«پنجم دی ماه»، سالروز میلاد استاد اندیشه و سخن، دکتر «غلامحسین ابراهیمی دینانی» بر دوستداران آن فیلسوف زمانه، تبریک و تهنیت باد.

غلامحسین ابراهیمی دینانی در سال ۱۳۱۳ ش در روستای دینان از توابع اصفهان به دنیا آمد. بدون اینکه دوران دبستان را به اتمام برساند در همان دوران نوجوانی از روستای دینان به شهر اصفهان رفت و در مدرسه علمیه نیماورد مشغول تحصیل شد. ادبیات عرب را نزد استادانی چون شیخ محمد علی حبیب آبادی و حاج شیخ عباسعلی ادیب حبیب آبادی و بخشهایی از شرح لمعه را از محضر محمد حسن نجف آبادی فرا گرفت. در سال ۱۳۳۳ ش عازم قم شد. دروس فقه و اصول سطح را نزد اساتیدی مانند مرحوم مجاهدی، سلطانی طباطبایی، فکور یزدی و شیخ عبد الجواد سدهی گذراند. مدتی در درس خارج آیت الله بروجردی و نزدیک یک سال در محفل درس اصول خارج آیت الله سید محمد داماد شرکت کرد، اما بیشترین بهره را از دروس خارج امام خمینی (ره) برد. دروس ابتدایی فلسفه را در اصفهان نزد حکیم ضیاپور و سطح عالی فلسفه را در قم از علامه طباطبایی آموخت و در زمره شاگردان خصوصی وی قرار گرفت. سپس به تهران مهاجرت کرد. در سال ۱۳۴۵ ش به دانشگاه تهران راه یافت. پس از اخذ مدرک کارشناسی در رشته فلسفه به استخدام وزارت آموزش و پرورش در آمد. تا سال ۱۳۵۱ تهران بود. در سال ۱۳۵۲ از رساله دکتری خود دفاع کرد. در سال ۱۳۵۳ ازدواج کرد که ثمره آن دو فرزند دختر می باشد. یکی در رشته مهندسی برق فارغ التحصیل شده و دیگری در رشته فلسفه در دانشگاه سوربن فرانسه به تحصیل اشتغال دارد. تا سال ۱۳۶۱ در دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی مشهد مشغول تدریس بود و پس از انقلاب اسلامی به عضویت هیئت علمی دانشگاه تهران در آمد. دکتر دینانی در سمینارها و همایشهای متعدد داخلی و خارجی شرکت جسته و مقالات و آثار متعددی در حوزه های فلسفی و دین پژوهی به رشته تحریر در آورده است که برخی از آنها برنده جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران شده اند. نقل از کتاب «ژرفای اندیشه» (روایتی دیگر از حیات و دلبستگیهای دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی به همراه پاسخهای ایشان به برخی پرسشهای بنیادین) به کوشش: علی اوجبی، صفحات ۱۲،۱۱

«مادرم یک زن معمولی بود. پدرم نیز گرچه روحانی نبود و شاید هم تا آنجایی که میشناسم در خانواده ما - چه از جهت پدری و چه از سوی مادری روحانی وجود نداشت اما مرد دیندار خوبی بود. فرهیخته و پارسامنش. دانش بالایی نداشت ولی رفتارش خیلی حکیمانه بود. به عالمان دینی بسیار علاقه داشت. مملو از احساسات دینی بود. در سن نوجوانی در چند گفت و گوی دوستانه ای که پدرم با برخی از علمای محله داشت حضور داشتم. مجذوب آن گفت و شنودها شدم. علاقه مند شدم به دنبال تحصیل علوم دینی بروم. پدرم مخالفتی نداشت. اما برادرانم خیلی موافق نبودند. حال یا بدین دلیل که یک نیروی کاری را از دست می دادند. شاید هم اصلاً ذوقش را نداشتند. از این رو شیطنت می کردند و مخالفت. مادرم در ابتدا حمایت نمی کرد اما وقتی دید کار من به جای باریکی کشیده شد، بر اساس مهر مادری، گفت: «خیلی خوب میخواهی بروی، برو.» لحافی هم برایم دوخت. نقل از کتاب «ژرفای اندیشه» (روایتی دیگر از حیات و دلبستگیهای دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی به همراه پاسخهای ایشان به برخی پرسشهای بنیادین) به کوشش: علی اوجبی، صفحات ۱۵ و ۱۶

