سخنرانی دکتر دینانی در رونمایی از کتاب « اندیشه های فلسفی ابن سینا » و « حکمت صدرایی در جهان اسلام» در تاریخ ۱۴۰۳/۷/۴ خانه اندیشمندان علوم انسانی

سیر آفاقی یا انفسی! بدون خود شناسی،خداشناسی معنی معقول و محصلی ندارد و کسی که از خداشناسی سخن می‌گوید،بدون اینکه خود را شناخته باشد،جز بازی با الفاظ و سرگرم شدن با کلمات تهی،کار دیگری انجام نمی دهد .درست است که خداوند سبحان،با صراحت تمام در کتاب خود اعلام داشته که آیات و نشانه های خویش را در آفاق و انفس به مردم نشان می دهد و البته معلوم است که آیات آفاقی حق، به جهان بیرون از انسان مربوط می گردد و آیات انفسی را باید در درون نفس انسان جستجو نمود،ولی در سخن سبحانی حق تبارک و تعالی نکته ای بس ظریف و لطیف وجود دارد که هرگز نباید از آن غافل بود. تردیدی نیست که میان درون و بیرون نوعی تقابل وجود دارد. بنابرین، آیات آفاقی و انفسی نیز با یکدیگر متقابل شناخته می شوند، ولی هرگز نباید چنین پنداشت که تقابل آفاق و انفس و آنچه بیرونی و درونی خوانده می شود، از نوع تقابل هایی است که دو طرف تقابل، در عرض یکدیگر قرار گرفته اند و باهم برابر و مساوی و هم رتبه شناخته می شوند. بلکه این تقابل، نوعی از تقابل است که دو طرف آن، بیش آنکه در عرض یکدیگر باشند در طول یکدیگر قرار گرفته نابرابر شناخته می شوند. 📚دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی/حافظ معنوی/جلد یک/صفحه۵۷/ ۵۸

سیر آفاقی یا انفسی!۲ ادامه مطلب بالا تردیدی نمی توان داشت که وسعت و گسترش عالم معانی به مراتب بیش از حوزه عالم الفاظ است.افزون بودن جهان معانی بر عالم الفاظ در این است که عالم باطن پیوسته گسترده تر از جهان الفاظ و حروف شناخته می شود.برخی از اندیشمندان متأله چنین می اندیشند که ادراک و شهود انسان،به هر مرحله و هرجایی که می رسد، معنی همواره دوگام پیش از آن قرار دارد. به این ترتیب،می توان گفت: عالم معانی همواره گسترده تر از عالم الفاظ و حروف است و جهان باطن نیز پیوسته بیش از جهان ظاهری به شمار می آید. یک شاعر بزرگ با ذوق و خوش قریحه ایرانی، پیش از حافظ در این باب گفته است: درجهانی و از جهان بیشی همچو معنی که در بیان باشد این شاعر معشوق خود را در جهان می بیند، اما او را بسیار بیش از جهان به شمار می آورد. با توجه به آنچه در اینجا ذکر شد، می توان گفت که وسعت و گستردگی جهان انفس به مراتب بیش از گستره عالم آفاق است. بنابراین آیات آفاقی و آیات انفسی به رغم اینکه با یکدیگر متقابل شناخته می شوند، مساوی و هم رتبه نیستند و آیات انفسی برتر از آیات آفاقی محسوب می شوند. 📚دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی/حافظ معنوی/جلد یک/ص ۵۸ ادامه مطلب بالا سیر آفاقی یا انفسی!۲

چگونه انسان محدود، نامحدود را می فهمد؟ https://eitaa.com/dinani

یلدا یعنی چه؟! https://eitaa.com/dinani

معرفی آخرین کتاب استاد دکتر دینانی « فلسفه فلسفیدن است» انتشارات: نور اشراق سال انتشار: ۱۴۰۳ تعداد صفحه: ۴۸۴

📃توجه به خویشتنِ خویش کسی که از طریق تامل در درون به بیرون می نگرد منظر دید و افق نگاه او گشاده تر است و کسی که تنها از دریچه حواس ظاهری به مشاهده می پردازد و راه به درون خود ندارد نسبت به ژرفای جهان هستی بیگانه است و به عالم معنی نیز راه نخواهد داشت ✏️دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی 📚شعاع اندیشه و شهود در فلسفه سهروردی، ص ۱۹ https://eitaa.com/dinani

«پنجم دی ماه»، سالروز میلاد استاد اندیشه و سخن، دکتر «غلامحسین ابراهیمی دینانی» بر دوستداران آن فیلسوف زمانه، تبریک و تهنیت باد.

