#هر_شب_یک_داستان_کوتاه ☯️ روزي حضرت داوود از يك آبادي ميگذشت. پيرزني را ديد بر سر قبري زجه زنان. نالان و گريان. پرسيد: مادر چرا گريه مي كني؟ پيرزن گفت: فرزندم در اين سن كم از دنيا رفت. داوود گفت: مگر چند سال عمر كرد؟ پيرزن جواب داد:350 سال!! داوود گفت: مادر ناراحت نباش. پيرزن گفت: چرا؟ پيامبر فرمود: بعد از ما گروهي بدنيا مي آيند كه بيش از صد سال عمر نميكنند. پيرزن حالش دگرگون شد و از داوود پرسيد: آنها براي خودشان خانه هم ميسازند، آيا وقت خانه درست كردن دارند؟ حضرت داوود فرمود: بله آنها در اين فرصت كم با هم در خانه سازي رقابت ميكنند. پيرزن تعجب كرد و گفت: اگر جاي آنها بودم تمام صد سال را به خوشی و خوشحال کردن دیگران ميپرداختم. 🍃برچرخ فلک مناز که کمر شکن است بررنگ لباس مناز ک آخر کفن است مغرور مشو که زندگی چند روز است 🍃در زیرزمین شاه و گدا یک رقم است #کانال_خبری_شریف_ابهر_سریع_مردمی_بیطرف_فراجناحی @sharifpress ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #تلگرام @dastankotah_1400 ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #ایتا https://eitaa.com/dastankotah_1400

#هر_شب_یک_داستان_کوتاه ☯️گویند: شبی ابراهیم ادهم همۂ تاج و تخت و پادشاهی‌اش را برای رسیدن به خدا از دست داد و درویشی بیابان‌نشین شد. تابستانی روزی گرم به میدان شهر رفت تا او را شاید کسی برای لقمه‌ای نان به کارگری برد. آنقدر گرسنگی بر تن خود داده بود که بسیار لاغر و نحیف شده بود و کسی او را برای کارگری هم نمی‌برد. جوانی دلش به حال او سوخت او را با خود به مزرعه‌اش برد و بیل به دستش داد تا زمین را شخم زند، ابراهیم از فرط گرسنگی و ضعف زمین خورد ولی از خدای خود شرم کرد که لقمه‌ای نان از او بخواهد. جوان گرسنگی او را چون دید، لقمه‌ای نان به او داد و چون ابراهیم قوّت گرفت به سرعت کار کرد. 🔹نزدیک غروب، جوان دستمزد او حاضر کرد اما ابراهیم نگرفت و گفت: دستمزد من لقمه‌ای نان بود که خوردم و تا دو روز مرا سرپا نگه می‌دارد. جوان گفت: با این حال نحیف در شگفتم در حسرت این باغ من نیستی؟ ⁉️ابراهیم گفت: به یاد داری بیست سال پیش این باغ را چه کسی به تو هدیه داد؟ آن کس امیر لشگر من و تو سرباز او بودی و این باغ یکی از ده‌ها هزار باغ‌های ابراهیم ادهم بود و من ابراهیم ادهم هستم. 🔹بدان! زمانی پادشاهی داشتم ولی خدا را نداشتم، هر چه سرزمین فتح می‌کردم سیر نمی‌شدم چون می‌دانستم برای من نیست و روزی کسی که مرا سرنگون می‌کند همۂ آن‌ها را از من خواهد گرفت. نفس‌ام هرگز سیر نمی‌شد. 🔹 اکنون که همۂ باغ و ملک و تاج و تخت را رها کرده‌ام و خدا را یافته‌ام، هر باغ و کوهی را که می‌نگرم آن را از آنِ خود می‌دانم. ☝️بدان! هر کس خدا را داشته باشد هر چه خدا هم دارد از برایِ اوست و هر کس خدا را در زندگی‌اش ندارد، اگر دنیا را هم فتح کند سوزنی از آن، مال او نیست. #کانال_خبری_شریف_ابهر_سریع_مردمی_بیطرف_فراجناحی @sharifpress ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #تلگرام @dastankotah_1400 ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #ایتا https://eitaa.com/dastankotah_1400

