_حاج خانوم؟ چند بار باید صدا کنند تا من اطراف را نگاه کنم ببینم چرا کسی جواب نمی دهد و بعد تازه یادم بیفتد که "نکنه با منند؟" و جواب بدهم: "بله!" عنوان سنگینی است. آدم را یاد مردمان پا به سن گذاشته می اندازد و می هراسد که نکنه پیر شدم و بیشتر خنده اش می گیرد از اطلاق نامی که مخصوص پیرزنهاست به جوانی که بیست سال است هنوز بیست ساله است! این برچسب "حاج خانوم" بودن را باید اول ببرم بچسبانم روی ورودی های قلب و چشم و گوشم که ابهتش اجازه ورود هر ننه قمری را ندهد و بعد محلول شفافش را اسپری کنم روی آینه های روحم که زنگارهای چهل ساله اش را در همین سفر سیم کشیده اند برایش تا دوباره غبار فراموشی رویش ننشیند و بعد بمالم جای زخم هایی که توی همین سفر صافش کرده اند و دارد خوب می شود، مبادا که دوباره سر باز نکنند. من با عنوان "حاج خانوم" خیلی کار دارم. باید قابش کنم بزنم جلوی چشمم که یادم نرود حاجی بودن چیزی نیست که پایان یک سفر چهل روزه تمام شود. حاجی بودن حالتی مداوم است که باید با من باشد تا آخر عمرم و دیگر منِ حاج خانوم با یک نفر هم سن و سال و هم شرایط و استعداد خودم که حاج خانوم نیست، فرق می کنم. یک حاج خانوم باید با حجش زندگی کند. بلد باشد چه طور در میان جمع، خلوت خودش با خدایش را داشته باشد. همان طور که بلد باشد به جمعیت و مردم کنارش توجه کند، همان طور که در خلوت و حال خوشش با خداست. یک حاج خانوم باید همیشه در طواف خانه دوست باشد. همه جهت های زندگی اش حول یک نقطه بچرخد. خوردن و خوابیدن و هر حرکتش در خدمت عبادتش باشد. گاهی سعی کند و بکوشد. گاهی هم سر وظیفه ای بنشیند و وقوف کند. خلاصه که خیلی کار دارم. این روزها اگر من را حاج خانوم صدا زدید و جواب ندادم نگران نباشید. بگویید ان شالله دارد پیش فرض های حاج خانوم بودن را روی خودش نصب می کند. تا آماده شود کمی طول می کشد. #ایز_لودینگ_ان_شالله #حاج_خانوم_مونالیزا #دیمزن دنیای یک مادر زائر نویسنده https://eitaa.com/dimzan