📝 #یادداشت_رسیده 3️⃣1️⃣ 🌪 به ما که رسید، آسمون تپید! 📰نگاهی به قوانین پوشش در دنیا 🔸 آنچه دردورنمای وضعیت پوشش در کشورهای دیگر ، به خصوص کشورهای غیرمسلمان مشاهده می شود، آزادی افراد در انتخاب پوشش شخصی شان در اجتماع است. اما با نگاهی دقیق تر می توان دریافت که قانون گذاران هر کشوری تعیین می کنند شهروندان چه بپوشند و چه نپوشند! این قوانین در کشورهای مختلف، کم یا زیاد؛ ساده یا سخت هستند. 🔹 جالب است که برخی کشورها حتی برای آنکه فضای کشور خود را باز و آزاد نشان دهند، برای پوشش مردم قوانین محدودکننده ای وضع می کنند. به عنوان مثال فرانسه که یکی از سخت‌گیرانه‌ترین قوانین لباس را در سراسر جهان دارد، در سال 2010 قانونی را برای ممنوعیت پوشیه در ملاء عام تصویب کرد. اگر کسی بخواهد زنی را مجبور کند صورت خود را بپوشاند، 30 هزار یورو جریمه می شود و زنی که این ممنوعیت را زیر پا بگذارد، 150 یورو جریمه دریافت می کند. قانون ممنوعیت نقاب و برقع در کشورهای نیجر ، چاد و بلژیک هم وجود دارد. در هلند نیز از سال 2018، پوشیدن کلاه ایمنی، روسری، ریش مصنوعی، ماسک کامل صورت، برقع یا نقاب در اماکن عمومی خلاف قانون است. 🔸اما در بسیاری از کشورها برای حفظ شأن اجتماعی افراد در جامعه قوانین مرتبط به پوشش تدوین می گردد. مثلا در ترکیه و برخی شهرهای اسپانیا پوشیدن لباس شنا در خیابان ممنوع است. در تایلند رفتن به اماکن عمومی بدون پوشیدن لباس زیر غیرقانونی است. در کویت هیچ کس نباید مانند جنس مخالف خود لباس بپوشد. در استرالیا شما مجاز به پوشیدن لباس های مشکی و کفش های نمدی، با آرایش مشکی یا صورت پوشیده نیستید (زیرا فقط سارقان این کار را انجام می دهند!). در عمان و عربستان زنان باید بازو و شانه های خود را بپوشانند. همچنین پیراهن‌های بدون آستین، لباس‌های کوتاه، تاپ‌های گشاد یا کوتاه، لباس زیر، و دامن‌های کوچک در عربستان ممنوع هستند. در اوگاندا نیز دامن های بالای زانو یا شلوارک ممنوع است. 🔻به جز اینها، قوانین دیگری هم وجود دارند که در نوع خود عجیب و غریبند. در استرالیا پوشیدن شلوار صورتی تیره در بعد از ظهر یکشنبه غیرقانونی است. برای شنا در ساحل برایتون ملبورن هم باید مایو یقه تا زانو بپوشند. شهروندان در تایلند همیشه باید هنگام رانندگی پیراهن بپوشند. در سودان و کره ی جنوبی زنان نمی توانند در اماکن عمومی شلوار بپوشند. مردان نیز در کره جنوبی باید هر 15 روز یک بار موهای خود را کوتاه کنند. 🏫 فضاهای آموزشی و آکادمیک هم مکان هایی هستند که به طور خاص برای آنها قوانین پوشش تدوین می شود. 🔺 در لهستان به دلیل آسیب پذیری کودکان، پوشیدن لباس مشابه شخصیت کارتونی وینی پو (به دلیل آنکه این شخصیت شلوار ندارد) در اطراف مدارس ممنوع است. در سال 2017 دانشگاه لاگوس نیجریه لباس های تنگ و شفاف، تاپ اسپاگتی، دامن های کوچک و لباس های نامناسب مانند لباس مهمانی، لباس ساحلی و دمپایی حمام را ممنوع کرد. در دانشگاه هاروارد مردان باید کت و شلوار و کفش هایی با رنگ های تیره با پیراهن سفید بپوشند. دختران خود را با پیراهن یا لباس با دامن سفید یا شلوارهای تیره می پوشانند. در کالج ایتون دانشجویان را وادار می‌کنند در محوطه دانشگاه بارانی‌های خاص و پیراهن‌های سفید با یقه‌های رو به پایین بپوشند. فقط دانشجویان ارشد این فرصت را دارند که پاپیون و کراوات سفید بپوشند. چندین دانشگاه دیگر در سراسر جهان از جمله دانشگاه فنی نانیانگ سنگاپور، دانشگاه باهریا پاکستان، دانشگاه همپتون و دانشگاه سنت آگوستین در ایالات متحده و دانشکده علوم دامپزشکی سیدنی در استرالیا قوانین لباس برای دانشجویان (و در برخی موارد کارکنان) اتخاذ کرده اند. 🔺در 93 درصد مدارس ایالات متحده آمریکا قوانین پوشش وجود دارد که 90 درصد این قوانین مربوط به دختران می شود. لباس‌های ممنوعه معمولاً شامل تاپ بدون بند، دامن یا شلوارک کوتاه‌تر از وسط ران، شلوار یوگا یا هر نوع لباس تنگ است. لباس‌های پسران، مانند «تیشرت آستین حلقه ای» و «شلوار آویزان» ممنوع است. بسیاری از قوانین هم به مدل موی دانش آموزان بر می گردد. 💠 جالب اینجاست که در کشورهای نامبرده و سایر کشورهایی که در آنها به نوعی قوانین مرتبط با پوشش وجود دارد، کمتر مخالفت با این نوع قوانین مشاهده می شود. چرا که قوانین بسیار سخت گیرانه هستند و تخطی از آن جریمه های سنگینی در پی دارد. همچنین هیچ رسانه ای سعی بر منحرف کردن فرهنگ آن کشور و سوق دادن مردم به قانون گریزی ندارد. حال با ساختار گفته شده می توان به راحتی دریافت که گرچه در کشور ما محدوده‌ی پوشش بیشتر از سایر کشورهاست، اما به دلیل وجود خلاءهای قانونی و تهاجم فرهنگی رسانه‌های متعدد، مخالفت و قانون گریزی بیشتر است. ✍️ زهرا حاجی سیدحسن ⬅️نشریه خط #حجاب ➿➿➿🌱🌱🌱➖➖➖ 🌐:http://cul.ui.ac.ir 🆔: @CULuiacir