#ضرب_المثل ☯️ «بازبان خوش، مار را از سوراخ بیرون می‌آورد!» در زمان‌های قدیم جنگلی بود خوش آب و هوا که اهالی‌اش به لهجه محلی «جینگیل» صدایش می‌کردند. بر اثر مرور زمان و فعل و انفعلات شیمایی و فعالیت‌های بیولوژیکی و زاد و ولد حیوانات، تعداد جینگیلوندان بیش از حد نیاز شده و لانه و غار و آغل و طویله در جینگیل کمیاب شده بود. همه خانه‌ها پر شده و جایی برای اسکان متولدان جدید نمانده بود. کار به جایی رسیده بود که حیوانات توی هم می‌لولیدند و شب‌ها نصف اهالی جینگیل کف‌خواب و بغل‌خواب بودند و نصف دیگر سر شاخه‌ها برای یک وجب جا تا صبح چینگ و چینگ می‌کردند. کم‌کم اوضاع بحرانی شد و کار به گیس‌کشی و نسل‌کشی کشید. حیوانات به ناچار دست به دامن قانون جنگل شدند که مدت‌ها مسکوت مانده بود. هرکس زورش بیشتر بود، لانه بهتر را برمی‌داشت. اگر صاحبلانه معترض می‌شد، فردا استخوان‌های لیس‌زده و پَر و پشم ریخته‌اش را پشت لانه سابقش جارو می‌کردند. موش‌ها سوراخ مارمولک‌ها را به زور تسخیر می‌کردند. روباه‌ها خودشان را در لانه موش‌ها جا می‌کردند. گرگ‌ها شب به شب روباه‌ها را بی‌خانمان می‌کردند و شیر‌ها هم که از اول خانه مخصوص خودشان را داشتند. این وسط خرس‌ها بدون سرپناه مانده بودند، به خاطر آی‌کیوی پایین و البته شاخص توده بدنی بالایشان. مدتی به همین منوال گذشت تا عرصه به حیوانات تنگ شد. تنگ که بود، کلا بسته شد. برای همین گروهی از مورچه‌ها تصمیم گرفتند رو به انبوه‌سازی بیاورند. دست به کار شدند و هر تنه درخت و زمین بایر و سوراخ و سنبه‌ای که گیر می‌آوردند را سر و سامان می‌دادند و با آب دهانشان لانه‌ای می‌ساختند و به متقاضیان واگذار می‌کردند. با توجه به پشتکار و روش‌شان که فقط به تف مخصوص نیاز بود و بس، کارشان خوب گرفت و آن‌قدر خانه ساختند که از آن قدر بیشتر و روی دستشان باد کرد. این طوری شد که گروه دیگری از حیوانات آستین بالا زدند و راه افتادند برای این لانه‌ها مشتری پیدا کنند. کار این‌ها نیز حسابی گرفت، حتی بیشتر از کار آن‌ها. دلیل موفقیت‌شان هم زبان خوش‌شان بود. جوری برای پرکردن هر پسغوله‌ای در جینگیل زبان می‌زدند که حتی مار با آن زبان نیش‌دارش را از سوراخش بیرون می‌کشیدند و خرس‌های بی‌سرپناه را در لانه مار‌ها جا می‌دادند. این‌گونه بود که ضرب‌المثل «زبان خوش لانه یابان و لانه قالبکنندگان…، مار را از سوراخش بیرون می‌کشد و به جایش خرس را فرو می‌کند» ساخته و خلاصه شد. #کانال_خبری_شریف_ابهر_سریع_مردمی_بیطرف_فراجناحی @sharifpress ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #تلگرام @dastankotah_1400 ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #ایتا https://eitaa.com/dastankotah_1400

