‌ سوگنامه‌ای برای خدا؛ غربتی که ما آفریدیم چگونه می‌توان برای او که همیشه حاضر است، سوگنامه نوشت؟! مگر نه اینکه سوگ، حکایت فقدان است و خدا هیچ‌گاه غایب نمی‌شود؟! اما اگر خوب بنگریم، درمی‌یابیم که این اندوه، نه از نبود خدا، بلکه از دوری دل‌های ما از اوست. دختری در خواب، پدر شهیدش را می‌بیند که در تلاش برای نوشتن «سوگنامه‌ای برای خدا» است. عنوانی که در ابتدا عجیب به نظر می‌رسد، اما حقیقتی عمیق را در دل دارد. این سوگنامه، روایتی از غربت خدا میان مخلوقاتش است؛ مخلوقاتی که روزی با عشق او زاده شدند، اما در هیاهوی دنیا، از او فاصله گرفتند. آیا خدا تنها مانده است؟! نه! این ما هستیم که از او دور شده‌ایم، او که فرمود: «وَأَنَا اخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمَا يُوحَى»؛ اما چه تلخ که انسان، قرب را با غربت جایگزین کرده و از نوری که درونش دمیده شده بود، فاصله گرفته است. شاید شهدا، همان‌هایی که جانشان را در راه حقیقت فدا کردند، هنوز هم می‌خواهند به ما یادآوری کنند که خدا را از یاد نبریم. که او در پس هر غروب، در پس هر نَفَس، در تپش‌های قلب و در نگاه‌های پر از امید، حضور دارد. و مگر خود او نفرمود: «إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي» پس این سوگنامه را، نه برای خدا، که برای دل‌های از او دورشده بنویسیم. شاید پلی باشد برای بازگشت… به سوی خدایی که هرگز از ما روی برنگردانده است. ✍🏻 زهرا کبیری پور ‌#اللهم_عجل_لولیک_الفرج #یا_صاحب_الزمان_عج 💠@Delneveshteeee ‌

‌ آغاز سال؛ تولدی پس از شب‌های قدر در فرهنگ اسلامی، مفهوم زمان تنها یک گذر فیزیکی از شب و روز نیست، بلکه فرصتی برای تحول و دگرگونی درونی است. اگرچه در تقویم رسمی، سال جدید با فرارسیدن بهار و نوروز آغاز می‌شود، اما از نگاه معنوی، آغاز حقیقی سال دینی پس از آخرین شب قدر رقم می‌خورد؛ شبی که تقدیر انسان در آن نگاشته می‌شود و فرصتی برای تجدید عهد با خداوند است. شب‌های قدر، به‌ویژه شب بیست‌وسوم ماه رمضان، نقطه‌ی اوج یک سفر روحانی است؛ سفری که در آن، انسان خود را از بار گذشته رها می‌کند، درهای مغفرت الهی را می‌کوبد و مسیری تازه برای آینده ترسیم می‌کند. در این شب‌ها، انسان نه‌تنها برای آمرزش دعا می‌کند، بلکه سرنوشت یک سال خود را به دست تقدیر الهی می‌سپارد. درست پس از این شب‌ها، سال دینی جدید آغاز می‌شود؛ سالی که در آن، انسان باید بر اساس آنچه در قدرش نوشته شده، حرکت کند. اما سؤال اینجاست که چگونه سال دینی خود را آغاز کنیم؟ پاسخ این سؤال بسیار آسان است، بعد از شب‌های قدر، فرصتی است که تغییرات درونی خود را تثبیت کنیم. اگر در این شب‌ها گریسته‌ایم، توبه کرده‌ایم و از خداوند خواسته‌ایم که ما را به راه درست هدایت کند، اکنون نوبت آن است که این دعاها را در عمل نشان دهیم. ۱) با خداوند تجدید عهد کنیم. ۲) همان‌طور که در نوروز خانه را مرتب می‌کنیم، دل را نیز از کینه‌ها، حسادت‌ها و ناامیدی‌ها پاک کنیم. ۳) برنامه‌ریزی برای عبادات، رفتارهای اخلاقی و سبک زندگی بهتر داشته باشیم. ۴) شب قدر تنها یک شب نیست، بلکه باید آن روحیه‌ی ارتباط با خداوند را در طول سال حفظ کنیم. شب‌های قدر سرآغاز یک سال روحانی و معنوی به شمار می‌روند. از این منظر، پس از آخرین شب قدر، در واقع یک فرصت نو برای زیستن به گونه‌ای دیگر فراهم شده است. هر کس که این شب‌ها را درک کرده باشد، باید سال جدید خود را بر مبنای آنچه از این شب‌ها آموخته، بنا کند؛ چرا که در حقیقت، سال دینی زمانی آغاز می‌شود که دل انسان متولد شده باشد. ✍🏻 زهرا کبیری پور ‌#اللهم_عجل_لولیک_الفرج #یا_صاحب_الزمان_عج 💠@Delneveshteeee ‌

‌ هر دم دردی از پی دردی ای سال با این تن ناتوان چه کردی ای سال؟ رفتی و گذشتن تو یک عمر گذشت صد سالِ سیاه برنگردی ای سال! ‌#اللهم_عجل_لولیک_الفرج #یا_صاحب_الزمان_عج 💠@Delneveshteeee ‌

خانم زهرا کبیری پور پژوهشگر و دانشجوی دکتری تاریخ تشیع دانشگاه ادیان و مذاهب در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه عنوان کرد: در سال‌های اخیر، تغییرات قابل‌توجهی در نگرش زنان نسبت به زیبایی رخ داده است؛ تغییری که نه‌تنها به قشرهای خاص محدود نمی‌شود، بلکه حتی در میان زنان مذهبی نیز مشهود است. 💠 لینک کامل گفتگو👇🏻 🌐https://hawzahnews.com/xdzv4 #آرایش ‌#اللهم_عجل_لولیک_الفرج #اللهم_بارک_لمولانا_صاحب_الزمان 💠@Delneveshteeee ‌

‌ راز سختی‌ها در مسیر ایمان ✍🏻 زهرا کبیری پور گاهی این پرسش در ذهنمان شکل می‌گیرد: چرا برخی که هیچ توجهی به اصول اخلاقی و دینی ندارند، در رفاه و آسایش به سر می‌برند، اما کسانی که تلاش می‌کنند در مسیر الهی باشند، با سختی‌های متعددی روبه‌رو می‌شوند؟ آیا این به معنای بی‌عدالتی است؟ از نگاه قرآن، این مسئله پاسخی روشن دارد. در سوره انعام، آیه‌ی ۴۴ آمده است: «چون آنچه را که به آن پند داده شده بودند فراموش کردند، درهای همه چیز را به رویشان گشودیم تا هنگامی که به آنچه داده شده بودند خوشحال شدند، ناگهان آنان را گرفتیم، پس به یک‌باره ناامید شدند.» این آیه نشان می‌دهد که گاهی رفاه ظاهری و فراوانی نعمت‌ها، لزوماً نشانه‌ی لطف الهی نیست، بلکه ممکن است نوعی آزمایش یا حتی زمینه‌سازی برای سقوط باشد. در روان‌شناسی نیز مفهومی به نام «تله لذت‌های آنی» مطرح می‌شود که در آن افراد بدون درک پیامدهای بلندمدت، در خوشی‌های زودگذر غرق می‌شوند و ناگهان با پیامدهای جبران‌ناپذیری روبه‌رو می‌شوند. از سوی دیگر، سختی‌ها و چالش‌ها برای انسان‌های مؤمن می‌توانند سازنده و تعالی‌بخش باشند. در روان‌شناسی مثبت‌گرا، اصطلاح «رشد پس از سختی» (Post-Traumatic Growth) به این پدیده اشاره دارد که افراد پس از تجربه‌ی مشکلات، به سطح بالاتری از آگاهی، صبر و رشد شخصیتی دست پیدا می‌کنند. در حدیثی از پیامبر اکرم (ص) نیز آمده است که می‌فرمایند: «وقتی دیدی کسی در حال گناه است و خدا همچنان به او نعمت می‌دهد، بدان که این فقط زمینه‌سازی برای عذاب اوست.» (نهج الفصاحه، حدیث ۱۶۸۰) بنابراین، سختی‌ها نشانه‌ی بی‌توجهی خدا نیستند، بلکه می‌توانند فرصتی برای رشد روحی، تقویت ایمان و نزدیک‌تر شدن به خداوند باشند. کسی که تحت فشارهای زندگی قرار می‌گیرد، اگر نگاه درستی به این سختی‌ها داشته باشد، می‌تواند از آن‌ها برای تحکیم شخصیت و تقویت ارتباط با خدا بهره ببرد. در نهایت، این چالش‌ها، گرچه سخت‌اند، اما می‌توانند نشانه‌ی توجه و محبت الهی باشند. آن‌ها ما را از غفلت دور کرده و به مسیر درست هدایت می‌کنند. ‌#اللهم_عجل_لولیک_الفرج #اللهم_بارک_لمولانا_صاحب_الزمان 💠@Delneveshteeee ‌