eitaa logo
بنیاد دعبل
389 دنبال‌کننده
969 عکس
113 ویدیو
28 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
آقا بگو به درد تو آیا نمی‌خوریم؟ اصلاً بگو به کار تو آقا نمی‌خوریم؟ آیا دروغ بود که با تو هزار بار ما گفته‌ایم جز غم مولا نمی‌خوریم؟ سنخیّتی کجاست میان مرام ما آیا هنوز هم به شما ما نمی‌خوریم؟ تا کی هنوز منتظر وعده‌های خویش تا کی به خُلق و خوی تَوَلّا نمی‌خوریم؟ حتی ز نفسِ خویش برائت نجسته‌ایم با این حساب ما به تبرّا نمی‌خوریم؟ روزی که تو می‌آیی و اعلام می‌کنی: ما با تو نیستیم، همه، جا نمی‌خوریم؟ انگار بسکه دل‌نگرانِ خودیم و بس غصه برای دین خدا را نمی‌خوریم؟ وقتی بدون خمس، ز هر لقمه می‌خوریم دیگر مگو که لقمه‌ی بیجا نمی‌خوریم؟ حال و هوای نیمه‌شب و گریه می‌رود وقتی که حرصِ توشه‌ی عقبا نمی‌خوریم؟ آیا ولای فاطمه ما را نداده‌اند گاهی چه می‌شود، غم زهرا نمی‌خوریم؟ غافل شدیم و حرمت خیمه شکسته شد ما ها به درد خیمه‌ی صحرا نمی‌خوریم؟ اینجا نشسته‌ایم و تمنّا کنیم که: آقا بیا، ولی به تمنا، نمی‌خوریم؟ از کشته‌های شیعه عدو پشته ساخته از چه به درد مردم دنیا نمی‌خوریم؟ این غصه نیست؟ اینکه بگوییم دم‌به‌دم ما غم به غیر ماتم عظما نمی‌خوریم؟ هرجا که هست ناله‌ی مظلوم، همرهیم جان بر کفیم و غصه‌ی تنها نمی‌خوریم؟ سوگند می‌دهیم به غم‌های کربلا آقا برس به داد تمنای کربلا محمود ژولیده @deabel
از زلف پریشان تو دارم گله چندان از زلف پریشان تو از زلف پریشان زلفت گره انداخته در کار دلم سخت ای دوست مرا از سر خود وا مکن آسان پنهان نکند راز مرا پرده‌ی اشکم عمری‌ست که دل باخته‌ام، از تو چه پنهان از عشق تو در آتشم، از آتش عشقت حیرانم و حیرانم و حیرانم و حیران یک شهر شود در پی‌ات آواره‌ی صحرا کافی‌ست که من سر بگذارم به بیابان هر لاله گرفته‌ست قنوت آمدنت را این خاک ندیده‌ست به خود بعد تو باران بازآی که در مقدم تو جان بفشانم من زنده از آنم که به عشق تو دهم جان یوسف رحیمی @deabel
قبله گاه قـبله گـاه دل من مـاه دل آراي تـو شد دل وجـان شيــفتة طلعت زيباي تو شد دل من زنـده به عشق تو بود در همه عمر هرچـه دارم همگي از سر سوداي تـوشد نـرگس مست دوچشمان تـو دل بـربـايد عشق ومستي هـمه ازنشعة صهباي توشد هــمه جـا ورد زبان وصف تورا مي گويند هست عالـم همه از صورت ومعناي تو شد چـشمة جـان من اي هستي بستان وصال هــمه مشتاق تـو وقامت رعناي تـوشد گـرچه مجنون به هواي غم ليلي ميسوخت جـان وسرباخته سراسيمه وشيداي تو شد گـر زلــيخا زسرشـوق پي يـوسف بـود يــوسف مـصر هـمي گرم تماشاي تو شد ليلي ازعشق تودردشت دمن مجنون گشت چـشمها بسته وسرگشته وشيداي تـو شد وادي طـور ز انـوار تــو روشــن گـرديد پـور عـمـران چـو مدهوش تجلّاي تو شد ((خوشنوا)) وصف تورا در همه دم مي گويد كـز طـريق غـزلــش طـور تولّاي تو شد محمدحسین محمدی(خوشنوا) @deabel
