#معرفی_مقاله جستاری بر باخودبیگانگی اگزیستانسیالیستی و تحلیل آن با رویکرد قرآنی https://jpht.ut.ac.ir/article_71347.html @dastyarpazhoohesh

#معرفی_مقاله مقاله غلبه انسان‌شناسی مدرن بر الهیات عملی

#معرفی_مقاله تأثیر عقیدۀ «مذکر انگاری قرآن» بر قرائات هفت‌گانه نوع مقاله : علمی - پژوهشی نویسندگان الهه شاه پسند 1 آلاء وحیدنیا 2 1 استادیار دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم 2 استادیار پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی 10.30497/quran.2018.2255 چکیده ابن‌مسعود، قرآن را مذکر خوانده و از قاریان دعوت کرده است که متناسب با یک امر مذکر با آن برخورد کنند. او از آنها می‌خواهد در هنگام تردید بین تاء و یاء، اصل را بر یاء قرار دهند. تلاش برای فهم معنای این سخن، به انگارۀ عرب در مذکر شمردن آنچه در نظر او گران‌مایه است، رهنمون می‌شود. با همین دیدگاه، عالمان حدیث و ادب نیز خود را ذکور و علمشان را مذکر خوانده‌اند. گذشته از چنین دیدگاهی، با توجه به جایگاه تأثیرگذار ابن‌مسعود در قرائات قاریان صدر اسلام، و نیز صورت خبر او که به یک اصل قرائی شبیه است، بررسی تأثیرپذیری یا عدم تأثیرپذیری قاریان از سخن او، مسألۀ این پژوهش را تشکیل داده است. این مقاله به منظور بررسی نقش این اصل قرائی بر قرائات هفت‌گانه، به تحلیل متنی و سندی این اخبار پرداخته و از این رهگذر به زمان تقریبی و مکان رواج آنها دست یافته است. از سوی دیگر، قرائاتی که بین تذکیر و تأنیث افعالِ با فاعل مؤنث مردد هستند، گردآوری و میزان تذکیر در هریک را استخراج کرده و دریافته است که قرائت حمزه، کسائی و عاصم، به ترتیب از بیشترین میزان تذکیر برخوردار هستند. این مسأله، مؤیدی بر تأثیر زیاد ابن‌مسعود بر قرائات کوفی است؛ چنان‌که بیشتر این اخبار نیز در کوفه رواج داشته‌اند. کلیدواژه‌ها قرائات هفت‌گانه ابن‌مسعود حمزه کسائی کوفه مذکر و مؤنث تذکیر قرآن dor 20.1001.1.20083211.1397.11.2.5.8 موضوعات تفسیر قرآن کریم علوم قرآنی https://qhs.isu.ac.ir/article_2255.html?lang=fa

#معرفی_مقاله #مقاله_بخوانیم مقاله پژوهشی بررسی تاریخی_تحلیلی احادیث پزشکی فصلنامه مطالعات تاریخی قرآن و حدیث https://sanad.iau.ir/Journal/qhs/Issue/50338 هذا من فضل ربی #مکمل_درسی مرتبط با مبحث #حدیث‌شناسی #تحلیل_طب_اسلامی #افراط_در_تفسیر_علمی @Manodaneshjooham

#معرفی_مقاله موضع مکتب رواقی در خصوص مرگ @Manodaneshjooham

#معرفی_مقاله بررسی تطبیقی مؤلفه های صمیمیت در خانواده بر اساس حدیث کسا خانم طهرانی مقاله برگزیده جشنواره حورا الانسیه

دو مقاله با موضوع نظریات درباره منشا دین از دیدگاه‌های مختلف #معرفی_مقاله @dastyarpazhoohesh

#معرفی_مقاله تجسم، تمثل و رویت جن از منظر عقل و نقل لینک دریافت مقاله👇 https://noo.rs/1S1NU @dastyarpazhoohesh

#فایل_PDF_مقاله #معرفی_مقاله 🌀 عنوان مقاله: تحلیلی انسان‌شناختی از «نکاح ضَیزَن» در بافت نزول قرآن کریم 🔹نویسندگان: دکتر احمد پاکتچی، محمدحسن شیرزاد، محمدحسین شیرزاد @dastyarpazhoohesh

