🔴 واقعیت معجزه‌ی اقتصادی #کره‌جنوبی....(۱) تشکیلات نولیبرالی میخواهد باور کنیم که کره طی سال‌های معجزه اقتصادی‌اش بین دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۸۰ راهبرد #توسعه‌ی_اقتصادی از نوع نولیبرالی را در پیش گرفت؛ حال آنکه حقیقت امر چیزی کاملاً مغایر این بوده است... آنچه کره واقعاً طی این دهه‌ها انجام داد این بود که، با استفاده از حمایت‌های تعرفه‌ای، یارانه‌ها و سایر اَشکالِ #حمایت‌های_دولتی( نظیر خدمات اطلاعاتی برای بازاریابی خارجی که "آژانس دولتیِ صادرات" ارائه می‌کرد)، به انتخاب دولت در مشاوره با بخش خصوصی، صنایع معین جدیدی را ایجاد کرد و در کَنف #حمایت خود گرفت تا زمانی که آن قدر به اصطلاح "رشد" کردند که بتوانند در برابر رقابت بین‌المللی دوام آورند... دولت مالک تمامی بانک‌ها بود و بنابراین می‌توانست خون لازم برای ادامه حیات بنگاههای اقتصادی( یعنی پول و اعتبار) را در رگهایشان جاری کند؛ بنگاههای دولتی مستقیماً بعضی از #پروژه‌های_بزرگ را در اختیار گرفتند... اگر بنگاههای بخش خصوصی خوب کار می‌کردند، چه بهتر؛ ولی اگر در حیطه‌های پر اهمیت سرمایه‌گذاری نمی‌کردند، دولت در ایجاد بنگاههای دولتی، هیچ تردیدی از خود نشان نمی‌داد و اگر برخی بنگاههای #بخش_خصوصی دچار سومدیریت می‌شد، دولت اغلب اختیارشان را در دست می‌گرفت، بازسازی می‌کرد و معمولاً( ولی نه همیشه) آنها را می‌فروخت... (ادامه دارد) 📚 نیکوکاران نابکار @mahdi_ghasemzadeh

🔴 نقش تجارت خارجی در توسعه‌ی اقتصادی ... #توسعه‌ی_اقتصادی به معنی کسبِ فناوری‌های پیشرفته و مهارت یافتن در آنهاست؛ اما ملت‌های در حال توسعه برای اینکه بتوانند از کشورهای توسعه یافته #فناوری وارد کنند، به ارز خارجی نیاز دارند تا بهای آن را بپردازند... بخشی از #ارز خارجی لازم ممکن است از طریق هدایای کشورهای ثروتمند(مثل کمکهای خارجی) تامین گردد، اما بخش اعظم آن باید از طریق #صادرات کسب شود؛ بنابراین، بدون #تجارت_خارجی چندان پیشرفتی در فناوری نخواهد بود و لذا توسعه اقتصادیِ چندانی صورت نخواهد گرفت... اما تفاوت بسیار بزرگی است بین اینکه بگویی تجارت خارجی برای توسعه اقتصادی ضرورت دارد و اینکه بگوییم تجارت خارجی آزاد بهترین راه برای توسعه اقتصادی است؛ این همان نیرنگی است که اقتصاددانان پیرو تجارت خارجی آزاد برای زهر چشم گرفتن از مخالفانشان و به راه آوردن آنها، به گونه‌ای بسیار مؤثر بکار بسته‌اند... مشارکت فعالانه در تجارت بین‌المللی، نیازمند تجارت خارجی آزاد نیست؛ در واقع چنانچه #کره‌جنوبی تجارت خارجی آزاد را در پیش گرفته بود و به پیشبرد صنایع نوزاد دست نزده بود، نمیتوانست کشور تجاری عمده‌ای شود و هنوز دست اندرکار صادرات #مواد_خام یا محصولاتی کم بها با فناوری پایین می‌بود که در دهه‌ی ۱۹۶۰ اقلام اصلی صادراتی اش بودند... رمز موفقیت کره، آمیزه‌ی بخردانه‌ای از #حمایت_گرایی و تجارت آزاد بود، در حالی که صنایع نوزاد جدیدی شکل میگرفتند و صنایع نوزاد پیشین در عرصه بین‌المللی رقابت آمیز میشدند، عرصه‌های حمایت دولتی دائما در حال تغییر بودند؛ این همان فرآیندی است که تقریبا همه کشورهای ثروتمند امروزی براساس آن ثروتمند شده‌اند و این سرچشمه‌ی تقریبا همه‌ی موفقیت‌ها در میان کشورهای درحال توسعه است... حمایت‌گرایی دولت تضمین کننده‌ی توسعه نیست اما توسعه در غیاب حمایت‌گرایی دولت بسیار مشکل است؛ در حال حاضر گرایشِ نظام تجاری جهانی بسیار بیشتر در این جهت است که بگذارد حمایت گرایی و یارانه‌ها در مناطقِ مورد نظر کشورهای توسعه یافته بکار گرفته شود، حال آنکه باید عکس این باشد. حمایت گرایی و یارانه‌ها باید در جاهایی آسانتر بکار گرفته شود که کشورهای درحال توسعه به آنها بیشتر نیاز دارند... تجارت خارجی فقط زمانی به توسعه اقتصادی یاری می‌رساند که کشور آمیزه ای از حمایت گرایی و #تجارت_آزاد را بکار گیرد، درحالیکه مطابق نیازها و توانایی های در حال تغییرش، دائما به تعدیل ترکیب عوامل این آمیزه بپردازد؛ اهمیت تجارت خارجی برای توسعه اقتصادی به قدری زیاد است که نمیتوان آن را به اقتصاددانان پیرو تجارت خارجی آزاد واگذاشت!! 📚 نیکوکاران نابکار ✍ پروفسور هاجون چَنگ @mahdi_ghasemzadeh