✨بسم الله الرحمن الرحیم ✨ 🌹شرح #حکمت73 🔹ادب معلّمی 💠 مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَلْيَبْدَأْ بِتَعْلِيمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِيمِ غَيْرِهِ وَ لْيَكُنْ تَأْدِيبُهُ بِسِيرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِيبِهِ بِلِسَانِهِ وَ مُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَ مُؤَدِّبُهَا أَحَقُّ بِالْإِجْلَالِ مِنْ مُعَلِّمِ النَّاسِ وَ مُؤَدِّبِهِمْ‏   ⚜ در حکمت ۷۳ امیرالمؤمنین (عليه‌السلام) می‌فرمایند: " کسی که خود را رهبر و پیشوای مردم قرار می‌دهد، باید پیش از آنکه به تعلیم دیگران بپردازد، خودش را بسازد و پیش از آنکه با گفتارش تربیت کند، با کردارش تربیت کند؛ زیرا کسی که خودش را تعلیم می‌دهد و تربیت می‌کند، بیشتر از کسی که دیگران را تعلیم می‌دهد و تربیت می‌کند، شایسته تکریم است." 🔻 امیرالمؤمنین(عليه‌السلام) در همین رابطه، در نقطه مقابل، کسی را که دیگران را ارشاد می‌کند و خودش در غفلت است، برای هدایت دیگران سخنان زیبا می‌گوید و خودش در ضلالت است را در حکمت ۱۵۰ معرفی می‌فرماید؛ آنجا می‌فرمایند که: " مانند کسی مباش که بدون عمل صالح، به آخرت امیدوار است؛ توبه را با آرزوهای طول و دراز به تأخیر می‌اندازد؛ در دنیا مانند زاهدان سخن می‌گوید، ولی در رفتار مانند دنیا پرستان است؛ اگر نعمت ها به او برسد، سیر نمی‌شود و در محرومیت قناعت ندارد؛(در ادامه می‌فرمایند که:) دیگران را پرهیز می‌دهد، ولی خودش پروا ندارد؛ به فرمانبرداری خدا امر می‌کند، ولی خودش مطیع نیست؛ نیکوکاران را دوست دارد ولی رفتارشان را ندارد و گناهکاران را دشمن می‌دارد، ولی خودش یکی از گناهکاران است. (در ادامه باز دوباره علی علیه‌السلام اینگونه می‌فرمایند که:) چنین آدمی برای دیگران که‌ گناه کمتر از او دارند، نگران است و بیش از آنچه که عمل کرده، امیدوار؛ اگر بی نیاز گردد، مست و مغرور می شود و اگر تهی دست گردد، مأیوس و سست. " 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی #روز_صد_ویکم با علی (ع)تا مهدی (عج) @dghjkb

✨بسم الله الرحمن الرحیم ✨ 🌹شرح #حکمت73 🔹ادب معلّمی 💠 مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَلْيَبْدَأْ بِتَعْلِيمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِيمِ غَيْرِهِ وَ لْيَكُنْ تَأْدِيبُهُ بِسِيرَتِهِ قَبْلَ تَأْدِيبِهِ بِلِسَانِهِ وَ مُعَلِّمُ نَفْسِهِ وَ مُؤَدِّبُهَا أَحَقُّ بِالْإِجْلَالِ مِنْ مُعَلِّمِ النَّاسِ وَ مُؤَدِّبِهِمْ‏   ⚜ در حکمت ۷۳ امیرالمؤمنین (عليه‌السلام) می‌فرمایند: " کسی که خود را رهبر و پیشوای مردم قرار می‌دهد، باید پیش از آنکه به تعلیم دیگران بپردازد، خودش را بسازد و پیش از آنکه با گفتارش تربیت کند، با کردارش تربیت کند؛ زیرا کسی که خودش را تعلیم می‌دهد و تربیت می‌کند، بیشتر از کسی که دیگران را تعلیم می‌دهد و تربیت می‌کند، شایسته تکریم است." 🔻 امیرالمؤمنین(عليه‌السلام) در همین رابطه، در نقطه مقابل، کسی را که دیگران را ارشاد می‌کند و خودش در غفلت است، برای هدایت دیگران سخنان زیبا می‌گوید و خودش در ضلالت است را در حکمت ۱۵۰ معرفی می‌فرماید؛ آنجا می‌فرمایند که: " مانند کسی مباش که بدون عمل صالح، به آخرت امیدوار است؛ توبه را با آرزوهای طول و دراز به تأخیر می‌اندازد؛ در دنیا مانند زاهدان سخن می‌گوید، ولی در رفتار مانند دنیا پرستان است؛ اگر نعمت ها به او برسد، سیر نمی‌شود و در محرومیت قناعت ندارد؛(در ادامه می‌فرمایند که:) دیگران را پرهیز می‌دهد، ولی خودش پروا ندارد؛ به فرمانبرداری خدا امر می‌کند، ولی خودش مطیع نیست؛ نیکوکاران را دوست دارد ولی رفتارشان را ندارد و گناهکاران را دشمن می‌دارد، ولی خودش یکی از گناهکاران است. (در ادامه باز دوباره علی علیه‌السلام اینگونه می‌فرمایند که:) چنین آدمی برای دیگران که‌ گناه کمتر از او دارند، نگران است و بیش از آنچه که عمل کرده، امیدوار؛ اگر بی نیاز گردد، مست و مغرور می شود و اگر تهی دست گردد، مأیوس و سست. " 🎙حجت الاسلام مهدوی ارفع #نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی #روز_صد_ویکم با علی (ع)تا مهدی (عج) @dghjkb