🌾ما به جای حضور در برابر چیزی که هست، منتظر چیزی می مانیم که نیست و حضوری ندارد... 🌾ما با ارتباط با آنچه «اینجا» هست، بهبود می یابیم و با ارتباط با تخیلات‌مان، بیمار می شویم... 🌾آنچه از آن می گریزید، همان جایی است که باید در آن آرام بگیرید. باید با چیزی که از آن می ترسید رو به رو شوید و آنچه ناشنیده می گیرید را بشنوید. 🖋️ جان فردریکسون ✅ کانال دست‌نوشته‌های یک روانشناس (دکتر زهرا وافر) 👇 @dastneveshtehapsy

به لطف خدا، دیروز در همایش «سلامت معنوی» در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، مقاله «راه‌های دستیابی به سلامت معنوی از منظر منابع اسلامی» نوشته زهرا وافر، به عنوان مقاله برگزیده به شکل شفاهی ارائه شد. علاقه‌مندان می‌توانند پاورپوینت ارائه را به شکل رایگان از طریق پیام به آیدی منشی دریافت نمایند👇 @ashena_64 ✅ کانال دست‌نوشته‌های یک روانشناس (دکتر زهرا وافر) 👇 @dastneveshtehapsy

📔 ویرانه های من 🖋محمد طلوعی ✅کانال دست‌نوشته های یک روانشناس (دکتر زهرا وافر)👇 @dastneveshtehapsy

📔برشی از کتاب قهوه شیرین خانم روانشناس 🖋نوشته دکتر زهرا وافر ✅کانال دست‌نوشته های یک روانشناس (دکتر زهرا وافر )👇 @dastneveshtehapsy

با عرض سلام و احترام. پیرو درخواست برخی از دوستان برای استفاده از مبحث (راه های دستیابی به سلامت معنوی بر اساس منابع اسلامی ) به شکل کامل، این ایده شکل گرفت که بحث را به شکل یک کارگاه (آنلاین یا آفلاین) و با حداقل هزینه ممکن تدریس کنم و در اختیار مخاطبان مشتاق قرار دهم. با توجه به اینکه این فرایند زمان‌بر است، ممنون می شوم در نظر سنجی زیر شرکت کنید🙏 لطفا به علاقه مندان اطلاع رسانی بفرمایید 🌺 لینک نظرسنجی 👇👇👇

❓❓ طرحواره نقص و شرم (از رایج ترین طرحواره ها) چگونه شکل می گیرد؟ 📔برشی از کتاب قهوه شیرین خانم روانشناس 🖋نوشته دکتر زهرا وافر ✅کانال دست‌نوشته های یک روانشناس (دکتر زهرا وافر )👇 @dastneveshtehapsy

🚫 از بدترین اشتباهاتی که یک مرد ممکن است مرتکب شود🚫 📔برشی از کتاب قهوه شیرین خانم روانشناس 🖋نوشته دکتر زهرا وافر ✅کانال دست‌نوشته های یک روانشناس (دکتر زهرا وافر )👇 @dastneveshtehapsy

⁉️ چه طور همسرمان را از خودمان متنفر کنیم؟ 📔برشی از کتاب قهوه شیرین خانم روانشناس 🖋نوشته دکتر زهرا وافر ✅کانال دست‌نوشته های یک روانشناس (دکتر زهرا وافر )👇 @dastneveshtehapsy

💠ما آدم فضایی های وطن پرست 🖋زهرا وافر ما از نظر اکثریت مردم جامعه موجودات نرمالی نیستیم. منظورم از ما کسانی هستند که مثلا در شرایط فعلی تلاش می کنند دمای خانه را در محدودۀ هفده درجۀ سانتی گراد نگه دارند، یا مثلا در فصل گرما، برای صرفه جویی در مصرف برق، فقط یک چراغ روشن در خانه نگه می دارند، یا واقعا تلاش می کنند که در مصرف آب صرفه جویی کنند یا زبالۀ تر و خشک را از هم جدا می کنند یا مراقب هستند که محیط زیست را آلوده نکنند یا ... این را می گویم چون بارها و بارها تجربه اش را داشته ام که به خاطر رعایت همین مسائل پیش پا افتاده که وظیفۀ هر شهروندی است، مورد تمسخر واقع شده ام یا کلا با من جوری رفتار شده که انگار موجود غیر نرمالی هستم. یعنی انگار « نرم» این است که در چنین شرایطی فحش بدهی که این چه وضع مملکت است که باید بخاطرش در مصرف انرژی صرفه جویی کنیم؟ یا اگر مملکت صاحب داشت که محیط زیست آلوده نمی شد و قس علی هذا... در واقع نرم این است که به جای اینکه به نوبۀ خودت تلاش کنی برای بهبود شرایط، فحش بدهی و اعتراض کنی. یا شاید هم نرمال بودن از نظر عده ای یک جور بی خیالی نسبت به هر چیز (عمومی) است. خوب یادم هست آن زمانی که خوابگاه زندگی می کردم، شب ها قبل از خواب می رفتم و چراغ های سرویس های بهداشتی و آشپزخانه های عمومی را که بچه ها روشن گذاشته بودند خاموش می کردم یا شیرهای آب را که شل بسته بودند، سفت می کردم. بارها بچه ها مسخره ام کرده بودند که (مگه بابای تو قراره پول آب و برق اینجا رو بده که این قدر مراقبی؟) و وقتی می گفتم چه ربطی داره؟ انرژی سرمایۀ ملی است! عده ای پوزخند می زدند که (خدا شفات بده!) یا یادم هست در دوران نوجوانی‌ام با عده ای به گردش رفته بودیم که بی خیال زباله هایشان را در محیط زیست می ریختند و رها می کردند، چند بار به آنها تذکر دادم و وقتی دیدم جدی نمی گیرند، خودم پلاستیک برداشتم و زباله هایشان راجمع کردم. ناگهان مادرم به من نهیب زد که (این کارها رو نکن، ببین چه جوری دارن نگات می کنند!) و من متوجه شدم جوری عاقل اندر سفیه به من نگاه می کنند که انگار آدم فضایی هستم‌ ‌... و در طول تمام این سالها آن قدر تجربیات این چنینی داشته ام که فهمیده ام امثال ما در حاشیه ای ترین قسمت نمودار زنگوله ای توزیع نرمال قرار داریم، چرا که ترجیح می دهیم به جای بی خیال بودن، فحش دادن یا سلب مسئولیت از خودمان، تلاش کنیم تا به اندازۀ خودمان در حل کردن مشکلات کشور سهم داشته باشیم... ✅کانال دست‌نوشته های یک روانشناس 👇 @dastneveshtehapsy

این نقاشی را اولین بار، در یکی از کتاب های درسی دبیرستان دیدم. نمی‌دانم چرا اما شیفته اش شدم. نقاشی را از کتاب بریدم و به دیوار اتاقم زدم و بعدها هم همیشه همراه خودم داشتم. احساس کردم تمام رسالت من در زندگی در همین نقاشی خلاصه شده‌، تمام هدفم‌؛ تمام آنچه که از زندگی می خواهم... یک انسان تنها در شبی تاریک و کوچه‌ای بی‌انتها، با همهٔ آنچه که در دست دارد - یک سطل آب- تلاش می کند تا ماه (نور) را تکثیر کند... گاهی یک نقاشی به اندازه چند کتاب حرف دارد... متأسفانه نام نقاش را نمی دانم. ✅ کانال دست‌نوشته‌های یک روانشناس (دکتر زهرا وافر) 👇 @dastneveshtehapsy