eitaa logo
مشکات
198 دنبال‌کننده
5.6هزار عکس
4.2هزار ویدیو
156 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
سی و دوم پیامهای آیه فوق⇧‌⇩: 1- پس از خداشناسى، خداپرستى لازم است. «ادْعُوا رَبَّكُمْ» در آيه‌ى قبل، خداشناسى مطرح شد، در اين آيه خداپرستى. 2- بهتر است دعا با استمداد از كلمه‌ى «ربّ» و همراه تضرّع و زارى و پنهانى باشد. «ادْعُوا رَبَّكُمْ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً» دعاى پنهانى از ريا دور و به اخلاص نزديك‌تر است. 3- دعا وقتى مؤثّر است كه خالصانه و همراه با تضرّع باشد. «تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً» 4- با تمام وجود و با كمال خضوع خدا را بخوانيم وزبانمان نماينده همه‌ى وجود ما باشد. ادْعُوا ... تَضَرُّعاً 5- گردنكشان و تجاوزكاران، از لطف و محبّت الهى محروم مى‌باشند. «إِنَّهُ لا يُحِبُّ الْمُعْتَدِينَ» 6- دعا نكردن، دعاى بى‌تضرّع و دعاى ريائى، از نمونه‌هاى سركشى و تجاوز است. «الْمُعْتَدِينَ» ●➼‌┅═❧═┅┅───┄
سی و پنجم پیامهای آیه فوق⇧‌⇩: 1- هدايت‌گرى با روشها و وسائل باطل و يا به سوى باطل، ممنوع است. «يَهْدُونَ بِالْحَقِّ» 2- هدايت، حكومت و قضاوت، بايد در مسير «حقّ» باشد. «يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ» 3- كسانى ارزش بيشترى دارند كه علاوه بر هدايت‌پذيرى، در فكر ايجاد نظام حقّ نيز باشند. آرى، تنها شناخت و عمل شخصى كافى نيست، نشر حقّ نيز مهم است. ( «بِهِ يَعْدِلُونَ»، يعنى «به يحكمون»). 4- جامعه به گروهى هدايتگر و داورِ به حقّ، نيازمند است. (كلّ آيه)
سی و ششم پیامهای آیات فوق⇧‌⇩: 11- آنكه با شنيدن نداى اذان و آيات الهى بى‌تفاوت باشد، بايد در كمال ايمان خود شك كند. 2- ذكر خدا از سوى هركس كه باشد، در مؤمن اثر مى‌گذارد. 3- ايمان، با عشق و خشيت درونى همراه است. 4- ايمان، مراتب ودرجاتى دارد وقابل كاهش وافزايش است. 5- ترسى كه ريشه در جهل داشته باشد بد است، ولى ترسى كه از معرفت سرچشمه بگيرد پسنديده است. 6- هر آيه‌ى قرآن، حجّت و دليل و نورى است كه مى‌تواند بر ايمان بيافزايد. 7- مؤمن، ميان بيم و اميد است. 8- كسى كه تنها خداوند را ربّ خود مى‌داند، به او توكّل مى‌كند. 9- نشانه‌ى ايمان كامل آن است كه دل مؤمن با ياد خدا خشيت پيدا كند، «وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ»، با تلاوت و يادآورى آيات الهى، بر ايمانش افزوده شود، «زادَتْهُمْ إِيماناً» و توكّل بر خدا كرده، «يَتَوَكَّلُونَ» نماز را به پا دارد، «يُقِيمُونَ» و به ديگران نيز كمك مى‌رساند. 10- رفتار هركس، برخاسته از انگيزه‌ها، ديدگاه‌ها و اعتقادات اوست. 11- اسلام، انفاق بخشى از مال و دارايى را لازم دانسته است، نه تمام آن را. (يكى از معانى «مِن»، تبعيض است) 12- نماز و انفاق شخص مؤمن مقطعى نيست؛ بلكه مستمرّ ودائمى است. 13- انفاق، بايد از مال حلال و روزى الهى باشد. 14- مؤمن، دارايى خود را بخشش الهى مى‌داند، نه محصول دست رنج خويش و اين عقيده، گذشت و انفاق را بر او آسان مى‌كند. ●➼‌┅═❧═┅┅───┄
سی و نهم پیامهای آیه فوق⇧‌⇩: 1- رهبر و امّت در غم و شادى شريك همند. آيه‌ى قبل‌ «تُصِبْكَ» اينجا «يُصِيبَنا» 2- ما مأمور به تكليفيم، نه ضامن نتيجه. جهاد مى‌كنيم، ولى مقدّرات به دست خداست. «إِلَّا ما كَتَبَ اللَّهُ لَنا» 3- مؤمنان واقعى حتّى سختى‌هاى جبهه را در راستاى منافع و مصالح خود مى‌بينند. «كَتَبَ اللَّهُ لَنا» 4- مقدّرات انسان، از پيش نوشته شده است. «كَتَبَ اللَّهُ لَنا» 5- آنچه خداوند براى مؤمن مقدّر كرده خير است، چون مولى براى بنده‌اش، بد نمى‌نويسد. «كَتَبَ اللَّهُ لَنا هُوَ مَوْلانا» 6- مؤمن، خود را تحت ولايت خدا مى‌داند. «هُوَ مَوْلانا» 7- بالاترين درجه‌ى توحيد، حركت در مدار قانون الهى و سپردن سرنوشت به دست خداى حكيم است. «هُوَ مَوْلانا» 8- تنها بايد بر خدا تكيه كرد. «عَلَى اللَّهِ» 9- شرط ايمان، توكّل بر خداست. «فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ» ●➼‌┅═❧═┅┅───┄
چهل و یکم پیامهای آیه فوق⇧‌⇩: 1- همه‌ى اصحاب پيامبر عادل نبودند، برخى مرتكب سيّئات هم مى‌شدند. «خَلَطُوا عَمَلًا صالِحاً وَ آخَرَ سَيِّئاً» 2- انسان در ميان اعمالِ خود نبايد تنها نقاط قوّتش را ببيند، بلكه بايد بدنبالِ جبرانِ نقاط ضعف و خطاهايش باشد. اعْتَرَفُوا ... خَلَطُوا 3- اعتراف به گناه، انتقاد از خود و داشتن كارهاى خوب و صالح، زمينه‌ساز بخشايش الهى است. «اعْتَرَفُوا، يَتُوبَ عَلَيْهِمْ» 4- گرچه خداوند وعده‌ى آمرزش داده، امّا انسان بايد ميان خوف و رجاء باشد. «عَسَى اللَّهُ أَنْ يَتُوبَ عَلَيْهِمْ» 5- خطاكار پشيمان، به اميد نيازمند است و آغوش اسلام براى پذيرش او باز است. اعْتَرَفُوا ... إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ‌ ●➼‌┅═❧═┅┅───┄
چهل و دوم پیامهای آیه فوق⇧‌⇩: 1- تمام هستى در حال تغيير و تغيّر است. إِنَّ فِي اخْتِلافِ اللَّيْلِ وَ ... 2- از كنار پديده‌ها، به سادگى نگذريم. ما خَلَقَ اللَّهُ‌ .... لَآياتٍ‌ 3- گناه و آلودگى، در شناخت، تشخيص وتحليل انسان اثر منفى دارد. «لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَّقُونَ» (تقوا، وسيله‌ى بينش صحيح در هستى است) ●➼‌┅═❧═┅┅───┄
چهل و سوم پیامهای آیه فوق⇧‌⇩: 1- دريافت الطاف الهى، مخصوص نيكوكاران است. «لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا الْحُسْنى‌» 2- خداوند، هم پاداش عمل را مى‌دهد و هم تشويق مى‌كند. «الْحُسْنى‌ وَ زِيادَةٌ» 3- پاداش نيكوكاران در قيامت، بهترين پاداش‌هاست. «لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا الْحُسْنى‌» 4- آنان كه به غيرخدا رو كنند عذرى ندارند، چون خداوند هم دعوت مى‌كند، «يَدْعُوا إِلى‌ دارِ السَّلامِ» هم راهنمايى مى‌كند، «يَهْدِي مَنْ يَشاءُ» هم مزد مى‌دهد، «الْحُسْنى‌» و هم اضافه مى‌دهد. «زِيادَةٌ» و هم اضافه‌اش بسيار مهم است. «7» 5- احسان و نيكى در دنياى زودگذر و فانى، زندگى در بهشت جاودان را بدنبال دارد. أَحْسَنُوا ... هُمْ فِيها خالِدُونَ‌ ●➼‌┅═❧═┅┅───┄
چهل و چهارم پیامهای آیات فوق⇧‌⇩: 1- قرآن كتاب بس مهم است. («كِتابٌ» نكره وتنوين دارد كه رمز عظمت است) 2- الفاظ و محتواى قرآن، نشانه‌ى عظمت آن است. 3- بنيان قرآن، محكم واستوار است وهيچ چيزى نمى‌تواند سبب تزلزل آن شود، بلكه با پيشرفت علم، اسرار اين كتاب بيشتر كشف مى‌شود. 4- قانون و كتاب، هم بايد محكم باشد و هم روشن و واضح. أُحْكِمَتْ‌ ... ثُمَّ فُصِّلَتْ‌ (قوانين غير الهى، يا محكم نيست، يا روشن نيست و يا قانونگذار طبق حكمت و مصلحت و آگاهى، قانون را وضع نكرده است) 5- قرآن، هم استدلالى و تزلزل ناپذير است و هم جامع تمام ابعاد زندگى دنيوى و اخروى مى‌باشد. 6- كليّات قرآن يكجا بر قلب پيامبر (ص) نازل شده، آنگاه در مدّت بيست و سه سال تفصيل داده شده است. 7- چون خداوند حكيم است، كتابش محكم است و چون خبير است، تمام نيازها را تفصيل داده است. 8- دعوت به يكتاپرستى، سرلوحه‌ى پيام همه‌ى انبياست. 9- فلسفه‌ى نزول كتب آسمانى، توحيد و پاكسازى جامعه از شرك است. 10- دعوت به يكتاپرستى و هشدار و بشارت، نمونه‌ى سخن استوار خداوند است. 11- پيامبر صلى الله عليه و آله از جانب خدا، امّا براى سعادت مردم آمده است. 12- شيوه‌ى تبليغ پيامبران، هشدار و بشارت است. ●➼‌┅═❧═┅┅───┄
چهل و پنجم پیامهای آیه فوق⇧‌⇩: 1- موجود زنده، حقّ تغذيه دارد و خداوند اين حقّ را بر خود واجب كرده است. «ما مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُها» 2- رزق ما بدست خداست، در برابر ديگران گردن خم نكنيم. ما مِنْ دَابَّةٍ ... إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُها 3- درباره‌ى روزى، نه حرص بورزيم و نه بترسيم. وَ ما مِنْ دَابَّةٍ ... إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُها 4- خداوند، هم منابع رزق را در اختيار ما قرار داده و هم عقل و وسيله‌ى استخراج، اكتشاف و تحصيل آن را به ما عطا كرده است. «إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُها» 5- هركجا برويم، زير نظر خدا هستيم. چه در سفر و چه در حضر. «يَعْلَمُ مُسْتَقَرَّها وَ مُسْتَوْدَعَها» 6- همه‌ى اطلاعات و آمار اين جهان به طور دقيق در مركزى ثبت و ضبط مى‌شود. «كُلٌّ فِي كِتابٍ مُبِينٍ» ●➼‌┅═❧═┅┅───┄
چهل و ششم پیامهای آیه فوق⇧‌⇩: 1- شروع هر كار با نام خداوند، رمز توكّل و استمداد و رنگ الهى دادن به آن كار است. «ارْكَبُوا فِيها بِسْمِ اللَّهِ» 2- حركت و توقّف، هر دو بايد با استمداد از خدا باشد. «بِسْمِ اللَّهِ مَجْراها وَ مُرْساها» 3- كشتى وسيله‌اى بيش نيست، انسان بايد به ياد خدا باشد كه همه چيز به اراده‌ى اوست. «ارْكَبُوا فِيها بِسْمِ اللَّهِ» 4- نجات پيروان نوح از طوفان، پرتوى از ربوبيّت، مغفرت و رحمت الهى است. ارْكَبُوا ... إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَحِيمٌ‌ 1- شروع هر كار با نام خداوند، رمز توكّل و استمداد و رنگ الهى دادن به آن كار است. «ارْكَبُوا فِيها بِسْمِ اللَّهِ» 2- حركت و توقّف، هر دو بايد با استمداد از خدا باشد. «بِسْمِ اللَّهِ مَجْراها وَ مُرْساها» 3- كشتى وسيله‌اى بيش نيست، انسان بايد به ياد خدا باشد كه همه چيز به اراده‌ى اوست. «ارْكَبُوا فِيها بِسْمِ اللَّهِ» 4- نجات پيروان نوح از طوفان، پرتوى از ربوبيّت، مغفرت و رحمت الهى است. ارْكَبُوا ... إِنَّ رَبِّي لَغَفُورٌ رَحِيمٌ‌ ●➼‌┅═❧═┅┅───┄
چهل و هفتم پیامهای آیه فوق⇧‌⇩: 1- قرآن، از همين حروف الفبا (الف، لام، را، ...)، تأليف يافته است. اگر مى‌توانيد شما هم از همين حروف، كتابى مثل قرآن بياوريد. «الر» 2- قرآن، داراى مقامى بس والا است. «تِلْكَ» 3- قرآن، مخاطب و خواننده را در آغاز، نسبت به استحكام آيات خود واقف‌ ساخته، سپس به بيان مطالب ديگر مى‌پردازد. «آياتُ الْكِتابِ الْمُبِينِ» 4- نزول قرآن به زبان عربى از يك سو و فرمان تدّبر در آن از سوى ديگر، نشانه‌ى آن است كه مسلمانان بايد با زبان عربى آشنا شوند. «قُرْآناً عَرَبِيًّا لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ» 5- قرآن، تنها براى تلاوت و تبّرك نيست، بلكه وسيله‌ى تعقّل و رشد بشر است. «لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ» 6- نوشته‌ها بايد روشن وروشنگر، هدفدار و هدايتگر باشد. الْكِتابِ الْمُبِينِ‌ ... لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ 7- براى رسيدن به سعادت، تنها نزول قرآن كافى نيست؛ بلكه بايد درباره‌ى آن تعقّل هم كرد. «أَنْزَلْناهُ‌ ... لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ» ●➼‌┅═❧═┅┅───┄
چهل و هشتم پیامهای آیه فوق⇧‌⇩: 11- مردان خدا، مستجاب الدعوة هستند. «فَاسْتَجابَ لَهُ» 2- گاهى شدايد و سختى‌ها زمينه‌ى پيدا شدن امداد الهى و راه نجات است. رَبِّ السِّجْنُ‌ ... فَاسْتَجابَ* 3- پاكدامنى و عفاف، موجبات استجابت دعا را فراهم مى‌سازد. رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُ‌ ... فَاسْتَجابَ* 4- درخواست خالصانه از خداوند، استجابت و عنايت او را در پى دارد. رَبِ‌ ... فَاسْتَجابَ* 5- دعاى يوسف براى مصون ماندن از كيد زنان مصر سريعاً مستجاب شد. جلد 4 - صفحه 200 (حرف «فاء» در «فَاسْتَجابَ»، رمز سرعت است)* 6- هر كس به خدا پناه ببرد، محفوظ مى‌ماند. «فَاسْتَجابَ لَهُ رَبُّهُ فَصَرَفَ عَنْهُ كَيْدَهُنَّ» 7- گاهى كار دشمن به نفع ما تمام مى‌شود. (دشمن يوسف را به زندان انداخت، كه مايه‌ى خلاصى يوسف از زليخا بود) «فَصَرَفَ عَنْهُ كَيْدَهُنَّ»* 8- استجابت دعا، دليل بر شنوايى و بينايى و علم خداوند است. فَاسْتَجابَ‌ ... هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ‌ 9- كسانى كه مورد مراجعه مردم هستند بايد در آغاز خوب بشنوند، سپس با دانش خود به حلّ و فصل مشكل بپردازند؛ چنانكه خداوند نيز در مقام اجابت دعا چنين است. فَاسْتَجابَ‌ ... هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ* ●➼‌┅═❧═┅┅───┄