جان جا نان دلي پردرد دارم جان جانانم تورا خواهم بـه پاس انتظارت آنقدرمانم تورا خواهم بـياوازكـرم دست نـوازش بــرسر و رويم بكش ازمرحمت تاجان بستانم توراخواهم عجين گرديد وجان وروح من دريك نگاه تو حبـيبا رحمتي آور بـه درمانم تورا خواهم فراقت مي كشد اين عاشق دلداده ات آخر نظركن برمن و اين چشم گريا نم تورا خواهم اگر آيي كنارم من بـه پايت جان وسر بازم وگر نايي همي سردرگريبانم تورا خواهم قسم برجانت اي مولا نباشد جزتو محبوبم بيا بهر خدا فـرما تو احسانم تورا خواهم دلم تاراج لطف و مهر واحسان تو گرديده محّبا رحمتي آخـر مسلمانم تورا خواهم فراقت ميكشد آخـرمرا چشمم بـره مانده كرم كن خود بده برمن توساما نم توراخواهم براي (خوشنوا) مانده همين طبع روان و بس بماند خاطرت در متن ديـوانم تورا خواهم *** محمدحسین محمدی(خوشنوا) @deabel
قبله گاه قـبله گـاه دل من مـاه دل آراي تـو شد دل وجـان شيــفتة طلعت زيباي تو شد دل من زنـده به عشق تو بود در همه عمر هرچـه دارم همگي از سر سوداي تـوشد نـرگس مست دوچشمان تـو دل بـربـايد عشق ومستي هـمه ازنشعة صهباي توشد هــمه جـا ورد زبان وصف تورا مي گويند هست عالـم همه از صورت ومعناي تو شد چـشمة جـان من اي هستي بستان وصال هــمه مشتاق تـو وقامت رعناي تـوشد گـرچه مجنون به هواي غم ليلي ميسوخت جـان وسرباخته سراسيمه وشيداي تو شد گـر زلــيخا زسرشـوق پي يـوسف بـود يــوسف مـصر هـمي گرم تماشاي تو شد ليلي ازعشق تودردشت دمن مجنون گشت چـشمها بسته وسرگشته وشيداي تـو شد وادي طـور ز انـوار تــو روشــن گـرديد پـور عـمـران چـو مدهوش تجلّاي تو شد ((خوشنوا)) وصف تورا در همه دم مي گويد كـز طـريق غـزلــش طـور تولّاي تو شد محمدحسین محمدی(خوشنوا) @deabel
دستی بده تا که بگیرم دست هایت چشمی بده تا که کنم گریه برایت دست توسّل دارم و چشم تمنّا_ _ می دوزم امشب بر بلندای عطایت مثل همیشه دست خالی و غریبم یعنی نگاهی تازه کن سوی گدایت خاموشی امروز من از بی غمی نیست دیشب گریبان پاره کردم... در هوایت شب های بسیاری غریبانه نمودم در گوشه ی تنهایی ام آقا صدایت ای بی پناهی که پناه عالمینی جا ده دل آواره را زیر عبایت این گوشه ی دنیا کسی فکر نجات است با یک نظر دل را ببر تا بی نهایت اینجا به صبح روشنت ایمان ندارند کی می نمایی قصد اِعمال ولایت؟ قربان اشک صفحه ی قرآن چشمت وقت تلاوت کردن تبّت یدایت ای وارث خون گلوی سر بریده کی می چکد خون گلویم زیر پایت؟ شور شهادت دارم و شوق وصالت یابن الشّموس الطّالعه خونم حلالت مجتبی روشن روان @deabel
خشكی چشم پشیمان مرا دریابید به غباری سر مژگان مرا دریابید من اویسم ز قَرَن آمدم آقایم نیست چشم‌های تر ِ حیران مرا دریابید كاش می‌دیدم و با گریه‌كنان می‌گفتم حال آقای پریشانِ مرا دریابید می‌زنم سینه به پایِ غم‌تان تا یك روز سینه‌ی خسته‌ی سوزان مرا دریابید كاش در روضه فقط جان بسپارم پیشت كاش در كرب و بلا جان مرا دریابید گریه‌ی مادرِ تو می‌رسد از روضه‌ی ما دست‌ها، چاك گریبان مرا دریابید مادرت باز به سر می‌زند و می‌گوید پسر تشنه و عریان مرا دریابید عمّه‌ی كوچک ِ تو داشت به زینب می‌گفت زخم‌های لب مهمان مرا دریابید حسن لطفی @deabel
