتہ! نگاهم بہ پاے گچ گرفتہ شدہ اش مے افتدد،سریع نگاهم را بہ سمت پاهایم مے ڪشانم و تڪانشان میدهم. ڪمے درد میگیرند،نفسے مے ڪشم و نگاهم را بہ دست باندپیچے شدہ ام مے دوزم. چند لحظہ بعد در اتاق باز مے شود و مادر و پدرم با عجلہ وارد مے شوند،چشم هاے مادرم سرخ شدہ و ورم ڪردہ. نگاهش ڪہ بہ من مے افتد اشڪ هایش بارش مے گیرند،با بغض مے گوید:الهے بمیرم! سرفہ اے میڪنم و آرام مے گویم:مامان! اشڪ هایش شدت مے گیرند،با قدم هاے بلند بہ سمتم مے آید و مے گوید:جانم؟! دستش را بلند مے ڪند میخواهد دستش را روے صورتم فرود بیاورد ڪہ پدرم سریع مے گوید:دست نزن الان ڪل بدنش درد میڪنہ! مادرم دستش را عقب مے ڪشد و با بغض مے گوید:خیلے درد دارے؟! لبخند ڪم رنگے میزنم:فڪر ڪنم! نمیدانم چرا بغض گلویم را مے فشارد؟! سعے میڪنم اشڪ نریزم! پدرم با شانہ هایے افتادہ و سر بہ زیر ڪنار مادرم مے ایستد،با صدایے گرفتہ مے پرسد:خوبے؟! مادرم با حرص جواب میدهد:آرہ! بہ لطف ڪاراے تو عالیہ! ببین چہ آتیشے تو زندگیمون انداختے مصطفے! صداے پرستار مے آید:خانم آروم! اینجا بیمارستانہ! مادرم با گوشہ ے چادرش اشڪ هایش را پاڪ میڪند،لب میزنم:تشنمہ! پرستار ڪنار تخت مے ایستد و بہ سُرم چشم مے دوزد،همانطور ڪہ با آمپولے بہ سُرم دارو تزریق میڪند مے گوید:فعلا آب نخور! رو بہ مادرم ادامہ میدهد:با دستمال نم لب ها و زبونش رو تر ڪنید! لبخندے بہ رویم مے پاشد و رو بہ پدرم مے گوید:لطفا برید بیرون! خانمتون اینجا هستن! پدرم نگاہ شرمگینے بہ من و سپس بہ مادرم مے اندازد و مے پرسد:پروانہ! چیزے لازم ندارید؟! مادرم بدون اینڪہ جوابش را بدهد روے صندلے ڪنار تخت مے نشیند و بہ من چشم مے دوزد. پدرم نفس عمیقے مے ڪشد و مے گوید:مامور پلیس منتظرہ الان میگم بیاد داخل براے... سریع مے گویم:بابا! اونے ڪہ اول باید ازش شڪایت ڪنم شهاب نیست! نگاهش را از صورتم مے گیرد و مشتش را محڪم مے فشارد،همانطور ڪہ با حرص لبش را مے جود مے گوید:میدونم چطور حالشو جا بیارم! سپس بدون حرف دیگرے از اتاق خارج میشود،رو بہ مادرم میگویم:فعلا نمیخوام با هیچڪس حرف بزنم حالم خوب نیست! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_ششم #بخش_دوم لبخند ڪم رنگے مے زند:باشہ عزیزم! مے نالم:ڪے میریم خونہ؟! از روے صندلے بلند مے شود و مے گوید:فردا مرخص میشے. من برم آب خنڪ و دستمال تمیز پیدا ڪنم! میخواهد بہ سمت در برود ڪہ مردد مے پرسم:اونم چیزیش شدہ؟! بہ سمتم سر بر

مے گرداند:تو ڪُماست! خدا بگم... حرفش را ادامہ نمیدهد و نفسش را با حرص بیرون میدهد! ابروهایم در هم مے رود:اصلا نفهمیدم چے شد! هیچ جا رو نمے دیدم! مادرم با بغض مے گوید:از صبح دلم شور میزد! دوبارہ بہ سمتم بر مے گردد و آرام روے انگشت هاے دست سالمم را مے بوسد:خدا رحم ڪرد! سریع مے گویم:این چہ ڪاریہ مامان؟! دوبارہ چشمہ ے اشڪش مے جوشد:اگہ چیزیت مے شد من چے ڪار مے ڪردم؟! لبخند ڪم رنگے میزنم:فعلا ڪہ بیخ ریشتم و از دستم خلاص نشدے! اخم مے ڪند،میخواهد بہ سمت در برود ڪہ ڪسے چند تقہ بہ در میزند! مادرم با دست اشڪ هایش را پاڪ میڪند و مے گوید:بفرمایید! در باز میشود،روزبہ را میبینم ڪہ با چهرہ اے آشفتہ در چهار چوب در قد علم ڪردہ! چشم هایش نگران و خستہ بہ نظر مے رسند،روے پیراهن آبے روشنش ردے از خون نشستہ و آستین هایش را تا روے آرنج بالا زدہ،شلوار مشڪے رنگش هم خاڪے شدہ! چادر و ڪیفم را در دست گرفتہ و مادرم را نگاہ میڪند:بہ زور تونستم از پرستار اجازہ بگیرم بیام اینا رو بهتون بدم! سپس چادر و ڪیف را بہ سمت مادرم میگیرد:بفرمایید! مادرم لبخند میزند:ممنونم! امروز براے یڪ عمر من رو مدیون خودتون ڪردید! روزبہ لبخند ڪم رنگے میزند:این چہ حرفیہ؟! وظیفہ بود! مادرم ڪیف و چادر را روے میز مے گذارد و میگوید:من برم براے آیہ آب بیارم! روزبہ سرے تڪان میدهد و وارد اتاق مے شود،نگاهش را بہ من مے دوزد:حالتون خوبہ؟! آرام مے گویم:ممنون بعلہ! صدایش در سرم مے پیچد: "خانم نیازے! یڪے زنگ‌ بزنہ آمبولانس!" صورتم از شدت درد جمع مے شود اما مے گویم:شما با ماشین پیچیدید جلوے ماشین شهاب؟! چند ثانیہ سڪوت مے ڪند و لب هایش را روے هم فشار مے دهد. چند لحظہ بعد مے گوید:بلہ! البتہ مقصر تصادف من نبودم خود شهاب بود! آب دهانم را با شدت قورت میدهم،مے پرسم:شما از ڪجا فهمیدید؟! چند قدم نزدیڪتر مے شود و جدے مے گوید:من متوجہ نشدم! یعنے داشتم با ماشین مے رفتم دیدم دارید با شهاب صحبت مے ڪنید اما از ڪوچہ خارج شدم و رفتم! یڪے دو دقیقہ بیشتر از حرڪتم نگذشتہ بود ڪہ فرزاد بهم زنگ زد گفت از تو ساختمون دیدہ شما و شهاب دارید بحث میڪنید. وقتے از ساختمون اومدہ بیرون،نہ خبرے از شما بودہ نہ از شهاب! اولش فڪر ڪردہ بحثتون تموم شدہ و شهاب و شما رفتید اما وقتے دیدہ ڪیف و موبایلتون افتادہ روے زمین شڪ ڪردہ نڪنہ شهاب ڪارے ڪردہ باشہ! از من پرسید از ڪدوم سمت رفتم و ماشین شهاب رو توے اون مسیر دیدم یا نہ ڪہ گفتم نہ! گفت دور بزنم سمت خیابون پشتے و ماشین شهاب رو پیدا ڪنم! منم سریع دور زدم و با سرعت اومدم اون سمت ڪہ از دور ماشین شهاب رو دیدم داشت با سرعت مے روند! اول شڪ ڪردم،بهش ڪہ نزدیڪ شدم مطمئن شدم خودشہ! دیدم شما صورتتون رو گرفتید و جیغ مے ڪشید! خب فهمیدم وضعیت طبیعے نیست و یہ اتفاقے براتون افتادہ! چند بار براش بوق زدم نگہ دارہ اما وقتے من رو دید سرعتش رو بیشتر ڪرد. هرچے صداش زدم جواب نداد،مجبور شدم بپیچم جلوش. سرعتم رو ڪم ڪردم و دوبارہ چند بار براش بوق زدم اما باز توجہ نڪرد. بہ جاے اینڪہ سرعتش رو ڪم ڪنہ یا نگہ دارہ سرعتش رو بیشتر ڪرد و بہ ماشینم نزدیڪ شد،انگار میخواست از پشت بزنہ بہ ماشین ڪہ من بڪشم ڪنار و برہ! منم مجبور شدم ترمز ڪنم همین ڪہ ترمز ڪردم شهاب از پشت محڪم بہ ماشینم زد و این اتفاق افتاد! نفس عمیقے مے ڪشم و چشم هایم را مے بندم،در دل هزار مرتبہ خدا را شڪر میڪنم ڪہ این اتفاق افتاد! بہ ظاهر اتفاق بدے افتادہ اما براے من بهترین اتفاقِ بد زندگے ام بودہ! چشم هایم را باز مے ڪنم و رو بہ روزبہ مے گویم:ازتون ممنونم! هم از شما هم از برادرتون! سرش را تڪان مے دهد:خواهش میڪنم! هرڪس دیگہ اے هم بود همین ڪار رو مے ڪرد! میخواهد چیزے بگوید اما پشیمان مے شود! با انگشت اشارہ بہ چادر و ڪیفم اشارہ مے ڪند:ڪیفتون رو فرزاد آورد! منم همراهتون با آمبولانس اومدم اینجا چادرتون رو بهم دادن! لبخند ڪم رنگے میزنم:متشڪرم! لبش را بہ دندان مے گیرد و ڪمے نزدیڪتر مے شود،نگاهے بہ پیراهنش مے اندازم و با صداے گرفتہ مے گویم:شما ڪہ چیزے تون نشد؟! