#آیه_های_جنون #قسمت_سی_ام #بخش_دوم میان دو قفسہ ڪہ انگار راهرویے باز ڪردہ اند قدم برمیدارم،نگاهے بہ ڪتاب هاے تاریخے مے اندازم و مشغول انتخاب میشوم. چند دقیقہ میگذرد،صداے خندہ هاے دخترے ڪہ آن سمت قفسہ ے ڪتاب هاست اعصابم را بہ هم میریزد! مگر اینجا جاے بلند خندیدن است؟! صدایش بہ گوشم مے رسد:اینجا رو ببین چہ نمڪہ آخہ! بیشتر از نمڪِ اینجا صدایش نمڪ دارد! همراہ با خندہ ادامہ میدهد:باید ڪادوے تولدم یہ همچین جاییو بهم هدیہ بدیا! ڪتاب قطورے برمیدارم و دوبارہ راہ مے افتم. _انقدر شیطونے نڪن دختر! با شنیدن صدایش میخڪوبم میشوم! چقدر شبیہ صداے هادیست! متعجب از بین ڪتاب ها نگاهشان میڪنم،چهرہ شان را خوب نمے بینم. اما مے بینم،دو جفت چشمان آسمانیو دو جفت چشمِ مشڪے خندان! صداے خندانش مطمئنم میڪند:تو ڪادو تولدت خودمو بخواہ! سپس میخندد،پس خندیدن هم بلد است! آرام راهے ڪہ آمدہ ام را برمیگردم و بہ ابتداے شروع قفسہ ے ڪتاب ها میرسم. ڪمے سرم را از پشت قفسہ آن طرف تر میبرم. هادیست! نیم رخش را میبینم،شلوار لے تیرہ با پیراهن آبے روشن تن ڪردہ! آبے اے هم رنگِ چشمانِ دخترڪ! ڪتانے هاے آل استار مشڪے اش را با ڪاپشن ڪہ روے آرنجش تاب میخورد ست ڪردہ. مهربان صدایش میزند:نازنین میشنوے چے میگم؟! نازنین همانطور ڪہ ڪتابے برداشتہ و صفحہ ے اولش را میخواند میگوید:نچ! لبخند قشنگے لبان هادے را باز میڪند:اینجام برامون آبرو نذاشتے! شڪم تبدیل بہ یقین میشود،دلش را جاے دیگرے دادہ! نازنین سرخوش میخندد و نگاهش را بہ هادے میدوزد. چقدر سرخوش است آنڪہ "تو" را دارد! ڪتاب را بہ قفسہ ے سینہ ام میفشارم،هادے میخواهد بہ سمت من برگردد ڪہ سریع خودم را ڪنار میڪشم! هم زمان با ڪنار ڪشیدنِ من نازے میگوید:راستے هادے با بابات حرف زدے؟! صداے نفس ڪشیدن عمیقش را میشنوم:هزار بار! مامان از بابا بدترہ! البتہ از این دخترہ ام خوشش نمیاد! "دختره" حتما منم! نمیخواهم بہ حرف هایشان گوش بدهم،دیگر دلیل رفتارش هم برایم مهم نیست! او هنوز هم برایم یڪ خودخواہ بے ارزش است! آب دهانم را قورت میدهم و سریع از بین قفسہ ها میگذرم. من را ببیند حتما بہ نازے اش میگوید:این همون "دختره" س! بعد مے خندند. لابد فڪر ڪردہ با ڪمے مظلومیت و سنجاق سر میتواند گولم بزند تا نقش بازے ڪنم بہ نازے اش برسد! بہ سمت قفسہ رمان ها میروم،یڪے از رمان هاے خارجے ڪہ تعریفش را شنیدہ ام برمیدارم. دوست داشتم تمام ڪتاب ها را میدیدم اما بودنشان در اینجا مانع میشود. دوست ندارم مرا ببیند،دلیلش را نمیدانم! با عجلہ بہ سمت صندوق میروم،نگاهے بہ پشت سرم مے اندازم باهم میخندند و ڪتاب انتخاب میڪنند! او دلیل محڪمے براے جنگیدن دارد من چہ؟! صداے قدم هاے ڪسے را پشت سرم میشنوم،میخواهم براے حساب ڪردن پول ڪتاب ها زبان باز ڪنم ڪہ صداے ظریف دخترانہ اے میگوید:خانم! صداے نازیست! خانمے جز خودم نمے بینم! توجهے نمیڪنم،دوبارہ براے صحبت قصد میڪنم ڪہ ڪہ دستش روے شانہ ام مینشیند:با ‌شمام! و پشت بندش صداے هادی:نازے ول ڪن...! 💌نتیجہ ے همہ ے استخارہ ها #خیر است اگر بہ نیتِ #تو وا شوند قرآن ها...💌 #حسین_منزوے ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_سی_و_یکم یڪ لحظہ دست و پایم را گم میڪنم! چہ حرفے با من دارد؟! میخواهد بگوید "دست از سرِ هادیِ من بردار؟!" میگویم هادے ات پیشڪش! مالڪیت ها برایِ تو،هادیِ تو بماند. خودم را براے محڪم جواب دادن حاضر میڪنم،همانطور ڪہ بہ سمتش برمیگردم میگویم:با منید؟! دستش را از روے شانہ ام برمیدارد،قدش هفت هشت سانت از من بلندتر است،یعنے من قد ڪوتاهم؟! اصلا چرا بہ این چیزها فڪر میڪنم! چشمانِ جادویے اش را بہ صورتم مے دوزد و مهربان میگوید:سلام! هم زمان با سلام گفتنش هادے سرش را بلند میڪند،میخواهد چیزے بگوید ڪہ با دیدنِ من چشمانش تا آخرین حدِ ممڪن باز میشوند! از دیدنم جاخوردہ! دوییدن خون زیر پوستِ صورتش را حس میڪنم! من از او بدتر! مثلِ خنگ ها بہ چشمانش زل زدہ ام! شبِِ چشمانش را در قهوہ ے چشمانم حل میڪنم... شاید هم او مرا بہ آسمانِ تیرہ ے چشمانش مے ڪشاند... سریع بہ خودش مے آید،همانطور ڪہ نگاهش را از من میگیرد میگوید:نازنین! نازنین بدون توجہ رو بہ من میگوید:ببخشید! سپس رمانے ڪہ در دست دارم را نشان میدهد و اضافہ میڪند:من جلدِ اول این رمانو دارم! دنبال جلد دومش بودم ڪہ دیدم آخریشو شما برداشتید! حتما الان لازمش دارید؟ گیج نگاهش میڪنم،فقط براے همین صدایم زدہ؟! انقدر حواسم پرت شدہ ڪہ اشتباهے جلد دوم ڪتاب را برداشتم. مثل دفعہ ے قبل آرایش زیادے ندارد،ڪمے ڪرم پودر و یڪ خطِ چشم سادہ! لب باز میڪنم ڪہ هادے سریع ڪنارش مے ایستد و آرام میگوید:زشتہ! نازنین دلبرانہ نگاهش را میان

هادے و من مے چرخاند:ڪار بدے ڪردم؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهم. هادے مدام پنجہ ے پایش را بالا و پایین میبرد،عصبے شدہ! توقع داشتم سلام ڪند،اما انگار نہ انگار ڪہ مرا مے شناسد! غرورم را حفظ میڪنم،هربار عجول تر میشوم براے دور شدن از این پسر. جدے میگویم:متاسفم ولے لازمش دارم! جلد دوم ڪتاب بہ دردم نمیخورد اما لجبازے میڪنم با او! نمیخواهم جلویشان وا بدهم،احساس میڪنم باید براے غرور و شخصیتم جلوے این ها بجنگم. نازنین لبخندش را عمیق تر میڪند و میگوید:باشہ! ببخشید! اخم ریزے میان ابروانم جاے میدهم و آرام لب میزنم:خواهش میڪنم! سپس بدون اینڪہ منتظر بمانم روے برمیگردانم. صدایے در ذهنم مدام میگوید:این رفتار از تو بعید بود آیہ! صداے عصبے هادے بہ گوشم میرسد:این ڪارا یعنے چے؟! مگہ تو بچہ اے؟! _مگہ چے شدہ هادے؟! یہ سوال پرسیدم! جلوے میز چوبے میرسم،پسرے ڪہ پشت میز نشستہ مشغول ڪتاب خواندن است‌. _ببخشید آقا! سریع سرش را بلند میڪند،همانطور ڪہ ڪتاب را میبندد میگوید:در خدمتم. ڪتاب ها را روے میز میگذارم:میشہ اینا رو حساب ڪنید؟ سرے تڪان میدهد و ڪتاب ها را برمیدارد. صدایے از هادے و نازنین بہ گوشم نمیخورد،ڪنجڪاوم چہ شد! یعنے دعوایشان شدہ؟! چرا نگفت من همان دخترم! _هفتاد و دو تومن! صداے فروشندہ بہ افڪارم خاتمہ میدهد،پول ڪتاب ها را حساب میڪنم و سریع از ڪتاب فروشے خارج میشوم. بے اختیار از پشتِ شیشہ داخل را نگاہ میڪنم. هادے جدے بہ ڪتاب ها خیرہ شدہ،نازنین با شیطنت مدام سعے دارد بخندانش! چند لحظہ بعد،صورتش را بہ سمت من برمیگرداند. نمیدانم نازے چہ در گوشش میگوید ڪہ لبخند میزند! شیرین تر از عسل! بدون اینڪہ چشم از من بردارد... و باز این جملہ در ذهنم تڪرار میشود،چہ سر خوش است؛آن ڪہ #تو را دارد.. ♥️دست ما نیست فقط تجربہ ثابت ڪردہ زندگے ڪردن بے عشق،ادا اطوار است♥️ #علے_صفرے ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_سی_و_دوم #بخش_اول صدایش در سرم مے پیچید،آخرین بارے ڪہ برایم ڪتاب خواند. جملات آخر ڪتاب این بود "قاعدہ ے چهلم؛عمرے ڪہ بے عشق بگذرد،بیهودہ گذشتہ نپرس ڪہ آیا باید در پے عشق الهے باشم یا عشق مجازے،عشق زمینے یا عشق آسمانے،یا عشق جسمانے؟از تفاوت ها تفاوت مے زاید. حال آن ڪہ بہ هیچ متمم و صفتے نیاز ندارد عشق. خود بہ تنهایے دنیایے است عشق. یا درست در میانش هستے،در آتشش،یا بیرونش هستے،در حسرتش..." سہ جملہ ے آخر را براے خودم تڪرار میڪنم:خود بہ تنهایے دنیایے است عشق! یا درست درمیانش هستے،در آتشش،یا بیرونش هستے در حسرتش! من از این قاعدہ مستثنایم! درست میانِ عشق هستم،در آتشش! درست بیرونِ عشق هستم،در حسرتش! شاید من،خود بہ تنهایے قاعدہ ے چهل و یڪم باشم! همانطور ڪہ رانندہ یڪے یڪے خیابان ها را رد میڪند،من هم آن روز را از سر میگذارنم،درست روز مهمانے بود ڪہ موقتاً از مدرسہ اخراج شدم! 🍀 🍀 🍀 🍀 🍀 درِ آب معدنے را با یڪ حرڪت باز میڪنم و سریع دهانہ ے بطرے را داخل دهانم میگذارم. مطهرہ همانطور ڪہ تڪہ چیپس بزرگے داخل دهانش میگذارد میگوید:چقدر تشنہ اے! لعنت بر یزید! جرعہ جرعہ آب مینوشم و سپس دهانہ ے بطرے را از دهانم جدا میڪنم. دستے بہ دهانم میڪشم و رطوبتش را میگیرم:لعنت! همانطور ڪہ در بطرے را میبندم،دور تا دورِ حیاط مدرسہ را نگاہ میڪنم. چون معلم ها جلسہ دارند همہ ے پایہ ها داخل حیاط هستند‌‌‌. مطهرہ و چندتا از بچہ هاے ڪلاس بہ زور روے صندلے آلاچیق خودشان را جاے دادہ اند‌‌. حدیثہ میگوید:آیہ بیا بشین! _نڪہ خیلے جا دارید! بپا لہ نشید! هوا زیاد سرد نیست،ڪنارہ هاے مانتویم را بالا میدهم و روے زمین مینشینم. همین ڪہ روے زمین مینشینم،نازنین آب معدنے را از دستم میڪشد و شروع میڪند بہ نوشیدن. حدیثہ چشمانش را تنگ میڪند و چینے بہ پیشانے اش میدهد،با اڪراہ میگوید:چطورے دهنیِ یڪے دیگہ رو میخورے؟! نازنین دهانہ ے بطرے را از دهانش جدا میڪند:مثلِ آدم! و دوبارہ مشغول آب نوشیدن میشود! حدیثہ اَہ اَهے میگوید و نگاهش را از نازنین میگیرد. نازنین رو بہ حدیثہ میگوید:سوسول خانوم! حدیثہ همانطور ڪہ صورتش را بہ سمت نازنین برمیگرداند لب میزند:چے.... با خالے شدن آبِ بطرے روے صورتش حرفش نصفہ میماند! همہ متعجب نگاهش میڪنیم،جیغ میزند:نازنین مے ڪُشَمت! با گفتن این حرف،با حرص دستش را روے صورتش میڪشد و چشمانش را باز میڪند‌‌‌. نازنین یا خدایے میگوید و از روے صندلے آلاچیق بہ آن سمت حیاط مے پرد. حدیثہ هم دنبالش مے دود،ما هم شروع میڪنیم بہ خندیدن. مطهرہ همانطور ڪہ با لذت چیپس میخورد میگوید:چہ دزد و پلیس بازے ایہ! دستم را داخل پاڪت چیپس میڪنم و یڪے برمیدارم:عین بچہ هان! سپس چیپس را دا