#پیام_معلم ☯️به عنوان معلم میگم لطفا به خانواده‌های محترم بَرنخوره؛ ولی دانش‌آموزا بی‌تربیت شدن، بیش از حد گستاخ شدن و خب این برای خودتون بده، نهایتا یک سال شاگرد ما هستن و گستاخی می‌کنن ولی یک عمر قراره تو جامعه زندگی کنن، اینجا تو مدرسه تو دهنشون نمی‌خوره ولی در آینده اجتماع تو دهنشون میزنه! ✍️ سارا نیکدل +متاسفانه ؛خانوادهها خیلی از بچه هاشون بی جهت حمایت میکنند ؛ اغلب بچه ای که حرف و فحش بد داده و بعد بررسی معلوم شده توی خانواده پدر و مادرای این اصطلاحات به راحتی استفاده می کنن .ایستادن توی روی دیگران ،بی احترامی به معلم و بزرگتر به خدا نشانه مدرن بودن نیست بلکه کاملا بی فرهنگیه +پدر و مادرهای دهه شصت برای جبران محرومیت‌های خودشون و سخت گیریهای بیش از اندازه به بچه ها آزادی زیادی دادن و نتیجه این شده که بی ادبی و فحاشی و اهمیت ندادن به علم و تحصیل براشون عادی شده به ویژه در مدارس پسرانه +به عنوان کسی که در کشور خارجی معلم بوده باید بگم این مشکل در سایر کشورا هم هست و به ایران محدود نمیشه. اکثر نسل z به شدت بی ادب، بی مسئولیت، بی سواد و پر مدعا هستن و آداب معاشرتشون صفره! البته احتمالا مادربزرگای ما هم در مورد ما همین فکرو میکردن و جهان کلا به سمت خوبی نمیره ☯️ مخاطبین عزیز می توانند نظرات خود را در رابطه با این پیام برای ما @mahmood_1111 ارسال کنند #کانال_خبری_شریف_ابهر_سریع_مردمی_بیطرف_فراجناحی @sharifpress ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #تلگرام @dastankotah_1400 ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #ایتا https://eitaa.com/dastankotah_1400

#هر_شب_یک_داستان_کوتاه ☯️ حکایت به قلم "ســاده و روان" 💫 ثروتمندی در كنار قبر پدرش نشسته بود و در حال بگو مگو با درویش زاده ای بود که آنجا نشسته بود. پس چنین مى گفت: گور پدر من از سنگ است و نوشته روى آن رنگين. مقبره اش از جنس مرمر و در ميان قبر، خشت فيروزه به كار رفته است. ببین سرانجام بر سر گور پدرت چه مانده، مقدارى خشت خام و مشتى خاک. درویش زاده گفت: تا پدرت از زير آن سنگهاى سنگين بجنبد، پدرم به بهشت رسيده است. 😁 🔸خر كه كمتر نهند بر وى بار 🔹بى شک آسوده تر كند رفتار 🔸مرد درويش كه بار ستم فاقه كشيد 🔹به در مرگ همانا كه سبكبار آيد 🔸وآنكه در نعمت و آسايش و آسانى زيست 🔹مردنش زين همه شک نيست كه دشخوار آيد 🔸به همه حال اسيرى كه ز بندى برهد 🔹بهتر از حال اميرى كه گرفتار آيد (۱) ۱_يعنى : تهيدستى كه بار فقر و تنگدستی را تحمل کرده است در آستانه اجل، به آسانى و سبكبارى گام نهد، ولى كسى كه عمرى را با آسايش گذارنده، براى او جان سپردن و دست از آن همه ثروت كشيدن سخت است. به هر حال گرفتارى كه از زندان دنيا رهايى يابد، حالش بهتر از ثروتمندى است كه با آن همه ناز و نعمت هنگام مرگ گرفتار عذاب مى گردد. #کانال_خبری_شریف_ابهر_سریع_مردمی_بیطرف_فراجناحی @sharifpress ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #تلگرام @dastankotah_1400 ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #ایتا https://eitaa.com/dastankotah_1400