هر قدر می‌خواهد این دل، این دلِ تنها تو را در عوض هرگز نمی‌خواهد دمی دنیا تو را ! خاكِ عالم بر سرِ دنیا، كه چشمِ دوستان جست و جو باید كند در سینه‌ی صحرا تو را تو خودت مشتاق هستی میهمانِ ما شوی لیک می‌راند گناه از خانه‌های ما تو را ناله‌ی آقا بیایِ ما كجا، آن ناله‌ای كه زده در بینِ آن دیوار و در، زهرا تو را روز، روزِ توست، چون روزِ عمویِ توست، آه كم نخواهد داشت هرگز روزِ تاسوعا تو را گرچه می‌گویند هستی در تمامِ روضه‌ها بیشتر حس می‌كنم در روضه‌ی سقّا تو را دست‌هایم را دخیلِ دستِ آقایی كنم كه خبر داده است از حاجاتِ نوكرها تو را با دَمِ "ای ساقی لب‌تشنگان" خواهیم خواند در عزایِ ساقیِ لب‌تشنگان، آقا تو را محمد بیابانی @deabel
جان جا نان دلي پردرد دارم جان جانانم تورا خواهم بـه پاس انتظارت آنقدرمانم تورا خواهم بـياوازكـرم دست نـوازش بــرسر و رويم بكش ازمرحمت تاجان بستانم توراخواهم عجين گرديد وجان وروح من دريك نگاه تو حبـيبا رحمتي آور بـه درمانم تورا خواهم فراقت مي كشد اين عاشق دلداده ات آخر نظركن برمن و اين چشم گريا نم تورا خواهم اگر آيي كنارم من بـه پايت جان وسر بازم وگر نايي همي سردرگريبانم تورا خواهم قسم برجانت اي مولا نباشد جزتو محبوبم بيا بهر خدا فـرما تو احسانم تورا خواهم دلم تاراج لطف و مهر واحسان تو گرديده محّبا رحمتي آخـر مسلمانم تورا خواهم فراقت ميكشد آخـرمرا چشمم بـره مانده كرم كن خود بده برمن توساما نم توراخواهم براي (خوشنوا) مانده همين طبع روان و بس بماند خاطرت در متن ديـوانم تورا خواهم *** محمدحسین محمدی(خوشنوا) @deabel
شبيهِ چشمِ شما چـشم‌هایِ تـر دارد کَسی كه خاکِ حسينيه را به سر دارد تو گريه كردی و شد سُرخ چهره فهميدم كه وقتِ روضه‌ی تـو اشک هم جگر دارد خدا به رویِ من و تـو حساب وا كـرده كه گريـه‌ای بكنيم و حـساب بـردارد هـوای امشبمان فـرق می‌كند انـگار نشسته مـادری و دست بـر كمـر دارد حسين روز و شبـم را گرفته می‌دانم بـرایِ عاشقی‌ام عـقل دردسـر دارد فقط به تـربتِ اربـاب سجده می‌چسبد هميشه سجـده‌ی مـا مـزّه‌یِ دگر دارد مـرا حوالـه نمودند خاکِ پـا ببـرم هـزار شُكر كه ايـن خيمه رُفتگر دارد ميـانِ روضه نشستيم و عـاشقی می‌گفت بـخوان دعای فـرج را دعـا اثر دارد كسی كه داغِ بـرادر كشيـده می‌دانـد كــه رویِ قـوَّتِ زانویِ او اثـر دارد چـقـدر روضه‌ی نـا گفته در گلو داريم بيا بـه مجلسمان روضه‌یِ عمـو داريـم حسن لطفی @deabel
