🔹از کرونا هراسی تا مسمومیت مدارس،نقشه همان است. دقیقا همین اسفند ماه بود،سه سال پیش،خبر آمدن یک ویروس ناشناخته به ایران که چند ماهی بود خبرش در دنیا پیچیده بود و تبدیل به یک هیولای بی شاخ و دم شده بود، همه چیز را تحت تأثیر قرار داده بود،اخبار و وحشت آنقدر زیاد و البته هدفمند بود که کسی از خود نمی‌پرسید که چگونه شهری مثل قم که هیچ مرز زمینی و دریایی و حتی فرودگاه ندارد،میتواند منشأ ورود این هیولای بی شاخ و دم به کشور باشد؟! یا کسی برایش سوال پیش نمی آمد که چگونه یک ویروس که برخلاف باکتری ها زیست بیرونی آنچنانی ندارد،می تواند مدت ها بر روی سطوح بنشیند و باید تمام سطوح را با مواد آنچنانی ضد عفونی کرد و دستکش های کوچک و بزرگ پوشید؟! اما شدت اخبار و ترس جمعی ایجاد شده به حدی بود که به کسی فرصت فکر کردن به این موضوعات را نمی‌داد. ❌ بزرگتر و خطرناک تر از خود ویروس ، ترس از آن بود و هدف طراحان این پروژه نیز همین بود،ترس نقطه اساسی از دست دادن مقاومت روانی و حتی جسمی انسان است،انسان اگر از چیزی بترسد و فکر کند که دفاعی در مقابل آن ندارد ناخودآگاه روح و جسمش در مقابل آن ناتوان می شوند، همین بود که هر نوع سرماخوردگی را کرونا می‌دیدیم و مبتلا بودن به کرونا را مساوی با یک فاجعه؛ آنچه که کرونا را کم رنگ کرد فقط واکسن نبود که البته نقش مهمی داشت و واکسن هراسی هم پروژه دیگری بود، اما کم رنگ شدن ترس جمعی از کرونا و عادی شدن آن در افکار و روان جامعه و جایگزینی اولویت های دیگر ،نقش اساسی را در از بین رفتن جولان کرونا داشت، 🔷#مسمومیت_های_سریالی در قضیه مسمومیت های سریالی نیز همین پروژه روانی در حال جریان است ، گاز هایی که اثر مادی چندانی ندارند اما با توجه به نوع مخاطبی که هدف گرفته(شروع از مدارس دخترانه) اثر روانی کلانی دارد لذا هر نوع گاز کم اثر و حتی هر نوع بویی می‌تواند جسم و روح دانش آموزان و بعدا جامعه را بیمار کند و بترساند.... لذا بهترین پاتک در مقابل این عملیات ها این است که در ابتدا؛ «نترسیم و نترسانیم» @delnegar_313