#ضرب‌المثل ☯️( هر وقت کسی شدی بگو خراب کنند) دانشجویی بود که هزار جور گرفتاری داشت . درس‌هایش زیاد بود . پول نداشت در شهری دور از زادگاهش درس می‌خواند روزی سرش را انداخته بود پایین و توی فکر بود راه می‌رفت که ناگهان سرش به تیرک سایبان یکی از مغازه‌ها خورد و به زمین افتاد . ضربه شدید بود . دنیا جلو چشمهایش تاریک شد . کمی که به خودش آمد صاحب مغازه را دید و گفت : مرد حسابی چرا تیرک سایبانت را این قدر پایین گذاشته‌ای ؟ مغازه دار قاه قاه خندید و گفت : مگر کوری ، چشمت نمی‌بیند ؟ حواست کجا بود . دانشجو گفت : سایبانت را خراب کنی و تیرک را بالاتر بساز . صاحب مغازه سینه‌اش را جلو داد و گفت : ببخشید . فقط منتظر دستور شما بودم تا امر بفرمایید . حالا کسی نشده‌ای که دستور بدهی برو هر وقت کسی شدی بیا و دستور بده تا خرابش کنم . دانشجو در حالی که خیلی ناراحت و عصبانی بود راهش را گرفت و رفت . دو سه سالی گذشت یک روز که مغازه دار مشغول فروش جنس بود متوجه شد که چند سوار کار به طرف او می‌آیند . آنها نظامی بودند . سوارها با اسب‌هایشان پیش آمدند یکی از آن‌ها با صدای بلند گفت : آهای صاحب مغازه چرا سایبانت این قدر پایین است و مزاحم رفت و آمد مردم است ؟ زود باش سایبان را خراب کن تا راه باز شود . صاحب مغازه گفت : از‌ آن طرف‌تر بروید . مگر مجبورید از این جا بروید . سوار کار گفت : خرابش می‌کنی یا دستور بدهم خرابش کنند . مغازه دار فریاد زد مگر شهر هرت است . من از دستتان شکایت می‌کنم . نظامی گفت : برو شکایت کن ، یادت نمی‌آید ؟ چند سال پیش که سر من به سایبان تو خورد خودت گفتی برو هر وقت کسی شدی دستور بده ، سایبانم را خراب کنند . حالا من برای خودم کسی شده‌ام و دستور می‌دهم سایبان مغازه‌ات را خراب کنند . مغازه دار دیگر حرفی نداشت که بزند . از آن به بعد به کسی که در خواست و دستور نسنجیده‌ای بدهد ، می.گویند ( هر وقت کسی شدی ، بگو خراب کنند ) #کانال_خبری_شریف_ابهر_سریع_مردمی_بیطرف_فراجناحی @sharifpress ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #تلگرام @dastankotah_1400 ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #ایتا https://eitaa.com/dastankotah_1400

#هر_شب_یک_داستان_کوتاه ☯️دو گدا 🍃 دو گدا در خیابان نزدیک کلوسیو شهر رم کنار هم نشسته بودند. یکی از آنها روی زمین صلیبی گذاشته بود و دیگری یک ستاره داوود. مردمی که از آنجا رد میشدند به هر دو نگاه میکردند ولی فقط در کلاه گدائی که صلیب داشت پول مینداختند. کشیشی از آنجا میگذشت ، مدتی ایستاد و دید که مردم به گدائی که ستاره داوود دارد کمکی نمیکنند. جلو رفت و گفت: رفیق بیچاره من، متوجه نیستی؟ اینجا یک کشور کاتولیکِ، تازه مرکز مذهب کاتولیک جهان هم هست! پس، مردم به تو که ستاره داوود داری به خصوص که درست نشستی بغل دست گدائی که صلیب دارد چیزی نمیدهد. در واقع از روی لجبازی هم شده به او پول میدهند نه به تو!! گدائی که ستاره داوود داشت بعد از شنیدن حرفهای کشیش رو کرد به گدای صاحب صلیب و گفت: هی "موشه" نگاه کن، ببین کی آمده به برادران گلدشتین بازاریابی یاد میده؟ 🤔 ☯️ #کانال_خبری_شریف_ابهر_سریع_مردمی_بیطرف_فراجناحی @sharifpress ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #تلگرام @dastankotah_1400 ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #ایتا https://eitaa.com/dastankotah_1400

