کسی می‌تواند زندگی کند که بتواند بمیرد. این را شاهرخ مسکوب گفته و من به جان باورش دارم. یک تعبیر حرفش شاید این است که فقط وقتی به تمامی آماده از دست دادن باشی، جرات خواهی داشت برای به‌دست آوردن؛ زمین و زمان را بهم بریزی. گمانم ما همین را گم کرده‌ایم. ما خو گرفته‌ایم به آرامشی حقیر که جسارت خطر کردن را از ما گرفته و مدام وادارمان می‌کند یک سری الگوهای پیشینی با نتایج قابل پیش‌بینی را مدام تکرار کنیم. آمادگی برای مرگ، مهیا بودن برای از دست دادن است و زندگی همین ریتم دم و بازدم‌طور به دست آوردن و از دست دادن است. از یکی‌شان که می‌گریزی آن دیگری را هم از دست می‌دهی، مرگ را که شوم فرض می‌کنی، زندگی را هم پابه‌پایش بی‌برکت خواهی ساخت؛ این رسم روزگار است. از محی‌الدین ابن‌عربی است که می‌گوید: از چیزی که دلم به آن آرام گیرد، در هراسم. همین را لابد باید کسی به زمزمه‌ای پرمهر گاهی زیر گوش‌مان می‌خواند تا شاید این همه از مرگ به ملال نگریزیم.
#امیرحسین_کامیار
| @Deklameh |
کسی می‌تواند زندگی کند که بتواند بمیرد. این را شاهرخ مسکوب گفته و من به جان باورش دارم. یک تعبیر حرفش شاید این است که فقط وقتی به تمامی آماده از دست دادن باشی، جرات خواهی داشت برای به‌دست آوردن؛ زمین و زمان را بهم بریزی. گمانم ما همین را گم کرده‌ایم. ما خو گرفته‌ایم به آرامشی حقیر که جسارت خطر کردن را از ما گرفته و مدام وادارمان می‌کند یک سری الگوهای پیشینی با نتایج قابل پیش‌بینی را مدام تکرار کنیم. آمادگی برای مرگ، مهیا بودن برای از دست دادن است و زندگی همین ریتم دم و بازدم‌طور به دست آوردن و از دست دادن است. از یکی‌شان که می‌گریزی آن دیگری را هم از دست می‌دهی، مرگ را که شوم فرض می‌کنی، زندگی را هم پابه‌پایش بی‌برکت خواهی ساخت؛ این رسم روزگار است. از محی‌الدین ابن‌عربی است که می‌گوید: از چیزی که دلم به آن آرام گیرد، در هراسم. همین را لابد باید کسی به زمزمه‌ای پرمهر گاهی زیر گوش‌مان می‌خواند تا شاید این همه از مرگ به ملال نگریزیم.
#امیرحسین_کامیار
| @Deklameh |
کسی می‌تواند زندگی کند که بتواند بمیرد. این را شاهرخ مسکوب گفته و من به جان باورش دارم. یک تعبیر حرفش شاید این است که فقط وقتی به تمامی آماده از دست دادن باشی، جرات خواهی داشت برای به‌دست آوردن؛ زمین و زمان را بهم بریزی. گمانم ما همین را گم کرده‌ایم. ما خو گرفته‌ایم به آرامشی حقیر که جسارت خطر کردن را از ما گرفته و مدام وادارمان می‌کند یک سری الگوهای پیشینی با نتایج قابل پیش‌بینی را مدام تکرار کنیم. آمادگی برای مرگ، مهیا بودن برای از دست دادن است و زندگی همین ریتم دم و بازدم‌طور به دست آوردن و از دست دادن است. از یکی‌شان که می‌گریزی آن دیگری را هم از دست می‌دهی، مرگ را که شوم فرض می‌کنی، زندگی را هم پابه‌پایش بی‌برکت خواهی ساخت؛ این رسم روزگار است. از محی‌الدین ابن‌عربی است که می‌گوید: از چیزی که دلم به آن آرام گیرد، در هراسم. همین را لابد باید کسی به زمزمه‌ای پرمهر گاهی زیر گوش‌مان می‌خواند تا شاید این همه از مرگ به ملال نگریزیم.
#امیرحسین_کامیار
| @Deklameh | مجله فرهنگی #دکلمه 📚
کسی می‌تواند زندگی کند که بتواند بمیرد. این را شاهرخ مسکوب گفته و من به جان باورش دارم. یک تعبیر حرفش شاید این است که فقط وقتی به تمامی آماده از دست دادن باشی، جرات خواهی داشت برای به‌دست آوردن؛ زمین و زمان را بهم بریزی. گمانم ما همین را گم کرده‌ایم. ما خو گرفته‌ایم به آرامشی حقیر که جسارت خطر کردن را از ما گرفته و مدام وادارمان می‌کند یک سری الگوهای پیشینی با نتایج قابل پیش‌بینی را مدام تکرار کنیم. آمادگی برای مرگ، مهیا بودن برای از دست دادن است و زندگی همین ریتم دم و بازدم‌طور به دست آوردن و از دست دادن است. از یکی‌شان که می‌گریزی آن دیگری را هم از دست می‌دهی، مرگ را که شوم فرض می‌کنی، زندگی را هم پابه‌پایش بی‌برکت خواهی ساخت؛ این رسم روزگار است. از محی‌الدین ابن‌عربی است که می‌گوید: از چیزی که دلم به آن آرام گیرد، در هراسم. همین را لابد باید کسی به زمزمه‌ای پرمهر گاهی زیر گوش‌مان می‌خواند تا شاید این همه از مرگ به ملال نگریزیم.
#امیرحسین_کامیار
| @Deklameh | مجله فرهنگی #دکلمه 📚
کسی می‌تواند زندگی کند که بتواند بمیرد. این را شاهرخ مسکوب گفته و من به جان باورش دارم. یک تعبیر حرفش شاید این است که فقط وقتی به تمامی آماده از دست دادن باشی، جرات خواهی داشت برای به‌دست آوردن؛ زمین و زمان را بهم بریزی. گمانم ما همین را گم کرده‌ایم. ما خو گرفته‌ایم به آرامشی حقیر که جسارت خطر کردن را از ما گرفته و مدام وادارمان می‌کند یک سری الگوهای پیشینی با نتایج قابل پیش‌بینی را مدام تکرار کنیم. آمادگی برای مرگ، مهیا بودن برای از دست دادن است و زندگی همین ریتم دم و بازدم‌طور به دست آوردن و از دست دادن است. از یکی‌شان که می‌گریزی آن دیگری را هم از دست می‌دهی، مرگ را که شوم فرض می‌کنی، زندگی را هم پابه‌پایش بی‌برکت خواهی ساخت؛ این رسم روزگار است. از محی‌الدین ابن‌عربی است که می‌گوید: از چیزی که دلم به آن آرام گیرد، در هراسم. همین را لابد باید کسی به زمزمه‌ای پرمهر گاهی زیر گوش‌مان می‌خواند تا شاید این همه از مرگ به ملال نگریزیم.
#امیرحسین_کامیار
| @Deklameh | مجله فرهنگی #دکلمه 📚