امام محمد باقر (ع) و عاشورا --------- ای امامی که ز غم ، داغ مکرر دیدی کربلا رفته ای و گلشن پرپر دیدی روز جانسوز عطش خیز در آغوش پدر غرق در خون گلو ، حنجر اصغر دیدی وقتی از معرکه برگشت علی اکبر اربا" اربا بدن چون گل اکبر دیدی پیش ایمان مجسم که بخون می غلتید در کف کفر یقین سرخی خنجر دیدی تو در آن روز که می سوخت گلستان نبی داغ گلهای عطش ، داغ صنوبر دیدی بعد از آن لحظه که گودال بخود می لرزید عمه را در غم آلاله مکدر دیدی تا که بردند شما را ز کنار گودال بدن پاک شهیدان همه بی سر دیدی تو در آن فصل غم انگیز که جانها می سوخت مثل پاییز خزان گلشن حیدر دیدی در زمانی که عطش شعله به دلها می زد بر زمین پیکر سقای دلاور دیدی تا که بر ناقه نشاندند شقایق ها را به اسارت همه اولاد پیمبر دیدی به تماشای جگرسوزترین صحنه ی غم در کنار پدری ناله ی دختر دیدی دل ما خون ز غم توست امام باقر که بخاک آینه و اختر و گوهر دیدی "یاسر" از داغ جگرسوز امام پنجم در جگرها شرر و شعله و آذر دیدی ،،،،،،،،،،،،، محمود تاری «یاسر» @deabel
🌷 امیرالمومنین امام علی (علیه السلام) : ☘ به سوی عمل بشتابید و از فرارسیدن ناگهانی مرگ برترسید ، زیرا آن امیدی که به بازگشت رزق و روزی هست به بازگشت عمر نیست. 📚 نهج البلاغه، خطبه ۱۱۴ ☀️ @deabel
🌷 امیرالمومنین (علیه السلام) : ☘ سوگند به آن كه همه آواها را مى شنود ، هيچ كس دلى را نسازد ، مگر آن كه خداوند از آن شادمانى لطفى بيافريند و بدانگاه كه و مصيبتى بدو رسد آن ، همچون آبى كه در نشيب روان گردد ، به سوى آن مصيبت و گرفتارى سرازير شود و آن را از او دور گرداند ، همچنان كه شتر غريبه [از ميان رمه شتران] رانده مى شود . 📖 نهج البلاغة الحكمة 257 @deabel
🌷 امیرالمومنین امام علی (علیه السلام) : ☘ ریشه سالم ماندن از لغزشها ، اندیشیدن پیش از عمل کردن است و سنجیدن پیش از سخن گفتن. 📚 غررالحکم حدیث ۳۰۹۸ ☀️ @deabel
🌷 پيامبر اکرم (صلّي الله عليه و آله) : 🌸 مثل الجلیس الصّالح مثل الدّاری إن لم یجدک من عطره علّقک من ریحه و مثل الجلیس السّوء مثل صاحب الکیر إن لم یحرقک من شرار ناره علّقک من نتنه. ☘ حکایت همنشین خوب مثل عطار است که اگر عطر خویش به تو ندهد بوى خوش آن در تو آویزد و حکایت همنشین بد مثل آهنگر است اگر شرار آتش آن تو را نسوزد بوى بد آن در تو آویزد. 📖 نهج الفصاحه ☀️ @deabel
آبرویم را سرِ این نفس، آسان می برم مرگ را از خاطرم هنگام عصیان می برم تشنه ی معرفتم، این سو و آن سو می روم بهره ای اصلا از این دریای قرآن می برم؟! بنده ای حیرانم و جای کلام صاحبم از کلام دیگران بی فکر، فرمان می برم لوح دل، بی آب دیده از گنه عاری نشد اشک را با غفلتم از کوی مژگان می برم بعد از این حالا که یوسف هم خریدارم نشد چون زلیخا، خون جگر، سر در گریبان می برم من نمی بینم، نمی دانم، نمی فهمم ولی بهره ها از او در این دوران هجران می برم گرچه در هفته فقط یک جمعه یادش می کنم از دعایش روز و شب سود فراوان می برم بی پناهم، هر کجا رفتم جوابم کرده اند پس پناهم را به دربار خراسان می برم جام جانان را همیشه با وضو سر می کشم نام سلطان را فقط با چشم گریان می برم کربلا می خواهم و با صد امید و آرزو حاجتم را محضر آقا رضاجان می برم با توسل بر غم زهرا به مشهد می روم با توسل راه در دربار سلطان می برم ننگ بر اهل مدینه که علی فرموده است: همسرم را با قد خم بیت الاحزان می برم محمدجواد شیرازی @deabel