گزینہ ے اول، قبول ڪردنِ هادے... چطور بسازم با مردے ڪہ دلش جاے دیگریست و مرا نمیخواهد؟! بازے سرنوشت،عجیب است! همہ چیز دست بہ دست هم دادہ بود تا، من براے #تو بشوم وَ تو براے #من ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ چند روزیست آرام گرفتہ ام،حالِ مادرم و نورا هم تعریفے ندارد. بیچارہ یاسین! چہ اشڪے برایم ریخت! در این بین تنها پدرم خوشحال است،بہ خواستہ اش رسید. دلم آشوب است،مدام میگویم: "بزن زیر همہ چیزو رفتن پیش عزیزو قبول ڪن،هنوز دیر نشدہ!" امروز روز موعود است،خانوادہ ے عسگرے براے خواستگارے رسمے مے آیند. نگاهم بہ لباس هایم مے افتد،همان سارافون و دامن زیتونے را پوشیدم. مادرم روسرے ام را مدل لبنانے درست ڪرد،چادر ڪرم رنگے با گل هاے ریز و درشت نباتے روے تخت برایم گذاشتہ. سفارش ڪردہ اگر چہ راضے نیستم ولے رسمِ ادب و احترام را براے مهمان ها بہ جا بیاورم،مبادا برنجانمشان یا آبروے خانوادہ را ببرم! از روے زمین بلند میشوم،قرآنم را از ڪتابخانہ برمیدارم. من آشوبم و تو آرامش اے #معبودِ من! تو بگو چہ ڪنم؟! در دل صلواتے میفرستم و نیتم را میخوانم،سپس قرآن را باز میڪنم. و با‌ چہ آیہ اے خطابم میڪنے ڪہ اطاعت ڪنم! "وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا كَمَا رَبَّيَانِي صَغِيرًا" در برابرشان از روى مهربانى سر تواضع فرود آور و بگو:اى پروردگار من،همچنان كہ مرا در خُردى پرورش دادند،بر آنها رحمت آور. چندین بار آیہ را میخوانم تا دلم قرص شود ڪہ خودش فرمان دادہ! باید احترام پدرم را حفظ ڪنم! قرآن را میبندم و میبوسم،زمزمہ میڪنم:حتما یہ خیرے هست! خودت هوامو داشتہ باشو راہ درستو جلوم بذار! همین ڪہ لبانم را از جلد قرآن جدا میڪنم صداے زنگِ در مثلِ ناقوس مرگ در گوشم مے پیچید! قرآن را سر جایش میگذارم،مضطرب روے زمین مے نشینم. دیگر مثل دفعہ ے اول ڪنجڪاو نیستم هادے و واڪنشش را ببینم! خدا ببخشد چقدر دعا ڪردم اتفاقے بیوفتد ڪہ نیایند! صداے خوش و بش آقاے عسگرے و پدرم مے آید،بے اختیار یڪ قطرہ اشڪ از گوشہ ے چشمم مے چڪد. ڪسے مدام در سرم میگوید: "دیر نشدہ آیہ بهمش بزن! موندن پیش عزیز و قانوناش بهتر از اینہ زندگیتو ڪنار هادے سیاہ ڪنے! " و با پایان این جملہ تصویر هادے و نازنین جلوے چشمانم نقش مے بندد. نہ! هنوز فرصت دارم تا همہ چیز را بہ هم بزنم! از ڪنارِ تو بودن باید ترسید، بویِ عشق میدهے و دل فریبے! بہ سمت در اتاق میروم،ڪلید را در قفل مے چرخانم و در را قفل میڪنم! در بستم بہ روے عشق، از پنجرہ آمد... میشود آن چیزے ڪہ باید بشود... باید مے آمدے،تا جوانہ بزند عشق، در وجود خاڪے ام، وَ از آن چیزے بروید؛بہ نامِ قلب تا جان بگیرد این ڪالبدِ مُردہ باید مے آمدے، از آن بایدهایِ باید... 🌧شاعرم در هر دو حال: بے تو باران با تو ماه🌧 #وجیهہ_زمانے پ.ن:آیہ اے ڪہ ذڪر شد،آیہ ے بیست و چهارم سورہ ے الاسراء ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

بوسم،چہ میفهمد من در این خانہ چہ عذابے میڪشم! _روزاے دیگہ ام میام،بیشتر همو میبینیم. حلما و ناصر چند دقیقہ پیش رفتند،اما نازنین هنوز ماندہ. ساڪت گوشہ اے نشستہ و بہ ما خیرہ شدہ! براے فرزانہ ڪہ انگار وجود ندارد! همتا و یڪتا هم بخاطرہ مادرشان سمتش نمے روند. رو بہ همتا میگویم:میشہ زنگ بزنے یہ آژانس بیاد؟ فرزانہ متعجب میگوید:آژانس براے چے؟! هادے میرسونتت! سریع میگویم:نہ آخہ دیر وقتہ! همسایہ هامونم... صداے بم هادے اجازہ نمیدهد حرفم را ادامہ بدهم:خودم میرسونمت! الان آمادہ میشم. با گفتن این حرف بہ سمت اتاقش میرود،نازنین از روے مبل بلند میشود و بہ سمتمان مے آید:منم دیگہ برم! رو بہ فرزانہ با مهربانے میگوید:ببخشید زن دایے! زحمت دادم! فرزانہ بدون اینڪہ نگاهش ڪند میگوید:خوش اومدے! با مهدے و همتا و یڪتا دست میدهد و خداحافظے میڪند،بہ من ڪہ میرسد دستم را گرم میفشارد و میگوید:از آشنایے باهات خوشحال شدم. لبخندے ڪنج لبانم مے نشانم:منم همینطور! آرام میگوید:چند لحظہ میاے حیاط؟! سپس بلند میگوید:خداحافظ! از در ڪہ خارج میشود رو بہ جمع میگویم:منم تو حیاط منتظر میمونم تا هادے بیاد! با عجلہ از همہ خداحافظے میڪنم و دنبال نازنین میروم. بہ چند قدمے اش ڪہ میرسم ڪنجڪاو میگویم:ڪارم داشتید؟! بہ سمتم برمیگردد:باهام راحت باش! چیزے نمیگویم،سڪوتم را ڪہ مے بیند ادامہ میدهد:لطفا شمارہ تو بدہ باید باهم صحبت ڪنیم! جدے میگویم:راجع بہ چے؟ لبخند عجیبے لبانش را باز میڪند:هادے! سریع میگویم:من.... نمیگذارد حرفے بزنم:اجازہ بدہ سر فرصت حرف بزنیم! فقط بہ هادے چیزے نگو! شمارہ ام را میگیرد و روے موبایلم تڪ زنگ مے اندازد تا شمارہ اش را داشتہ باشم! قلبم بہ تپش مے افتد،میخواهد چہ بگوید؟! شماتت بار نگاهم ڪند و بگوید در حد هادے نیستم! یا از عشق آتشینشان برام بگوید و اینڪہ خیال خامے بہ سرم نزند! صداے سرفہ ے ڪسے بہ افڪارم پایان میدهد،نگاهش میڪنم! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_چهل_و_پنجم #بخش_ششم شلوار ڪتانِ تنگِ مشڪے رنگے همراہ با همان ڪاپشن چرم همیشگے بہ تن ڪردہ. نگاهش را از صورتم میگیرد:بریم؟ آرام لب میزنم:بریم! بدون حرف،با فاصلہ از هم بہ سمت ماشین قدم برمیداریم. ریموت را بہ سمت ماشین میگیرد و دڪمہ اش را میفشارد. بدون اینڪہ منتظر تعارفش باشم در سمت ڪمڪ رانندہ را باز میڪنم و مے نشینم. نگاهم بہ دستہ هاے نرگسے ڪہ روے داشبورد ماندہ اند مے افتد،یاد ماجراے عصر مے افتم و لبخندے میزنم. هادے حرڪت میڪند،هر دو ساڪت بہ رو بہ رو خیرہ شدہ ایم. چند دقیقہ ڪہ میگذرد میگوید:بابت امشب عذر میخوام! سرد میگویم:مهم نیست! ادامہ میدهد:اگہ میدونستم نمیذاشتم اینطور بشہ! و من باز سرد تڪرار میڪنم:مهم نیست! این بار لحن او هم یخ میزند:درستہ! مهم نیست! بقیہ ے مسیر در سڪوت طے میشود،نزدیڪ ڪوچہ ڪہ میرسیم سریع میگویم:خیلے ممنون! ماشین از حرڪت مے ایستد،میخواهم پیادہ شوم ڪہ میگوید:نرگساتون! نگاهے بہ دستہ هاے نرگس و نگاهے بہ چهرہ ے درهم رفتہ ے هادے مے اندازم. مُردد گل ها را برمیدارم و میگویم:مرسے! خداحافظ! لب میزند:خداحافظ! از ماشین پیادہ میشوم،همانطور ڪہ دستہ هاے نرگس را بغل ڪردہ ام بہ سمت خانہ میدوم،باد پرہ هاے چادرم را بہ بازے میگیرد و من دستہ هاے نرگس را مثلِ جانم! نفس نفس زنان جلوے در میرسم،نگاهم بہ ماشین هادے مے افتد. هنوز نرفتہ،از این فاصلہ میتوانم برق چشمان و لبخند ڪم رنگش را تشخیص بدهم! بے توجہ زنگ را میفشارم،صداے پدرم مے پیچد:بلہ؟! _منم بابا! در باز میشود و هادے حرڪت میڪند! سریع وارد خانہ میشوم،براے فرار از سوالات مادرم و نورا میگویم خستہ ام و بہ اتاقم میروم. لباس هاے مهمانے را با بلوز و شلوار راحتے نیلے رنگے عوض میڪنم. همانطور ڪہ موهایم را باز میڪنم بہ دستہ هاے نرگس خیرہ میشوم. نگاهم روے سطل زبالہ ے زیر میز تحریر ثابت میشود! نباید از او یادگارے اے داشتہ باشم! دستہ هاے نرگس را با حرص داخلش پرت میڪنم و لب میزنم:برام هیچ ارزشے ندارے! هیچ ارزشے! بیخیال خودم را روے تخت پرت میڪنم و چشمانم را مے بندم. چند لحظہ بعد عطر نرگس ها در اتاق مے پیچید،بینے ام را قلقلڪ میدهد و مثل یڪ بوسہ روے گونہ هایم مے نشیند! خوابم نمے آید اما این #عطر مجابم میڪند براے خوابیدن! #تو عطر خاصے داشتے... خاصِ خاص! مخلوطے از بوے خدا و نرگس ها... 💔مے بینمت،بیش از همیشہ بے قرارم مے بیندت،مے بینے اش،من بغض دارم...💔 #نفیسہ_سادات_موسوے ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

قهوہ اے تیرہ رنگ بہ تن ڪردہ. این بار موهایش را ڪامل داخل روسرے دادہ،فقط ڪمے از ریشہ هاے موهایش دیدہ میشوند. رژ صورتے ڪم رنگے ڪہ زدہ صورتش را ملیح تر ڪردہ،منو را بہ سمتم میگیرد:انتخاب ڪن! منو را از دستش میگیرم ولے باز نمیڪنم:چیزے نمیخورم! لبخندش را عمیق تر میڪند:یہ قهوہ مهمونم باش! نمڪ ندارہ! جدے میگویم:این یعنے فقط میتونم قهوہ سفارش بدم؟! میخندد،آرام و دلبرانه:نہ! ولے قهوہ هاے اینجا معرڪہ ست! مخصوصا قهوہ ترڪ هاش. بہ چشمانش خیرہ میشوم:پس امتحان میڪنم. نازنین اشارہ میڪند گارسون بہ سمتمان بیاید و سفارش ها را میدهد. بعد از رفتن گارسون با چشم بہ جایے ڪہ مطهرہ نشستہ اشارہ میڪند و میگوید:دوستتہ؟! _بعلہ! نگاهم بہ دستبند طلاے ظریفے ڪہ مچِ دست چپش را در آغوش گرفتہ مے افتد،تازہ متوجہ میشوم این دستبند را همیشہ در دستش دیدہ ام! رد نگاهم را میگیرد و بہ دستبند خیرہ میشود:هادے تولدم بهم هدیہ دادہ بود! نگاهم را از دستش میگیرم و بے احساس میگویم:قشنگہ! گارسون نزدیڪ میزمان میشود و فنجان هاے قهوہ را روے میز میگذارد. نازنین فنجان قهوہ اش را برمیدارد و مقابل دهانش میگیرد،آسمانِ چشمانش را بہ چشمانم میدوزد:هادے از من چے برات گفتہ؟! لب میزنم:هیچ چیز و همہ چیز! جرعہ اے از قهوہ اش را مینوشد،چشمانش خبر از واقعہ اے مهم میدهند. جملہ ے بعدے اش بہ هم میریزد قلبم را:فقط بخاطرہ وجودِ من نمیخواے بہ هادے نزدیڪ بشے؟! و آسمانِ آبے چشمانش عجیب نگاهم میڪنند.... باید چہ بگویم...؟! اگر او نبود،هادے را نمیخواستم...؟! 🌸خودم را خوب سنجیدم بدون #تو نمے ارزید...🌸 #علیرضا_آذر پ.ن:با فوروارد مطالب و معرفی کانال به دوستاتون انرژی بدید🌹 ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_چهل_و_هفتم #سوره_ی_دوم #بخش_اول جملہ ے بعدے اش بہ هم مے ریزد قلبم را:فقط بخاطرہ وجودِ من نمیخواے بہ هادے نزدیڪ بشے؟! و آسمانِ آبے چشمانش عجیب نگاهم میڪنند. باید چہ بگویم....؟! اگر او‌ نبود،هادے را نمیخواستم...؟! سرد جواب میدهم:نہ! دوبارہ جرعہ اے از قهوہ اش را مینوشد:چرا؟! خونسرد بہ چشمانش زل میزنم:خیالتون راحت باشہ! من با خانوادہ ها هم عقیدہ نیستم ڪہ بخوام آقاے عسگرے رو از چنگتون دربیارم! لبخند مرموزے ڪنج لبش مے نشیند،با دو انگشت اشارہ و شصت دستہ ے ظریف فنجان را میگیرم و مقابل دهانم بالا مے آورمش:اگہ علاقہ تون بہ هم جدیہ نیاز نیست نگران باشید! بے توجہ بہ حرفم نگاهش بہ سمت جایے ڪہ مطهرہ نشستہ ڪشیدہ میشود،همانطور ڪہ بہ مطهرہ زل زدہ میپرسد:چرا با دوستت اومدے؟! نگاهے بہ مطهرہ مے اندازم و میگویم:چطور؟! نگاهش را از مطهرہ میگیرد و مهربان بہ من میدوزد:تنها نمیتونے بیاے بیرون؟! جا میخورم،ابروهایم را دَر هم میڪشم:بہ بحثِ ما ارتباطے دارہ؟! با اطمینان لبانش بہ هم میخورند:آرہ! دست بہ سینہ میشود:منم یہ روزے مثل تو بودم! پوزخند میزنم:شما از من چے میدونید؟! مثل چند دقیقہ پیش خودم تڪرار میڪند:هیچ چیز و همہ چیز! میشہ انقدر سرد و رسمے باهام صحبت نڪنے؟! درستہ هفت سال ازت بزرگترم ولے اینطورے خوشم نمیاد! ابروهایم را بالا میدهم،اصلا بہ چهرہ اش نمیخورد بیست و چهار پنج سالہ باشد! صمیمے میخواندم:آیہ! تو هشت نُہ سال پیشِ منے! ڪنجڪاو نگاهش میڪنم:چطور؟! _پدرم مثل پدرِ تو بود! یڪم متعصب تر و با افڪار بستہ تر! اخمانم درهم میرود،با خشم میگویم:حق ندارید پدرمو با ڪسے مقایسہ ڪنید مخصوصا ڪہ شناختے ندارید! آرام میگوید:منظور بدے نداشتم! هادے یہ چیزایے بهم گفتہ ڪہ احساس ڪردم... مڪث میڪند،نفس عمیقے میڪشد و ادامہ میدهد:ڪہ شبیہ همیم! یعنے تو شبیہ گذشتہ ے منے! _اینا چہ ربطے بہ ماجراے من و آقاے عسگرے دارہ؟! فنجان قهوہ اش را روے میز میگذارد:حوصلہ ے قصہ شنیدن دارے؟ قصہ ے واقعے! نگاهے بہ ساعت مچے ام مے اندازم و میگویم:مهمہ همشو بگے؟ لبخند میزند:آرہ! دستم را زیر چانہ ام میزنم:یڪے دو ساعت دیگہ میتونم بمونم. نگاهش را بہ میز میدوزد،گویے غرق خاطراتش شده:پدرم بازاریہ مثل پدرت و دایے مهدے مادرم خونہ دار مثل مادرت! من تڪ فرزند بودمو عزیز دور دونہ شون! صدایش ڪمے مے لرزد:مامانم مشڪل داشت نمیتونست باردار بشہ بہ قول بابام منم لطف و عنایت خدا بودم! بابام‌ عقاید خاصِ خودشو داشت،نماز و روزہ و هیئتش همیشہ بہ راہ بود اما خیلے شدید! توے دین دارے خیلے افراط میڪرد،مثلا میخواست منو بہ سمت مسائل مذهبے راغب ڪنہ از جهنم خدا و عذاباش برام میگفت! انگار فقط خدا رو براے اینڪہ جهنم نفرستدش عبادت میڪرد! از شیش هفت سالگے چادر سَرم ڪردن،نماز خوندن یادم دادن،روزہ ڪلہ گنشجڪے میگرفتم. چون تڪ فرزند بودم بابام همہ ے اعتقاداتشو بہ خورد من میداد! تا بچہ بودم همہ ے ای

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_چهل_و_هشتم‌ #سوره_ی_دوم #بخش_اول نورا شیرینے اے داخل دهانش میگذارد و میگوید:ڪہ اینطور! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم،همانطور ڪہ شیرینے را میجود بہ چشمانم زل میزند. با مطهرہ ڪہ بہ خانہ برگشتیم،بہ بهانہ ے درس بہ اتاق نورا آمدم و همہ چیز را برایش تعریف ڪردم. نگاهم را از چشمانش میگیرم و لیوان چایم را در دست. آرام میگوید:چشمات دارن میخندن! متعجب نگاهش میڪنم:چے میگے؟! جرعہ اے از چایش را مینوشد و لبخند میزند:از وقتے همہ چیو راجع بہ رابطہ ے هادے و نازنین فهمیدے چشمات دارن میخندن! پفے میڪنم و میگویم:همہ چیو برات تعریف نڪردم ڪہ سر بہ سرم بذارے. اخم میڪند:خب حالا! پس ڪہ دامادمون معشوق ندارہ! لیوان چاے را نزدیڪ دهانم میبرم و میگویم:نچ! سپس جرعہ اے چاے مے نوشم،ڪمے فڪر میڪند و میگوید:پس اون یڪے چے؟! _ڪدوم یڪے؟! _همون پسرہ ڪہ جلوے ڪافے شاپ باهاش لم دادہ بود بہ ماشینو بستنے میخورد! اونو چطور میخواد توجیہ ڪنہ؟! میخندم:درد نگیرے الهے. لیوانش را روے زمین میگذارد و میگوید:یہ حلالیت بهش بدهڪار شدیم! تو از طرف من... سریع میان حرفش میپرم:تو حلالیت میخواے بہ من چہ؟! مظلوم بہ چشمانم خیرہ میشود،لیوان چایم را برمیدارم و ڪتاب تست اقتصادم را زیر بغلم میزنم:ترجیح میدم همون تو اتاق خودم درس بخونم! نورا با حرص ڪتاب فیزیڪش را بہ سمتم پرت میڪند:واے واے! انگار تو جنے و هادے بسم اللہ! اسمش ڪہ میاد فرار میڪنے! بہ نشانہ ے خداحافظے برایش دست تڪان میدهم و زبان درازے میڪنم:باے باے! سپس از اتاق خارج میشوم،همین ڪہ پا در اتاقم میگذارم صداے زنگ موبایلم بلند میشود. ڪتابم را روے میز تحریر مے اندازم و بہ سمت ڪولہ ام میروم،زیپ ڪولہ ام را میڪشم و موبایلم را برمیدارم. شمارہ ے همتا روے صفحہ خودنمایے میڪند،سریع جواب میدهم:جانم! _جونت بے بلا! سلام! لبخند میزنم:سلام! خوبے؟ _شڪر خوبم تو خوبے بے وفا؟! از پنجشنبہ ڪہ رفتے خبرے ازت نشد،نہ زنگے،نامہ اے ڪفتر پیغوم رسونے چیزے! بلند میخندم:ببخشید! میدونے ڪہ سال ڪنڪور و... اجازہ نمیدهد حرفم را ادامہ بدهم،با لحن بامزہ اے میگوید:خُبہ خُبہ! یہ خانم نیمچہ متاهل هم باید بہ درسش برسہ هم خانوادہ ے شوهرش. _ببخشید خانوادہ ے شوهر! دیگہ تڪرار نمیشہ. _اوووووم! بہ شرط میبخشم! روے تخت مے نشینم:چہ شرطے؟ صداے یڪتا از دور مے آید:خیلے شرط ها! با خندہ میگویم:بہ یڪتا سلام برسون. همتا هم میخندد:اونم سلام دارہ،غرض از مزاحمت ڪہ یہ زحمتے برات داشتم. _این حرفا چیہ؟! مراحمے. لحنش مثل همیشہ صمیمے و گرم است:آیہ جان! من و یڪتا و هادے،میخوایم پنجشنبہ براے مامان و بابام جشن سالگرد ازدواج خودمونے بگیریم. میگویم:خب! _میخوایم سوپرایزشون ڪنیم،قرارہ من یہ جورے مامانو بفرستم بیرون و خونہ رو مرتب ڪنم. هادے و یڪتا هم برن خرید،توام همراهشون میرے؟ مُردد میگویم:میخواے من بیام ڪمڪِ تو؟ میخندد:نہ عزیزم! من ڪار خاصے ندارم جز اینڪہ مامانو از خونہ دَڪ ڪنم! ڪار هادے و یڪتا یڪم زیادہ،هادے هم قرارہ براے پنجشنبہ مرخصے بگیرہ. از نزدیڪے بہ این خانوادہ میترسم! از صمیمے شدنمان،از اینڪہ هادے برایم جدے بشود میترسم! دوبارہ میگویم:خب اونا دونفرن،منم بیا ڪمڪ تو دو بہ دو بشیم. صداے خندہ ے همتا و یڪتا مے پیچد:مگہ بازیہ؟! میخواے یڪتا بمونہ پیش من،تو با هادے برید! سریع میگویم:نہ! نہ! همون سہ تایے بریم. صداے خندہ هایشان شدت میگیرد،نفسم را با حرص بیرون میدهم و میگویم:از دست شما دوتا. بعد از ڪمے صحبت ڪردن و قرار گذاشتن براے پنجشنبہ قطع میڪنم. هر چہ تلاش میڪنم از #تو دور باشم چرا نمیشود....؟! 🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃🌸🍃 ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_چهل_و_هشتم‌ #بخش_دوم با وسواس روسرے بلند فیروزہ اے رنگم را روے سرم مے اندازم و مشغول بستنش میشوم. چند تقہ بہ در اتاقم میخورد،بلند میگویم:بفرمایید! در اتاق باز و مادرم در چهارچوب در ظاهر میشود،یڪ ساڪ دستے ڪوچڪ و یڪ پاڪت ڪادوے سفید با نقش قلب هاے ریز و درشت نقرہ اے و قرمز در دستانش گرفتہ. با چشم و ابرو بہ پاڪت ڪادو اشارہ میڪنم و میگویم:حرف هاے همتا و منو جدے گرفتیا! وارد اتاق میشود و ساڪ و پاڪت را روے تختم میگذارد:یہ ذرہ سلیقہ و خود نشون دادن بد نیست! جوابے نمیدهم،ساڪت مشغول دست ڪردن ساق دست هاے مشڪے تورے ام میشوم. بارانے سَبُڪِ مشڪے براقم را از روے تخت یاسین برمیدارم و تن میڪنم. مادرم دست بہ سینہ با دقت نگاهم میڪند،از زیر نگاهش فرار میڪنم و بہ سمت آینہ و میز آرایش میروم. مُردد یڪے از عطرها را برمیدارم و بو میڪنم،رایحہ اش تتد و زنندہ نیست،خنڪ و شیرین است و همہ جا نمے پیچد! ڪمے از عطر بہ مچ

#آیه_های_جنون #قسمت_پنجاه_و_یکم #بخش_سوم فقط بہ سمت تو مے آیند،انگار نہ انگار ڪہ از تو فرارے بودند! یڪتا میگوید:ڪنار ما بشین. چادرم را روے سرم مرتب میڪنم و میگویم:یڪم بہ مامان ڪمڪ ڪنم چشم! تنم ڪمے سرد شدہ،وارد آشپزخانہ میشوم. مادرم سینے چایے را بہ دستم میدهد:همہ چاے دارن! فقط براے خانوادہ ے آقا مهدے اینا ببر. میخواهم بروم ڪہ میگوید:خودتم ڪہ چاے نمیخورے! لب میزنم:نہ! آرام و با احتیاط قدم برمیدارم،مادرم از ڪنارم رد میشود و ڪنار فرزانہ مینشیند. اول چاے را بہ مهدے و فرزانہ تعارف میڪنم،سپس بہ سمت هادے میروم. چندبار رنگ چاے را برانداز میڪنم،خوشرنگ است! غنچہ ے گل محمدے اے ڪہ رویش شناور است زیباترش ڪردہ،ولے همتا گفتہ بود هادے هم مثل من زیاد چایے دوست ندارد! مقابلش خم میشوم،فنجان چاے را برمیدارد و عادے میگوید:خیلے ممنون! لب میزنم:نوش جان! بہ سمت همتا و یڪتا میروم،فنجان هاے چاے را ڪہ برمیدارند سینے را روے میز میگذارم. نساء و مریم مشغول خوش و بش با فرزانہ میشوند،همتا همانطور ڪہ جرعہ اے از چایش را مے نوشد لبخند و نگاہ معنادارے تحویلم میدهد. من هم با لبخند جوابش را میدهم،هادے آرام و موقر فنجانش را در دست میگیرد و جرعہ اے مے نوشد. حسام بہ شوخے رو بہ هادے میگوید:بالاخرہ ما سعادت پیدا ڪردیم شما رو ببینیم،باجناق ڪوچیڪہ! از لحنش خوشم نمے آید! هادے فنجان را از لبانش جدا میڪند و بہ حسام زل میزند:باعث سعادت منہ! حسام دست بردار نیست. _دیگہ ڪم ڪم میخواستیم بہ نذر و نیاز متوسل بشیم! تو این سہ هفتہ آیہ خانمم خودشو بہ ما نشون نمیداد،هزار تا فڪر و خیال بہ سرمون زد چہ موردے هست ڪہ... حرفش را ادامہ نمیدهد،میدانستم امشب را برایم زهرمار میڪند! پیشانے ام را بالا میدهم:مثلا چہ موردے؟! حسام میخواهد دهان باز ڪند ڪہ هادے سریع نگاہ نافذش را بہ من میدوزد:با من بودن! لطفا تو ناراحت نشو و جواب ندہ! هادے نقش بازے ڪردن رو خوب بلد بود! اما با خودش نگفت من عادت میڪنم بہ این مفرد بودن ها؟! بہ این خوب بودن ها؟! بہ این #تو بودن ها؟! جدے بہ سمت حسام برمیگردد،چهرہ ے خونسردش یعنے میخواهد با اعصاب حسام بد بازے ڪند! _صلاح دید ‌من و آیہ این بود ڪہ تا وقتے نخوایم همہ چیزو رسمے ڪنیم جز پدر و مادرا ڪسے خبردار نشہ! لبخند بیخیالے میزند و اضافہ میڪند:این مدت آشنا نشدنو بذارید پاے ڪم سعادتے! جملہ ے آخرش بد دو پهلوست! چهرہ ے حسام درهم‌ میرود و ساڪت میشود. لبخند پیروزمندانہ اے میزنم و از ظرفے ڪہ مقابل همتا و یڪتاست دانہ اے خرما برمیدارم. فرزانہ براے اینڪہ جو بدتر نشود میگوید:راستے! هادے پاشو سوغاتیا رو از تو ماشین بیار. هادے چشمے میگوید و مے ایستد،مادرم سریع میگوید:سوغاتے چیہ؟! هادے جان بشین! هادے میخندد:من میرم سوغاتیا رو بیارم‌ سر گرفتن و نگرفتنش خودتون بحث ڪنید. سپس از خانہ خارج میشود،همتا آرام میگوید:اگہ میدونستم حرفام انقدر تاثیر گذارہ زودتر باهات حرف میزدم ڪہ هواے داداش ما رو بیشتر داشتہ باشے! میخندم:حرفات فقط توے جمع صدق میڪنہ! چشمڪے میزند:مے بینیم! لبخند ڪجے میزنم و نگاهم را از همتا میگیرم،پنج دقیقہ بعد هادے همراہ چهار پاڪت ڪادو وارد میشود. همانطور ڪہ سوییچ را داخل جیب شلوار جینش میگذارد پاڪت ها را دست مادرش میدهد و سر جاے قبلے اش مے نشیند. فرزانہ دوتا از پاڪت ها را بہ سمت نساء و مریم میگیرد و میگوید:ناقابلہ! سلیقہ تونو نمیدونستم وگرنہ یہ چیز خوب میخریدم. سپس پاڪت دیگرے را بہ دست مادرم میدهد،مادرم و مریم و نساء مشغول تعارف ڪردن هاے معروف و طولانے میشوند. دہ دقیقہ اے ڪہ میگذرد فرزانہ بہ من خیرہ میشود و پاڪت بزرگترب ڪہ در دستش ماندہ بہ دست هادے میدهد و رو بہ من میگوید:امیدوارم خوشت بیاد عزیزم. متعجب نگاهش میڪنم،نساء پر انرژے میگوید:سوغاتیاتو بگیر دیگہ! ببین براے مادرشوهرت چقدر عزیزے! سریع میگویم:آخہ این چہ ڪاریہ فرزانہ جون؟! لبخند میزند:قابلتو ندارہ! هادے پاڪت را بہ دست همتا میدهد،همتا پاڪت را مقابلم میگذارد و میگوید:سوغاتے هاے تو از همہ قشنگترہ! یڪتا اضافہ میڪند:از براے مام بهترہ. همہ ڪنجڪاو نگاهم میڪنند،مادرم با خندہ میگوید:حالا ڪہ همہ مشتاقن باز ڪن ببین. دستم را داخل ساڪ میڪنم و محتویاتش را بیرون میڪشم،یڪ قرآن بزرگ با جلد چرم برجستہ ے قهوہ اے تیرہ،ڪمے از صفحاتش را ورق میزنم نقش و نگار صفحاتش چشم را خیرہ میڪند! از هر رنگے استفادہ شدہ اما بیشتر رنگ‌ فیروزہ اے چشم نواز است. قرآن را مے بوسم و ڪنار میگذارم،چادر سفیدے با گل هاے خوش نقش صدفے و صورتے ڪنار سجادہ ے ترمہ ے فیروزہ اے رنگے جاخوش. تاے چادر را ڪہ باز میڪنم روسرے بلند فیروزہ اے رنگے روے پایم مے افتد. ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون

الش خوبہ روح بہ بدنم برگشت. هق هق میڪند:هزار مرتبہ شڪر ڪہ حالش خوبہ! بغض بہ گلویم چنگ میزند،بے اختیار با بغض بہ هادے خیرہ میشوم،بہ چشمانم زل میزند و لبخند عجیبے رو لبانش نقش مے بندد! دستم را روے قلبم میگذارم،دلم براے ماندنت ضعف میرود... بیا ماندنے شو... 💚#من خراب #تو ام، آبادم ڪن💚 ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

