رمان عاشقانه مذهبی #مقتدا 🌺 #قسمت_پانزدهم 🌺 امام جماعت جدید را که دیدم، لجم درآمد. سخنرانی هم نکرد. اصلا دوست نداشتم پشت سرش نماز بخوانم. هم عصبانی بودم و هم از دست خودم خنده ام گرفته بود. ظهر که رسیدم خانه، اخبار تازه شروع شده بود. حوصله شنیدنش را نداشتم. دراز کشیدم روی مبل و چشم هایم را بستم که صدای گوینده اخبار توجهم را جلب کرد: انفجار تروریستی در حله عراق و شهادت تعدادی از هموطنانمان… مثل فنر از جا پریدم. تعداد زیادی از زوار ایرانی شهید شده بودند. یک لحظه از ذهنم گذشت: «نکند آقاسید...» قلبم ایستاد و به طرز بی سابقه ای جلوی مادرم زدم زیر گریه. مادر هاج و واج مانده بود: چی شد یهو طیبه؟ - یکی از دوستام اونجا بود! میدانم دروغ گفتم؛ ولی مجبور بودم. نمیخواستم بگویم نگران امام جماعت مدرسه مان شده ام! یک هفته ای که از آقاسید خبر نداشتم به اندازه یک قرن گذشت. میخواستم احساسم را نادیده بگیرم. به خودم میگفتم اینها احساسات زود گذر نوجوانیست و نباید بهشان اهمیت بدهم اما نمیشد… #ای_در_دلم_نشسته_از_تو_کجا_گریزم؟ ↩️ #ادامہ_دارد... #نویسنده:فاطمه شکیبا #کپی بدون ذکر منبع و نام نویسنده پیگرد الهی دارد. 💟 @Delbari_Love

#مبارزه_با_دشمنان_خدا ✍🏻#سید_طاها_ایمانی 📝#قسمت_پانزدهم فاطمیه دیگه هیچ چیز جلودارم نبود ... شده بودم رئیس شیعه ها و از عمق دلم بهشون می خندیدم ... به کسی اعتماد کرده بودن که قسم خورده بود با دستان خودش سر ۳۴۶ شیعه رو می بره ... . هر چی به فاطمیه نزدیک تر می شدیم، تصویر کله پاچه عمر بیشتر جلوی چشمم میومد و آتش خشمم داغ تر می شد ... . بین بچه ها پیچید که امسال سخنران فاطمیه، آیت الله فاطمی نیاست ... خیلی خوشحال بودن ... وقتی میزان ارادت شون رو دیدم تصمیم قاطع گرفتم که باید برم، هم از نزدیک بیینمش و به صحبت هاش گوش کنم ... و هم کامل بشناسمش ... . با بچه ها رفتم و به هر زحمتی که بود توی آبدارخونه حسینیه مشغول شدم ... . سخنرانی شب اول شروع شد ... از سقیفه شروع کرد ... هر لحظه منتظر بودم به خلفا اهانت کنه اما بحث عمیق و منطقی بود ... حتی سر سوزن به کسی اهانت نکرد ... بر اساس کتب شیعه و سنت حرف می زد ... دقیقا خلاف حرف وهابی ها ... . اگر چه نمی تونستم اونها رو قبول کنم اما مغزم پر از تناقض شده بود ... تناقض ها و سوالاتی که ده شب، خواب رو از چشم هام گرفت ... و این آغاز طوفان من بود .. ادامه دارد...