🌷امیرالمومنین امام علی (علیه السلام) : ☘ دنیا هیچ سودی ندارد مگر بر دو نفر ، کسی که بر احسان و کار نیک خود در آن بیفزاید یا کسی که گناهان خویش را با توبه جبران نماید. 📕 الامالی شیخ‌صدوق ☀️ @deabel
از سن کودکی شده غم آشنای من باد خزان وزیده به دولت سرای من بغض و شرر گرفته مسیر صدای من بالا گرفته کار دل و گریه های من خاک مزار من ز جفا بی نصیب نیست زائر نمانده دور حریمم، عجیب نیست مانند من امام غریبی، غریب نیست گریه کنید اهل منا در عزای من اهل زمانه غصه به قلبم رسانده اند بر روح و جان من غم و غربت چشانده اند من را به روی مرکب سمی نشانده اند از زهرِ زینِ اسب ورم کرده پای من از کودکی رسیده به من چهره ای کبود در کربلا و کوفه و جولانگه یهود از بس که زخم های تنم در فشار بود مانده نشان سلسله بر جای جای من بر روی خار سخت مغیلان دویده ام از ابن سعد و حرمله طعنه شنیده ام هفتاد و دو ستاره سر نیزه دیده ام این روضه هاست گوشه ای از ماجرای من بازار و ازدحام نرفته ز خاطرم آتش ز پشت بام نرفته ز خاطرم بزم حرام شام نرفته ز خاطرم مانده ز شام کرب و بلایی برای من یادم نرفته چشم ترِ عمه زینبم آتش گرفته بود، پر عمه زینبم یاد لباس شعله ور عمه زینبم فریاد می کشد جگر مبتلای من من روضه خوان غربت عمه رقیه ام مردم شکست، حرمت عمه رقیه ام آه... از شب شهادت عمه رقیه ام تغییر کرده صحبت و حال و هوای من یاد غروب کرب و بلا زار و مضطرم آن خاطرات می گذرد از برابرم یک عمر یاد تشنگی جد اطهرم ذکر حسین گشته دعا و نوای من داغش برای اهل ولا سینه سوز ماند بی حال، زیر خنجر آن کینه توز ماند در زیر آفتاب بیابان سه روز ماند اعضای جدِ تشنه لب و سر جدای من محمد جواد شیرازی @deabel
منم که زنده نمودم خدا پرستی را منم که شیخ و مرادم تمام هستی را منم که زنده نمودم علوم قرآن را کشانده ام به تماشا بهشت ایمان را منم که زنده نمودم قیام جدّم را منم که زنده نگه داشتم محرّم را در اوج عرش مقامی رفیع دارم من و غربتی چو غروب بقیع دارم من منم که سنگ مزارم پر کبوترهاست منم که زائر تنهای هر شبم زهراست منم که در نفسم عطر کربلا جاری است شمیم غربت من در دل منا جاری است هزار حرف نگفته میان دل دارم هزار درد نهفته میان دل دارم هزار حرف نگفته ز ماجرای حسین چقدر روضه گرفتم فقط برای حسین هزار حرف نگفته ز ظهر روز عطش ز ماجرای رباب و ز داغ سوز عطش سه چار ساله ولی ماجرا که یادم هست سری که رفت روی نیزه ها که یادم هست همین که رفت عمو، قامت حسین خمید همین که رفت عمو، ضرب تازیانه رسید میان سلسله ها یک به یک قطار شدند به