مار میدادہ! سریع میگویم:من چیزے نپرسیدم خودش از صمیمیت شما و همسرش گفت و مابقے قضایا! لبخندش را میخورد:بعلہ! ڪنار ماشین میرسیم،همانطور ڪہ در ماشین را باز میڪند میگوید:عطیہ نباید ازم ناراحت بشہ،هیچوقت ڪارے نڪردم ڪہ فڪر ڪنہ بهش علاقہ دارم،خواستگاریش هم اگہ رفتم بخاطرہ این بود ڪہ مامان تو عمل انجام شدہ قرارم داد. براے عاشقِ #تو شدن نیاز بہ بهانہ اے نیست،آدم ڪہ تو را مے بیند خود بہ خود عاشق میشود! سوار ماشین میشوم،هادے ماشین را روشن میڪند،همانطور ڪہ نگاهش بہ رو بہ روست مے پرسد:خب! حالا نظرتون راجع بہ مدافعاے حرمے چیہ؟ مثل خودش بہ رو بہ رو خیرہ میشوم:فقط میتونم بگم آدماے بزرگے ان،خیلے بزرگ! مڪث میڪنم،سرم را بہ سمتش برمیگردانم و بہ نیم رخش خیرہ میشوم:امروز بہ اندازہ ے چندسال چیز فهمیدم و یاد گرفتم،بابت امروز ممنونم! دوبارہ لبانش بہ لبخند از هم باز میشوند،از آن لبخندهایے ڪہ از ڪنجش حبہ حبہ قند میریزد. _خواهش میڪنم! _یہ درس بزرگے ام از شما یاد گرفتم. ڪمے سرش را بہ سمتم برمیگرداند:چہ درسے؟ _رفتارتون تو میوہ فروشے با اون آقا! میدونید همہ ے مذهبے ها نہ،ولے من تو خیلیاشون دیدم ڪہ براے بقیہ خدایے میڪنن و حڪم میدن. بہ اسم امر بہ معروف و نهے از منڪر دل خیلیا رو میشڪنن و از دین زدہ شون میڪنن چہ برسہ بہ اینڪہ حق هم با اونا باشہ! _با امر بہ معروف و نهے از منڪر مخالفید؟! _نہ! نہ! مگہ میشہ مخالف باشم وقتے امام حسین دلیل قیامشو امر بہ معروف و نهے از منڪر معرفے میڪنہ؟! با هر روشے تو امر بہ معروف و نهے از منڪر مخالفم،اینڪہ هرڪسے بدون زبون نرم و عمل درست و اخلاق خوب میخواد بقیہ رو امر بہ معروف و نهے از منڪر ڪنہ رو قبول ندارم. _منم قبول ندارم! نفسے میڪشد و ادامہ میدهد:مشڪل ما اینہ بیشتر غرق امور ظاهرے دین شدیم و چشم و سرمون تو ڪاراے بقیہ ست،میخوایم مردمو بہ زور بفرستیم بهشت غافل از اینڪہ جاے خودمون تو جهنم رزرو شدہ! مسئلہ ے امر بہ معروف و نهے از منڪر خیلے حساسہ و حق الناس سنگینے دارہ! شاید بعضیا بگن مهم اینہ یڪے رو از گناہ برمیگردونیم یا رفع تڪلیف ڪردہ باشیم حالا با هر روشے،دل ڪسے شڪست،آبروش رفت،دین زدہ شد بہ درڪ! یادشون میرہ همون امام حسینے ڪہ براے امر بہ معروف و نهے از منڪر قیام ڪرد شب عاشورا بہ اصحابش گفت اگہ حق الناسے گردنتون هست همین حالا برگردید،شهادت تو راہ منم دست تونو نمیگیرہ و حق الناسو از گردنتون برنمیدارہ! حرف هایش بہ دلم مے نشیند،بوے تعصب و تندروے نمے دهند! یاد نازنین مے افتم:راستے نازنین چے شد؟ نشد برم ببینمش! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_پنجاه_و_چهارم #بخش_پنجم فرمان را مے چرخاند و ڪمے سرعتش را بالا میبرد:حال جسمش خوبہ و روحش تقریبا بد،بہ خواستگارش جواب منفے دادہ،میگہ مشڪلے ندارم بخوام اتفاقات گذشتہ رو بہ شریڪ زندگیم بگم اما باید خانوادہ م باشن ڪہ بتونم خواستگارامو قبول ڪنم،وقتے پدر و مادرم نیستن بگم از ڪے منو خواستگارے ڪنید یا توقع داشتہ باشم خانوادہ نداشتنمو نادیدہ بگیرن! _هیچ راهے ندارہ عمہ و شوهر عمہ تون باهاش آشتے ڪنن؟ _تو این چهار سال ڪہ هیچ راهے جواب ندادہ،عمہ م یڪم نرم شدہ ولے عمو ناصر نہ! عمہ هم مطیع شوهرشہ. سرے تڪان میدهم و متفڪر بہ خیابان زل میزنم،یڪ ربع بعد نزدیڪ خیابان اصلے میرسیم. چادرم را روے سرم مرتب میڪنم و میگویم:ممنون همین جا پیادہ میشم. نگاهے بہ خیابان مے اندازد و ڪمے جلوتر میرود،گوشہ ے خیابان پارڪ میڪند. ڪمربند را باز میڪنم:خیلے ممنون! امروز برام روز مفیدے بود. سرے برایم تڪان میدهد و میگوید:خواهش میڪنم. دستگیرہ ے در را میفشارم و پیادہ میشوم،میخواهم خداحافظے ڪنم ڪہ تعارف ڪردن یادم مے افتد‌. _راستے! بفرمایید بریم خونہ،مامان و یاسین هستن. با چشم و ابرو بہ خیابان اشارہ میڪند:از اون تعارفا بودا! شما حتے نخواستید تا سرڪوچہ برسنمتون! لبخند خجولے میزنم:بہ عمو مهدے و خالہ فرزانہ سلام برسونید،همینطور بہ همتا و یڪتا،خدانگهدار. میخواهم قدم بردارم ڪہ تلاوتم میڪند:آیہ خانم! چہ این "آیہ خانم" بہ جانم مے چسبد! دوبارہ ڪمے پیشرفت ڪردیم،خانم نیازے جایش را بہ آیہ خانم داد! بہ سمتش برمیگردم:بعلہ؟ مردمڪ هاے چشمانش روے داشبورد زوم ڪردہ اند،نگاهش را از داشبورد میگیرد و بہ چشمانم میدوزد. _یہ ویژگے خیلے خوبے دارے! باز برگشتن بہ فعل مفرد! _چہ ویژگے اے؟! _خاصیت چشمات اینہ ڪہ با آدم حرف میزنن! بخاطرہ همین هیچوقت زبونت نمیتونہ دروغ بگہ! چشمانم را ریز میڪنم و ڪنجڪاو مے پرسم:منظور؟! لبخند میزند،باز از آن حبہ قندے ها! عجیب نگاهم میڪند:بے منظور! خداحافظ! سپس فرمان را مے چرخاند و حرڪت میڪند،متعجب بہ دور شدن ماشینش نگاہ میڪنم. حرف هاے یاس در گوشم