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_ششم #بخش_سوم سریع بہ پیراهن و شلوارش نگاہ مے ڪند و مے گوید:نہ! نہ! حتما ڪنار شهاب بودم پیرهنم خونے شدہ! نگاهش را از پیراهنش مے گیرد و بہ صورتم مے دوزد،نگرانے و حالِ غریبے در چشم هایش موج مے زند! آرام مے گوید:فڪر ڪنم باید این ماہ رو ڪلا بهتون مرخصے بدم! لبخند تصنعے اے میزنم و چیزے نمے گویم،نفس عمیقے مے ڪشد و نگاهے بہ ساعتش مے اندازد:من دیگہ برم! نفسے مے ڪشم و مے گویم:بازم ممنون! ڪنار در مے ایستد و بہ سمتم بر مے گردد:فرزاد رفت مادر شهاب و خواهرش رو آورد! مادرش میخواد باهاتون صحبت ڪنہ ولے نمے دونم چرا مرددہ! خانم خوب و با اخلاقے هستن اجازہ بدید اول بیان باهاتون صحبت ڪنن بعد درمورد شڪایت ڪردن یا شڪایت نڪردن از شهاب تصمیم بگیرید! اخمے مے ڪنم و چیزے نمے گویم،میخواهد خارج بشود ڪہ انگار چیزے یادش مے افتد! لبخند عجیبے مے زند و بہ چشم هایم خیرہ میشود،با لحن نرمے مے گوید:فڪر ڪنم باید چندسال تو شرڪت بہ عنوان منشے بدون حقوق بمونید! گیج نگاهش مے ڪنم ڪہ ادامہ میدهد:خسارت ماشینم! آرام مے خندم و مے گویم:مگہ من بہ ماشین تون زدم؟! با لحن عجیب و لبخند نمڪینے مے گوید:بلہ! ابروهایم را بالا مے دهم ڪہ سریع مے گوید:خدانگهدار! زمزمہ مے ڪنم:خدانگهدار! از اتاق خارج مے شود! 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 مادرم همانطور ڪہ پاڪت آبمیوہ را بالاے لیوان مے گیرد مے گوید:بابات دارہ ڪاراے ترخیصت رو انجام میدہ! لیوان آبمیوہ را بہ سمتم مے گیرد و مے گوید:میتونے دستت بگیرے یا برات نے بیارم خودم بدم بخورے؟ نگاهے بہ لیوان مے اندازم و مے گویم:نمے خورم مامان! با اخم نگاهم مے ڪند:یعنے چے؟! از دیروز بہ هیچے لب نزدے! نفسے مے ڪشم و مے گویم:میلم بہ هیچے نمے ڪشہ! میخواهم بحث را عوض ڪنم! _میشہ بهم یہ آینہ بدے ببینم صورتم چہ شڪلے شدہ؟! مادرم مهربان نگاهم مے ڪند:صورتت چیزے نشدہ،یڪم ڪبود شدہ و خراش برداشتہ. بہ سمت ڪیفش مے رود و آینہ ے ڪوچڪے بیرون مے ڪشد،خودش آینہ را مقابل صورتم مے گیرد. با دقت خودم را نگاهم مے ڪنم،سرم باندپیچے شدہ. زیر چشم هایم بہ اندازہ ے یڪ بند انگشت گود افتادہ و ڪبود شدہ،گوشہ ے چشم راستم ڪبودے ڪوچڪے بہ رنگ سبز تیرہ و بنفش دیدہ مے شود! گوشہ ے لبم هم زخم ڪوچڪے برداشتہ،در اڪثر نقاط صورتم هم خراش هاے ڪوچڪے بہ چشم مے خورند ڪہ نشان از برخورد شیشہ هاے ریز با صورتم دارند! پوزخند مے زنم:چقدر خوشگل شدم! مادرم آینہ را ڪنار مے ڪشد و جدے مے گوید:چند تا زخم سطحے و ڪبودیہ ڪہ تا چند روز دیگہ خوب میشہ! براے خودت سخت نگیر! میخواهم چیزے بگویم ڪہ ڪسے در مے زند،مادرم صاف مے ایستد و چادرش را مرتب میڪند:بفرمایید! شالم را روے سرم مے ڪشم و صاف مے نشینم،چند لحظہ مے گذرد و در آرام باز مے شود. زنے پنجاہ و خوردہ اے سالہ،با روسرے زیتونے و چادر مشڪے بہ سر در چهارچوب در مے ایستد. نگاهے بہ صورت من و مادرم مے اندازد سپس سرش را پایین مے اندازد! چشم هاے سبزش رنگ آشنایے دارند! سرفہ اے مے ڪند و آرام مے گوید:سلام! مادرم اخم مے ڪند،گویے مے فهمد زنے ڪہ روزے شوهرش را با او شریڪ بودہ همین زن است! نفس عمیقے مے ڪشد و سرش را ڪمے بلند مے ڪند:میتونم بیام داخل؟! مادرم نگاهے بہ من مے اندازد،پرش پلڪش را مے بینم! اما سعے مے ڪند چیزے بہ رویش نیاورد و محڪم باشد! جدے مے گوید:شما؟! زن نگران نگاهے بہ راهروے بیمارستان مے اندازد و مے گوید:شیرین هستم مادرِ شهاب فراهانے! رنگ و روے مادرم مے پرد،آرام مے گویم:مامان جان میخواے تو برو ببین ڪاراے ترخیص چے شد! مادرم با اخم نگاهم مے ڪند:تو رو تنها بذارم؟! نگاهے بہ شیرین مے اندازم و آرام مے گویم:خیالت راحت! اخم غلیظے مے ڪند و با قدم هاے بلند و با فاصلہ از شیرین از اتاق خارج مے شود! شیرین با قدم هاے ڪوتاہ بہ سمتم مے آید و ڪنار تختم مے ایستد،سبزے چشم هایش را بہ چشم هایم مے دوزد. برعڪس چشم هاے شهاب ڪہ جنگلے وحشتناڪ بہ نظر مے رسند،سبزے چشم هایش آرامش بخش و مهربان اند! نگاهش را بہ سمت دست باند پیچے شدہ ام مے ڪشد و آرام مے گوید:حتما منو میشناسے! جوابے نمیدهم،ادامہ میدهد:من از ڪارهاے شهاب خبر نداشتم! اگہ خبر داشتم نمے ذاشتم هیچڪدوم از این اتفاق ها بیوفتہ و شهاب حتے از نزدیڪے تو و خانوادہ ت رد بشہ! دوبارہ بہ چشم هایم چشم مے دوزد،در چشم هایش هم زمان شرمندگے و غم و نگرانے و خشم موج مے زند! با لحنے سراسر از صداقت مے گوید:اولش ڪہ فهمیدم شهاب تصادف ڪردہ و تو ڪماست قلبم از هم پاشید! نفهمیدم چطور خودم رو رسوندم بیمارستان! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_ششم #بخش_چهارم تعجبم وقتے بیشتر شد ڪہ فهمیدم با روزبہ تصادف ڪردہ،فرز

اد آروم آروم همہ چیز رو برام تعریف ڪرد! انگار یڪے یہ سیلے جانانہ خوابوند تو گوشم! پسرے ڪہ نُہ ماہ تو وجود خودم پرورش دادم و بیست و هفت سال بزرگش ڪردم این پسرے نبود ڪہ فرزاد ازش تعریف مے ڪرد! شڪستم! میخواست حق خودش و مادر و خواهرش رو از یہ بے گناہ بگیرہ! از ڪیے ڪہ هیچ تقصیر و دخالتے تو اتفاقات گذشتہ نداشتہ! از اون لحظہ تا الان دیگہ براے دیدنش نرفتم،بہ جاے اینڪہ پشت شیشہ ے اون اتاق منتظر بهوش اومدن پسرم باشم نزدیڪ این اتاق بال بال زدم! اینا رو گفتم ڪہ فڪر نڪنے من آدم ڪینہ اے و دل سیاهے هستم و پسرم رو براے انتقام گرفتن بزرگ ڪردم! فقط منتظرم شهاب بهوش بیاد و ازش بپرسم چرا اینطورے من رو سرشڪستہ ڪرد؟! ڪجاے تربیتش اشتباہ ڪردم و ڪم گذاشتم؟! روزبہ گفت بیام باهات حرف بزنم فقط براے تصادف از شهاب شڪایت ڪنے نہ بہ جرم آدم ربایے و سوء قصد! اما اومدم بگم ڪہ تو حقتہ و مختارے! میخواے از شهاب شڪایت ڪنے یا نڪنے این رو بدون چہ شهاب بهوش بیاد و محاڪمہ بشہ چہ بهوش بیاد و محاڪمہ نشہ دیگہ سمت تو و خانوادہ ت نمیاد! قول شرف میدم دیگہ دور و برتون آفتابے نمے شہ و هیچ ڪارے باهاتون ندارہ! اومدم از طرف خودم و شهاب ازت معذرت خواهے ڪنم! هر چے بگم حق دارے نبخشے و شاڪے باشے! صدایش بغض آلود مے شود:حلال ڪن! اشڪ در چشم هایش حلقہ مے زند،قصد مے ڪند براے رفتن ڪہ آرام صدایش مے زنم:شیرین خانم! بہ سمتم سر بر مے گرداند،جدے میگویم:از پسرتون شڪایت نمے ڪنم فقط بخاطرہ شما و آرزو و بہ این شرط ڪہ آقاے فراهانے دیگہ بہ هیچ عنوان با من و خانوادہ م هیچ ڪارے نداشتہ باشن! لبخند ڪم جانے مے زند:خیلے ازت ممنونم! مطمئن باش دیگہ شهاب هیچ ڪارے باهاتون ندارہ! لبخندش‌ پر رنگ تر مے شود:امیدوارم زودتر حالت خوب بشہ! راستے همہ ے هزینہ هاے بیمارستان رو خودم دادم بہ پدر و مادرت بگو ازم ناراحت نشن وظیفہ ے شهاب بود ڪہ من انجام دادم! اگہ هزینہ ے دیگہ اے هم ڪردن و من اطلاع ندارم حتما بهم اطلاع بدن! بے اختیار میپرسم:حال آرزو خوبہ؟! اخم ڪم رنگے میان ابروهایش جا خوش مے ڪند! _بلہ خوبہ!خداحافظ! سرم را تڪان مے دهم:خدانگهدار! بلافاصلہ از اتاق خارج مے شود،نفسم را با شدت بیرون مے دهم و دراز مے ڪشم. فڪر نڪنم تا چند ساعت دیگر خبرے از مادرم بشود... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 یلدا همانطور ڪہ سیب پوست مے گیرد مے گوید:فڪر ڪردم برات یہ ڪارے پیش اومدہ مرخصے گرفتے! یہ هفتہ ڪہ گذشت نگران شدم این چہ ڪاریہ ڪہ یہ هفتہ ست وقتت رو گرفتہ؟! تا اینڪہ بهت زنگ زدم گفتے تصادف ڪردے،دیگہ گفتم با دخترا خدمت برسیم! لبخند مے زنم و مے پرسم:مهندس ساجدے نگفتن تصادف ڪردم؟! نچ ڪشیدہ اے مے گوید و ادامہ میدهد:فقط اومد اتاق ما بہ من گفت خانم نیازے چند روز مرخصے گرفتن شما ڪہ سرتون خلوت ترہ این چند روز رو بیاید جاے ایشون براتون اضافہ حقوق در نظر گرفتم! درسا مے پرسد:ماشین خیلے بد بهت زد؟! نگاهم را بہ چشم هایش مے دوزم:ماشین بهم نزد! تو ماشین بودم ڪہ تصادف شد! آهانے مے گوید و رو بہ یلدا و چند نفر دیگرے ڪہ آمدہ اند مے گوید:راستے! ماشین جدید مهندس رو دیدید؟! آب دهانم را با شدت قورت میدهم،لعیا حاتمے سریع جواب میدهد:آرہ! عروسڪہ! یلدا با ڪنجڪاوے مے پرسد:مگہ ماشینش چیہ؟! درسا سریع جواب مے دهد:تویتا ڪمرے سفید! نگین مے گوید:وا! ماشینش رو ڪہ تازہ خریدہ بود! یلدا بے خیال شانہ هایش را بالا مے اندازد:بہ ما چہ؟! سپس رو بہ من ادامہ میدهد:تا ڪے باید استراحت ڪنے عزیزم؟! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ درسا با خندہ مے گوید:چیہ یلدا؟! از ڪار ڪردن خستہ شدے میخواے زودتر آیہ برگردہ؟! یلدا مے خندد:نہ بابا! حالشو مے پرسم! لبخند پر رنگے مے زنم و ڪمے در تخت خواب جا بہ جا مے شوم،چند تقہ بہ در مے خورد و چند ثانیہ بعد مادرم وارد مے شود. سینے بہ دست لیوان هاے شربت را بہ همہ تعارف مے ڪند و از اینڪہ بہ عیادتم آمدہ اند تشڪر مے ڪند،دو سہ دقیقہ بعد از اتاق خارج مے شود. درسا سڪوت را مے شڪند:خدا رو شڪر آسیب جدے اے ندیدے! دڪتر تا ڪے بهت استراحت دادہ؟! همانطور ڪہ با یڪ دست بازویم را ماساژ مے دهم میگویم:فڪر ڪنم یہ هفتہ دیگہ هم تو همین وضعیت باشم! بعد از ڪمے گفتگو و شوخے،نیم ساعت بعد یلدا و بچہ هاے شرڪت خداحافظے مے ڪنند و مے روند. چند ساعت بعد هوا ڪمے تاریڪ میشود و پدرم بہ خانہ باز میگردد،از زمانے ڪہ از بیمارستان مرخص شدہ ام یاسین براے راحتے من بہ اتاق نورا نقل مڪان ڪردہ! چشم هایم را مے بندم و براے خوابیدن قصد مے ڪنم ڪہ صداے زنگ آیفون بلند مے شود. صداے مادرم مے آید:ڪیہ؟ ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_ششم #بخش_پنجم چند ثانیہ بعد با عجلہ مے گوید:خواهش مے ڪنم! بفرمایید! سپس بلند مے گوید:مهمون داریم! پتو را روے سرم مے ڪشم و با حالت گریہ مے گویم:واے چقدر مهمون؟! خستہ شدم خدا! چند لحظہ بعد در اتاقم باز و بستہ مے شود و مادرم مے گوید:آیہ پاشو! رئیس شرڪتت اومدہ! پتو را ڪنار مے زنم و متعجب نگاهش میڪنم:مهندس ساجدے؟! روسرے اش را مرتب مے ڪند:آرہ! شالتو سر ڪن! شال سرمہ اے رنگے ڪہ روے تاج تخت گذاشتہ برمیدارم و صاف مے نشینم. شالم را روے سرم مے اندازم و مرتب مے ڪنم،مادرم از اتاق خارج مے شود. ڪمے ڪہ مے گذرد صداے سلام و احوال پرسے روزبہ با پدرم بہ گوشم مے خورد. نمے دانم چرا ڪمے استرس دارم،سرفہ اے مے ڪنم و نگاهے در آینہ بہ صورت رنگ پریدہ و زخمے ام مے اندازم. صداے تعارف ڪردن مادرم و روزبہ مے آید،پدرم محترمانہ و در عین حال جدے از روزبہ تشڪر مے ڪند و مے گوید براے جبران،هر ڪارے از دستش بربیاید انجام مے دهد! چند دقیقہ بعد ڪسے چند تقہ بہ در مے زند،آرام مے گویم:بفرمایید! مادرم در را باز مے ڪند و مے گوید:آقاے ساجدے اومدن! میخوان براے احوال پرسے بیان پیشت! سرے تڪان مے دهم و آرام مے گویم:خوش اومدن! مادرم با دست چادرش را محڪم مے گیرد و رو بہ پذیرایے مے گویید:بفرمایید! سپس از ڪنار در مے رود،چند ثانیہ بعد روزبہ در چهارچوب در ظاهر مے شود. ڪت و شلوار خوش دوخت مشڪے رنگے همراہ پیراهنے لیمویے رنگ بہ تن ڪردہ،دستے بہ پیشانے اش مے ڪشد و آرام مے گوید:میتونم بیام داخل؟! سپس بہ سمت پذیرایے بر مے گردد و ادامہ میدهد:با اجازہ ے شما جناب نیازے! صداے پدرم مے پیچد:خواهش میڪنم! آرام جواب مے دهم:سلام! بفرمایید! با قدم هاے ڪوتاہ وارد اتاق مے شود و در را تا آخر باز مے گذارد،نگاهے بہ اتاق مے اندازد و روے تخت یاسین مے نشیند. با لبخند ڪم جانے میگویم:خوش اومدید! سرش را تڪان مے دهد:ممنونم! بہ چشم هایم زل مے زند و مے پرسد:حالتون خوبہ؟! دستے بہ شالم مے ڪشم و معذب مے گویم:خدا رو شڪر بهترم! سرم را ڪمے خم مے ڪنم تا نگاهم بہ پذیرایے بیوفتد،سرڪے مے ڪشم و آهستہ مے پرسم:از شَ... حرفم را ڪامل نمے ڪنم! آرام مے گوید:دیروز شهاب بهوش اومد! هنوز ڪاملا هوشیار نیست! آب دهانم را فرو مے دهم،ادامہ میدهد:شیرین خانم گفتن از شڪایت ڪردن صرف نظر ڪردید! میخواهم بحث را عوض ڪنم بہ لبخندم ڪمے جان مے دهم:میخواستم براے تشڪر بیام دیدن شما و برادرتون،منتظر بودم حالم ڪمے بهتر بشہ! بابت تاخیر عذر میخوام! لب میزند:نیازے بہ تشڪر نیست! با حالت عجیبے نگاهش را بہ دست باندپیچے شدہ ام مے دوزد و سپس نگاهش را بہ سمت صورتم مے ڪشد. چشم هاے مشڪے رنگش نا آرام و ڪمے خشمگین بہ نظر مے رسند،نگاهش را در تمام نقاط صورتم مے چرخاند و روے ڪبودے زیر چشمم توقف مے ڪند! خجالت زدہ سرم را پایین مے اندازم،آهستہ مے گویم:فڪر ڪنم باید چند روز دیگہ استراحت ڪنم! صداے بم مردانہ اش مے پیچد:من ڪہ گفتم تا آخر این ماہ بهتون مرخصے دادم! با ریشہ هاے شالم بازے مے ڪنم:نہ دیگہ انقدر! تا یہ هفتہ دہ روز دیگہ بخیہ هاے سرم رو مے ڪشم و سر پا میشم! سرم را ڪہ بلند مے ڪنم لبخند ڪم رنگے مے زند:من بہ ڪسے نگفتم تصادف ڪردید فڪر ڪردم شاید دوست نداشتہ باشید ڪسے خبر دار بشہ! اما مثل اینڪہ بچہ هاے شرڪت خودشون باهاتون تماس گرفتن و خبر دار شدن! چند لحظہ مڪث مے ڪند و سپس نجوا مے ڪند:جاتون توے شرڪت خیلے خالیہ! لبخندم را پر رنگ تر مے ڪنم:من با نگرفتن حقوق این ماهم مشڪلے ندارم! روزبہ نگاهے بہ چشم هایم مے اندازد و چیزے نمے گوید،نگاهش را بہ ساعت مچے اش مے دوزد و مردد بلند مے شود. چند قدم بہ تختم نزدیڪتر مے شود و محڪم مے گوید:من دیگہ باید برم! امیدوارم زودتر حالتون خوب بشہ! ڪمے خودم را بالا مے ڪشم:ممنونم! همانطور ڪہ بہ سمت در مے رود مے گوید:راستے تا چند روز دیگہ نتیجہ هاے ڪنڪور مشخص میشہ! بہ سمتم سر بر مے گرداند و ادامہ میدهد:منتظر شیرینے نتیجہ ے ڪنڪور و سلامتے تون هستم! ابروهایم را بالا میدهم و آرام مے خندم:امیدوارم نتیجہ طورے باشہ ڪہ بخوام شیرینے بدم! ✍🏻نویسنده:لیلے سلطانے ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_ششم #بخش_ششم بعد از خداحافظے ڪوتاہ از من و پدر و مادرم از خانہ خارج مے شود،بعد از اینڪہ روزبہ مے رود مادرم با سبد گلے مملو از رزهاے مینیاتورے سفید و لیمویے رنگ وارد اتاقم مے شود و مے گوید:اینا رو بذارم توے اتاقت؟! با ذوق بہ سبد گل نگاہ مے ڪنم:اینا چقدر قشنگن! مادرم نفس نفس زنان سبد را نزدیڪ پنجرہ مے گذارد و مے گوید:آرہ! آقاے ساجدے آوردہ بود اما بابات زیاد خوشش نیومد! نگاهے بہ سبد مے اندازد و مے پرسد:ج