روی ناقه ی عریان همه سوار شدند چه زلف ها که در این ماجرا سپیده شدند چه حرف ها که در این کوچه ها شنیده شدند هنوز بر تن من جای سلسله است هنوز هنوز بر کف پا زخم آبله است هنوز هنوز قصّه ی بازار شام یادم هست هنوز سنگ سرِ پشت بام یادم هست چه ناله ها که در این سینه ها بریده شدند چه موی ها که سر هر گذر کشیده شدند هنوز قصّه ی آن نیزه دار یادم هست صدای دخترکی بی قرار یادم هست هنوز در دل ما بغض حرمله است هنوز هنوز بر تن من جای سلسله است هنوز شکست پهلوی آن دختری که خورد زمین شبیه پهلوی آن مادری که خورد زمین «سه ساله بود ولی پیر عشق بابا بود» سه ساله بود ولیکن شبیه زهرا بود وحید محمدی @deabel
ای ولــیّ‌الله داور، السـلام ای سلامت از پیامبر، السلام حجّت خلاق اکبـر، السلام زادۀ زهـرای اطهر، السلام -السلام ای باقـر آل‌رسـول -چارمین فرزند زهرای بتول ای نبی بـر تو فرستاده سلام وی به زین‌العابدین، ماه تمام هفتمین معصومی و پنجم امام مکتبت تا صبح محشر، مستدام -تیغ نطقت می‌شکافـد، علم را -روح می‌بخشد مرامت، حلم را ای سـلام ذات حـیّ داورت بر تو و نطـق فضیلت‌پرورت علم آرد سجده بر خاک درت حلم گردیده است بر دور سرت -نسل نوری هم ز باب و هم ز مام -خـود امام و مـادرت بنـت الامام کیستـی ای آیت سـرّ و علن؟ تو هم از نسل حسینی، هم حسن تو امـامت را روانـی در بـدن ای ولایـت را چـراغ انجمـن -علم تو، علـم خداونـد جلیل -وحی باشد بر لبت بی‌جبرییل از درخـت علم، بَـر داریم ما وز تو صد دریا گهر داریم ما بس حـدیث معتبـر داریم ما از شما کی دست برداریم ما؟ -یابن زهرا سر برآور باز هم -«جابر جُعفی» بپرور باز هم یابن زهرا گر چه با بغض تمام، حرمتت گردید پامال «هشام»، بر تنت آزار آمد صبح و شام، تو امامـی، تو امامی، تو امام -نور از هر سو که خیزد، دیدنی است -چهرۀ خورشیـد کی پوشیدنی است؟ تو خـزانِ بـاغ زهـرا دیده‌ای تو تن بی‌سر به صحرا دیده‌ای گـردن مجـروح بابا دیده‌ای بر فراز نیـزه سرهـا دیده‌ای -کاش می‌دیدم چه آمد بر سرت -یا چه کرده کعب نی با پیکرت؟ تو چهل‌منـزل اسارت دیده‌ای از ستمکاران جسـارت دیده‌ای خود عزیزی و حقارت دیده‌ای تشنگی و قتل و غارت دیده‌ای -چارساله، کـوه ماتم برده‌ای -مثل عمه، تازیانه خورده‌ای شـام بـود و مجـلس شوم یزید چشم تو چوب و لب خشکیده دید گـه سکینه ناله از دل می‌کشید گاه زینب جامـه بـر پیکـر درید -چشم بر رگهای خونین دوختی -سـوختی و سـوختی و سوختی ای دل شیعـه چـراغ تــربتت دیده‌هـا دریـای اشک غـربتت سالهـا بـر دوش کـوه محنتت روز و شب پامال می‌شد حرمتت -ظلم دیـدی در عیـان و در خفا -تـا شـدی مسمـوم از زهر جفا ای به جانت از عدو رنج و عذاب هم به طفلی، هم به پیری، هم شباب قلبت از زهـر ستـم گردیــد آب قبــر بـی‌زوّار تــو، در آفتــاب -وسعت صحن تو مُلک عالم است -لالۀ قبـر تو اشک «میثم»است ‌ استاد حاج غلامرضا سازگار @deabel
