آرزویم بود و با خلقی بیانش کرده‌ام وای بر من! آرزوی دیگرانش کرده‌ام ‌ نیمه جانم کرد، اما تیر آخر را نزد شکر می گویم که قدری مهربانش کرده‌ام! ‌ دوستان این روزها از هم گریزانند و من دشمنی دارم که در دل میهمانش کرده‌ام ‌ سالیانی رفت و از دردم کسی آگاه نیست بس که با لبخند مصنوعی نهانش کرده‌ام ‌ امتحان عاشقان دوری ست، اما قلب من طاقت دوری ندارد، امتحانش کرده‌ام! ‌ | #سجاد_سامانی | @deli_ism ♥

از آن گیسو که در دست رقیبان، رایگان می‌گشت اگر یک تار مو هم می‌فروشی من خریدارم... | #سجاد_سامانی | @deli_ism ♥

گفتم که با فراق مدارا کنم، نشد یک روز را بدون تو فردا کنم، نشد در شعر شاعران همه گشتم که مصرعی در شأن چشم‌های تو پیدا کنم، نشد گفتند عاشق که شدی؟ گریه‌ام گرفت می‌خواستم بخندم و حاشا کنم، نشد بیزارم از رقیب که تا آمدم تو را از دور چند لحظه تماشا کنم، نشد شاعر شدم که با قلم ساحرانه‌ام در قاب شعر، عشق تو را جا کنم، نشد... | #سجاد_سامانى | @deli_ism ♥

‏گفتم که تو منظور من از این همه شعری مغرور، نگاهی به من انداخت که: منظور؟! | #سجاد_سامانی | @deli_ism ♥

گفت در چشمان من غرق تماشایی چقدر گفتم آری، خود نمی‌دانی که زیبایی چقدر! ‌ در میان دوستداران تا غریبم دید گفت: دوره‌گرد آشنا! دور و بر مایی چقدر! ‌ ای دل عاشق که پای انتظارش سوختی هیچکس در انتظارت نیست، تنهایی چقدر ‌ عاشقی از داغ غیرت مرد و با خونش نوشت دل نمی‌بندی ولی محبوب دلهایی چقدر ‌ آتش دوری مرا سوزاند، ای روز وصال بیش از این طاقت ندارم، دیر می‌آیی چقدر... ‌ #سجاد_سامانی @deli_ism ♥

نیمی از جان مرا بردی ، محبت داشتی نیم باقیمانده هم، هر وقت فرصت داشتی بر زمین افتادم و دیدم به سویم می دوی دست یاری چیست؟ سودای غنیمت داشتی خانه ای از جنس دلتنگی بنا کردم ولی چون پرستوها به ترک خانه عادت داشتی ای که ابرویت به خونریزی کمر بسته است کاش اندکی در مهربانی نیز همّت داشتی من که خاکستر شدم اما تو هنگام وداع کاش قدری بر لبانت آه حسرت داشتی #سجاد_سامانی @deli_ism ♥

نیمی از جان مرا بردی، محبت داشتی ‌ نیم باقی مانده هم هروقت فرصت داشتی ‌ بر زمین افتادم و دیدم سراغم آمدی دست یاری چیست؟! سودای غنیمت داشتی! ‌ خانه ای از جنس دلتنگی بنا کردم ولی چون پرستو ها به ترک خانه عادت داشتی ‌ زخم خوردم گاهی از ایشان و گاه از چشم تو با رقیبان بر سر جانم رقابت داشتی ‌ ای که ابرویت به خون ریزی کمر بسته ست! کاش اندکی در مهربانی نیز همت داشتی! ‌ من که خاکستر شدم، اما تو هنگام وداع کاش قدری بر لبانت آه حسرت داشتی... ‌ #سجاد_سامانی @deli_ism ♥

بی من خوشی، وگرنه از آن تو می‌شدم جان می‌سپردم آخر و جان تو می‌شدم معشوق روزگار غزلهای ناب! کاش هم‌عصر شاعران زمان تو می‌شدم ای عمر چندروزۀ دنیا! بدون عشق تا کی اسیر سود و زیان تو می‌شدم؟ پا بر سرم گذاشتی اکنون که آمدی ای مرگ داشتم نگران تو می‌شدم #سجاد_سامانی @deli_ism ♥

آهن دلی! وگرنه غزل های خویش را بر کوه سخت خواندم و بسیار گریه کرد... #سجاد_سامانی @deli_ism♥️

از آن گیسو که در دست رقیبان رایگان می‌گشت اگر یک تار مو هم می‌فروشی، من خریدارم #سجاد_سامانی @deli_ism ♥️

حتی مرا به نام، صدا هم نمی‌کند دردا که فکر حال مرا هم نمی‌کند ‌ بیمار چشم اویم و آن سنگدل مرا درمان که بگذریم، دعا هم نمی‌کند! ‌ منت گذاشت بر من و عهدی دوباره بست منت گذاشت، گرچه وفا هم نمی‌کند... ‌ غم مثل کودکی ست که آغوش عشق را محکم گرفته است و رها هم نمی‌کند ‌ زاهد خیال طعنه رها کن، که مرد عشق گر طاعتی نکرده ریا هم نمی‌کند! ‌ #سجاد_سامانی @deli_ism ♥️

چیزی از عشق بلاخیز نمی‌دانستم هیچ از این دشمن خونریز نمی‌دانستم ‌ در سرم بود که دوری کنم از آتش عشق چه کنم؟ شیوۀ پرهیز نمی‌دانستم ‌ گفتم ای دوست، تو هم گاه به یادم بودی؟ گفت من نام تو را نیز نمی‌دانستم ‌ بغض را خندۀ مصنوعی من پنهان کرد گریه را مصلحت‌آمیز نمی‌دانستم ‌ عشق اگر پنجره‌ای باز نمی کرد به دوست مرگ را اینهمه ناچیز نمی‌دانستم ‌ #سجاد_سامانی @deli_ism ♥️