🔹نحوه مقابل به مثل ایران در جنگ شهرها را توضیح دهید، آیا ایران نیز به همانند رژیم صدام مناطق مسکونی را هدف قرار می داد و باعث قتل غیرنظامیان می گردید؟
🔹در پاسخ به سئوال قاطعانه بیان می شود که ایران به هیچ وجه مناطق مسکونی را مورد حمله قرار نداد و هیچ گونه کشتاری متوجه مردم غیرنظامی بويژه زنان و کودکان نگردید.
🔹چند سال بمباران و موشکباران شهرها و روستاهای کشورمان و کشتار مردم و سکوت سازمان ملل باعث گردید ایران تهدید کند شهرهای خانقین، بصره و مندلی را هدف قرار می دهد.( توضیحات بیشتر پیرامون آن در نوشتاری دیگر داده خواهد شد)
البته مقابله به مثل ایران ملاحظاتی به شرح ذیل داشت:
🔹به منظور هشدار به مردم این شهرها، توپخانه های ایران اقدام به پرتاب گلوله‌های منور به این شهرها می نمودو آنگاه آتش توپخانه ایران بر روی اماکن غیر مسکونی و اداراتی همچون تلویزیون بصره، مقر حزب بعث، ساختمان سازمان امنیت و ...باریدن می گرفت.
این کار باعث تلاش مردم برای خروج از این شهرها گردید که با ممانعت رژيم صدام روبه‌رو گردید.
🔹متأسفانه این مسأله نیز سبب کاهش جنایات رژیم صدام نگردید و آنها بر حجم بمباران و موشک باران های خود افزودند.
🔹ایران به ناچار از مردم عراق خواست که به شهرهای نجف، کربلا، کاظمین و سامرا پناه ببرند، این تهدید و راهکنش ایران در تغییر مواضع توپخانه ای و برتری دقت آتش توپخانه ایران، رژیم صدام را مجبور به قطع حملات به مناطق مسکونی در اواخر بهمن سال ١٣۶٢ هجری خورشیدی می نماید.
🔹اما این امر دیری نپائید و تحریکات خارجی از جمله تشویق آمریکا و کمک به برد موشکهای اسکاد عراق و کمک فرانسه با در اختیار قراردادن جنگنده‌های میراژ و خوی تجاوزکارانه رژیم صدام، پس از عملیات پیروزمندانه خیبر در نیمه دوم اسفندماه ١٣۶٢ مجدداً شهرهای کشورمان هدف تجاوزات موشکی و بمباران رژيم صدام قرار گرفتند و جنگ شهرها بصورت متناوب تا پایان جنگ ادامه یافت.
🔹ایران نیز به غیر از حملات جنگنده‌های خود به پایگاههای نظامی و صنعتی در سراسر عراق بیشتر حملات جنگنده ها و موشکهای خود را در بغداد متمرکز می کند.
🔹این بحث ادامه دارد.
http://eitaa.com/defae_moghaddas