اش خوبہ؟! سرم را تڪان مے دهم:خیلے خوبہ! پتو را ڪنار میزنم و شالم را از روے سرم برمیدارم،پاهایم را روے زمین مے گذارم و مے ایستم. بدنم ڪمے ضعف دارد ولے با قدم هاے محڪم خودم را نزدیڪ پنجرہ مے رسانم و با ذوق بہ گل ها نگاہ مے ڪنم. دستے روے گل ها مے ڪشم و لبخند پر رنگے میزنم،مادرم پردہ را ڪنار مے ڪشد و مے گوید:باید حتما براے ڪردن تشڪر یہ هدیہ ے خوب براش بگیریم! صداے عصبے پدرم بلند مے شود:مگہ براے عیادت از مریض دستہ گل میارن؟! مادرم ابروهایش را بالا مے دهد و بلند جواب میدهد:حالا انگار چے شدہ؟! آرہ خیلے ها براے عیادت از مریض دستہ گل مے برن! نفسے مے ڪشد و رو بہ من آرام مے گوید:بہ روے خودت نیار آیہ! بلند تر ادامہ میدهد:خوبہ بیچارہ ڪمپوت و آبمیوہ هم آوردہ! سپس با خندہ رو بہ من مے گوید:با دستہ گل ڪہ وارد شد بابات همچین چپ چپ نگاهش ڪرد ڪہ بیچارہ معذب نشست روے مبل،تڪون نمے خورد! لب بہ میوہ و شیرینے هم نزد،بہ زور یہ لیوان شربت خورد! شانس آوردیم یاسین خواب بود! با خندہ مے گویم:همچین بیچارہ هم نیست! این همہ اون ما رو تو شرڪت معذب و سنگ روے یخ میڪنہ یہ بارم خودش! مادرم مے خندد و مے گوید:اے ڪلڪ! سپس از اتاق خارج مے شود،روے تخت مے نشینم و بہ سبد گل خیرہ مے شوم و گوش هایم را بہ صداے بلند جیر جیرڪ ها مے سپارم! بعد از یڪ سال سہ ماہ غم و ڪشمڪش هاے مختلف، احساس آرامش مے ڪنم...! این بار ڪہ بہ عمق چشم هایش دقت ڪردم دیدم نہ!هیچ شباهتے بہ چشم هاے هادے ندارند! چشم هایش فقط مختص بہ خودش هستند! مغرور، ڪمے بے تاب... همراہ با برقے از زندگے... ❤️در طلبت رفت بہ هرجا دلم❤️ #مولانا ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_هفتم #سوره_ی_هفتم #بخش_اول نگاهے بہ گل هاے داوودے زرد و سفید رنگے ڪہ داخل ڪاغذ ڪاهے پیچدہ شدہ اند مے اندازم و نگاهم را بہ سمت آینہ ے آسانسور مے ڪشانم. شانزدہ روز از تصادف گذشتہ و سرپا شدہ ام،دیروز بخیہ هاے سرم را ڪشیدم و آتل دستم را باز ڪردم اما هنوز ردے از زخم ها روے صورتم ماندہ! دو دستہ گل داوودے براے تشڪر از روزبہ و فرزاد خریدم،آسانسور متوقف مے شود. وارد سالن مے شوم،چند نفر در حال رفت و آمدند. بہ سمت دفتر روزبہ راہ مے افتم. همین ڪہ وارد دفتر مے شوم حامد را مے بینم ڪہ سینے بہ دست از آبدارخانہ خارج مے شود. لبخند گرمے میزنم و پر انرژے مے گویم:سلام! خستہ نباشید! نگاہ حامد بہ من مے افتدد:سلام خانم نیازے! حالتون خوبہ؟! سرم را تڪان میدهم:خدا رو شڪر خوبم! شما حالتون خوبہ؟! همانطور ڪہ بہ سمت اتاق روزبہ قدم بر مے داریم میگوید:منم خوبم! وقتے شنیدم تصادف ڪردید خیلے ناراحت شدم.خدا رو شڪر انگار حالتون خوبہ! لبخندم را پر رنگ مے ڪنم:چیز خاصے نبود! ممنونم از لطفتون! نگاهم بہ یلدا مے افتد ڪہ پشت میز نشستہ و نگاهش را بہ مانیتور ڪامپیوتر دوختہ. حامد بہ سمت اتاق روزبہ مے رود و چند لحظہ بعد با اجازہ ے روزبہ وارد اتاق مے شود. مقابل میز مے ایستم:تڪیہ بر جاے بزرگان زدن چہ حسے دارہ یلدا خانم؟! یلدا سریع نگاهش را از مانیتور مے گیرد و بلند مے شود،همانطور ڪہ سمتم مے آید با اخم تصنعے مے گوید:واہ! واہ! چہ خود بزرگ بین شدن مردم! آرام مے خندم و در آغوشش مے ڪشم:سلام! بوسہ اے نثار گونہ هایم مے ڪند و جواب میدهد:علیڪ سلام! مثل اینڪہ حسابے خوبے! با خندہ مے گویم:آرہ! هواے مرخصے و استراحت حسابے بهم ساختہ! مهربان مے گوید:خدا رو شڪر! با دقت بہ دست و سرم نگاہ مے ڪند و ادامہ میدهد:ڪاملا خوب شدے دیگہ؟! چشم هایم را باز و بستہ مے ڪنم:آرہ عزیزم! نفس عمیقے میڪشد و چشم هایش را مے بندد،با لبخند دندان نمایے میگوید:خدایا مرسے راحت شدم! با تعجب میگویم:چرا؟! چشم هایش را باز میڪند و با احتیاط میگوید:تو چے میڪشے پیش مهندس؟! هے دنبال بهونہ و ایراد گرفتنہ! صدایش را ڪلفت میڪند:خانم مهدوے چرا آقا حامد قهوہ رو دیر آورد؟! خانم مهدوے چرا اینطورے تایپ مے ڪنے؟! خانم مهدوے چرا پروندہ ها رو اینطورے چیدے؟! خانم مهدوے چرا پردہ ها رو ڪنار ڪشیدے آفتاب میزنہ؟! خانم مهدوے چرا پردہ ها رو ڪنار نڪشیدے؟! خانم مهدوے چرا جواب تلفن ها رو زود نمیدے؟! فقط ڪم موندہ بگہ خانم مهدوے چرا اینجایے؟! آرام میخندم و میگویم:در این حد؟! ابروهایش را بالا میدهد:از این بدتر! بہ دستہ گل ها زل میزند:اینا رو براے من آوردے دیگہ؟! چشمڪے میزنم و میگویم:براے گل ڪہ گل نمیارن! با خندہ میگوید:من راضے ام! دستہ گلمو بدہ! مڪث میڪنم و میپرسم:مهندس ساجدے وقت دارہ؟! نگاهے بہ در اتاق روزبہ مے اندازد و جواب میدهد:جلسہ دارہ ولے بعد از جلسہ وقتش آزادہ! آهانے میگویم و میپرسم:مهندس فرزاد ساجدے چے؟! ڪمے فڪر میڪند:فڪر ڪنم سر پروژہ ے ققنوسہ! نگاهے بہ ساعت روے دیوار مے اندازم و میپرسم:جلسہ ے مهندس خیلے طول مے ڪشہ؟! یلدا همانطور ڪہ بہ سمت میز مے رود میگوید:دو ساعتے میشہ جلسہ شروع شدہ! روے صندلے مے نشیند و بہ مبل ها اشارہ میڪند:بشین عزیزم! بہ سمت مبل ها مے روم و مے نشینم،دستہ گل ها را روے میز میگذارم. مے پرسم:این چند روزے ڪہ نبودم اوضاع شرڪت چطور بود؟! همانطور ڪہ بہ مانیتور چشم دوختہ مے گوید:همہ چیز خوب و آروم بود! از ڪے بر مے گردے سرڪار؟! لبخند دندان نمایے میزنم:اگہ اجازہ بدے از فردا! پشت چشمے نازڪ مے ڪند و مے گوید:من ڪہ از خدامہ! ڪمے با یلدا صحبت مے ڪنم و از اتفاقاتے ڪہ در شرڪت افتادہ و ڪارهایے ڪہ انجام شدہ مے پرسم. یڪ ساعت ڪہ مے گذرد در اتاق روزبہ باز مے شود و دو مرد میانسال خارج مے شوند. پشت سرشان روزبہ مے آید میخواهد دهان باز ڪند ڪہ نگاهش بہ من مے افتدد،چشم هایش برق مے زند! سریع نگاهش را از من مے گیرد و رو بہ آن دو مرد مے گوید:امیدوارم همڪارے خوبے با هم داشتہ باشیم! سپس دستش را بہ سمتشان دراز مے ڪند و با خداحافظے گرمے بدرقہ شان مے ڪند‌. ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_هفتم #بخش_دوم از روے صندلے بلند مے شوم،دستہ گل ها را برمیدارم. روزبہ دست هایش را داخل جیب هاے شلوار سرمہ اے رنگش مے برد. همانطور ڪہ بہ سمتش قدم برمے دارم مے گویم:سلام! خستہ نباشید! چهرہ اش جدیست اما نیمچہ لبخندے را در چشم هایش مے بینم! سرش را تڪان میدهد:سلام! خیلے ممنون! حالتون بهترہ؟! نگاهم را بہ گل ها میدوزم:متشڪر خیلے بهترم! اومدم باهاتون صحبت ڪنم! نگاهے بہ یلدا مے اندازد و با دست بہ داخل اتاقش اشار

ہ میڪند:بفرمایید! چند لحظہ صبر مے ڪنم تا روزبہ وارد اتاقش بشود،پشت سرش وارد اتاق مے شوم. همانطور ڪہ روے مبل راحتے مے نشیند مے گوید:بفرمایید! با قدم هاے بلند خودم را بہ مبل ها مے رسانم و مے نشینم. لبم را بہ دندان مے گیرم و دستہ گل ها را روے میز مے گذارم. روزبہ نگاهش را بہ دستہ گل ها مے دوزد و ابروهایش را بالا مے دهد:چرا دوتا؟! انگشت هایم را در هم قفل مے ڪنم و مے گویم:یڪے براے تشڪر از شما یڪے هم براے تشڪر از برادرتون! خانم مهدوے گفتن شرڪت تشریف ندارن لطفا شما یڪے از دستہ گلا رو از طرف من بهشون بدید! لبخند ڪم رنگے مے زند و نگاهش را از گل ها مے گیرد:میگن گل زرد نشونہ ے تنفرہ! آرام مے خندم:اون رز زردہ! چشم هایش را بہ چشم هایم مے دوزد:چہ فرقے میڪنہ؟! زرد زردہ دیگہ! سعے مے ڪنم نخندم:نمیدونم! چند لحظہ مڪث مے ڪنم و مے گویم:اون روز اگہ شما و آقاے ساجدے متوجہ نمے شدید و دنبالمون نمے اومدید معلوم نبود چہ بلایے سرم مے اومد! واقعا نمے دونم باید چطورے ازتون تشڪر و براتون جبران ڪنم؟! بدون اینڪہ نگاهش را از چشم هایم بگیرد مے گوید:نیازے بہ تشڪر و جبران نیست! حرف فرزاد هم همینہ! سرفہ اے مے ڪنم و مے گویم:راستے! از نتیجہ ے ڪنڪور راضے بودم! لبخند ڪم رنگے مے زند:خب! مردمڪ چشم هایم را مے چرخانم و مے گویم:فڪر ڪنم بتونم تو یہ دانشگاہ خوب حقوق بخونم! ابروهایش را بالا مے دهد:ڪو شیرینیش؟! _فردا ڪہ اومدم براے شرڪت شیرینے هم میارم! با حالت عجیبے مے گوید:پس از فردا بر مے گردید سرڪار! نگاهے بہ صورتش مے اندازم و مے گویم:بلہ! با لحن شوخے ادامہ میدهم:امیدوارم این یہ ماہ و چند روزے ڪہ از قرارداد موندہ بہ خیر بگذرہ! نگاهش را از چشم هایم مے گیرد و مثل دیدار اول جدے و سرد مے گوید:صحیح! با اجازہ اے مے گویم و از روے صندلے بلند مے شوم،روزبہ هم بلند مے شود‌. همانطور ڪہ بہ سمت در قدم بر مے دارم مے گویم:از طرف من از آقاے ساجدے هم خیلے تشڪر ڪنید! سرے تڪان میدهد و پشت سرم مے آید،دستم را روے دستگیرہ ے در میگذارم ڪہ مے گوید:راستے! برنامہ تون چیہ؟! متعجب نگاهش مے ڪنم ڪہ ادامہ میدهد:براے بعد از پایان قرارداد منظورمہ! شانہ اے بالا مے اندازم:برنامہ ے خاصے ندارم جز دانشگاہ رفتن! نفس عمیقے مے ڪشد:نمیخواید جایے استخدام بشید؟! لبخند ڪجے میزنم:دیگہ نہ! بعد از پایان دانشگاہ شاید تو رشتہ اے ڪہ خوندم فعالیت ڪنم! پیشانے اش را بالا مے دهد:موفق باشید! لبخندے بہ رویش مے پاشم:همچنین! روز بہ خیر! چند لحظہ بہ چشم هایم خیرہ مے شود و مے گوید:روز شما هم بہ خیر خانم نیازے! در را باز مے ڪنم و خارج مے شوم،این نگاہ هاے گاہ و بے گاهش را اصلا دوست ندارم...! انگار منظور دار است...! شاید هم حساس شدہ ام... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 صداے زنگ موبایلم باعث مے شود از گذشتہ بیرون بیایم و بہ زمان حال برگردم. نگاهے بہ دور تا دور اتاق خواب مے اندازم و موبایلم را از ڪیفم بیرون مے ڪشم. ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_هفتم #بخش_سوم شمارہ ناشناس است،نفسم را با حرص بیرون مے دهم! مردد جواب میدهم:بفرمایید! صداے فرزاد مے پیچد،نفس نفس زنان مے گوید:الو! آیہ خانم! اخم میڪنم:بلہ؟! همانطور نفس نفس زنان مے پرسد:از اینڪہ با روزبہ ازدواج ڪردید پشیمونید؟! اخمم غلیظ تر مے شود:این چہ سوالیہ؟! محڪم مے گوید:لطفا جواب بدید! خونسرد و محترمانہ مے گویم:دلیلے نمے بینم ڪہ جواب بدم! عصبے فریاد مے زند:یہ سوال پرسیدم! جوابش آرہ یا نہ ست! مهمہ! تڪرار مے ڪند:از اینڪہ با روزبہ ازدواج ڪردے پشیمون شدے یا نہ؟! محڪم و از صمیم قلب مے گویم:نہ! هیچوقت پشیمون نشدم! صدایش آرام مے گیرد:سر فرصت باید باهم مفصل و خصوصے صحبت ڪنیم! فعلا! میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ صداے بوق اِشغال در گوشم مے پیچد! این روزها همہ چیز عجیب شدہ! حضور ناگهانے فرزاد و رفتار هایش عجیب تر... اما از همہ عجیب تر نبودنِ #او ست... ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_هشتم #سوره_ی_هفتم #بخش_اول همانطور ڪہ روسرے سورمہ اے رنگے برمیدارم و بررسے اش مے ڪنم مے گویم:مطهرہ! این خوبہ؟! مطهرہ نگاهے بہ روسرے مے اندازد و مے گوید:خوبہ! مقنعہ برنمیدارے؟! با ذوق بہ روسرے هاے قوارہ بلند نگاہ مے ڪنم و مے گویم:یڪے دو تا مقنعہ ے نو و تمیز دارم! میخوام دو سہ تا روسرے بردارم! مطهرہ نگاهے بہ روسرے ها مے اندازد و با لبخند بہ روسرے سبز رنگے اشارہ مے ڪند:فڪر ڪنم این رنگم بهت بیاد! روسرے مورد نظرش را برمیدارم و نگاہ میڪنم:اینم خوبہ! نگاهش روے روسرے سادہ ے لیمویے رنگے میخڪوب میشود،رو بہ فروشندہ مے گوید:میشہ اون روسرے لیمو رنگم بدید؟! فروشندہ چشمے مے گوید و روسرے را بہ سمت مطهرہ مے گیرد،مطهرہ با دقت نگاهے بہ روسرے مے اندازد و ڪنار صورت من باز مے ڪند. _بهت میاد! بہ سہ روسرے اے ڪہ انتخاب ڪردہ ام اشارہ مے ڪنم و مے گویم:همین سہ تا بسہ! روسرے را بہ دست فروشندہ مے دهد و مے گوید:این هدیہ ست! تو ڪہ یہ شیرینے براے قبولے دانشگاهت ندادے! لبخند شیطنت آمیزے میزنم و میگویم:پس پیتزایے ڪہ چند روز پیش بہ حسابم نوش جان ڪردے چے بود؟! مطهرہ همانطور ڪہ ڪیف پولش را باز میڪند با خندہ میگوید:عزیزم دارم میگم شیرینے نہ پیتزا! ابروهایم را بالا میدهم:یعنے یہ شیرینے خامہ اے بهت بدم راحت میشے؟! بیخیالم میشے؟! با خندہ سرش را تڪان میدهد:آرہ! فروشندہ روسرے ها را مرتب تا میڪند و داخل ڪیسہ میگذارد،بعد از حساب ڪردن پول روسرے ها از مغازہ خارج میشویم. نگاهے بہ مغازہ هاے شلوغ مے اندازم و میگویم:من ڪہ ڪہ دیگہ چیزے لازم ندارم! تو چے؟! سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهد:نہ خانم وڪیل! لبخند پر جانے میزنم،یڪ ماہ از اعلام نتیجہ ے ڪنڪور و انتخاب رشتہ گذشتہ. در روزهاے پایانے شهریور بہ سَر مے بریم و تابستان نفس هاے آخرش را مے ڪشد! براے این پاییز شوق و ذوق عجیبے دارم،براے ورود بہ دانشگاہ! مطهرہ بہ آبمیوہ فروشے اے اشارہ میڪند:بریم یہ چیز خنڪ بخوریم؟! با پر چادرم خودم را باد میزنم:آرہ! دارم آبپز میشم! وارد آبمیوہ فروشے میشویم و پشت میزے مے نشینیم،هر دو سفارش معجون میدهیم. مطهرہ مردد میپرسد:شرڪتو میخواے چے ڪار ڪنے؟! شانہ اے بالا مے اندازم:هیچ ڪار! قراردادم یڪ سالہ بود و تقریبا مهلتش تموم شدہ! بہ مهندس ساجدے گفتم با خانم عزتے هماهنگ ڪنہ از اول مهر بیاد. فردا میرم وسایلمو جمع میڪنم و ڪلیدا رو تحویل میدم و سفتہ هامو پس مے گیرم‌. میخواهم حرفم را ادامہ بدهم ڪہ با دیدن ڪسے ساڪت میشوم! مطهرہ ڪہ متوجہ میشود سرش را بر مے گرداند و رد نگاهم را مے گیرد‌. سرفہ اے میڪنم و مے گویم:مثل این ڪہ اون دفعہ ازم نترسید! مطهرہ اخمے مے ڪند و با حرص مے گوید:این از ڪجا پیداش شد؟! لبخند میزنم:حتما از دم دانشگاہ تا اینجا! با حرص با انگشت هایش روے میز ضرب مے گیرد و مے گوید:بریم یہ جاے دیگہ؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهم:نچ! پسرے ڪہ مدتے قبل مطهرہ را تعقیب ڪردہ بود سر بہ زیر چند میز دور تر از ما مے نشیند و نگاهش را بہ منو مے دوزد. نگاهم را بہ چشم هاے مطهرہ میدوزم:باز چے ڪارش ڪردے ڪہ افتادہ دنبالمون؟! اخم میڪند:رُڪ بهش گفتم جوابم منفیہ! _اومد خواستگارے؟! ڪمے از معجونش مے خورد:نہ! یڪے دوبار ڪہ ڪار داشتم رفتم دانشگاہ گفت ترم جدید شروع بشہ مادرشو میارہ تا باهام صحبت ڪنہ منم گفتم زحمت نڪشہ جوابم منفیہ! ابروهایم را بالا میدهم و سرم را تڪان میدهم:حسابے دلشو بردے ڪہ بیخیال نمیشہ! اخمش غلیظ تر مے شود:ڪوفت! سرم را پایین مے اندازم و آرام مے خندم،نفس عمیقے میڪشد و مے گوید:چقدر لفتش میدے! تند تند بخور بریم دیگہ! خونسرد نگاهش میڪنم:باز دنبالمون میاد! جدے مے گوید:پس مستقیم میریم ڪلانترے! ببخیال مشغول خوردن معجونم مے شوم:فڪر بدے نیست! گونہ هایش سرخ شدہ اند و چهرہ اش عصبیست! آرام مے پرسم:حالا اسم شازدہ دامادمون چیہ؟! مطهرہ با حرص دندان هایش را روے هم مے سابد و مے گوید:آیہ! سعے میڪنم نخندم:اسمش آیہ ست؟! فڪر مے ڪردم آیہ فقط اسم دخترہ! چہ خوب هم اسم منہ! با حرص دوبارہ مے گوید:آیہ! _من آیہ یا اون آیہ؟! نفس عمیقے میڪشد و زمزمہ میڪند:شانس آوردے پشتم بہ اونہ و نمے بینہ دارم چہ حرصے میخورم! نگاهے بہ معجونش مے اندازم و مے گویم:تو ڪہ دارے معجون میخورے! ابروهایش را بالا مے دهد:باشہ آیہ خانم! نوبت منم میرسہ! لبخند میزنم:فڪر نڪنم! اسمشو نگفتے؟! نگاهش را از چشم هایم مے گیرد و مے گوید:محمدرضا! _پسر بدے بہ نظر نمیرسہ! مطهرہ چیزے نمے گوید و ساڪت معجونش را مے خورد،زیر چشمے بہ محمدرضا نگاہ میڪنم. لیوان آب هویجے دست نخوردہ مقابلش است،در موبایلش چیزے تایپ میڪند و سپس نگاهش را بہ میز مے دوزد. ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziib