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_پنجاه_و_نهم #سوره_ی_سوم #بخش_اول روزها سریع و شیرین مے گذشت و من بیشتر دلبستہ ے هادے میشدم! طورے ڪہ یقین پیدا ڪردم بدون اینڪہ بخواهم #عاشق شدہ ام! عاشقِ مردے ڪہ روزے از شنیدن نامش هم بیزار بودم،هادے توفیق اجبارے بود. از آن بایدهایے ڪہ باید مے بود! هادے باید مے آمد! روزهاے دلگیر اسفند برایم گرم و شیرین گذشت،من و هادے مدام در حال فرار از رو بہ رو شدن باهم بودیم اما نمے شد! بے تاب خودم را بعد از اتمام ڪلاس هاے مدرسہ مشفول درس خواندن براے ڪنڪور ڪردم. اسفند ماہ تمام شد و بهارِ من ڪنار هادے رسید! واقعے ترین بهار زندگے! هادے دیگر مثل سابق سرد و مغرور نبود،راحت مے گفت،مے خندید و بے دلیل بہ چشمانم زل میزد! از احوالاتم مے پرسید،از برنامہ هایم براے دانشگاہ و درس،حتے تشویقم مے ڪرد با رتبہ اے عالے حقوقِ دانشگاہ تهران قبول بشوم! روزها میگذشت و مرا بیشتر شیفتہ ے خودش مے ڪرد. دلم ضعف مے رفت براے آسمانِ شب چشمانش،براے آن دو جفت چشمِ نجیب و مهربان. براے "تفهیم شد" گفتن هایش! براے این فرماندہ ے مهربانِ قلبم! هر روز فاصلہ ے بین مان ڪمتر میشد و وابستگے مان بہ هم بیشتر. فروردین ماہ ڪہ رسید دلم آشوب شد،روزهاے فروردین سریع تر از آن چیزے ڪہ فڪرش را مے ڪردم گذشت! خیلے سریع بہ چهاردهم فروردین رسیدیم...یڪ روز قبل از اعزام شدن هادے... ❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️ با دقت بلوز سادہ ے سفید رنگ را از اول تا میڪنم و داخل ساڪ میگذارم. میخواهم بلوز دیگرے بردارم ڪہ هادے دست بہ سینہ در چهار چوب در ظاهر میشود. همانطور ڪہ با لبخند بہ صورتم چشم دوختہ مے گوید:فڪر ڪنم تو و مامان دیویست بار ساڪے ڪہ از چندماہ قبل آمادہ ڪردمو بهم ریختید و بررسے ڪردید! از روے تخت بلند میشوم و سریع میگویم:خالہ فرزانہ گفت یہ بار دیگہ ساڪتو چڪ ڪنم وگرنہ... مے خندد:میدونم! میدانم سابقہ ام را خراب ڪردہ ام! لبخند ڪم رنگے میزنم و نگاهش میڪنم،باورم نمے شود فقط چند ساعت بہ رفتن هادے ماندہ! با قدم هاے ڪوتاہ نزدیڪ تخت میشود و بہ ساڪ چشم مے دوزد،بے اختیار بہ صورتش زل مے میزنم،دوست ندارم برود! نفس بلندے مے ڪشد و روے تخت مے نشیند،بلوزے ڪہ روے تخت جا ماندہ داخل ساڪ جا میدهد و سرش را بلند میڪند. سریع نگاهم را از صورتش میگیرم و بہ ساعت زل میزنم. نزدیڪ دہ شب! میدانم الان است ڪہ بگوید "آمادہ شو برسونمت!" آب دهانم را با شدت فرو میدهم،ڪلے دست دست ڪردہ ام ڪہ بہ بهانہ اے شب را اینجا بمانم! نمیخواهم تا هنگام رفتنش لحظہ اے از ڪنارش جُم بخورم! حتے شدہ مرا با خودش ببرد سوریہ! بغض بزرگے در گلویم مے نشیند،بغضے ڪہ از شروع فروردین ماہ امانم را بردہ! دوست دارم فریاد بزنم "ایها الناس دوست ندارم برود!" اما صدایم را خفہ میڪنم! آرام مے گوید:میخواے برگردے خونہ؟ بغضم شدت میگیرد،سعے میڪنم صدایم نلرزد! _آرہ دیگہ دارہ دیر میشہ! قلبم بے قرار خودش را بہ قفسہ ے سینہ ام مے ڪوبد،نہ نمیخواهم بروم! لعنت بہ این غرور و حاشا ڪردن! من تازہ #تو را پیدا ڪردہ ام... لبخند عجیبے میزند و میگوید:آخہ میخواستم دست و پاهامو حنا بذارم ولے خب اول تو رو مے رسونم خونہ. سریع میگویم:حنا؟! سرش را تڪان میدهد:آرہ! مردمڪ چشمانم را لحظہ اے مے چرخانم و میگویم:میشہ ببینم؟! با آژانس برمیگردم خونہ. از روے تخت بلند میشود و چند قدم بہ سمتم برمیدارد،میخواهم بزنم زیر گریہ ڪہ نہ نمیخواهم لحظہ اے از تو جدا بشوم! مقابلم مے ایستد و دستانش را داخل جیب هاے شلوار ورزشے سورمہ اے رنگش مے برد:میخواے شب بمونے اینجا؟ الانم دیر وقتہ...یعنے... یعنے میگم فردا دوبارہ بخواے صبح زود بیاے براے بدرقہ م... مڪث میڪند! آرام مے پرسد:اصلا دوست دارے بیاے بدرقہ م؟! آب دهانم را با شدت فرو میدهم و من من میڪنم! مگر از دل من خبر دارد ڪہ ببیند جانم برایش مے رود؟! ڪہ دلم رضا نیست بہ رفتنش...ڪہ اگر میخواهد برود بگذارد حداقل تا لحظہ ے آخر ڪنارش باشم. میخواهم دهان باز ڪنم ڪہ همتا با سر و صدا وارد اتاق میشود،نفس نفس زنان میگوید:هادے بدو بیا برات حنا بذارم! هادے نگاهش را از صورتم مے گیرد و خندہ رو بہ همتا مے گوید:یہ جورے ذوق دارے انگار من عروسم امشبم حنابندونمہ! همتا چشمڪ میزند:ان شاء اللہ اونم چندماہ دیگہ اما تو دامادے. از سر ذوق ڪع همچین شبے فرا برسد لبم را بہ دندان میگیرم تا صدایم درنیاید! هادے نزدیڪ همتا میشود:حنا رو بیار بالا همینجا خودم بہ دست و پام میزنم. همتا سرے تڪان میدهد و نزدیڪ راہ پلہ میشود،بلند فریاد میزند:یڪتا! حناے شاہ دومادو بیار! سپس دوبارہ نزدیڪ ما میشود،همانطور ڪہ ڪنارم مے ایستد میگوید:نگفتے برات سوغاتے بیارہ؟ ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_پنجاه_و_نهم #بخش_ششم پتو را ڪامل رویم میڪشم و چشمانم را مے بندم مثلا خوابم! صداے قدم هایش نزدیڪتر میشود و ضربانِ قلبم بالاتر میرود. صداے نفس عمیق ڪشیدنش گوش هایم را نوازش میدهد،چند لحظہ ڪہ میگذرد احساس میڪنم ڪسے روے تخت نشستہ! بہ زور چشمانم را بستہ نگہ میدارم،صداے آرام و غمگین هادے متعجبم میڪند! _خوابت بردہ؟! جوابے نمیدهم،ادامہ میدهد:این دفعہ دلم ڪامل سمت سوریہ نیست! اشڪات دل و احساسمو لرزوند....اما ایمانمو‌ نہ! ببخش ڪہ نتونستم خودم اشڪاتو پاڪ ڪنم و دلداریت بدم و بگم منتظرم باش زود برمیگردم! بذار از احساستم وقتے بگم ڪہ ڪامل قبولم ڪردے! اما الان بهت میگم،نمے شنوے اما میگم! آیہ! منتظرم باش برمیگردم! فڪر ڪنم تو براے من نازل شدے! روح از تنم پرواز میڪند! ڪم ماندہ چشمانم را باز ڪنم و فریاد بزنم ڪہ از روے تخت بلند میشود! آرام تر میگوید:ڪاش بیدار بودے میگفتم منتظرم میمونے تا برگردم تفهیم شد؟! ذوق میشست تو چشماے نجیبتو لبات برام میگفتن تفهیم شد! چشمات بهم دروغ نمیگن دلت با منہ! خدا ڪنہ بتونم این دوماهو دووم بیارم! این را میگوید و صداے قدم هاے بلندش دور میشود! سریع چشمانم را باز میڪنم،ڪسے در اتاق نیست! چندبار بہ صورتم آرام سیلے میزنم ڪہ نڪند خواب دیدہ باشم! لبخند عمیقے میزنم و محڪم پیراهن لباس نظامے اش را در آغوش میگیرم! دلش با #من است! دیگر چہ میخواهم؟! شروع میڪنم بہ نجوا ڪردن با خدا:خدایا! یہ اتفاقے براش بیوفتہ امروز راهے نشہ! یڪم بیشتر پیشم باشہ بعد برہ! این را میگویم و قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمم مے چڪد،سرم را روے گوشہ ے سمت چپ پیراهنش میگذارم و آرام اشڪ میریزم. آنجا ڪہ موسیقیِ دلنواز ضربان قلبش را شنیدہ... پیراهن بے جانش بہ جاے خودش برایم لالایے میخواند... ❣دلم دیوانہ بودن با #تو را میخواست...❣ #مهدے_اخوان_ثالث پ.ن:دوستان راجع بہ اون قسمت ڪہ تو حنا روغن زیتون ریختن و رنگ نداد باید بگم ڪہ خواهرِ بندہ براے تقویت موهاش میخواست حنا بذارہ و دوست نداشت رنگ بدہ یڪے بهش این پیشنهاد رو داد و اونم انجام داد. فقط چند دقیقہ حنا روے سرش موند و بعد شست،ممڪنہ شما امتحان ڪنید و طولانے مدت بذارید بمونہ یا بہ هر دلیل دیگہ اے جواب عڪس بدہ،اینو گفتم ڪہ اگہ ڪسے امتحان ڪرد و حنا رنگ داد نیاد یقہ ے منہ بیچارہ رو بگیره🙈 ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_شصتم #سوره_ی_سوم #بخش_اول صداے دلنشین و بلند اللہ اڪبر باعث میشود آرام چشمانم را باز ڪنم. دنبال صداے اذان میگردم ڪہ چشمم بہ موبایل هادے ڪہ نزدیڪ تخت است مے افتد. چندبار پلڪ میزنم و خمیازہ ے ڪوتاهے میڪشم،سرم همچنان روے پیراهن هادیست! چشمانم را مے بندم و عمیق عطر پیراهنش را مے بلعم،همانطور ڪہ مے نشینم موهایم را پشت گوشم میزنم. سرم ڪمے درد میڪند،در تاریڪے نگاهے بہ اطراف مے اندازم و موبایل هادے را از ڪنار تخت برمیدارم،موذن اشهد ان لا اللہ الا اللہ دوم را میگوید. نگاهم را بہ بالاے صفحہ مے دوزم،ساعت پنج و بیست و چهار دقیقہ صبح را نشان میدهد. ڪمتر از یڪ ساعت و نیم خوابیدہ ام! موذن میگوید "اشهد ان محمد رسول الله" زیر لب صلوات مے فرستم و موبایل را سرجایش میگذارم. موذن "اشهد ان محمد رسول الله" دوم را ڪہ میگوید صداے قدم هاے بلند ڪسے نزدیڪ اتاق‌ میشود،از روے تخت بلند میشوم و چراغ را روشن میڪنم‌. هادے جلوے در میرسد و آرام میگوید:از خواب بیدار شدے؟! اصلا حواسم نبود موبایلمو ببرم پایین،ساعتو نگاہ ڪردم دیدم وقت اذانہ یادم افتاد موبایل اذان میگہ. آرام مے گویم:اتفاقا خوب شد وگرنہ براے نماز اول وقت خواب مے موندم. لبخند ڪم رنگے میزند،چشمانش ڪمے قرمز شدہ اند و صورتش بے حال است. مے پرسم:اصلا نخوابیدید؟! لب میزند:نہ! نگاهے بہ صورتم مے اندازد و ادامہ میدهد:برم بقیہ رو بیدار ڪنم ڪم ڪم دیگہ باید آمادہ بشم! انگار تازہ یادم مے افتد قرار است برود،بہ زور سرے تڪان میدهم و قبل از هادے از اتاق خارج میشوم. از پلہ ها عبور میڪنم و خودم را بہ آشپرخانہ مے رسانم،آب سرد را تا آخر باز میڪنم و مشتے بہ صورتم مے ریزم. قطراتِ سردِ آب ڪمے از تبم مے ڪاهد،نفس عمیقے میڪشم و با موذن زمزمہ میڪنم:اللہ اڪبر! صداے باز و بستہ شدن در اتاق مے آید،فرزانہ خواب آلود میگوید:هادے جان! شیر آب را مے بندم و مے گویم:منم فرزانہ جون! هادے بالاست. صداے قدم هایش نزدیڪتر میشود،دستے بہ موهاے انارے رنگ شدہ اش مے ڪشد و لبخند بے جانے میزند. سریع میگویم:سلام! صبح بہ خیر. سرے تڪان میدهد و وارد آشپزخانہ میشود،همانطور ڪہ لیوانے از داخل ڪابینت برمیدارد مے پرسد:تونستے بخوابے؟ _یڪم آرہ! بہ سمت یخچال میرود:هادے چے؟ تونست بخوابہ؟ آرام جواب میدهم:نہ! از آب سرد ڪن لیوانش را پر میڪند و بہ سمتم برمیگردد:آرہ دیدم تو سالن نشستہ بود،گفتم شاید بعد از اینڪہ من رفتم خوابیدہ. انگشتانم را در هم قفل میڪنم:بہ من ڪہ گفت نخوابیدہ. آب را یڪ نفس سر میڪشد و مے گوید:میدونستم امشب خواب ندارہ! مخصوصا با وجود تو! عجیب نگاهم میڪند و ادامہ میدهد:اومدم تو سالن دیدم نشستہ قرآن میخونہ اشڪ میریزہ،گفتم از دفعہ هاے قبل بے قرارترے،گفت این دفعہ انگار دلم باهام نمیاد! گفتم چرا؟ گفت آیہ! چند قدم بہ سمتم برمیدارد و بہ چشمانم زل میزند:تا تہ قضیہ رو خوندم! هر چند خیلے وقت پیش فهمیدم دلش گیرہ. خون بہ صورتم مے دود،سرم را پایین مے اندازم میخواهم شیر آب را براے وضو گرفتن باز ڪنم ڪہ فرزانہ بازویم را میگیرد. متعجب نگاهش میڪنم ڪہ میگوید:دلِ توام گیرشہ؟! میتونے ڪنار هادے زندگے ڪنے؟ من من ڪنان میگویم:هنوز دوماہ موندہ تا جواب این سوالو بدم! لبخند میزند:این یعنے توام میخوایش! خودم را میزنم بہ آن راہ،شیر آب را باز میڪنم و نیت میڪنم براے وضو گرفتن،سنگینے نگاہ فرزانہ اذیتم میڪند. سریع وضو میگیرم و از آشپزخانہ میروم،صداے خندہ هاے همتا و یڪتا و هادے از اتاق هادے مے آید. لبخندے میزنم و نزدیڪ اتاق میشوم،میخواهم وارد اتاق همتا و یڪتا بشوم ڪہ هادے نگاهم میڪند،آرام میگوید:آیہ! جانم در مے رود وقتے #تو بہ نام ڪوچڪ مے خوانے ام! از عمق دلم میگویم:جانم! یادم نمے آید بہ ڪسے اینگونہ "جانم" گفتہ باشم! همتا و یڪتا نگاهم میڪنند و چیزے نمیگویند. هادے از روے تخت بلند میشود و چند قدم بہ سمتم برمیدارد:بعد نماز ڪمڪ میڪنے آمادہ بشم؟! لبم را بہ دندان میگیرم و رها میڪنم:من؟! چشمانش را باز و بستہ میڪند:آرہ! با ذوق میگویم:آرہ! همتا با شیطنت میگوید:خان داداش! خوب جاے ما رو بہ آیہ دادے! هادے لبخندے میزند و چیزے نمے گوید،چند دقیقہ بعد همہ نماز میخوانیم و بہ زور و بے میل ڪمے صبحانہ میخوریم. ساعت شش ڪہ میگذرد همہ آمادہ میشوند،هادے بہ اتاقش میرود و چند دقیقہ بعد میخواهد وارد اتاقش بشوم. دستے بہ روسرے فیروزہ اے رنگم ڪہ مدل لبنانے بستہ ام میڪشم و سعے میڪنم چهرہ ام شاداب باشد! چند تقہ بہ در میزنم،هادے میگوید:بیا تو! دستگیرہ ے در را میفشارم و وارد اتاق میشوم،دل توے دلم نیست ڪہ هادے را با لباس نظامے ببینم! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_شصتم #بخش_سوم _من رفتم نہ گریہ نہ زارے نہ بے قرارے! تفهیم شد؟! لبخند میزنم و قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمم مے چڪد:تفهیم شد! اخم میڪند و انگشت اشارہ اش را روے مسیر اشڪم میگذارد:الان گفتم گریہ نڪن. لبم را بہ دندان میگیرم و با دست محڪم انگشت اشارہ اش را میگیرم،این اولین بارے ست ڪہ دستش را...نہ ببخشید! ڪہ انگشتش را در دست میگیرم! _دیگہ گریہ نمیڪنم. انگشتش را آرام روے گونہ ام میڪشد و چشمانش دل میڪند از چشمانم! همگے بہ حیاط میرویم،هادے میخواهد پوتین هایش را بپوشد ڪہ با اصرار میخواهم ڪمڪش ڪنم. مقابلش زانو میزنم،آرام و مرتب بندهاے پوتینش را از داخل سوراخ ها رد میڪنم و در دل هادے را بہ آن ها مے سپارم! دخیل مے بندم بہ پوتین هایش! ڪہ هادے را برایم برگردانند! دلم را همراہ بندها رد میڪنم و محڪم گرہ میزنم بہ پوتین هایش! دلِ من با هر قدمش خواهد رفت... دلم را مے بندم بہ ضریحِ لباس نظامے اش. حاجت روایم خواهند ڪرد! مهدے ماشین را روشن میڪند و بیرون میبرد،فرزانہ با قرآن و ڪاسہ ے آب مقابل در مے ایستد. هادے از همہ خداحافظے میڪند،نوبت بہ من مے رسد. قورت‌ میدهم بغضم را،بہ زور میگویم:خدا بہ همرات. لبخند آرامش بخشے میزند و میگوید:مراقب خودت باش خداحافظ! براے رفتن قصد میڪند ڪہ سریع گوشہ ے پیراهنش را میڪشم. شرم میڪنم از اینڪہ نامش را صدا بزنم‌،بہ سمتم برمیگردد و بہ چشمانم زل میزند. گویے حروف ہ،دال،الف،ے را از چشمانم میخواند ڪہ با جان میگوید:جانم! مظلوم میگویم:خیلے مراقب خودت باش! لبخند پر رنگے میزند،دستش را روے چشمش میگذارد و میگوید:چشم! دوبارہ براے رفتن قصد میڪند ڪہ بازویش را میگیرم،نمیفهمم دلیل این بے تابے ها را! روزے آرزویم بود برود اما حالا نہ! دوبارہ نگاهم میڪند و میگوید:جانم! جانم گفتن هایش با جانم بازے میڪند! بغض گلویم را مے فشارد،با صداے لرزان میگویم:تو اولین فرصت بهم زنگ بزن باشہ؟! لبخندش پر رنگ تر میشود،آنقدر پر رنگ ڪہ چال محو روے گونہ ے چپش را براے اولین بار میبینم! چشمانش را باز و بستہ میڪند:چشم! نسیم چند تار موے مشڪے اش را بہ بازے میگیرد و بہ هم مے ریزد،ببین نسیم هم دوست ندارد #تو از ڪنارِ من بروے! طاقت نمے آورم،روے پنجہ هاے پا مے ایستم تا قدم بہ هادے برسد. آب دهانش را با شدت قورت میدهد و متعجب نگاهم میڪند. دست لرزانم را روے ابریشم موهایش میڪشم و آرام میگویم:موهات یڪم‌ نامرتب بود! خودم را بلند ڪردم براے هم قد شدن با #تو غافل از اینڪہ تو هم قد آسمانے و من هم قد زمین... صداے نفس هاے ڪشدارش موسیقے صحنہ میشود و چہ صحنہ و موسقے زندہ اے از این براے من زیباتر؟! تو هم میلِ رفتن ندارے! نہ! همہ ے حرف هایم را پس میگیرم... دلم بہ رفتنت راضے نمیشود. تمام بے قرارے هایم را در سر انگشتانم جمع میڪنم و پیراهنِ نظامے ات را چنگ میزنم. درست ڪنار قلبت را... وَ بہ بے قرارے ام پایان میدهد ضربان تندِ قلبِ بے قرارِ تو... لبخند عمیقے میزنم و آرام میگویم:خیالم راحت شد برو! برایم تلاوت میڪند:برات آروم و قرار ندارہ! قلبمو میگم آیہ! این را ڪہ میگوید سریع بہ سمت فرزانہ میرود و از زیر قرآن رد میشود. با قدم هاے بلند بہ سمت ماشین میرود و آخرین نگاہ را بہ صورتم مے اندازد. نگاهش هم حالم را خوب میڪند،هم قلبم را ویران هم وجودم را نگران! همہ ے احساسات بد را پَس میزنم و محڪم میگویم:یاعلے! دستش را بالا مے آورد و روے قلبش میگذارد! _یاعلے! سپس سوار ماشین میشود،ماشین حرڪت میڪند و فرزانہ ظرف آب را پشت سرش مے ریزد. از این ڪوچہ،تا فرودگاہ، از پرواز تا سوریہ، از سوریہ تا میدان هاے نبرد، از ویرانہ ها تا آباد ڪردن ها، از آباد ڪردن ها تا برگشت بہ تهران، قدم بہ قدم دلم همراہ توست... با عطرِ گلِ یاس... 💚راضے شدم راهے شود...از من بِبُرد راضے شدم... با این ڪہ نیم دیگرم بود💚 #زهرا_راجے ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

ے میڪنم از حال نروم،صورتم را نزدیڪ صورتش مے برم. قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمم مے چڪد:عزیزدلم! اولین واژہ ے عاشقانہ براے جسمِ بے جانش... دستم را روے ڪفنش میڪشم و اشڪ ریزان قد و بالایش را از نظر میگذرانم. قرارمان این نبود هادے! ڪہ تو سفید پوش باشے و من سیاہ پوش! الان باید تو ڪت و شلوار مشڪیِ نو ات را بہ تن مے ڪردے و من لباسے سفید... دستم را از روے قفسہ ے سینہ اش بہ بالا میڪشم و روے صورتش توقف مے ڪنم. مے نالم:اسمتو صدا ڪردم هادے! مثل اون دفعہ ڪہ خودت خواستے چرا جواب نمیدے؟! خوابش سنگین تر از این حرفاست! دستم را از روے قفسہ ے سینہ اش بہ بالا میڪشم و روے صورتش توقف مے ڪنم. مے نالم:اسمتو صدا ڪردم هادے! مثل اون دفعہ ڪہ خودت خواستے چرا جواب نمیدے؟! خوابش سنگین تر از این حرفاست! صورتم را بہ صورتش مے چسبانم،اشڪ هاے گرمم را نثارِ صورتِ سردش میڪنم. همانطور ڪہ صورتش را نوازش میڪنم میگویم:بے معرفت اینطورے قول میدن؟! قرار بود بیاے حلقہ مو دستم ڪنے! قرار بود براے همیشہ مالہ هم بشیم! هق هقم شدت مے گیرد،سردے جسمش جان را از تنم مے گیرد. زار میزنم:یہ دوستت دارم بهم نگفتے! چطور دلت اومد انقدر زود برے؟! صداے همهمہ ها نزدیڪ در میشود،صورتم را از روے صورتش برمیدارم و بے قرار سرم را روے قلبش میگذارم. آنجایے ڪہ خانہ ے من بودہ،آنجایے ڪہ هدف گرفتہ شد... اولین بار است جسم هادے را لمس میڪنم،اولین و آخرین بار... چند تقہ بہ در میخورد،بدون واڪنش سرم را از روے سینہ ے هادے برنمیدارم. هاج و واج مے پرسم:قلبت چرا صدا ندارہ؟! اینا دیگہ نمیتونہ نقش بازے ڪردن باشہ... دارہ باورم میشہ هادے! دوبارہ چند تقہ بہ در میخورد و سپس در باز میشود،صداے قدم هاے ڪسے نزدیڪم میشود. آرام زمزمہ میڪنم:نفس نمیڪشہ! قلبش ضربان ندارہ! هادے واقعا رفتہ! صداے مهدے مے پیچد:آیہ جان! میخوان هادے رو ببرن! با وحشت سرم را بلند میڪنم،هراسان مے گویم:بہ این زودے؟! من...من...تازہ میخوام باهاش حرف بزنم. سرش را پایین مے اندازد و چیزے نمے گوید،چشمانم را بہ صورتِ هادے میدوزم و هق هق میڪنم:من هنوز خوب ندیدمش بابا مهدے! بعد از چهل و دو روز تازہ برگشتہ! صداے سرفہ ے ڪسے مے آید،بے تاب سر برمیگردانم چهار مرد با لباس نظامے نزدیڪ در ایستادہ اند. سرم را دوبارہ برمیگردانم و لبم را بہ دندان میگیرم،قلبم خودش را مدام بہ قفسہ ے سینہ ام مے ڪوبد. دستانم سرد شدہ اند مثلِ دمایِ تنِ هادے! سرم را نزدیڪ گوشش میبرم و زمزمہ میڪنم:میخوان ببرنت هادے! میبینے چقدر بے رحمن حتے نمیذارن درست و حسابے باهات خداحافظے ڪنم! دستِ راستم را بہ سمت موهایش مے برم و مرتبشان میڪنم،دستِ چپم‌ را روے ریش هایش میڪشم و خاڪے ڪہ رویشان نشستہ است را پاڪ میڪنم. آرام مے گویم:تو ڪہ دارے میرے عزیزم مرتب تر برو! تو ڪہ دلت اومد بے آیہ برے باشہ برو... صداے قدم هاے چند نفر نزدیڪمان میشود،دلم بے قرارے میڪند و من صدایش را خفہ میڪنم! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_شصت_و_چهارم #بخش_پنجم حقِ هادے زمین نیست... باید براے پروازِ ابدے بہ آسمان زودتر بدرقہ اش ڪنم! مهدے میخواهد بلندم ڪند ڪہ سریع لبانم را روے پیشانے سردِ هادے میگذارم و زمزمہ میڪنم:تو ڪہ نگفتے ولے من بہ جاے هر دومون میگم دوستت دارم! خیلے دوستت دارم... این را میگویم و باز اشڪانم جارے میشوند،شانہ هایم مے لرزند. صداے قدم هایشان نزدیڪ و نزدیڪ تر میشود و ترسِ من بیشتر... با هر دوست محڪم بہ ڪفنِ هادے چنگ میزنم،دلم نمے آید تو را از پیشم ببرند! لبانم را بہ گوشش مے چسبانم و برایش تلاوت میڪنم:تو حتے بہ اندازہ ے یہ بوسہ بهم بدهڪارے! دلت میاد اینطورے برے بے انصاف؟! صداے مردانہ اے محڪم مے خواندم:خانم! محڪم تر ڪفنِ هادے را چنگ میزنم و هق هق میڪنم،دست هاے مردانہ اے روے شانہ هاے مے نشینند. با هق هق مے گویم:شهادت نوشِ جونت یارِ بے وفا! قرار نبود انقدر زود آیہ تو تنها بذارے... صداے بغض آلود پدرم در گوشم مے پیچد:پاشو بابا! بہ زور از هادے جدایم میڪند،چشم از هادے نمیگیرم. مردے با احتیاط صورتش را مے پوشاند و در تابوت را میگذارد،در عرض چند لحظہ تابوت را روے دوششان میگذارند و با احتیاط قدم برمیدارند. میخواهم دنبالشان بدوم ڪہ پدرم محڪم نگهم مے دارد،جانے در تنم نماندہ بہ زور با هق هق میگویم:نذار ببرنش! پدرم محڪم صورتم را بہ قلبش مے چسباند و شروع میڪند بہ نوازش ڪردنِ سرم. هق هق میڪنم و میخواهم هادے را برگردانند اما بہ جاے جواب گرفتن،صداے لا الا اللہ الا اللہ ها و نوحہ سرایے ها حقیقت را در گوشم فریاد مے زنند! چطور دلت آمد بروے...؟! بدونِ خاطرہ... بدونِ عاشقے... بدونِ دخترڪے ڪہ داشت قلبش را بہ تو مے داد... میدانم دیگر جایت خوب است اما... باز هم مراقبِ خودت باش عزیزدلم... هنوز تڪہ هاے قلبِ این دخترڪ براے #تو میزند و نگرانت است... سورہ ے نا تمامِ آیہ... 💔جنون بہ حالِ من دچار مے شود

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هفتاد_و_نهم #سوره_ی_هفتم #بخش_اول با ذوق بہ بادڪنڪ ها نگاہ میڪنم اما حرفے نمیزنم،روزبہ زمزمہ میڪند:حالا رها شدن! بہ نیم رخش ڪہ حالت خاصے دارد نگاہ میڪنم سرش را برمیگرداند و نگاهم را غافلگیر میڪند. براے اولین بار بہ عمق چشمانِ مشڪے اش خیرہ میشوم،ڪمے شبیہ بہ چشمان هادے ام هستند... سریع نگاهم را از چشمانش مے گیرم و دستم را مشت میڪنم،انگار زین پس تمامِ چشمانِ مشڪیِ جهان با من سَرِ جنگ دارند...حتے اگر شبیہ بہ چشمانِ معصومِ #تو نباشند... 🍃🌸 🍃🌸 🍃🌸 عینڪ آفتابے ام را روے چشمانم میزنم و بہ جمعیت خیرہ میشوم،همہ گرداگردِ مزارِ هادے با احترام ایستادہ اند. مداح روضہ ے حضرت علے اڪبر را مے خواند و شانہ هاے مهدے مے لرزند! پدرم ڪنارش ایستادہ و دستش را دور شانہ هایش پیچیدہ،فرزانہ با چشمانے اشڪ آلود بہ عڪس هادے خیرہ شدہ و مثل سابق بے تابے نمے ڪند! همتا و یڪتا ڪنارش نشستہ اند و چند نفرے دور و برشان را گرفتہ اند،وجودِ چند عڪاس و یڪ خبرنگار باعث شد عقبِ جمعیت بمانم و جلو نروم! یڪ سال گذشت،یڪ سال از پرواز هادے گذشت! بغضِ نفس گیرے در گلویم نشستہ اما نمے توانم اشڪ بریزم! یاس از دور نگاهم میڪند و چشمانش را با لبخند باز و بستہ میڪند،لبخند ڪم رنگے میزنم و نگاهم را بہ دیگران مے دوزم. پارسال چنین روزهایے در حالِ خودم نبودم،زیاد چیزے یادم نیست! تنها تصویرے ڪہ در ذهنم نقش بستہ قطع شدن تاب خوردن هاے حلقہ ایست ڪہ هیچگاہ هادے دستم نڪرد! سپس دیدنِ هادے در تابوت و وداع ڪوتاهمان! راستش را بخواهے هادے من از همتا و پدرت فرارے ام! چطور مے توان چشمانشان را دید و یادِ تو نیوفتاد؟! چطور مے توان پدرت را دید و تو را اگر بودے تصور نڪرد؟! تصورِ اینڪہ بہ پاے من پیر میشدے! هادے! راستش را بخواهے من چندین بار آخرِ قصہ ے مان را عوض ڪردہ ام! همہ چیز را از اول نوشتہ ام بہ اردیبهشت ماہ ڪہ رسیدہ ام تو را براے خودم بازگرداندہ ام! تو هربار صحیح و سالم از #سوریہ برگشتہ اے،با همان لبخند و برقِ خاصِ چشمانت! من تمام این یڪ سال را ڪابوس دیدہ ام،تو را ڪہ مقابل درِ خانہ مے بینم اشڪ امانم نمے دهد! اشڪ ریزان بہ سمتت مے دوم و بدون حرف براے اولین بار در آغوش مردانہ ات جاے مے گیرم! هق هق میڪنم و مے گویم:نمیدونے وقتے نبودے چہ ڪابوسایے مے دیدم! با همان لحن مهربانِ دستورے میگویی:هیس! حق ندارے گریہ ڪنے تفهیم شد؟! سرم را بلند میڪنم و نگاهِ اشڪ آلودم را بہ چشمانت مے دوزم براے اولین بار رو در رو نامِ ڪوچڪت را میخوانم:هادے! لبخندت را عمیق میڪنے،از آن لبخند حبہ قندے ها! آرام مے گویی:جانِ هادے! بے مقدمہ و شرم براے اولین بار مے گویم:دوستت دارم! پیشانے ات را بہ پیشانے ام مے چسبانے و بہ چشمانم زل میزنے مثل پسر بچہ هاے تخس مے گویی:ولے من بیشتر دوستت دارم تَ... نمیگذارم ادامہ بدهے و سریع مے گویم:تفهیم شد! هر دو بلند مے خندیم،هربار در قصہ ام باهم بہ خرید مے رویم و ڪت و شلوار دامادے ات را خودم انتخاب میڪنم! با شوق و ذوق روزها را مے گذرانیم و خودمان را سرِ سفرہ ے عقد مے بینیم! خجول ڪنارت نشستہ ام و نگاهم را بہ آیہ هاے قرآن دوختہ ام! روحانے در حال خطبہ خواندن است و نگاهِ تو سمتِ من! مشتت را مقابلم باز میڪنے و گل هاے یاس خشڪ را نشانم مے دهے! _گفتم از سوریہ سوغاتے نمیارم اما این فرق میڪنہ! بهترین یاسِ دنیاست یاسِ دمشق! گل ها را بہ دستم میدهے و زمزمہ میڪنی:از این بہ بعد رمز بین مون باشہ گلِ یاس! تفهیم شد گلِ یاسم؟! خجول لبخند میزنم و در قلبم حبہ حبہ قند آب میشود،زمزمہ میڪنم:تفهیم شد باغبونِ گلِ یاس! میخوام بہ مهریہ م یہ چیز دیگہ ام اضافہ میڪنم! آرام مے پرسی:چے؟! _یہ مشت یاس! آرام مے خندی:سبد سبد یاس برات میارم! هربار تو تا ابد محرم و همدمِ من مے شوے و بعد از عقد دوبارہ راهیِ سوریہ! هربار صحیح و سالم از سوریہ برمے گردے و ماہ ها سریع مے گذرند و یڪ مجلس عروسے سادہ مے گیریم! خرج مراسم عروسے مان را بہ زوج دیگرے هدیہ میڪنیم و یڪ مراسم جمع و جور در خانہ تان مے گیریم! خودت لباس عروسم را گرفتہ اے! لباسے سفید و سادہ ڪہ روے بالا تنہ اش چند گل سفید و ڪمے سنگ ڪار شدہ و دامنش ڪمے پف دارد! تورش بلند است و بہ جاے تاجے مملو از نگین برایم تاجے از گل گرفتہ اے! شب عروسے مان میگذرد و زندگے مشترڪمان را در خانہ ے نقلے مان ڪہ خودت بہ تنهایے اجارہ ڪردہ اے شروع میڪنیم! دوبارہ اعزام شدن هایت شروع میشود و من در خانہ ے خودمان بہ انتظار بازگشتنت مے نشینم! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هفتاد_و_نهم #بخش_دوم هر روز چند خطے برایت نامہ مینویسم و از

iiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_سوم #بخش_ششم جوابے نمیدهم،دندہ عقب میگیرد و از ڪوچہ خارج میشود،لبخند پهنے میزنم و بہ سمت مطهرہ بر مے گردم! روزبہ را میبینم ڪہ ڪنار مطهرہ ایستادہ و با اخم نگاهم میڪند،مطهرہ هم با حرص لبش را مے جود! لبخندم را مے خورم،سرفہ اے میڪنم و با قدم هاے ڪوتاہ نزدیڪشان میشوم. همانطور ڪہ چادرم را مرتب میڪنم آرام رو بہ مطهرہ مے گویم:بریم مطے؟! گونہ هاے مطهرہ سرخ میشوند،دستے بہ روسرے و چادرش مے ڪشد و رو بہ روزبہ مے گوید:با اجازہ تون! روزبہ سرے تڪان میدهد و نگاہ نافذش را بہ من مے دوزد،مطهرہ سر بہ زیر ڪنار من مے آید و آرام مے گوید:آبرومون رفت! رو بہ روزبہ مے گویم:خدانگهدار! ابروهایش را بالا میدهد:خدانگهدار! دست مطهرہ را مے گیرم و با هم بہ سمت خیابان راہ مے افتیم،وارد خیابان ڪہ میشویم مطهرہ با حرص مے گوید:نَمیرے آیہ! جلوے ساجدے آبروم رفت،رفتے بہ این پسرہ چے گفتے؟! بے خیال مے گویم:حالا اسم این چیہ؟! چپ چپ نگاهم میڪند،خونسرد مے گویم:ساجدے ڪہ چیزے نگفت؟! با استرس مے گوید:چرا گفت! همین ڪہ تو رفتے دیدم ڪنارم وایسادہ،سلام و احوال پرسے ڪردیم. گفت چے شدہ منم با خجالت گفتم اون آقا مزاحمم شدہ و آیہ رفتہ حلش ڪنہ! آرام مے خندم،با آرنج آرام بہ پهلویم مے ڪوبد و مے گوید:ڪوفت! باید اونجا بودے بہ حرف ساجدے مے خندیدے! با اخم زل زدہ بود بہ شما همین ڪہ من گفتم آیہ رفتہ حلش ڪنہ گفت بعلہ! انگار خانم نیازے همہ فن حریف هستن! بلند مے خندم:مرسے ڪہ توانایے هامو بہ خودت و ساجدے اثبات ڪردے! سرش را تڪان میدهد و با حرص مے گوید:از دست تو! حالا بہ اون چے گفتے؟! با شیطنت مے گویم:منظورت از اون همون اینہ؟! با حالت قهر رویش را بر مے گرداند،لبخند پهنے میزنم و مے گویم:گفتم این ڪارا جواب نمیدہ،خانوادہ رو بنداز پشت رخشت جلوے دانشگاہ مطهرہ رو بندازید تو ماشین و با خودتون ببرید! بادا بادا مبارڪ بادا! مطهرہ با چشم هاے گشاد شدہ نگاهم میڪند و مے گوید:مے ڪُشمت آیہ! با خندہ سریع مے دوم و مے گویم:مگہ بد گفتم؟! مطهرہ مے گوید:وایسا! سرعتم را بیشتر میڪنم،چند لحظہ بعد ماشین روزبہ را میبینم ڪہ با سرعت از ڪنارم عبور میڪند! بے خیال شانہ ام را بالا مے اندازم و رو بہ مطهرہ مے گویم:الان ڪاریم نداشتہ باش،بذار زندہ برگردیم خونہ بعد بہ جون هم مے افتیم! نفس نفس زنان ڪنارم مے ایستدد و خط و نشان مے ڪشد،نفس عمیقے مے ڪشم و بہ خورشید خیرہ میشوم. میخواهم از زندگے لذت ببرم... 🌟فلسطینِ #تو خواهم شد، اگر اِشغالگر هستے ...🌟 ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

