•~ فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ ~• (صافات/۱۰۳) ابراهیم ؛ اسماعیل را بر گونه‌اش انداخت ! و بعد هيچ نمی‌گويد ، توضيح نمی‌دهد ، مـا می‌مانیم و یـک دنیـا انتظـار این که خب بقیه‌اش ... چه گذشت ؟ چه شد ؟ بقیه داستان را سکوت می‌کند و هیچ نمی‌گوید ... انگار خدا در قرآنش نمی‌خواهد سَـر بریدن اسماعیل را، خنجر کشیدن ابراهیم را، دل کندن پدر ،از پسر را به تصویر بکشد. من می‌گویم، نمی‌گويد كه رعايت حال بانويی را كرده باشد‌؛ كه شب‌های تنهايی‌اش قرآن ناطقش را بر سَــرِ نى می‌بيند و می‌شوند ... برای شب‌هایی که می‌رسد به این آیه ...! من می‌گویم برای دلِ زینب(س) بوده ... من می‌گویم خدا هم تاب نزول مقتلِ مُسجَّل را براى دلِ بانو نداشته ... و #قربان ؛ عيد است براى آنكس كه #عاشق شده‌ست ؛ و چه كسى عاشق‌تر از #حسين ع كه شيرخواره به قربانگاه می‌برد.... #انی‌احب‌هرچه‌که‌داردهوای‌تو... ...♡