#زندگی ☯️ آقایان طبیعی باشید، حتی جلوی بچه‌هاتون همسرتون رو ببوسید صحبت‌های یک روحانی در #تلويزيون کشورمان با حرفاش موافقید؟ ☯️ مخاطبین عزیز می توانند نظرات خود را در رابطه با این پیام برای ما @mahmood_1111 ارسال کنند ☯️ #کانال_خبری_شریف_ابهر_سریع_مردمی_بیطرف_فراجناحی @sharifpress ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #تلگرام @dastankotah_1400 ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #ایتا https://eitaa.com/dastankotah_1400

#زندگی ☯️ قهر کردن و سکوت کردن در رابطه درست نیست. #دکتر_سعید_عزیزی #زوجین #قهر_کردن #عادت ☯️ #کانال_خبری_شریف_ابهر_سریع_مردمی_بیطرف_فراجناحی @sharifpress ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #تلگرام @dastankotah_1400 ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #ایتا https://eitaa.com/dastankotah_1400

#هر_شب_یک_داستان_کوتاه ☯️شهر دزدها شهری بود که همۀ اهالی آن دزد بودند. شب‌ها پس ‌از شام، هرکس دسته‌کلید بزرگ و فانوس برمی‌داشت و از خانه بیرون می‌زد؛ برای دستبرد زدن به خانۀ یک همسایه. حوالی سحر با دست پر به خانه‌اش برمی‌گشت، که آن را هم دزد زده بود! به این ترتیب، همه در کنار هم به خوبی و خوشی زندگی می‌کردند؛ چون هرکس از دیگری می‌دزدید و او هم متقابلاً از دیگری، تا آن‌جا که آخرین نفر از اولی می‌دزدید. تجارت و معامله هم به همین شکل بود؛ هم از جانب خریدارها و هم از جانب فروشنده‌ها. دولت سعی می‌کرد حق‌حساب بیشتری از اهالی بگیرد و آن‌ها را تیغ بزند، و اهالی هم نهایت سعی خودشان را می‌کردند که سر دولت را شیره بمالند و چیزی از آن بالا بکشند؛ به این ترتیب زندگی به آرامی‌ سپری می‌شد. نه کسی خیلی ثروتمند بود و نه کسی خیلی فقیر. روزی مرد درستکاری گذرش به شهر افتاد و آن‌جا را برای اقامت انتخاب کرد. شب‌ها به جای این‌که با دسته‌کلید و فانوس دُور کوچه‌ها راه بیفتد برای دزدی، شامش را که می‌خورد، سیگاری دود می‌کرد و شروع می‌کرد به خواندن رمان. دزدها می‌آمدند؛ چراغ خانه را روشن می‌دیدند، راهشان را کج می‌کردند و می‌رفتند. اوضاع از این قرار بود، تا این‌که اهالی احساس وظیفه کردند به این تازه‌وارد توضیح بدهند که گرچه خودش اهل این کارها نیست، ولی حق ندارد مزاحم کار دیگران بشود، و هرشبی که در خانه می‌ماند، معنی‌اش این بود که خانواده‌ای سرِ بی‌شام زمین می‌گذارد و روز بعد چیزی برای خوردن ندارد! مرد درستکار در برابر چنین استدلالی چه حرفی برای گفتن می‌توانست داشته باشد؟ بنابراین پس ‌از غروب آفتاب، او هم از خانه بیرون می‌زد و همان‌طور که از او خواسته بودند، حوالی صبح برمی‌گشت؛ ولی دزدی نمی‌کرد. می‌رفت روی پل شهر می‌ایستاد و مدت‌ها به جریان آب رودخانه نگاه می‌کرد و بعد به خانه برمی‌گشت و می‌دید خانه‌اش مورد دستبرد قرار گرفته است. در کمتر از یک هفته، مرد درستکار داروندارش را از دست داد؛ چیزی برای خوردن نداشت و خانه‌اش هم لخت شده بود. ولی مشکل این نبود؛ این وضعیت البته تقصیر خودش بود. نه! مشکل چیز دیگری بود. قضیه از این قرار بود که این آدم با این رفتارش، حال همه را گرفته بود! او اجازه داده بود داروندارش را بدزدند بی ‌آن‌که خودش دست به مال کسی دراز کند. به این ترتیب، هر شب یک نفر بود که پس‌ از سرقتِ شبانه از خانۀ دیگری، وقتی صبح به خانۀ خودش وارد می‌شد، می‌دید خانه و اموالش دست‌نخورده است؛ خانه‌ای که مرد درستکار باید به آن دستبرد می‌زد. بعد از مدتی، آن‌هایی که شب‌های بیشتری خانه‌شان را دزد نمی‌زد رفته‌رفته اوضاع‌شان از بقیه بهتر شد و مال‌ومنالی به‌هم ‌زدند و برعکس، کسانی که دفعات بیشتری به خانۀ‌ مرد درستکار (که دیگر از هر چیز به درد بخوری خالی شده بود) دستبرد می‌زدند، دست خالی به خانه برمی‌گشتند و وضعشان روزبه‌روز بدتر می‌شد. عده‌ای که موقعیت مالی‌شان بهتر شده بود، مانند مرد درستکار، این عادت را پیشه کردند که شب‌ها پس‌ از شام، بروند روی پل چوبی و جریان آب رودخانه را تماشا کنند. این ماجرا، وضعیتِ آشفتۀ شهر را آشفته‌تر می‌کرد؛ چون معنی‌اش این بود که باز افراد بیشتری از اهالی ثروتمندتر و بقیه فقیرتر می‌شدند. به‌تدریج آن‌هایی که وضع‌شان خوب شده بود و به گردش و تفریح روی پل روی آوردند، متوجه شدند که اگر به این وضع ادامه بدهند، به‌زودی ثروتشان ته می‌کشد. به این فکر افتادند که چه‌طور است به عده‌ای از این فقیرها پول بدهیم که شب‌ها به جای ما هم بروند دزدی؟! قراردادها بسته شد، دستمزدها تعیین و پورسانت‌های هر طرف را هم مشخص کردند؛ آن‌ها البته هنوز دزد بودند و در همین قرارمدارها هم سعی می‌کردند سر هم کلاه بگذارند و هرکدام از طرفین به‌نحوی از دیگری چیزی بالا می‌کشید، اما همان‌طور که رسم این‌گونه قراردادهاست، آن‌ها که پولدارتر بودند ثروتمندتر، و تهیدست‌ها عموماً فقیرتر می‌شدند. عده‌ای هم آن‌قدر ثروتمند شدند که دیگر برای ثروتمند ماندن نه نیاز به دزدی مستقیم داشتند، و نه این‌که کسی برایشان دزدی کند. ولی مشکل این‌جا بود که اگر دست از دزدی می‌کشیدند، فقیر می‌شدند؛ چون فقیرها درهرحال از آن‌ها می‌دزدیدند. فکری به خاطرشان رسید؛ آمدند و فقیرترین آدم‌ها را استخدام کردند تا اموالشان را در مقابل دیگر فقیرها حفاظت کنند. ادارۀ پلیس برپا شد و زندان‌ها ساخته شد! به این ترتیب، چند سالی از آمدن مرد درستکار به شهر نگذشته بود که مردم دیگر از دزدیدن و دزدیده شدن حرفی نمی‌زدند. صحبت‌ها حالا دیگر فقط از دارا و ندار بود؛ اما درواقع هنوز همه دزد بودند. ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #تلگرام @dastankotah_1400 #ایتالو‌کالوینو