جنون #قسمت_هشتاد_و_چهارم #بخش_چهارم آوا با تتہ پتہ مے گوید:مے...مے خواستم ببینمت باز منشیت نذاشت! روزبہ دستانش را از دور قفسہ ے سینہ اش باز میڪند و مشغول تا ڪردن آستین هاے پیراهنِ سورمہ اے رنگش میشود! بے خیال نگاهش را از آوا مے گیرد و بہ من چشم مے دوزد:چے میگفتن خانم نیازے؟! آوا سریع مے گوید:گفتم ڪہ! سپس نگاہ مضطربش را بہ من مے دوزد،نمیدانم گفتنش ڪار درستے ست یا نہ؟! سڪوت میڪنم،روزبہ چند قدم بہ سمتم برمیدارد و با آرامش مے گوید:خانم نیازے! پرسیدم خانم ملڪے بهتون چے میگفتن؟! آوا سرفہ اے میڪند و لبش را مے گزد،گلویم را صاف میڪنم:اجازہ بدید چیزے نگم! این مسئلہ... اجازہ نمیدهد حرفم تمام بشود انگشت اشارہ اش را بہ سمتم مے گیرد:سوالم رو درست جواب بدید! آرام مے گویم:شمارہ ے تلفن همراہ تون رو میخواستن! ابروهایش را بالا میدهد:و در ازاش چے ڪار میڪردن؟! نگاهے بہ آوا مے اندازم:یڪ ملیون تومن پول نقد بهم میدادن! روزبہ بلند قهقهہ مے زند،آوا با حرص نگاهم میڪند و لب میزند:آب زیرڪاہ! روزبہ با خندہ سرش را تڪان میدهد و مے گوید:آوا! اصلا عوص نشدے! همون دخترِ ڪار خراب ڪن و بے فڪر و سیاستِ سابقے! همون آدم منفعت طلبے هستے ڪہ براے نفعش همہ چیزش رو میذارہ زیر پاش! حتے غرور و شخصیتش رو! آوا اخم میڪند چشمانش دو دو میزنند،چند لحظہ بعد خونسرد پوزخند میزند و مقابل روزبہ مے ایستد:نہ تو خوبے! تویے ڪہ دلبستہ ے ڪسے شدہ ڪہ همسن دخترتہ! روزبہ ابروهایش را بالا میدهد و با خندہ ے تمسخر آمیزے مے گوید:جان؟! ماندن را بیشتر از این جایز نمے دانم،میخواهم بہ سمت آبدارخانہ راہ بیوفتم ڪہ آوا با تحقیر از سر تا پایم را نگاہ میڪند و همانطور ڪہ با سر بہ من اشارہ میڪند با لحن بدے رو بہ روزبہ مے گوید:شهاب میگفت گلوت پیشش گیر ڪردہ! با چشم هاے گشاد شدہ نگاهش میڪنم،خون در رگ هایم یخ مے بندد. 🍎لبخندِ #تو مشهور ترین، سیبِ #بهشتے ست🍎 #علے_فرزانہ_موحد ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_پنجم/بخش_اول #بخش_سوم اینجا هنوز خانہ ے من است! آب دهانم را قورت میدهم و بے رمق بہ سمت خانہ قدم برمیدارم. چشمانم را مے بندم و ڪلید را بہ دست یاسین میدهم:تو در رو باز ڪن داداشے! یاسین در را باز میڪند،چشم هایم را باز میڪنم و آرام در را هل میدهم. میخواهم وارد خانہ بشوم ڪہ با دیدن ڪسے داخل خانہ چشم هایم گرد مے شود! او هم رنگ پریدہ و مضطرب بہ من خیرہ شدہ! همین چند ساعت پیش با آمدنش بہ خانہ ے مان غافلگیرم ڪردہ بود حالا هم اینجا! سریع بہ خودش مے آید و من من ڪنان مے گوید:گُ...گفتم بیا یہ سرے بہ اینجا بزنم مشڪلے پیش نیومدہ باشہ! مردمڪ چشم هایش از صورتم فرارے اند! متعجب و با اخم نگاهش میڪنم:با اجازہ ے ڪے وارد خونہ ے من شدید؟! ڪلید از ڪجا آوردید؟! فرزاد نفس بلندے مے ڪشد و مے گوید:من قصد بدے نداشتم! نگاهے بہ یاسین مے اندازد و ادامہ میدهد:من دیگہ برم! عذر میخوام! سپس با عجلہ از خانہ خارج میشود و سوار آسانسور میشود! یاسین گیج نگاهم میڪند:فرزاد اینجا چے ڪار مے ڪرد؟! نفسم را با حرص بیرون میدهم:نمیدونم! نگاهے بہ خانہ ے مرتبم مے اندازم،نزدیڪ شش ماہ بود ڪہ بہ اینجا نیامدہ بودم! بہ مبل ها اشارہ میڪنم و بہ یاسین مے گویم:اینجا بشین تا من بیام! یاسین بدون حرف بہ سمت مبل ها مے رود،با قدم هاے بلند خودم را بہ اتاق خواب مے رسانم و در اتاق را باز میڪنم. با باز شدن در اتاق خواب صحنہ اے از گذشتہ ها مقابل چشم هایم نقش مے بندد! "_انگار ڪہ همہ ے دنیا نمیخوان ڪہ من و ... مڪث میڪنم،چہ سخت است #تو خواندنش! لبخند ڪجے میزند:ڪہ...؟! آب دهانم را با شدت قورت میدهم،آهستہ نجوا میڪنم:ڪہ من و تو مالہ هم باشیم! خون در صورتم مے دود!عشق،خجالتے ترت میڪند! میخواندم:آیہ! بے اختیار بہ چشم هایش زل میزنم‌،نمیدانم فهمید یا نہ! ولے از زمانے ڪہ نام ڪوچڪم را صدا زد،عاشقِ این سہ حروفِ الفبا شدم! طورے این سہ حرفِ،الف و ے و ہ را ادا میڪرد ڪہ گویے وردِ معجزہ آساست براے بے تابے هاے قلبم! __ڪل دنیا نخواد مالہ من باشے! تو میخواے یا نہ؟! نفس در سینہ ام حبس میشود،صداے گروپ گروپ قلبم دیوانہ ام میڪند! دلبرانہ ادامہ میدهد:همہ ے دنیا یہ طرف! تو طرفِ من باش!" قطرہ ے اشڪے روے گونہ ام سُر میخورد،زمزمہ میڪنم:من‌ همیشہ طرفِ تو بودم‌ بے معرفت...! 🌸اندوهِ مَن این است ڪہ در دفترِ شعرم، یڪ بیت بہ زیبایے چشمِ تو ندارم🌸 ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_هشتاد_و_پنجم/بخش_دوم #سوره_ی_هفتم #بخش_اول قهوہ جوش را برمیدارم و براے خودم قهوہ میریزم،یلدا ڪش و قوسے بہ بدنش مے دهد و خستہ مے گوید:فڪر ڪنم تموم شد! ڪاغذها را مرتب مے ڪند و ادامہ میدهد:خیلے ممنون بابت ڪمڪت! همانطور ڪہ فنجان قهوہ را برمیدارم مے گویم:خواهش میڪنم! برات قهوہ بریزم؟ لبخند میزند:نہ عزیزم! باید برم سریع اینا رو تحویل آقاے رضایے بدم! سرے تڪان میدهم،یلدا از دفتر خارج میشود. نگاهے بہ ساعت مے اندازم و قهوہ ام را مے نوشم،یڪ هفتہ از آمدن آوا بہ شرڪت گذشتہ. دو سہ روزیست روزبہ خیلے جدے و سرد شدہ،ڪمے هم عصبے و ناراحت بہ نظر مے رسد! حامد سینے بہ دست نزدیڪ میزم مے شود و مے پرسد:مهندس چاے یا قهوہ نمیخوان؟! از صبح ڪہ اومدن چیزے نخواستن! شانہ اے بالا مے اندازم:بہ من ڪہ چیزے نگفتن! حامد مردد بہ سمت اتاق روزبہ مے رود و چند تقہ بہ در میزند،چند لحظہ بعد صداے روزبہ مے پیچد:بفرمایید! حامد با اجازہ اے مے گوید و وارد اتاق روزبہ مے شود،صداے زنگ موبایلم باعث مے شود نگاهم را از اتاق روزبہ بگیرم. موبایلم را از روے میز برمیدارم و بہ نام تماس گیرندہ نگاہ میڪنم،شمارہ ناشناس است! چند لحظہ مڪث میڪنم و مردد جواب میدهم:بعلہ؟! صداے جدے شهاب مے پیچد بے مقدمہ مے گوید:باید ببینمت! اخم میڪنم:اتفاقا دنبال شمارہ ت بودم! مے خندد:چہ خوب! آرزو هم خیلے سراغت رو مے گیرہ! با شنیدن نام آرزو مڪث میڪنم،ادامہ میدهد:ڪجا همدیگہ رو ببینیم؟! جدے مے گویم:تمایلے بہ دیدن شما ندارم! با آرزو ڪار دارم! دوبارہ مے خندد:منم تمایلے ندارم تو با خواهرم ڪارے داشتہ باشے! با تحڪم مے گویم:چرا راجع بہ من و مهندس ساجدے بہ نامزدش دروغ گفتے؟! تو سرت چے میگذرہ؟! نفس عمیقے مے ڪشد:راجع بہ روزبہ حرفے ندارم! اما ساعت چهار تو خیابون شرڪت منتظرتم! میخواهم حرفے بزنم ڪہ قطع مے ڪند،متعجب موبایل را از گوشم جدا میڪنم و نفس عمیقے مے ڪشم. باید با آرزو صحبت ڪنم،بے گناہ ترین فردِ این ماجرا ڪہ از همہ طرف نادیدہ گرفتہ شدہ... 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 موبایلم را داخل ڪیفم مے گذارم و از روے صندلے بلند مے شوم،همین ڪہ مے ایستم روزبہ از اتاقش بیرون مے آید،بدون اینڪہ نگا

نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_دوم #بخش_سوم سپس دستش را بہ سمتم دراز میڪند،مُردد نگاهش میڪنم. با خجالت مے گویم:اینجورے دلم صاف نیست! لطفا از پدرم اجازہ بگیرید بیاید خونہ مون صحبت ڪنیم! آرام مے خندد:اگہ میدونستم چطورے باباتو راضے ڪنم و اجازہ بگیرم ڪہ اینجا نبودم! یڪهو غصہ روے قلبم سنگینے میڪند،یڪهو نگران میشوم! نگرانِ نبودنش! نگران نداشتنش! نگرانِ این ڪہ آخر این همہ صبر و ڪشمش بشود هیچ! بشود نداشتن روزبہ! مے ترسم! بغض گلویم را مے فشارد! تازہ میفهمم چقدر وابستہ اش شدہ ام،چقدر بودنش برایم مهم است! اگر نباشد... نہ! لحظہ اے هم نمیتوانم فڪر ڪنم آخر تمام این دلتنگے ها و دورے ها بشود هیچ! نگاهم را بہ دست هایش مے دوزم و دستہ هاے ڪیسہ ها را میان انگشت هایم مے فشارم! _انگار ڪل دنیا میخوان ڪہ من و ... مڪث میڪنم،چہ سخت است #تو خواندنش! لبخند ڪجے میزند:ڪہ...؟! آب دهانم را قورت میدهم،آهستہ نجوا میڪنم:ڪہ من و تو مالہ هم نباشیم! و چہ بد خون در صورتم مے دود! عشق،خجالتے ترت میڪند! میخواندم:آیہ! بے اختیار بہ چشم هایش زل میزنم‌،نمیدانم فهمید یا نہ! ولے از زمانے ڪہ نام ڪوچڪم را صدا زد،عاشقِ اسمم شدم! طورے این سہ حرفِ،الف و ے و ہ را ادا میڪرد ڪہ گویے وردِ معجزہ آساست براے بے تابے هاے قلبم! _ڪل دنیا نخواد مالہ من باشے! تو میخواے یا نہ؟! این مهمہ! نفس در سینہ ام حبس میشود! صداے گروپ گروپ قلبم دیوانہ ام میڪند! دلبرانہ ادامہ میدهد:همہ ے دنیا یہ طرف! تو طرفِ من باش! بے اختیار چشم هایم را مے بندم و قطرہ ے اشڪے از گوشہ ے چشمم مے چڪد:هستم! با لحن نرمے مے گوید:دوست داشتن از چشمت راہ افتادہ! بے اختیار مے خندم،چشم هایم را باز میڪنم و ڪیسہ ها را روے زمین میگذارم. سریع با دست اشڪم را پاڪ میڪنم و مے گویم:بیشتر از این ازم نخواہ! حتے اگہ چند سال طول بڪشہ! نمیتونم! نمیتونم الان باهات بیام ڪافہ! اخم ڪم رنگے میڪند:پس اون دفعہ ڪہ با سامان... میان حرفش مے دوم و سریع مے گویم:اون موقع فرق داشت! پیشانے اش را بالا میدهد:چہ فرقے؟! نگاهم را بہ زمین مے دوزم:حس خاصے نداشتم ڪہ مرتڪب اشتباہ یا گناہ بشم! میخواستم فقط حرفاتو بشنوم و قاطعانہ بگم نہ! اما الان...الان...درست نیست! نفس ڪشدارے میڪشد:باشہ! تاڪسے ڪہ میتونم برات بگیرم؟! ڪیسہ ها رو از روے زمین برمیدارم و با خندہ مے گویم:هنوز یڪم خرید دارم! خودم بر مے گردم! چهرہ اش دلخور است! سرد مے گوید:باشہ! سعے میڪنم درڪ ڪنم! سرم را تڪان میدهم:ممنون! دوبارہ بہ سمت میوہ فروشے راہ مے افتم و مے گویم:خداحافظ! نگاهے بہ ساعتش مے اندازد و با لحنِ دستورے شیرین میگوید:با تاڪسے برگرد! خداحافظ! زمزمہ میڪنم:باشہ! از آن "باشه" هایے ڪہ دلپذیرتر از "چَشم" گفتن است! روزبہ بے میل سوار ماشینش میشود و میرود،با خوشحالے توام با نگرانے مشغول ادامہ ے خریدم میشوم. 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 خودم را در آینہ نگاہ میڪنم،روسرے مشڪے رنگم را مدل لبنانے بستہ ام‌. رنگ پوستم بہ زردے مے زند و زیر چشم هایم گود افتادہ. چادرم را روے سرم مے اندازم و ڪشش را دور سرم تنظیم میڪنم. ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_دوم #بخش_چهارم دستے بہ شڪم بر آمدہ ام میڪشم و ڪیفم را برمیدارم،از مادرم خداحافظے میڪنم و از خانہ خارج میشوم‌. شب گذشتہ شام را در ڪنار سمانہ و محسن و فرزاد بودم،با فرزاد براے امروز قرار گذاشتیم تا صحبت ڪنیم. آژانس جلوے در منتظرم ایستادہ،سوار ماشین میشوم و آدرس را میدهم. از پشت شیشہ بہ ریزش برف خیرہ میشوم،چرا این زمستان تمام نمیشود؟! شاید هم عمر من در زمستان ماندہ! بیست دقیقہ بعد ماشین جلوے رستوران پارڪ مے ڪند،ڪرایہ را حساب میڪنم و پیادہ میشوم. نگاهے بہ داخل رستوران مے اندازم،ڪمے شلوغ است! نمیدانم چرا اینجا قرار گذاشت؟! نہ وقت ناهار است نہ شام! سرفہ اے میڪنم و وارد رستوران میشوم،چشم مے چرخانم و فرزاد را میبینم ڪہ انتهاے سالن پشت میزے دو نفرہ نشستہ و مشغول تماشاے فضاے بیرون از پنجرہ است! از کنار میز و صندلے ها عبور میڪنم و در چند قدمے اش مے ایستم. آرام مے گویم:سلام! خونسرد سر بر مے گرداند و بلند میشود. _سلام! بفرمایید! با دست بہ صندلے رو بہ رویے اش اشارہ مے ڪند،تشڪر میڪنم و مے نشینم. بعد از احوال پرسے مے گویم:خب بریم سر اصل مطلب! براے شنیدن حرفاتون اینجام! سرش را تڪان میدهد:درستہ! چیزے میل ندارید؟! سرم را بہ نشانہ ے منفے تڪان میدهم:نہ! بہ گارسون اشارہ مے ڪند فعلا بہ سمت میزمان نیاید،نفسے میڪشد و نگاهے بہ ساعتش مے اندازد. مردد بہ چشم هایم‌ نگاہ میڪند و مے گوید:میخوام راجع بہ چهارسال پیش صحبت ڪنم! از خیلے چیزا ڪہ ازشون خبر ندارید! سڪوتو