a 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_هشتم #بخش_دوم چند دقیقہ بعد پول معجون ها را حساب میڪنم و بہ مطهرہ مے گویم برویم. مطهرہ بلند مے شود و اخم میڪند،همراہ هم بہ سمت در قدم برمیداریم ڪہ محمدرضا هم سریع بلند میشود. از آبمیوہ فروشے خارج میشویم،صداے قدم هایے را پشت سرم مے شنوم. لبخند ڪم رنگے میزنم و آرام مے گویم:دست بردار نیست! مطهرہ آب دهانش را قورت مے دهد:سریع تاڪسے بگیریم! میخواهیم از پلہ ها پایین برویم ڪہ صداے محجوب و لرزانِ محمدرضا نزدیڪمان میشود! _عذر میخوام خانم هدایت! چند لحظہ! مطهرہ محڪم دستم را مے گیرد و مے گوید:توجہ نڪن! _زشتہ دختر! خب یہ ڪلام درست و حسابے بهش بگو صد در صد جوابت منفیہ و دارہ برات مزاحمت ایجاد میڪنہ! مردد نگاهم مے ڪند و با آرامش و ڪمے معذب بہ سمت محمدرضا بر مے گردد،ڪمے دور مے ایستم تا هر دو زیاد معذب نشوند و مزاحم نباشم. محمدرضا دستمال ڪاغذے اے از داخل جیبش بیرون مے ڪشد و سر بہ زیر دستمال را روے پیشانے و صورتش مے ڪشد. مطهرہ در چند قدمے اش مے ایستد،میخواهد دهان باز ڪند ڪہ محمدرضا زیر چشمے من را نگاہ مے ڪند و محڪم مے گوید:مادرمو آوردم! دوستتون گفتن حرف مادرمو زمین نمے ندازید! مطهرہ متعجب نگاهش مے ڪند ڪہ محمدرضا سریع موبایلش را از جیبش در مے آورد و بہ گوشش مے چسباند. چند ثانیہ بعد مے گوید:مامان! لطفا بیا جلوے همون آبمیوہ فروشے اے ڪہ گفتم! موبایل را داخل جیبش بر مے گرداند و چند قدم بہ سمت عقب بر مے دارد. بہ نظر خجالتے مے رسد اما شرم و حیا اینطور نشانش مے دهد! مرد محڪم و سر سختے بہ نظر مے رسد! مطهرہ بہ خودش مے آید و مے گوید:من ڪہ جوابتون رو دادم! جوابم منفیہ و قصد ازدواج ندارم! جملہ ے مطهرہ ڪہ تمام مے شود زنے چادرے با لبخند بہ محمدرضا و مطهرہ نزدیڪ مے شود. با رویے گشادہ مے گوید:سلام! گونہ هاے مطهرہ گل مے اندازند،گلویش را صاف میڪند و جواب میدهد. درماندہ نگاهش را بہ من مے دوزد،لبخندے میزنم و نزدیڪشان میشوم. دستم را بہ سمت مادر محمدرضا دراز میڪنم و مے گویم:سلام! آیہ هستم دوست مطهرہ! لبخندش را پر رنگ مے ڪند و دستم را گرم مے فشارد:سلام عزیزم! خوشوقتم! رو بہ مطهرہ مے گوید:میتونیم چند دقیقہ باهم صحبت ڪنیم؟! مطهرہ نگاهے بہ من مے اندازد و آرام مے گوید:بلہ! مادر محمدرضا نگاهش را در اطراف مے چرخاند و بہ ڪافے شاپے اشارہ مے ڪند:موافقے بریم اونجا؟! مطهرہ نگاہ سَر سَرے اے بہ ڪافے شاپ مے اندازد و جواب مے دهد:باشہ ولے من بہ آقاے حسینے هم گفتم ڪہ... مادر محمدرضا با خندہ حرفش را قطع میڪند:با حرفایے ڪہ بہ محمدرضا زدے ڪار ندارم! میخوام تنها صحبت ڪنیم! رو بہ مطهرہ میگویم:مطهرہ! من بر میگردم خونہ! نگاهش را بہ چشم هایم مے دوزد:نمے مونے؟! _نہ دیگہ عزیزم! بهترہ برم! دستم را دوبارہ بہ سمت مادر محمدرضا دراز میڪنم و از همہ خداحافظے میڪنم،مطهرہ با قدم هاے مردد همراہ مادر محمدرضا وارد ڪافے شاپ مے شود. محمدرضا هم سر بہ زیر مشغول قدم زدن در پاساژ مے شود،خندان از پاساژ خارج مے شوم. براے مطهرہ خوشحالم... مردے سراغش آمدہ ڪہ مے تواند خوشبختش ڪند... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 نگاهم را بہ ساعت مچے ام مے دوزم و از روے صندلے بلند مے شوم،با لبخند دور تا دور سالن را از نظر مے گذرانم. امروز روز آخرے ڪارے ام بود،ڪش چادرم را دور سرم محڪم مے ڪنم و مشغول جمع ڪردن وسایلم مے شوم سپس پروندہ هایے ڪہ روے میز است مرتب در قفسہ مے چینم،حامد سینے بہ دست نزدیڪم مے شود. همانطور ڪہ لیوان بلند شیشہ اے را روے میزم میگذارد مے گوید:گفتم حیفہ روز آخر شربت گل محمدے معروفم رو نخورید! لبخند پر رنگے میزنم و مے گویم:خیلے ممنون! لیوان شربت را برمے دارم و چند جرعہ مے نوشم:خیلے خوشمزہ ست! لبخند مهربانے میزند:نوش جان! ڪلیدها را روے میز مے گذارم،حامد مے گوید:بهتون عادت ڪردہ بودیم! جاتون خیلے خالے میشہ! قدرشناسانہ نگاهش میڪنم:همیشہ بهم محبت داشتید! حتما بهتون سر میزنم! باقے ماندہ ے شربتم را مے نوشم،حامد گرم مے گوید:اگہ ڪمڪ خواستید حتما خبرم ڪنید! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم:چشم! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_هشتم #بخش_سوم حامد بہ سمت آبدارخانہ مے رود،از پشت میز ڪنار مے آیم و صندلے را مرتب بہ سمت جلو مے ڪشم. دلم مے گیرد،بہ اینجا عادت ڪردہ ام! بغض ڪم رنگے در گلویم مے نشیند! نگاهم را بہ گلدان ها مے دوزم،زمزمہ میڪنم:شما اینجا یادگارے بمونید! ڪیفم را از روے میز برمیدارم و دستہ ڪلید را در دست میگیرم،دلم راضے بہ رفتن نیست! با وجود بد خلقے هاے این روزهاے روزبہ اینجا را دوست دارم! مقابل در مے ایستم و چند تقہ بہ در میزنم،چند ثانیہ بعد صداے

روزبہ مے پیچد:بفرمایید! دستگیرہ ے در را مے فشارم و وارد اتاق میشوم،همانطور ڪہ در را مے بندم مے گویم:خستہ نباشید! روزبہ رو بہ روے پنجرہ ایستادہ،سیگارے میان دو انگشتش گرفتہ و بیرون را تماشا مے ڪند،بدون اینڪہ بہ سمتم سر برگرداند مے گوید:سلامت باشید! همچنین! بہ چند قدمے میزش میرسم و دستہ ڪلید را روے میز مے گذارم:پروندہ ها رو مرتب ڪردم،تو یہ ڪاغذ هم براے خانم عزتے ڪارهاے این مدت رو یادداشت ڪردم. سریع زیپ ڪیفم را مے ڪشم و ڪاغذ را بیرون مے آورم. ڪاغذ را ڪنار دستہ ڪلید مے گذارم و مے گویم:ممنون میشم سفتہ ها رو بدید! روزبہ نیم رخش را بہ سمتم بر مے گرداند و پس از چند ثانیہ مڪث ڪامل بہ سمتم بر مے گرداند‌. تہ سیگارش را داخل سطل زبالہ مے اندازد و جدے مے گوید:میخواید برید؟! نگاهے بہ ساعت مچے ام مے اندازم و مے گویم:بلہ! پنج دقیقہ بہ چهارہ! گفتم سریع دستہ ڪلید و لیست ڪارا رو تحویل بدم. امیدوارم این مدت ازم راضے بودہ باشید! بدون حرف چند ثانیہ نگاهش را بہ چشم هایم مے دوزد،نمے توان چیزے را در چشم هایش تشخیص داد! بے روح بہ نظر مے رسند! دستے بہ موهاے مرتبش مے ڪشد و مقابل میزش زانو میزند. مشغول باز ڪردن گاو صندوق است،صداے زنگ پیام موبایلم بلند میشود. نگاهے بہ روزبہ مے اندازم ڪہ مشغول گشتن داخل گاو صندوق است! موبایلم را بیرون میڪشم و آرام مے گویم:گلدونا رو نمیبرم! لطفا بہ خانم عزتے بگید مراقبشون باشہ! نام مطهرہ روے صفحہ نقش بستہ،پیام را باز میڪنم! "سرڪار خانم آیہ نیازے وڪیل مدافع آقاے محمدرضا حسینے باید عرض ڪنم بہ یُمن قدم هاے نحسِ شما فردا عصر راس ساعت پنج مادرِ نامبردہ براے صحبت و ارائہ دادن مدارڪے از نامبردہ بہ محضر ما و مادرمان مے رسد! با حوالہ ڪردن ڪلے حس تنفر بہ شما! مطهرہ هدایتِ شاڪے پروندہ!" بعد از گذشت نزدیڪ یڪ سال و پنج ماہ لبخندے از صمیم قلب روے لب هایم نقش مے بندد! لبخندے از شوق! لبخندے از جان! ریز میخندم و براے مطهرہ مے نویسم. "از دست تو! مثل اینڪہ این دفعہ من باید از تو شیرینے بگیرم!" یڪ دقیقہ بعد مطهرہ جواب میدهد: "عزیزم تو باید بیاے از من درد بگیرے!" لبخندم عمیق و عمیق تر میشود،برایش خوشحالم از صمیم قلب! سنگینے نگاہ ڪسے را احساس میڪنم،سرم را بلند مے ڪنم ڪہ مے بینم روزبہ سفتہ بہ دست پشت میز ایستادہ و نگاهم میڪند. بدون اینڪہ لبخند را از ڪنج لب هایم ڪنار بزنم مے گویم:پیداشون ڪردید؟! روزبہ عجیب بہ چشم هایم زل زدہ،منتظر جوابش هستم ڪہ مے گوید:چرا اینطورے مے خندے؟! گیج میشوم از این فعلِ مفرد! سریع لبخندم را مے خورم،معذب نگاهم را بہ میز مے دوزم. گیج مے پرسم:چطورے؟! با جملہ اش قلبم از هم مے پاشد! _یہ جورے ڪہ انگار فقط تو بلدے بخندے! 