چه تفاوت بکند ناله کند یا نکند که دل سوخته را ناله مداوا نکند چه تفاوت بکند پا بکشد یا نکشد کاش می‌شد خودش اینقدر تقلا نکند زهر اینبار چه دارد متورم شده است زهر با این تنِ بیمار مدارا نکند این جوانی که کنار پدر اُفتاده زمین چه کند گریه اگر بر سر بابا نکند اینهمه جای جراحات برای شام است زهر هرچند که سخت است چنین تا نکند نفس آخر و با روضه‌ی ویرانه گریست نشد او یادِ غمِ عمه‌ی خود را نکند یادش اُفتاد که هم بازی او می‌اُفتاد سنگ رحمی به سر دختر نوپا نکند گفت دستم...سر زنجیر به دستش بستند کاشکی صحبتی از آبله‌ی پا نکند کاش می‌شد که سرِ بام کسی ننشیند کاش می‌شد که کسی سنگ مهیا نکند چادر عمه پناهش شد و نالید : سرم.... چه کنم تا که مرا زجر تماشا نکند .... زن غساله چه فهمید که می‌گفت به خود بهتر این است که این مقنعه را وا نکند حسن لطفی @deabel
راوی کرببلایم ، جگرم میسوزد سوز زهرست که پا تا به سرم میسوزد زهر تسکین شده بر آتش جان و جگرم از جفا سوخته مادر همه ى بالو پرم در جگر آتشی از آتش صحرا مانده جای زنجیر اسارت به برم جامانده بوی سیبست که از خون لبم می آید بوی دودست که از سوز تبم می آید راوی خیمه ی افروخته و نیزارم خاطرات بدی از آتش و صحرا دارم من که جامانده ی ویرانه و آن بازارم بر غم طفل سه سالست چنین میبارم دامنش در شرر آتش صحرا میسوخت پیش چشمان ترم چادر زهرا میسوخت آه ، هم بازی من با لگد از پا افتاد با تنی سوخته از دوری بابا افتاد من که جا مانده ی آن خار و خسم میدانم من که از دود گرفته نفسم میدانم که چه دردیست به صحرا غم بی بابایی غم گهواره ی خالی و غم لالایی زهر میسوزد و خون جگرم میریزد خاک صحراست که از موی سرم میریزد دستو پا میزنمو گاه زمین میافتم یاد آن سوخته ی نیزه نشین میافتم آتش این جگر از فاجعه ی آن صحراست از همان روز نفیر لب من یا زهراست باقر علممو در سایه ی إنا لله مادرم آمده با ناله و با واویلا تا ابد هست به لب ، ناله ی هل من ناصر شیعه حاصل شده از ، مکتب قال الباقر نرگس غریبی @deabel
نگاه کودکی ات دیده بود قافله را تمام دلهره ها را، تمام فاصله را هزار بار بمیرم برات، می خواهم دوباره زنده کنم خاطرات قافله را تو انتهای غمی، از کجا شروع کنم خودت بگو، بنویسم کدام مرحله را؟ چقدر خاطره ی تلخ مانده در ذهنت، ز نیزه دار که سر برده بود حوصله را چه کودکی بزرگی است این که دستانت گرفته بود به بازی گلوی سلسله را میان سلسله مردانه در مسیر خطر گذاشتی به دل درد، داغ یک گِله را چقدر گریه نکردید با سه ساله، چقدر به روی خویش نیاورده اید آبله را دلیل قافله می برد پا به پای خودش نگاه تشنه ی آن کاروان یک دله را هنوز یک به یک، آری به یاد می آری تمام زخم زبان های شهر هلهله را مرا ببخش که مجبور می شوم در شعر بیاورم کلماتی شبیه حرمله را بگو صبور بلا در منا چه حالی داشت که در تلاطم خون دید قلب قافله را... سید حمیدرضا برقعی @deabel