‌‌چه‌بسیار حُسني و عظیم ، _ وَ مؤمن و مُراد _ با قبایي مقدس ، دوست با انگورها .. ‌‌‌‌در گلوگاه ، ساکورایي سفید نشاء زده‌‌اي و از اقلیمِ خرمابُن‌‌هاي بلند ، نَفیلي برایم آورده‌‌اي ، عدیم النَظیر و عزیز .. ‌‌ ؛ کاش‌‌، نامَت‌‌رابه‌‌من‌‌‌‌‌بگویی . ؛ کاش‌‌نامَت‌‌رابه‌‌من‌‌بگويۍ . ؛ تو‌اِتْیاني ؟

‌‌. خوش‌بختم؛ خانه را می‌چرخم و به‌‌هر گوشه‌‌اي از تو .. ــ بویی، رَختي ، هوایی! تو در زمانِ‌‌‌‌خانه خوابیده‌‌ای انگار. ‌‌. * دست‌‌نویسهٔ صابرِ ابَر 🌿 چه‌‌لُغاتي .. چه‌‌‌لَعلي .

.. قاب گرفته‌‌ایم از شانزدَهُم عزیز ، بوسه‌‌ روزي ‌‌‌‌ ‌‌ ‌‌‌ بود؛ تفضّلي ریز.

آسمانِ من، گچ‌بُری‌ها و سقفِ‌‌ مسجدها است. | بیژنِ‌‌ نجدي.

تو خضرِ خَبیري ، اعلي بر نُوح .. با سفالي آب، خُرفه‌‌اي در جیب.. می‌‌آیي و غیث می‌شوي بر فلات‌‌هایِ ملال‌‌کشیده .. بر مرارت‌‌هاي گندمي مهم، براي آخرین کودكِ حَوا .. پیغمبري باستاني ؛ با نَذری عجیب .. خُنوعي فراموش شده ، وَ نَبایي بلند. ؛ ملاقات‌‌هاي‌‌اَنجیري . ؛ آیابِشارتي‌‌برایِ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نَھرها؟ - وَ بَشّرِ المُخبِتِين .. - ‌‌