💓قد مے ڪشند،بخاطرت عاشقانہ ها...💓 #سید_ایمان_سیدے ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_نهم #سوره_ی_هشتم #بخش_اول بدون اینڪہ لبخند را از ڪنج لب هایم ڪنار بزنم مے گویم:پیداشون ڪردید؟! روزبہ عجیب بہ چشم هایم زل زدہ،منتظر جوابش هستم ڪہ مے گوید:چرا اینطورے مے خندے؟! گیج میشوم از این فعلِ مفرد! سریع لبخندم را مے خورم،معذب نگاهم را بہ میز مے دوزم. گیج مے پرسم:چطورے؟! با جملہ اش قلبم از هم مے پاشد! _یہ جورے ڪہ انگار فقط تو بلدے بخندے! خون بہ صورتم مے دود،هاج و واج نگاهش میڪنم! هر لحظہ منتظرم بزند زیر خندہ و بگوید شوخے ڪردہ! با اینڪہ تا الان آدم فوق العادہ سر سخت و جدے اے بودہ اما میتواند شوخے ڪند! ولے چهرہ ے جدے اش این را نمے گوید! یڪ دستش را داخل جیب شلوارش بردہ و جدے بہ چشم هایم زل زدہ! آب دهانم را قورت مے دهم:متوجہ نشدم! بدون اینڪہ تغییر حالت بدهد مے گوید:گفتم چرا یہ جورے میخندے ڪہ انگار فقط تو بلدے بخندے؟! بہ خودم مے آیم! اخم هایم را درهم مے ڪشم:شوخے جالبے نبود! سفتہ ها را بہ سمتم مے گیرد:شوخے نبود! گیج شدہ ام،باور نمے ڪنم روزبہ این حرف را گفتہ باشد! میخواهم دلیلے پیدا ڪنم اما چهرہ ے مطهرہ جلوے چشم هایم نقش مے بندد! دندان هایم را روے هم مے فشارم:براتون متاسفم! میخواهم سفتہ ها را بگیرم ڪہ سریع دستش را عقب مے ڪشد،لبخند ڪم رنگے در چشم هایش مے بینم! _براے چے متاسفے؟! دستم را مشت میڪنم:براے حرف شما! سرم را بہ نشانہ ے تاسف برایش تڪان میدهم،میخواهم بہ سمت در بروم ڪہ سریع مے گوید:سفتہ هات! بہ سمتش بر مے گردم و انگشت اشارہ ام را تڪان میدهم:اجازہ ندادم از فعل مفرد استفادہ ڪنید! لبخند ڪجے تحویلم مے دهد:اجازہ نخواستم! دندان هایم را روے هم مے سابم،مطمئنم صورتم سرخ شدہ! با حرص مے گویم:سفتہ ها ارزونے خودتون! هرڪارے دلتون میخواد باهاشون ڪنید! با قدم هاے بلند خودم را جلوے در مے رسانم،همین ڪہ دستگیرہ ے در را مے فشارم ڪسے چند تقہ بہ در مے زند! با حرص در را باز مے ڪنم،فرزاد متعجب نگاهم مے ڪند! بدون اینڪہ چیزے بگویم با عجلہ از ڪنارش عبور مے ڪنم و تقریبا بہ سمت آسانسور مے دوم! صداے فرزاد بہ گوشم مے رسد:روزبہ چے شدہ؟! در آسانسور باز میشود،سریع وارد آسانسور میشم نگاهم بہ آینہ مے افتد. صورتم گُر گرفتہ و چشم هایم ترسیدہ! نفس عمیقے مے ڪشم و چشم هایم را مے بندم و دستم را روے قلبم مے گذارم. آسانسور متوقف میشود،با عجلہ و نفس نفس زنان از ساختمان خارج میشوم. سرم را ڪہ بلند مے ڪنم روزبہ را مے بینم ڪہ از پنجرہ ے اتاقش بہ من چشم دوختہ! اخم غلیظے تحویلش میدهم و نگاهم را از او مے گیرم! از او خوشم نمے آید! دوبارہ مطهرہ مقابل چشم هایم نقش مے بندد،عرق سردے روے تنم مے نشیند! ناگهان شهریور چقدر سرد شد! دیگر این طرف ها پیدایم نخواهد شد... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 دستے بہ موهاے رها شدہ ام مے ڪشم و با دقت نام ڪتاب هایے ڪہ استاد گفتہ میخوانم. روے زمین غلتے میزنم و دفتر یادداشت را مے بندم،دہ روز از خروجم از شرڪت گذشتہ! هربار ڪہ یاد حرف هاے روزبہ مے افتم حالم بد مے شود! ذهنم درگیر این شدہ ڪہ چرا بہ یڪ بارہ آن حرف ها زد! با حرص پوفے میڪنم و صاف روے تخت مے نشینم،چند ثانیہ بعد صداے زنگ در بلند مے شود. مادرم جواب میدهد:بفرمایید! _تویے مطهرہ جان؟! آرہ عزیزم بیا تو! رنگ از صورتم مے پرد،نمے دانم چرا ولے عذاب وجدان دارم و نمیخواهم با مطهرہ رو بہ رو بشوم! یڪ دقیقہ بعد صداے پر انرژے مطهرہ مے پیچد،با مادرم مشغول سلام و احوال پرسے میشود. چند ثانیہ بعد چند تقہ بہ در مے خورد،از روے تخت بلند میشوم و مے گویم:بیا تو مطے! در باز میشود و چهرہ ے خندان مطهرہ نمایان! سعے مے ڪنم لبخند بزنم،همانطور ڪہ چادر مشڪے اش را در مے آورد مے گوید:سلام خانم وڪیل! _سلام عروس! شما ڪجا اینجا ڪجا؟! چادر و روسرے اش را بہ سمتم پرت مے ڪند ڪہ در هوا مے گیرمشان! بہ شوخے مے گویم:عروس بہ این وحشے اے ڪے دیدہ؟! مے خندد:عزیزم من تا تو رو ڪفن پوش نڪنم لباس عروس نمے پوشم! ابروهایم را بالا میدهم:مطهرہ در خواب بیند پنبہ دانہ! روے تخت مے نشیند و بستہ ے گزے ڪنارش مے گذارد. _بیا ڪہ شیرینے رهایے مو برات آوردم! خودم را روے تخت پرت میڪنم:رهایے از مجردے؟! نچے مے گوید و ادامہ میدهد:رهایے از آقاے محمدرضا حسینے! گیج نگاهش میڪنم ڪہ ادامہ میدهد:رفت ڪہ رفت! من حالا حالا ها ور دلتم! پیشانے ام را بالا مے دهم:شوخے میڪنے؟! جدے مے گوید:نہ! _یعنے چے؟! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_نهم #بخش_دوم بستہ ے گز را باز مے ڪند:جونم برات بگہ ڪہ اون روز ڪہ با تو رفتم بیرون و سر و ڪلہ ے شازدہ و مادرش پیدا شد و شما منو تنها گذاشتے،با مادر شازدہ رفتیم ڪافے شاپ و دہ د

قیقہ یہ ربع صحبت ڪردیم! گزے بہ سمتم مے گیرد،گز را مے گیرم و مے گویم:خب! _خب بہ قیافہ ت! مادرش خیلے گرم برخورد ڪرد و ازم خواست شمارہ ے خونہ مونو بهش بدم و بہ مادرم همہ چیزو بگم! منم نتونستم نہ بیارم و شمارہ ے تلفن خونہ رو بهش دادم. قبلا بہ مامانم گفتہ بودم ڪہ یڪے از هم دانشگاهیام اصرار دارہ بیاد خواستگارے ولے جواب من منفیہ! همون شب مامانش زنگ‌ زد خونہ مون و با مامانم صحبت ڪرد ڪہ یہ روز تنها بیاد خونہ مون و آشنا بشیم تا اجازہ بگیرہ براے آشنایے و خواستگارے با شوهر و پسرش بیان! مامان منم گفت دو روز دیگہ عصر تنها بیاد. مڪث میڪند و گزے داخل دهانش مے گذارد،مشتاق مے پرسم:خب بقیہ ش! خونسرد گزش را میخورد و چند لحظہ بعد قورت میدهد:هیچے دیگہ! دو روز بعد تنها با یہ جعبہ شیرینے اومد خونہ مون! خیلے گرم با من و مامانم برخورد ڪرد،از ڪار و بار و اخلاق پسرش گفت! از مامانم اجازہ خواست چند دقیقہ با من تنها صحبت ڪنہ! مامانم ناراضے اجازہ داد بریم تو اتاق من تنهایے حرف بزنیم! صداے ماددم حرف مطهرہ را قطع مے ڪند:آیہ! اگہ زحمتت نمیشہ بیا شربت و میوہ ببر! آداب پذیرایے از مهمونم من باید برات یادآورے ڪنم؟! مطهرہ بلند مے خندد،بلند مے گویم:الان میام مامان! رو بہ مطهرہ ادامہ میدهم:داشتے میگفتے! مطهرہ مردمڪ چشم هایش را مے چرخاند:مامانش پرسید چرا راضے نیستم و بہ محمدرضا گفتم جوابم منفیہ منم جواب سر بالا دادم! گفت وقتے براے خواستگارے اومدن با محمدرضا