ای_جنون #قسمت_صد_و_سوم #بخش_دوم زنے چادرے فریاد میزند:هستے! باید پاش مے موندے! پدرم سریع مے گوید:ببین ڪے رو جاے هادے براے من بہ عنوان داماد آوردہ! پسرہ ے بے همہ چیزِ ڪافر! نفس نفس میزنم و زمزمہ میڪنم:بے انصافا! صداے خندہ هاے هادے در سرم مے پیچد،خودم را مثل جنینے در رحم مادر جمع میڪنم. ناے ایستادن ندارم،صداهاے نامفهومے بہ گوشم مے رسد. نفس عمیقے میڪشم،چشم هایم را ڪہ باز میڪنم در میان آن تاریڪے،نور ڪم رنگے مے بینم. نورے ڪہ از پشت سرم مے تابد،بے اختیار سرم را خم میڪنم و بہ سمت نور نگاہ میڪنم. یڪ باریڪہ ے ڪم جان است! اما امیدوارم میڪند میان این تاریڪے! ناگهان روزبہ را مے بینم ڪہ از میان باریڪہ ے نور عبور مے ڪند و بہ سمتم مے آید،نفس راحتے میڪشم! مقابلم زانو میزند و چشم هاے مشڪے درخشانش را بہ چشم هایم مے دوزد. لبخند ڪم رنگے میزند:بریم؟! سرم را بہ نشانہ ے مثبت تڪان میدهم و زمزمہ میڪنم:میترسم! نزدیڪتر میشود:از چے؟! _از همہ چے! دستش را بہ سمتم دراز میڪند:پاشو! بے رمق نگاهش میڪنم:نمیتونم! دیگہ نا ندارم! حتے براے وایسادن! خستہ ام! خستہ! لبخندش عمیق تر میشود:منم خستہ ام! از این روزایے ڪہ ندارمت! چشم هایم را مے بندم و زار میزنم! _برو! _ڪجا؟! _هرجا! _بدون تو؟! _بدون من! _نمیتونم! چشم هایم را باز میڪنم. جمعیت میخواهد بہ سمتم هجوم بیاورد،بے تفاوت نگاهے بہ آن ها مے اندازم و سپس بہ روزبہ! _انقدر زخم دارم ڪہ دیگہ توان جنگیدن ندارم! زمزمہ میڪند:آخریشہ! پاشو! پاهاے نیمہ جانم را تڪان میدهم و بہ زور مے ایستم،لبخندش عمیق تر میشود و دلرباتر! بہ سمت بارڪیہ ے نور حرڪت مے ڪند،دو نفرے مقابلش ڪہ مے ایستیم،همہ جا غرق نور میشود! 🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸 نفس نفس زنان از خواب بیدار میشوم و روے تخت مے نشینم. چشم هایم را چند بار محڪم روے هم مے فشارم و سپس باز میڪنم. خواب مے دیدم! نفس راحتے میڪشم و خودم را روے تخت ولو میڪنم. دستے بہ پیشانے عرق ڪردہ ام میڪشم و زمزمہ میڪنم:اللهم صل علے محمد و آل محمد! چند لحظہ بعد از روے تخت بلند میشوم و پاهایم را روے زمین میگذارم. هنوز در جو خواب هستم،سریع ڪلید برق را میفشارم. لامپ روشن میشود،با خیال راحت دمپایے هاے رو فرشے ام را پا میڪنم. یاعلے اے مے گویم و مے ایستم،نگاهے بہ ساعت مے اندازم‌. هنوز ڪمے تا اذان ماندہ،ڪش مویم را از ڪنار بالشتم برمیدارم. موهایم پریشانم را ڪنار هم جمع میڪنم و دم اسبے مے بندم،از اتاق خارج میشوم و بہ سمت سرویس بهداشتے راہ مے افتم. وارد سرویس میشوم و وضو میگیرم،آب خنڪ ڪہ روے پوستم مے لغزد حالم بهتر میشود! وارد دے ماہ شدہ ایم،اوضاع ظاهرا آرام و عادیست. از سرویس خارج میشوم و بہ سمت اتاقم راہ مے افتم،مقنعہ بلند سفید رنگم را سر میڪنم. سجادہ ے سفیدم را رو بہ قبلہ پهن میڪنم،دستے بہ گل هاے درشتِ برجستہ ے گلبهے رنگش ڪہ با ظرافت دوختہ شدہ اند میڪشم. چادر نمازم را هم برمیدارم و ڪمے عطر بہ خودم میزنم،قرآنم را از داخل قفسہ ے ڪتاب بیرون میڪشم‌. روے سجادہ ام مے نشینم،دلم آشوب است! یادِ خواب چند دقیقہ پیشم مے افتم،نفس عمیقے میڪشم و نگاهم را بہ قرآن مے دوزم‌. دلم ڪمے آرامش میخواهد،ڪمے از آیات بر حقش را! براے آرام گرفتن دلم! براے مطمئن شدنم! قرآن را باز میڪنم و دنبال سورہ ے انشراح مے گردم،دنبال آن وعدہ ے معروفِ آسانیِ بعد از سختے! سہ سال و اندے پیش ڪہ بہ نیت راہ نشان دادن قرآن باز ڪردم،همین سورہ آمد! سہ سال و اندے گذشتہ و هنوز بہ آسانے نرسیدہ ام! سختے ها بیشتر شدہ! بغض گلویم را مے فشارد،زمزمہ میڪنم:ببخش بندہ ے ڪم صبر و طاقتتو! ولے بہ خودت قسم خستہ ام! خستہ ام خدا! خستہ ام! دلم یڪم آرامش و خوشبختے میخواد. خواستہ ے زیادہ؟! بہ خودت قسم ڪہ براے تو چیز بزرگے نیست! بہ سورہ ے انشراح مے رسم،میخواهم شروع بہ خواندن ڪنم ڪہ نگاهم بہ آیہ ے آخر مے افتد! _وَ إِلَى رَبِّڪَ فَارْغَبْ. وَ بہ پروردگارت مشتاق شو! خجالت میڪشم،قلبم مے لرزد. خالصانہ بہ تو مشتاق نشدہ ام پروردگارم! باز براے خودم و دردهایم آمدہ ام! باز براے رفع و رجوع مشڪلاتم آمدہ ام نہ براے خودت! قطرہ ے اشڪے از چشمم مے چڪد و خودش را بہ ڪلمہ ے "رَبِّڪَ" مے رساند. او هم مے داند! جز #تو هیچ پناهے ندارد... او مشتاق تر است،ببین چہ بے مقدمہ و عاشقانہ بہ تو دخیل بست و آیاتت را تَر ڪرد... خودت هوایم را داشتہ باش،خواستہ ام را عوض میڪنم! ڪمے از تو،خودت را میخواهم! براے خودت مشتاقم ڪن! صداے خوشِ موذن زادہ در اتاق مے پیچد... ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba 🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_سوم #بخش_سوم بے حوصلہ شبڪہ هاے تلویزیون را زیر و رو میڪنم،یاسین ڪنارم نشستہ و با تبلتش بازے میڪند. پنج ماہ گذشت! پنج ماهِ سخت!

گاهے بہ روزبہ مے اندازد و با لبخند عجیبے مے گوید:مبارڪت باشہ! در پناہ حضرت زهرا و امام رضا خوشبخت بشید! برقِ چشم هایش ضربان قلبم را بالا و پایین میڪند! نگاهش میڪنم و در دل میخوانم: "وَلا اَرے لِڪَسْرے غَیرَڪَ جابِراً" وَ براے دلشڪستگے ام،جبران ڪنندہ اے جز #تو نمے بینم... تو همان جبران ڪنندہ اے هستے ڪہ خدا برایم فرستادہ... جبران ڪنندہ ے تمامِ این بیست و یڪ سال سختے! آرام ڪردنِ این طوفان! شدہ اے جانُ،شیرین در تنم نشستہ اے... شدہ اے عشقُ،در قلبم نشستہ اے... شدہ اے آرامشُ،در زندگے ام نشستہ اے... در دل خدا را صد هزار مرتبہ شڪر میڪنم،براے آمدنش،براے بودنش،براے ماندنش... 💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕💕 نگاهم را بہ آیات سورہ ے نور دوختہ ام،روزبہ ڪنارم نشستہ و نگاهش را بہ قرآن دوخته‌. همتا و یڪتا تور سفید رنگے بالا سرمان گرفتہ اند و شقایق،دخترخالہ ے روزبہ قند مے سابد. در عرض چند روز مراسم بلہ برون را گرفتیم و آزمایش و خریدهاے عقد را انجام دادیم. بهترین روزهاے زندگے ام را مے گذراندم،روزبہ برعڪس ظاهر و رفتارش در شرڪت بے اندازہ مهربان و با محبت رفتار مے ڪرد و گاهے هم شیطنت میڪرد! خجالت ڪشیدن هاے من و شیطنت هاے روزبہ! نگاهے بہ سفرہ ے عقدمان مے اندازم،با سلیقہ من و نازنین چیدہ شدہ! سفرہ ے براق سفید رنگے ڪہ تمام چیزهایے ڪہ رویش چیدہ شدہ اند سفید و صورتے ڪم رنگ هستند! دور تا دور سفرہ گل هاے رز منیاتورے صورتے و سفید چیدہ شدہ اند،مقابل آینہ ے بزرگے ڪہ درونش تصویر من و روزبہ نقش بستہ،ظرف بزرگ شیشہ اے قرار گرفتہ درونش مملو از گلاب است! گل برگ هاے صورتے درونش تلو تلو مے خورند و شمع هاے ڪوچڪ بہ رویشان نور ڪم رنگے مے پاشند. عطر گل ها و گلاب در فضا پیچیدہ،نبات هاے سفید رنگے ڪہ در ظرف دیگرے ڪنار ظرف گلاب قد علم ڪردہ اند بیشتر جلوہ نمایے میڪنند. مانتوے سادہ ے سفید رنگے بہ تن ڪردہ ام ڪہ تنها در بالا تنہ اش شڪوفہ هاے ڪوچڪ صورتے رنگ ڪار شدہ،چادر سفید رنگم هم با نقش گل هاے ریز و براق شیرے رنگ تزئین شدہ و تاجے از رزهاے صورتے روے سرم نشستہ! روزبہ هم جدا از ڪت و شلوار مشڪے رنگش،رنگ پیراهنش را با تمے ڪہ من دوست دارم و انتخاب ڪردہ ام ست ڪردہ! عرق روے پیشانے ام نشستہ،استرس عجیبے دارم توام با خوشحالے اے وصف ناپذیر! قلبم آرام و قرار ندارد! همہ دور تا دورمان ایستادہ اند و با لبخند در سڪوت تماشایمان میڪنند. نفس عمیقے میڪشم و دوبارہ نگاهم را بہ قرآن میدوزم و در دل صلواتے میفرستم. یاد حرف چند روز قبل روزبہ مے افتم! "وقتے بشینیم پاے سفرہ ے عقد همہ چیز فرق میڪنہ! بناے ما سازشہ آیہ! نہ تغییر! یعنے تو دارے بہ این روزبهے ڪہ همینطور میشناسے بلہ میگے و من بہ آیہ اے ڪہ همینطور میشناسم! ما همدیگہ رو همینطورے قبول ڪردیم! نہ من مجبورت میڪنم اونطورے ڪہ میخوام بشے و دست از اعتقادات بڪشے نہ تو بخواہ منو مجاب ڪنے اونطور ڪہ میخواے باشم! ما همینطور همو میخوایم و قبول ڪردیم آیہ! همیشہ اینو یادت باشہ و نخواہ تغییرش بدے! منم نمیخوام!" عاقد براے بار سوم مے گوید:دوشیزه خانم آیہ نیازے! براے بار سوم مے پرسم. آیا وڪیلم شما را با مهریہ ے معلوم بہ عقد دائم آقاے روزبہ ساجدے دربیاورم؟!" نفس در سینہ ام حبس میشود،سخت تر و شیرین تر از این #بلہ گفتن هم داریم؟! نساء با خندہ مے گوید:عروس زیر لفظے میخواد! سمانہ با لبخند بہ سمتم مے آید و جعبہ ے ڪوچڪے بہ دستم مے دهد و مے گوید:مبارڪت باشہ! لبخند میزنم و تشڪر میڪنم،چند ثانیہ بعد نفسم را بیرون میدهم و محڪم مے گویم:با اجازہ ے پدر و مادرم و عمو مهدے و فرزانہ جون بعلہ! همین ڪہ جملہ ام بہ پایان مے رسد،همہ صلوات مے فرستند و سپس محڪم ڪف مے زنند و تبریڪ مے گویند. قرآن را مے بندم و خجول لبم را مے جوم،عاقد از روزبہ هم بلہ را مے گیرد. چند ثانیہ بعد،مریم حلقہ ها را ڪہ داخل یڪ شاخہ گل سفید رنگ هستند بہ سمتمان مے آورد. شاخہ گل را مقابل روزبہ مے گیرد و بہ شوخے مے گوید:بفرمایید دوماد ڪوچیڪہ! این را ڪہ مے گوید حسام پوزخند میزند و بلند مے گوید:والا آقا روزبہ یڪے دوسالہ م از من بزرگترہ! ایشون داماد بزرگ حساب میشن! مریم چشم غرہ اے نثار حسام مے ڪند و سریع مے گوید:حسام خیلے خون گرم و شوخہ! روزبہ بدون توجہ حلقہ را برمیدارد و نگاہ مهربان و خندانش را بہ من مے دوزد. لب هایش را از هم باز میڪند:اجازہ هست؟! لبم را بہ دندان مے گیرم و دست چپم را مقابلش،آرام انگشت هاے ظریفم را میان دستِ مردانہ اش مے گیرد! ذوب میشوم از از این برخورد،گونہ هایم گل مے اندازند و دستم گرم میشود! ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba

🌹 نـــ✒ــون وَ الْــــقَــلَــم 🌹 #آیه_های_جنون #قسمت_صد_و_پنجم #بخش_پنجم سرم را بلند میڪنم و بہ چشم هایش خیرہ میشوم،آرام مے گویم:تو...توام... نمے توانم حرفم را ڪامل ڪنم! لبخند شیطنت آمیزے میزند:منم چے؟! خجالت مے ڪشم ولے چشم از چشم هایش نمے گیرم! _دلبر شدے! درست مثلِ چشمات! لبخند مردانہ اے مے زند و ناگهان آرام لب هایش را روے پیشانے مے گذارد! خون در صورتم مے دود،گیج و منگ و با هیجان چشم هایم را مے بندم و دستہ گل را میان انگشت هایم مے فشارم! ڪنارِ گوشم با لحن دستوریِ توام با عشق و خواهش،نجوا مے ڪند:بمونے برام آیہ ے جنون! #تو پیشانے ام را بوسیدے و من شدہ ماہ پیشانے... ادامه دارد... 🍃🍃🍃🍃 ✍🏻نویسنده: #لیلی_سلطانی Instagram:Leilysoltaniii 👈🏻کپی با ذکر نام نویسنده و منبع مورد رضایت است👉🏻 کانال داستانهای زیبا👇 @dastanhayeziiba