چرا انسانها به پوچی می رسند؟ https://eitaa.com/dinani

تاریخ حقایق را آشکار می کند. https://eitaa.com/dinani

معرفی کتاب ماجرای فکر فلسفی در جهان اسلام" به قلم "غلامحسین ابراهیمی دینانی"، فراز و نشیب‌های تفکر فلسفی را که از گروه بندی‌های مختلف و متضاد و مخالف عبور کرده و بحران‌های سختی را تجربه کرده است، مورد بحث قرار می‌دهد. تفکر فلسفی در نتیجه تبادل مفاهیم شکل می‌گیرد. آنچه در تاریخ اندیشه فلسفی در جهان اسلام کمتر مورد توجه قرار گرفته، تفکر معارضان و مخالفان فلسفه است که هر دو نقش بسزایی در "ماجرای فکر فلسفی در جهان اسلام" داشته‌اند. نویسنده گاه به صورت اجمالی و گاه مفصل، دیدگاه متفکرانی نظیر خواجه‌ نصیرالدین طوسی، شیخ مفید، ابن سینا، ابوسعید سیرافی، زکی ارسوزی، سیف‌الدین آمدی، جلال‌الدین دوانی، میرداماد، ملاصدرا، فیض کاشانی، آذرکیوانیان و باقی علما را تشریح می‌کند و از حدود فلسفه و شریعت، معتزله، انجمن سری اخوان‌الصفا، تعاطی افکار و داد و ستد اندیشه‌ها، فیلسوفان مسلمان شرقی و غربی، دیدگاه فلسفی در وجوب و اختیار، حکمت معنوی تشیع، حوزه‌های فلسفی ری، اصفهان و شیراز سخن می‌گوید. "ماجرای فکر فلسفی در جهان اسلام" نوشته‌ی "غلامحسین ابراهیمی دینانی"، در سه جلد، به همت نشر طرح نو به انتشار رسیده است. https://eitaa.com/dinani

جهت خرید به سایت زیر مراجعه کنید. https://www.iranketab.ir/profile/9204-gholamhossein-ebrahimi-dinani

چیستی مفهوم وجود و هستی https://eitaa.com/dinani

ریاکار کافر مضاعف است. https://eitaa.com/dinani

گفتگو: من معتقدم هیچ قومی از اقوام مختلفی که اسلام را پذیرفته اند و مسلمان شده اند، اسلام را به اندازه ایرانی ها نفهمیده اند. این حرف ممکن است ناسیونالیستی تلقی شود. بله، ظاهر این حرف بوی ناسیونالیسم میدهد ولی من از روی ناسیونالیسم چنین حرفی را نمی زنم. ادعایی را طرح میکنم که از عهده اثباتش هم بر می آیم. حرف من این است که آنگونه که ایرانیان اسلام را فهمیده اند، هیچ قوم و ملتی از اقوام و ملت هایی که زیر پرچم اسلام آمده اند - مثل ایرانیها نتوانسته اند اسلام را بفهمند. سؤال منتهی میشود به اینجا که چرا یا چطور ایرانی ها اسلام را بهتر از دیگران فهم کرده اند؟ آیا ایرانی ها خصوصیاتی داشته اند که دیگران ندارند؟ جواب این است که ایرانی ها فرهنگی در دست داشتند که نشان می داد ملتی فرهنگی هستند. فرهنگ ایرانی ها از قدیم الایام توحیدی بود. به عنوان مثال فرهنگ مزدایی را در نظر میگیریم که دارای یک شاخه فرشته شناسی بسیار قوی است. به همین جهت هم بود که ایرانی ها توانستند قرآن را بهتر از اقوام دیگر بفهمند. دلیل من برای اثبات این حرف این است که معارفی که هم اکنون در دست ماست؛ یعنی معارف اسلامی برجای مانده در طول قرون و اعصار از تفسیر گرفته تا حدیث تا فقه و اصول و کلام و فلسفه و ادب و بلاغت و معانی بیان و صرف و نحو غالباً به دست ایرانیان سامان گرفته است. ببینید!درصد زیادی از این علوم به دست ایرانی ها سامان گرفته است. من معتقدم ۹۰ درصد تفاسیر عمیقی که برای قرآن نوشته شده است. توسط ایرانی ها نوشته شده است. حافظ معنوی، جلد اول، ص ۱۷۶

چرا زندگی می کنی؟ https://eitaa.com/dinani

ابلاغ پیامبر اسلام (ص) در کلام دکتر دینانی https://eitaa.com/dinani