‌‌‌‌‌‌ حلول کن اتیان ، در مَدنیت ِ شفاء . دَوا فروش‌‌ها را بگو "سُعدِکوفي"‌‌ بیاورند ، مشاطه را بگو سرخاب و ُ آئینه‌‌ .. سابقاً از زمانه، مرض ِ تیرگی گرفته‌‌ام.‌‌ آھَم و ُ رنگ و رو رفته‌‌‌؛ دست‌‌پاچه‌‌ام و کَمجان ، تعجیل کن اِتیان ؛ زائرِ عافیت ماییم، ما.. حیات در مَزارها ، می‌‌دَمد روزي؛ عمرِ "آب" دَوام می‌یابد و ُ بَشر، بَرکت‌‌ .. ‌‌ ؛ ‌‌‌بگوبہ‌‌‌‌کلنگ‌ها، ستیزکافي‌ست. ؛ وَرَبُّکَ الْغَفُورُ ذُو الرَّحْمَةِ .. ‌‌‌‌‌‌‌

آمدۍ روزی ؛ مرا تکرار کردۍ واژه‌هایت صف کشیدند شھر را آوار کردۍ من ك جامۍ از تنفر بودمو بیگانه بودم آمدۍ .. دیوانگۍ هاۍ مرا ؛ سرشار کردۍ عمق ِ احساس ِ مرا در پیش ِ چشمم آب دادی من نھالۍ بودمو قد ِ مرا بسیار کردۍ ؛ شاخ و برگم دادۍ گل دادم بہ پاۍ هر کلامت مۍشکفتم مویرگـ هاۍ مرا ؛ گلزار کردۍ . ــــــــــــــــــــــ ــــــــــــ ــــ♥️.

‌‌‌‌‌ ‌کماج ِ شکری، چند تیله‌‌ٔ آبي از تو، گلسرها، دشت‌‌هایِ داماش، گیشه‌‌‌‌ها درخت‌‌ها و درخت‌‌ها، تعلقاتم‌‌اند..‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌این‌‌ها عزیزند و عاقبت. مال خدایند و مال من و مالِ تو.. ‌‌ ‌‌ما خمیره‌‌ٔ این خلقت‌‌ایم؛ صحابه و یار .. مثلا ً سوسن‌‌‌های چلچراغ را من ناصرم و اسبهای خردسال را تو نصیر ..‌‌‌‌ اعتقادمان، به‌‌‌‌آمدن ِ ‌‌عندلیب‌‌ها، ختم خواهد شد.. بادا که بَخت بیاورند و ُ فال.. کوچ‌‌ها باز می‌‌آیند و ایلیاتی‌ها .. ما نُصرت ِ زمین را، خواهیم خواند.. ما .. ما، ما! ‌‌ما را سده‌‌ها قهر نشان‌‌ دادند با باتلاق‌‌ها و مرداب‌ها.. بیا بهشان بگوییم قُلچماق‌‌های کذاب و دروغگو.. و بعد، سلام کنیم به‌‌ خلقِ عظیم! ‌

‌‌ ‌کماج ِ شکری، چند تیله‌‌ٔ آبي از تو، گل‌ِسرها، دشت‌‌هایِ داماش، گیشه‌‌‌‌ها درخت‌‌ها و درخت‌‌ها، تعلقاتم‌‌اند..‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌‌‌این‌‌ها عزیزند و عاقبت. مال خدایند و مال من و مالِ تو..‌‌ ‌‌