سینه می سوزد درون بستر تنهایی اش آه از فریاد هجران و شب رسوایی اش عاشقی بازیچه ای در گردش افکار ماست حال مجنون را ندانیم و غم لیلایی اش ما فقط لفظیم و بر لب یک دعایی خوانده ایم از سر عادت فقط، گاهی نه از شیدایی اش میزند باران چشمش بر دل صحرا هنوز غربتی دیرینه دارد دیده ی دریایی اش گونه ی سرخ شفق از شرم او اینگونه شد شب شده شرمنده اش از هر شب یلدایی اش ما گداییم و گدا در بی وفایی شهره است پای هر سفره نشیند این دل هرجایی اش کار دنیا را ببین او انتظارم می کشد من، که محتاجم به لطف و بخشش مولایی اش میخرد خوب و بدم را می کند شرمنده ام جان به قربان مرام و مذهب زهرایی اش #محمد_دستان #اللهم_عجل_لولیک_الفرج 99/01/22 @deldadegi #دلدادگی 💙