#معرفی_مقاله #مکمل_درسی مقالاتی متناسب با مبحث #تفاوت_واژگان سلطان ،برهان، آیه و ... #ارسالی سرکار خانم کهزادی دانشجوی دانشگاه الزهرا سلام الله علیها خلاصه مقالات در قرآن کریم، واژگان «آیه»، «بیّنه»، «برهان» و «سلطان مبین» در حوزه‌ی معنایی «معجزه» قرار می‌گیرند و می‌توان آن‌ها را جانشین‌های معنایی یکدیگر دانست، گرچه دایره معنایی یکسانی ندارند. در این میان: بیّنه به معنای «روشن‌کننده‌ی حقیقت» است و شامل هم امور خارق‌العاده و هم امور علمی، عقلانی و معنوی می‌شود؛ بنابراین اعم از معجزه است. آیه نشانه‌ای از خداوند است و معجزات را نیز دربرمی‌گیرد، اما گستره‌ی آن از بیّنه بیشتر است؛ پس رابطه‌ی آن با بیّنه، عموم و خصوص مطلق است. برهان تنها در مورد برخی معجزات خاص مانند «عصا»، «ید بیضاء» و «قرآن» به‌کار رفته و رابطه‌اش با بیّنه، عموم و خصوص من وجه است. سلطان مبین نوعی معجزه‌ی ویژه همراه با سلطه و قهر است (مثل شکافتن دریا برای موسی) که از «آیات» جدا شده و معنای متفاوتی دارد. بر این اساس، میان این واژگان، تفاوت‌های ظریف معناشناختی وجود دارد که نشان می‌دهد «معجزه» در قرآن یک مفهوم متکثر با جلوه‌های مختلف است. 👇👇👇👇👇 @Manodaneshjooham

#معرفی_مقاله #مکمل_درسی مقالاتی متناسب با مبحث #تفاوت_واژگان سلطان ،برهان، آیه و ... #ارسالی سرکار خانم کهزادی دانشجوی دانشگاه الزهرا سلام الله علیها خلاصه مقالات در قرآن کریم، واژگان «آیه»، «بیّنه»، «برهان» و «سلطان مبین» در حوزه‌ی معنایی «معجزه» قرار می‌گیرند و می‌توان آن‌ها را جانشین‌های معنایی یکدیگر دانست، گرچه دایره معنایی یکسانی ندارند. در این میان: بیّنه به معنای «روشن‌کننده‌ی حقیقت» است و شامل هم امور خارق‌العاده و هم امور علمی، عقلانی و معنوی می‌شود؛ بنابراین اعم از معجزه است. آیه نشانه‌ای از خداوند است و معجزات را نیز دربرمی‌گیرد، اما گستره‌ی آن از بیّنه بیشتر است؛ پس رابطه‌ی آن با بیّنه، عموم و خصوص مطلق است. برهان تنها در مورد برخی معجزات خاص مانند «عصا»، «ید بیضاء» و «قرآن» به‌کار رفته و رابطه‌اش با بیّنه، عموم و خصوص من وجه است. سلطان مبین نوعی معجزه‌ی ویژه همراه با سلطه و قهر است (مثل شکافتن دریا برای موسی) که از «آیات» جدا شده و معنای متفاوتی دارد. بر این اساس، میان این واژگان، تفاوت‌های ظریف معناشناختی وجود دارد که نشان می‌دهد «معجزه» در قرآن یک مفهوم متکثر با جلوه‌های مختلف است. 👇👇👇👇👇 @Manodaneshjooham

تبارشناسی روایات «سبعة احرف» با تأکید بر دیدگاه فریقین نوع مقاله : مقاله پژوهشی نویسندگان محمد هادی منصوری 1 کامران اویسی 2 1 استادیار گروه قرآن و حدیث دانشگاه معارف اسلامی قم، ایران 2 استادیار گروه قرآن و متون دانشگاه معارف اسلامی قم، ایران 10.22034/pht.2025.13985.1351 چکیده پژوهش حاضر به بررسی روایت معروف «سبعة احرف» می‌پردازد که به مسأله نزول قرآن بر هفت حرف مرتبط است. دانشمندان عامه، روایت نزول قرآن بر هفت حرف را پذیرفته‌اند و تفسیرهای مختلفی برای معنای «احرف» ارائه داده‌اند. برخی از محققان معاصر امامیه، این روایت را از منابع عامه به منابع امامیه منتقل‌شده می‌دانند و در نتیجه، اساس آن را نپذیرفته‌اند. بنابراین، ضرورت دارد که پژوهشی تبارشناسانه در این زمینه انجام شود تا بازپژوهی نوینی درباره اصل و ریشه روایات سبعة احرف ارائه شود. بر اساس پژوهش حاضر، نخستین کسی که این روایت را مطرح کرده، عمر بن خطاب بوده است. وی در ساختار فکری خود که اجتهاد در مقابل نص است، اختلاف قرائات یا دیگر موارد اختلاف لفظی قرآن را مجاز دانسته و این انتساب را به پیامبر نسبت داده است. همچنین، روایت شیخ صدوق در منابع شیعه، به دلیل ضعف سندی و شباهت متنی با روایات مشابه در منابع عامه، قابل پذیرش نیست https://pht.journals.miu.ac.ir/article_9813.html #معرفی_مقاله @dastyarpazhoohesh