امیرالمومنین عليٌّ عليه السلام: ما لابنِ آدمَ و الفَخرِ؟! أوَّلُهُ نُطفَةٌ و آخِرُهُ جِيفَةٌ [نهج البلاغة : الحكمة 454] 🔹همین آدمِ حامل العذرة، کلی #شئونات برای خودش قائله، سختش میاد: غیر از صف اول، نماز بخونه! به کوچکتر از خودش، رفتگر محل، نگهبان دم در یا خدمتگزار اداره‌ش، سلام بده! یا اینکه خم بشه، نون از زمین برداره! سختشه چون در شأنش نیست! 🔹شدیدا تحت تاثیر جوّ #مکان و #القاب قرار می‌گیره: اگر در مینی‌بوس بگن صلوات، میفرسته، اما در هواپیما باشه، بی‌کلاسی می‌دونه! اگر بهش زیرِ دکتر و مهندس و حاجی بگن، ناراحت میشه! 🔹اینقدر این چیزها زیاد شده، اگر یه آدم معروف، فقط یه کوچولو عادی رفتار کنه، مثلا خودش تنهایی بره خرید کنه، تیتر میزنن فلان آدم در حال خرید مایحتاج! انگار شق القمر شده! یعنی الان، رفتار عادی افراد عجیبه، نه کلاس گذاشتن های جاری! 🔹خدا رحمت کنه مرحوم آیت الله مظفری رو، استاندار وقت، اومده بود نماز ایشان. ملت مسئول در مسجد ندیده، با تعجب به آقا رساندند که استاندار اومده!!! ایشان با اون آرامش همیشگی گفت: مگر مسلمان نیست؟خب اومده نماز بخوانه، اینکه تعجب نداره. 🔹بخاطر همین کلاس گذاشتن ها و شئونات خیالیه که دَرِ معنویات به روی ما بسته است؛ خوب گفت: در کوی ما، شکسته‌دلی می‌خرند و بس بازار #خودفروشی از آن سوی دیگرست.. 🔹 این حکایت هم بخوانید، ببینید که درجا زدن بی‌دلیل نیست: http://thaqalain.ir/%d8%aa%d8%a3%d8%ab%db%8c%d8%b1-%da%a9%d9%84%d8%a7%d9%85-%d8%a7%d8%b3%d8%aa%d8%a7%d8%af/ https://eitaa.com/dinpajouhi