#پیام_مخاطب ☯️ این هم درد و دل یک مخاطب از سهم ناچیز خود از تقسیم ارث توسط برادرش میراث پدر، حق خواهر؛ آیا وجدان برادران بیدار خواهد شد؟ آیا عدالت در خون و خوی مردان جای گرفته، یا تنها واژه‌ای در گفتارهاست؟ چگونه ممکن است برادری، که همواره دست خواهری را گرفته و با او از کودکی تا بزرگسالی همراه بوده، اکنون چشم بر حقِ او ببندد و سهم او از میراث پدر و مادر را نادیده بگیرد؟ به راستی، میراثی که با زحمات پدرانمان از دل زمین و زمان به‌دست آمده، آیا تنها برای یکی از فرزندان است؟ یا به اندازه‌ی تپش‌های قلب هر فرزند، دانه‌دانه به‌دست آمده است؟ خواهرانی که خود در روزهای سخت در کنار پدر و مادر بوده‌اند، چرا باید امروز تنها نظاره‌گر تقسیم این میراث شوند؟ چگونه ممکن است برادری که دست خواهری را گرفته و هم‌پایش از پیچ‌وخم‌های زندگی گذر کرده، اکنون چشم بر حق او ببندد و از میراث پدر و مادر تنها خود بهره‌مند شود؟ این سهم خواهرت است، سهمی که نه تنها قانونی و شرعی است، بلکه از عمق عواطف و حقوق انسانی نیز بر می‌آید. اگر امروز سهم خواهر را نادیده بگیری، فردا چگونه می‌توانی در برابر وجدان خود، در برابر خدای خود و در برابر جامعه‌ات سرافراز بایستی؟ آیا اندکی تأمل در این حقایق کافی نیست تا دست به دست او بدهی و همانطور که پدرمان می‌خواست، با انصاف و عشق، میراثش را تقسیم کنی؟ بیایید دست خواهری که حقش را طلب می‌کند بگیریم، و به عدالت و مهر، میراث پدر و مادر را تقسیم کنیم. بگذارید هر نگاه خواهری که به برادر می‌افتد، پر از اعتماد و عشق باشد، نه حسرت و اندوه. ✍🏽 صابر ☯️ #کانال_خبری_شریف_ابهر_سریع_مردمی_بیطرف_فراجناحی @sharifpress ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #تلگرام @dastankotah_1400 ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #ایتا https://eitaa.com/dastankotah_1400

#هر_شب_یک_داستان_کوتاه ☯️ روزی در یک مجلس فردی از مردی بدی می گفت و ناسزا بارش می کرد پسر ان مرد در مجلس حضور داشت و می شنید .پسربسیار ناراحت شدو مجلس را ترک کرد . خدمت پدر رسید و با ناراحتی شنیده هارا برای پدر گفت .پدر از جا بلند شدو رفت و بعداز کمی وقت برگشت .زیر بغل پدر یک فرش ابریشمی گرانقیمت بود. پدر دستی به شانه ی پسرش زد و گفت برای تو ماموریتی دارم برو این هدیه را نزد همان شخص ببر و از او تقدیر و تشکر کن .. پسر متعجب و حیران امر پدر را اطاعت کرد و نزد ان شخص رفت و هدیه را تقدیم کردو از او تشکر کرد مرد شرمنده شد و هیچ نگفت . پسر برگشت نزد پدر گفت پدر جان امرتون رو اجرا کردم اما متحیر م چرا شما به جای این که عصبانی و ناراحت بشوید از او تقدیر و تشکر کردید . پدر لبخندی زد و گفت پسرم امروز این شخص با چندین کلمه حاصل ساعتها عبادتش را به حساب من جاری کرد و مرا خشنود ساخت ایا من نباید بابت این همه نیکی او تشکر کنم؟!!! عاقلان را اشارتی کافیست.... #کانال_خبری_شریف_ابهر_سریع_مردمی_بیطرف_فراجناحی @sharifpress ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #تلگرام @dastankotah_1400 ☯️ #کانال_حکایت_و_داستانهای_کوتاه در #ایتا https://eitaa.com/dastankotah_1400