غلامحسین ابراهیمی دینانی در سال ۱۳۱۳ ش در روستای دینان از توابع اصفهان به دنیا آمد. بدون اینکه دوران دبستان را به اتمام برساند در همان دوران نوجوانی از روستای دینان به شهر اصفهان رفت و در مدرسه علمیه نیماورد مشغول تحصیل شد. ادبیات عرب را نزد استادانی چون شیخ محمد علی حبیب آبادی و حاج شیخ عباسعلی ادیب حبیب آبادی و بخشهایی از شرح لمعه را از محضر محمد حسن نجف آبادی فرا گرفت. در سال ۱۳۳۳ ش عازم قم شد. دروس فقه و اصول سطح را نزد اساتیدی مانند مرحوم مجاهدی، سلطانی طباطبایی، فکور یزدی و شیخ عبد الجواد سدهی گذراند. مدتی در درس خارج آیت الله بروجردی و نزدیک یک سال در محفل درس اصول خارج آیت الله سید محمد داماد شرکت کرد، اما بیشترین بهره را از دروس خارج امام خمینی (ره) برد. دروس ابتدایی فلسفه را در اصفهان نزد حکیم ضیاپور و سطح عالی فلسفه را در قم از علامه طباطبایی آموخت و در زمره شاگردان خصوصی وی قرار گرفت. سپس به تهران مهاجرت کرد. در سال ۱۳۴۵ ش به دانشگاه تهران راه یافت. پس از اخذ مدرک کارشناسی در رشته فلسفه به استخدام وزارت آموزش و پرورش در آمد. تا سال ۱۳۵۱ تهران بود. در سال ۱۳۵۲ از رساله دکتری خود دفاع کرد. در سال ۱۳۵۳ ازدواج کرد که ثمره آن دو فرزند دختر می باشد. یکی در رشته مهندسی برق فارغ التحصیل شده و دیگری در رشته فلسفه در دانشگاه سوربن فرانسه به تحصیل اشتغال دارد. تا سال ۱۳۶۱ در دانشکده الهیات دانشگاه فردوسی مشهد مشغول تدریس بود و پس از انقلاب اسلامی به عضویت هیئت علمی دانشگاه تهران در آمد. دکتر دینانی در سمینارها و همایشهای متعدد داخلی و خارجی شرکت جسته و مقالات و آثار متعددی در حوزه های فلسفی و دین پژوهی به رشته تحریر در آورده است که برخی از آنها برنده جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی ایران شده اند. نقل از کتاب «ژرفای اندیشه» (روایتی دیگر از حیات و دلبستگیهای دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی به همراه پاسخهای ایشان به برخی پرسشهای بنیادین) به کوشش: علی اوجبی، صفحات ۱۲،۱۱

«مادرم یک زن معمولی بود. پدرم نیز گرچه روحانی نبود و شاید هم تا آنجایی که میشناسم در خانواده ما - چه از جهت پدری و چه از سوی مادری روحانی وجود نداشت اما مرد دیندار خوبی بود. فرهیخته و پارسامنش. دانش بالایی نداشت ولی رفتارش خیلی حکیمانه بود. به عالمان دینی بسیار علاقه داشت. مملو از احساسات دینی بود. در سن نوجوانی در چند گفت و گوی دوستانه ای که پدرم با برخی از علمای محله داشت حضور داشتم. مجذوب آن گفت و شنودها شدم. علاقه مند شدم به دنبال تحصیل علوم دینی بروم. پدرم مخالفتی نداشت. اما برادرانم خیلی موافق نبودند. حال یا بدین دلیل که یک نیروی کاری را از دست می دادند. شاید هم اصلاً ذوقش را نداشتند. از این رو شیطنت می کردند و مخالفت. مادرم در ابتدا حمایت نمی کرد اما وقتی دید کار من به جای باریکی کشیده شد، بر اساس مهر مادری، گفت: «خیلی خوب میخواهی بروی، برو.» لحافی هم برایم دوخت. نقل از کتاب «ژرفای اندیشه» (روایتی دیگر از حیات و دلبستگیهای دکتر غلامحسین ابراهیمی دینانی به همراه پاسخهای ایشان به برخی پرسشهای بنیادین) به کوشش: علی اوجبی، صفحات ۱۵ و ۱۶