📙 #داستـــــان #عاشقانه_مذهبی #قسمت_پانزدهم ✍به کیک نگاه میکنم،بعداز چندماه برایت آشپزی کردم!با خامه مینویسم(بابایی دوست داریم)لباسی که برای تولدم خریدی میپوشم،با لبخند به استقبالت می آیم! _سلام مهربونم!خداقوت! _سلام مهربانو سلامت باشی! دسته گلی به سمت میگیری و میگویی:تقدیم با عشق! میخواهم بو کنم که میگویی:بو نکن!حالت بد میشه! حواست جمع است آقا!گل ها را بو میکنم ومیگویم:بوی اینا اذیتم نمیکنه! با شیطنت میگویی:فسقلی رو طوری تنظیم کردی که از هرچیزی به جز باباش بدش بیاد! _بله دیگه مثل مامانش! با تمام احساسی که میتوان نشان داد نگاهم میکنی! _مامان فسقلی چطوره؟ _خیلی خوب! پیشانی ام را میبوسی. _این لباس چه به خانمم میاد! _سلیقه ی آقامونه دیگه! با دستانت صورتم را قاب میکنی و میگویی:آقاتون اگه خوش سلیقه نبود که شما رو انتخاب نمیکرد! _منکه حریف زبونت نمیشم سید! دستت را میکشم به سمت آشپزخانه،به کیک نگاه میکنی،با لبخند میگویی:چرا با این وضع زحمت کشیدی؟ فرق تو با مردان دیگر این است که خستگی ها را پشت در میگذاری!کارهای خانه را وظیفه ام نمیدانی به پای لطفم میگذاری!کمکم میکنی،میگویند زن ذلیل میگویی زن عزیز!چای تازه دمی برایت میریزم! _دستت طلا بانو! کنارت مینشینم. _نوش جان عزیزم! تکه ی بزرگ کیکی مقابلم میگذاری! _سهم خانمم و فسقلی مون! لبخندی روی لبم مینشیند،با صدای بچگانه میگویم:ملسی بابایی! کمی از کیک میخوری. _عالیه!چقدر دلم برای دستپختت تنگ شده بود!بابایی هم دوستتون داره! با عشق دستت را میگیرم بوسه ای رویش مینشانم!دستت را عقب میکشی،بااخم میگویی:این چه کاریه؟! _چطور تو دست منو میبوسی! _من فرق دارم! میخواهم چیزی بگویم که گونه ام را نوازش میکنی و میگویی:میدونم دوسم داری ولی این کارو نکن!راستی چرا توی کیک صورتیه؟! تکه ای کیک داخل دهنت میگذارم و میگویم:دخترا لباس صورتی میپوشن! _خب منم پسرم آبیش میکردی! خنده ام میگرد. _منظورم فسقیلی مون بود! با چشمان گشاد شده نگاهم میکنی! _دختره؟ _اوهوم! میخندی از ته دل!دستت را روی شکمم میگذاری _بی معرفت بدون من رفتی ببینی فسقلی چی چیه؟ دستم را روی دستت میگذارم. _دکتر گفت!من نخواستم!شبیه من بشه خوبه! _نه! با ناراحتی نگاهت میکنم. _دستت دردنکنه سید! این سید گفتن کجا و سید گفتن چنددقیقه پیش کجا؟! _آخه نازدونه باید یه دونه بمونی!خوش ندارم از روت کپی شه،حتی دخترمون! چه بگویم به تو؟!نگاهت هم سرشار از خوبیست با کسی در ارتباط نباش تو سلام کردنت هم یک شهر را عاشق میکند! _علی! _فدای این علی گفتنات بشه علی!جانم! _یعنی امین آبادیتم! 👈نویسنده:لیلی سلطانی کپی بدون #ذکر_منبع و #نام_نویسنده پیگرد الهی دارد. ⏪ #ادامہ_دارد... 💟 @Delbari_Love

📚داستان ✨#عاشقانہ_دو_مدافع #قسمت_پانزدهم _همہ خوشحال بودݧ ماماݧ کہ کلے نذرو نیاز کرده بود از فرداش رفت دنبال اداے نذراش هر روز خونموݧ پر بود از آدمایے کہ براے کمک بہ ماماݧ اومده بودݧ ایـݧ شلوغے رو دوست نداشتم از طرفے هم خجالت میکشیدم پیششوݧ بشینم هنوز نمیتونستم خوب حرف بزنم لکنت داشتم باورم نمیشد انقد ضعیف باشم _بالاخره نذرو نیاز هاے ماماݧ تموم شد ولے هنوز خواب مـݧ تعبیر نشده بود ینے هنوز چادرے نشده بودم نمیتونستم بہ ماماݧ بگم کہ میخوام چادرے بشم اگہ ازم میپرسید چرا چے باید میگفتم؟ نمیتونستم خوابمو براش تعریف کنم _ماماݧ بزرگم از،مکہ اومده بود ماماݧ ازم خواست حالا کہ حالم بهتر شده باهاش برم خونشوݧ خیلے وقت بود از خونہ بیروݧ نرفتہ بودم با اصرار هاے ماماݧ قبول کردم ماماݧ بزرگ وقتے منو دید کلے ذوق کردو بغلم کرد همیشہ منو از بقیہ نوه ها بیشتر دوست داشت میگفت اسماء براے مـݧ یہ چیز دیگست دست منو گرفت و نشوند پیش خودش و برام از مکہ و جاهایے کہ رفتہ بود تعریف میکرد مهمونا کہ رفتـݧ مامانبزرگ ساک هارو باز کرد تا سوغاتیا رو بده _بچه ها از خوشحالے نمیدونستـݧ چیکار باید بکنن سوغاتیارو یکے یکے داد تا رسید بہ مـݧ یہ روسرے لبنانے صورتے با یہ چادر لبنانے انگار خوابم تعبیر شده بود همہ با تعجب بہ سوغاتے مـݧ نگاه میکردݧ و از مامان بزرگ میپرسیدݧ کہ چرا براے اسماء چادر آوردے اسماء کہ چادرے نیست. _ماماݧ بزرگ هم بهشوݧ با اخم نگاه کرد و گفت سرتوݧ بہ کار خودتوݧ باشہ(خیلے رک بود) خودمم دلم میخواست بدونم دلیلشو ولے چیزے نپرسیدم _رفتم اتاق روسرے و چادرو سر کردم یه نگاهی بہ آیینہ انداختم چقد عوض شده بودم ماماݧ اومد داخل اتاق تا منو دید شروع کرد بہ قربوݧ صدقہ رفتـݧ انقد شلوغ کرد همہ اومدݧ تو اتاق ماماݧ بزرگم اومد منو کلے بوس کرد و گفت: برم براے نوه ے خوشگلم اسفند دود کنم چشم نخوره منم در پاسخ بہ تعریف همہ لبخند میزدم ماماݧ درحالے کہ اشک تو چشماش حلقہ زده بود گفت کاش همیشہ چادر سر کنے چیزے نگفتم _اوݧ شب هموݧ خواب قبلیمو دیدم صبح کہ بیدار شدم دلم خواست از خوابم یہ تصویر بکشم.... مداد و کاغذ رو برداشتم چشمامو بستم فقط یہ مرد جووݧ کہ چهرش مشخص نیست میومد تو ذهنم تصمیم گرفت همونو بکشم (ایـݧ هموݧ نقاشے بود کہ توجہ سجادے رو روز خواستگارے جلب کرده بود) _ماماݧ میخواست بره خرید ازم خواست باهاش برم منم براے ایـݧ کہ حال و هوام عوض بشہ قبول کردم و آماده شدم از در اتاق کہ میخواستم بیام بیروݧ یاد چادرم افتادم سرش کردم اردلاݧ و بابا وماماݧ وقتے منو دیدݧ باتعجب نگاهم میکردݧ اردلاݧ اومد سمتم و چادرمو بوسید و گفت اسماء آرزوم بود تو رو یہ روز با چادر ببینم مواظبش باش _منم بوسش کردم وگفتم چشم. بابا و ماماݧ همدیگرو نگاه کردݧ و لبخند زدݧ اوݧ روز ماماݧ از خوشحالے هر چیزے رو کہ دوست داشتم و برام خرید دیگہ کم کم شروع کردم بہ درس خوندݧ باید خودمو آماده میکردم براے کنکور کلے عقب بودم مدرسہ نمیرفتم چوݧ بادیدݧ مینا یاد گذشتم میوفتادم _اوݧ روز ها خیلے دوست داشتم در مورد شهدا بدونم و تحقیق کنم با یکے از دوستام کہ خیلي تو این خطا بود صحبت کردم حتے خوابمم براش تعریف کردم اونم بهم چند تا کتاب داد و بهم گفت اتفاقا آخر هفتہ قراره دوباره شهید بیارݧ بیا بریم... ↩️ #ادامہ_دارد... #نویسنده: خانوم_علے_آبادے #کپی بدون ذکر منبع و نام نویسنده پیگرد الهی دارد. 💟 @Delbari_Love