حرف بزنم و یہ جورے وانمود ڪنم تفاهم نداریم ڪہ خودش بیخیال بشہ! گیج شدہ بودم ڪہ گفت از بچگے محمدرضا و دختر داییش رو براے هم نشون ڪردن! میگفت از وقتے محمدرضا نوزدہ بیست سالش شد ما بحث ازدواجش با دخترداییش رو جدے پیش ڪشیدیم اما گفت ڪہ دخترداییش رو نمیخواد! گفتیم یڪم بگذرہ راضیش میشہ تا اینڪہ سہ چهار ماہ پیش اومد گفت بہ یڪے از هم دانشگاهیاش علاقہ مند شدہ براش بریم خواستگارے! ابروهایم را بالا میدهم:اصلا بہ مامانہ نمیخورد راضے نباشہ! یہ جورے با تو برخورد ڪہ انگار بیشتر از پسرش تو رو دوست دارہ! مطهرہ شانہ اے بالا مے اندازد و با لحن با نمڪے میگوید:از سیاستش بود عزیزِ من! نمیخواست پیش قند عسلش آدم بَدہ بشہ! _براے همین تو رو انداخت جلو! سرش را تڪان میدهد:آرہ! _پس چرا همون روز تو ڪافے شاپ بهت نگفت راضے نیست؟! _خواست مزہ ے دهنمو بفهمہ ببینہ چطورے برخورد میڪنم! از طرفے پسرش شڪ نڪنہ! _عجب! تو چے گفتے؟! _گفتم ڪہ علاقہ ے پسرشون یڪ طرفہ ست و از اول جوابم منفے بودہ! اجازہ گرفت با شوهر و پسرش براے آشنایے و خواستگارے سہ چهار روز دیگہ بیان! ما هم اجازہ دادیم،اومدن خواستگارے با محمدرضا حرف زدم و هے بهونہ آوردم! دیدم قانع نمیشہ بحث علاقہ م بہ مهندس ساجدے رو پیش ڪشیدم! یڪ جورے میشوم! سرفہ اے مے ڪنم و لبم را بہ دندان مے گیرم! مطهرہ ادامہ میدهد:جونم برات بگہ ڪہ چیزے نگفت ولے مشخص بود مردد شدہ! مردد مے پرسم:گفتے هنوز یڪے دیگہ رو دوست دارے؟! سرش را بہ نشانہ ے منفے تڪان مے دهد:نہ بابا! همون حرفاے فلسفے و روانشناسے تو رو بهش تحویل دادم ڪہ یڪے رو دوست داشتم و اون دوستم نداشت و ذهنم درگیرہ و الان باید یڪے ڪمڪم ڪنہ فراموش ڪنم! از این حرفا دیگہ! _اون چے گفت؟! _هیچے! وقتے حرفامون تموم شد و رفتیم پیش بزرگترا من گفتم‌ مثل اینڪہ تفاهم نداریم محمدرضا چیزے نگفت! سہ چهار روز گذشتہ و هیچ خبرے ازشون نشدہ اگر هم بشہ باز جوابم منفیہ! حوصلہ ے عروس و مادر شوهر بازے و جنگ و دعوا رو ندارم! سپس مے خندد! پیشانے ام را بالا مے دهم:چے بگم؟! از روے تخت بلند مے شوم و بہ سمت در مے روم،میان راہ بہ سمت مطهرہ سر بر مے گردانم! _مطهرہ! بستہ ے گز را بہ سمتم مے گیرد:جانم! اینو بدہ مامانت یادم رفت اول بہ مامانت تعارف ڪنم! بستہ ے گز را مے گیرم و آرام مے پرسم:تو هنوز مهندس ساجدے رو دوست دارے؟! سڪوت مے ڪند،مرددم ڪہ بگویم چہ پیش آمدہ! چند ثانیہ بعد سڪوت را مے شڪند:فڪر ڪنم دیگہ نہ! _فڪر ڪنے؟! یعنے مطمئن نیستے؟! _مطمئنم دیگہ دوستش ندارم ولے مطمئن نیستم بہ این زودیا فراموش ڪنم! شاید حق با اون بود! من فقط دچار احساسات و خیالات خام بچگونہ شدہ بودم! اگہ عشق واقعے بود توے چند ماہ ڪہ انقدر ڪم رنگ و محو نمے شد مے شد؟! سرم را تڪان میدهم:نمیدونم! با دقت نگاهم مے ڪند:چرا پرسیدے؟! بہ سمت در بر مے گردم:همینطورے! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_نهم #بخش_سوم در را باز میڪنم و سریع از اتاق خارج مے شوم،ریتمِ ضربانِ قلبم گاهے با یاد آورے شرڪت بالا و پایین میشود... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 همراہ مطهرہ وارد حیاط مے شوم،دو ساعتے باهم صحبت ڪردیم و از برنامہ هایے ڪہ براے آیندہ داریم براے

هم گفتیم! همانطور ڪہ چادرش را مرتب مے ڪند مے گوید:روز خیلے خوبے بود! مے خندم:اما نہ براے من! ڪم نمے آورد:براے تو ڪہ عالے بودہ! در را باز مے ڪند:ڪارے ندارے؟ چادر رنگے ام را ڪمے جلو مے ڪشم:نہ عزیزم! بہ مامان و بابات سلام برسون! _چشم! فعلا! میخواهد وارد ڪوچہ بشود ڪہ هر دو با دیدن شخصے ڪہ جلوے در ایستادہ جا میخوریم! روزبہ جدے ایستادہ،همانطور ڪہ ڪیفش را باز مے ڪند مے گوید:سلام! مطهرہ سریع مے گوید:سلام! حالتون خوبہ؟! روزبہ نگاهے بہ من مے اندازد و چند برگہ از داخل ڪیفش بیرون مے ڪشد:ممنون! شما حالتون خوبہ؟! دیگہ شرڪت نمیاید؟! مطهرہ لبخند ڪم رنگے میزند:مزاحم میشم! چادرم را ڪمے روے صورتم مے ڪشم،نگاہ مطهرہ بین من و روزبہ مے چرخد! اخم ڪم رنگے میان ابروهاے روزبہ نشستہ! روزبہ رو بہ مطهرہ مے گوید:از دیدنتون خوشحال شدم! سپس برگہ هایے ڪہ در دست گرفتہ بہ سمت من مے گیرد:سفتہ هاتونو فراموش ڪردہ بودید! سریع سفتہ ها را از دستش مے گیرم و زیر لب تشڪر میڪنم،مطهرہ متعجب خداحافظے مے ڪند و مے رود! همین ڪہ مطهرہ دور مے شود میخواهم در را ببندم ڪہ روزبہ دستش را روے در مے گذارد! _مسئلہ خانم هدایتہ؟! متعجب نگاهش میڪنم و لب میزنم:واقعا معنے حرفا و ڪاراتونو نمیفهمم! لبخند عجیبے ڪنج لبش مے نشیند:ولے من میفهمم! _خواهش میڪنم دیگہ با من ڪارے نداشتہ باشید! همانطور ڪہ بہ چشم هایم زل زدہ محڪم مے گوید:نمے تونم! در را براے بستن محڪم هل مے دهم ڪہ با قدرت نگهش مے دارد! جدے و با خشم مے گویم:اگہ بخواید ادامہ بدید مجبور میشم طور دیگہ اے برخورد ڪنم! جدے مے گوید:از تو ساختمون دارن نگاہ میڪنن! درو ول ڪن نہ براے من خوبہ نہ براے تو! در را رها میڪنم و با حرص مے گویم:چند روز پیش گفتم! اجازہ ندادم از فعل مفرد استفادہ ڪنید! بہ چشم هایم خیرہ میشود:منم گفتم ڪہ اجازہ نخواستم! پوزخند میزنم:فڪر ڪنم یہ چیزے تون شدہ! سرش را تڪان میدهد:آرہ! مطمئن نیستم ولے فڪر ڪنم بهت علاقہ مند شدم! هاج و واج نگاهش میڪنم ڪہ ادامہ میدهد:شما دخترا دوست دارید اینطور محڪم و رڪ بشنوید دیگہ؟! دهانم را باز و بستہ میڪنم اما نمیتوانم چیزے بگویم! جدے بہ صورتم خیرہ شدہ! بہ خودم مے آیم و پوزخند میزنم:مطمئن نیستید! ولے فڪر مے ڪنید ڪہ... ادامہ ے جملہ اش را نمے گویم،مغزم دستورے نمیدهد از دهانم مے پرد:علاقہ روے احتمالات نیست روے اطمینانہ! وقتے اطمینان ندارید یعنے علاقہ اے وجود ندارہ! لبخند میزند:اگہ مطمئن بشم چے؟! جدے بہ چشم هایش زل میزنم:هیچے! همون حرفایے ڪہ بہ مطهرہ و من مے زدید با یڪم تفاوت روزے چند بار براے خودتون تڪرار ڪنید! ابروهایش را بالا میدهد:فڪر نڪنم همچین ڪششے یڪ طرفہ باشہ! سرد نگاهش میڪنم:ولے هست! با اخم نگاهم مے ڪند،منتظر حرف دیگرے نمے مانم و سریع در را مے بندم! صدایش آرام از پشت در مے آید،با تحڪم مے گوید:من دست بردار نیستم! اول براے اینڪہ پسر بچہ ے دبیرستانے نیستم ڪہ ڪَشڪے عاشق بشم و ڪَشڪے فارغ! دوم براے اون برقے ڪہ تہ چشمات مے بینم! نفس عمیقے مے ڪشم و با دست گوش هایم را مے گیرم،مادرم متعجب و با نگرانے وارد حیاط میشود. همانطور ڪہ روسرے روے سرش انداختہ مے پرسد:چے شدہ؟! چشم هایم را باز و بستہ مے ڪنم:هیچے! اخم مے ڪند:مطمئنے؟! صورت گُر گرفتہ! صدایے از پشت در نمے آید،نفس راحتے میڪشم و با حرص سفتہ ها را پارہ میڪنم! تمام دق و دلے ام را سرِ این چهار برگِ بے جان خالے میڪنم! مادرم ڪنارم مے ایستد:اینا چیہ؟! _سفتہ! نفسم را با شدت بیرون مے دهم و وارد خانہ میشوم،بہ سمت آشپزخانہ مے روم و دستم را روے قلبم مے گذارم! تپش هایش شدت گرفتہ... باید بہ مطهرہ همہ چیز را بگویم و بخواهم ڪمڪ ڪند روزبہ را دَڪ ڪنم! سورہ ے هشتم نازل شد سورہ ے طوفان... وجودم طوفانے شد... ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba