ضامنِ ي ايراني آقا! عاقبت را بخير كن، ك يه ايران محتاجِ دعاتن(:

از مکتبِ ..سلطانِ خراسان.. ياد گرفتم ك غریب باش،تا به دل بشیني(:

میگم بابا، توجه کردی هیچکس جز تو فهمید من رو؟

همش از لطف امام رضا بود :)

برای ِ تو ، دلباخته ی رضا هر وقت حالت بد شد ، امام رضا را کنارت حس کن ببین که چقدر زیبا و واقعی دوستت دارد و تو را به حالِ خویش رها نمی کند ... کافیست گرمای ِ عشق ، محبتِ حضورِ او را با دلت لمس کنی ... اگر دلت گرم شد با حضورش ، خو گرفت با محبتش ... آنگاه اکسیری حیات بخش درون خود می بینی ... میدانی که جز خودش کسی نمیتواند تو را از این بندِ غم رها کند ، حضورش را احساس کن ، وجودش را دریافت کن تا بیشتر در بندِ اندوه غرق نشده ای ! تا عمیق تر فرو نرفته ای ، کافیست بخواهی ! بخواهی که متوسل شوی به او و تمام توانِ خود را برایِ مقابله با این اندوه بکار ببری ... من بارها این حالت را تجربه کرده ام ! در اوجِ تنهایی و غریبی ، وقتی توانی برایِ مقابله و ادامه نداشتم ... باید خواست ! باید مقابله کرد ! تو قویتر از آن هستی که غم احاطه ات کند ، بسپارش به ضامن آهو !

سه تا الهی به رقیه بگید رزق مشهد و کربلاتونو بگیرید ان شا ءالله...

یکی از باگ های مشهدی بودن اینه که؛ از هر طرفی بری... به هر سمتی بری تهش چشمت میخوره به گنبد گلدسته دلت قرص میشه:)!

_

در بَزْمِ وصالش همه کس طالبِ دیدار، تا یار که را خواهد و مِیلش به که باشد..(: