به رویدادى بزرگ محتاجم اتفاقى که بى خبر باشد کاش وقتى به خانه برگشتم کفش هاى تو پشت در باشد... #مژگان_عباسلو @dobeit | دو بیت شعر

گیسوانم موج موج و شانه‌هایت سنگ سنگ موج را آغوشِ سنگ آرام می‌سازد، بمان! #مژگان_عباسلو @dobeit | دو بیت شعر

من کشوری نبوده‌ام ، ايجاد کن مرا! در مرزِ من بيا ، برو ، آباد کن مرا من مجمع‌ الجزاير تنهايی و غمم پهلو بگير پهلوی من ، شاد کن مرا من را که ريشه‌های درختی شکسته‌ام قايق بساز از تنش ، آزاد کن مرا بگذار با تو بگذرم از ساحل سکوت دور از همه ، همه ، همه فرياد کن مرا در جای جایِ خاکِ تنم ردِ پای توست گاهی تو هم به نام وطن ياد کن مرا #مژگان_عباسلو @dobeit | دو بیت شعر

مثل گيسویی که باد آن را پريشان می‌کند هر دلی را روزگاری عشق ويران می‌کند ناگهان می‌آيد و در سينه می‌لرزد دلم هرچه جز ياد تو را با خاک يکسان می‌کند با من از اين هم دلت بی‌اعتناتر خواست، باش! موج را برخورد صخره کِی پشيمان می‌کند؟ مثل مادر، عاشق از روز ازل حسرت‌کِش است هرکسی او را به زخمی تازه مهمان می‌کند اشک می‌فهمد غمِ افتاده‌ای مثل مرا چشم تو از اين خيانت‌ها فراوان می‌کند عاشقان در زندگی دنبال مرهم نيستند دردِ بی‌درمانشان را درد درمان می‌کند... #مژگان_عباسلو @dobeit | دو بیت شعر

تو را از دست دادم، آی آدم‌های بعد از تو! چه کوچک می‌نماید پیش تو غم‌های بعد از تو تو را از دست دادم، تو چه خواهی‌کرد بعداز من؟ چه‌خواهم کرد بی‌تو با چه خواهم‌های بعداز تو؟ تورا از دست...دادم از همین‌زخم‌است،می‌بینی؟ دهانش را نمی‌بندند مرهم‌های بعد از تو «تو را از یاد خواهم برد کم‌کم» بارها گفتم به خود کی می‌رسم اما به کم‌کم‌های بعد از تو؟ بیا، برگرد، با هم گاه..با هم راه..با هم...، آه! مرا دور از تو خواهد کـُشت «با هم»های بعداز تو #مژگان_عباسلو @dobeit | دو بیت شعر