قسم به قلم و آنچه می‌نویسد! دوستِ من، رفیق همیشگی، جان، تَن، همراه، همدم، سبز! کلمات، ضعیف‌تر و بی‌جان‌تر از آن هستند که بتوانند، یاری و کمک و مهر تویِ بی‌جانِ پُرجان را، به گوشِ اهالی این دنیا برسانند! اهالیِ این دنیای سیاه و بی‌روح، چطور می‌توانند بشناسند، تویی را که همیشه همراهم بودی؟! چطور می‌توانند بشناسند، دنیایی را که دَرَش، با در دست گرفتن تو آغاز می‌شود و با دنیای دل‌های چرکین و سیاه و پر از کینه، به اندازه‌ی وسعتِ هفت آسمان، شاید هم بیشتر فاصله دارد؟! دنیای تو، دنیای دل‌های عاشق است... دنیای دل‌های سپید، دنیای دل‌هایی که سیاهی، به سراغشان می‌رود و گاهی برای مقابله با کینه، جان می‌دهند... همان دل‌های عاشق! دنیای تو، دنیای دل‌های پاک است، دنیای دل‌هایی که گاهی، مجبور می‌شویم برای نشان دادن پاکی‌شان، اذیت‌شان کنیم! ما، با در دست گرفتن تو و نوشتن از دل‌های عاشق، متهمیم به عاشق شدن و پنهان‌کاری...! گاهی، متهم می‌شویم به ظالم بودن، دریغ از این‌که علاقه‌ی تک‌تکِ داستان‌ها و شخصیت‌ها، در دلمان جوانه زده و در حال رشد است...! گاهی، خسته می‌شویم و می‌خواهیم چرت و پرت بنویسیم، اما امان از این‌که برای شعور مخاطب، دست به هرکاری نمی‌زنیم و برای وقتی که می‌گذارد، ارزش قائلیم! دنیایِ تو، دنیایِ پاکی‌ها و دنیایی فاصله‌دار از این جهنم، دنیایی به مثالِ پردیسی خیالی‌ست...! دوستِ من، رفیق همیشگی، جان، تَن، همراه، همدم، سبز! روزت مبارک! می‌بوسمت، تویی را که در در دستانم، جا خوش کرده‌ای، قلم...! #بانو‌یاری #روز_قلم ـ‌خیـابان عشـ♥️ـق!'

هِی رفیق، دو کلوم حرفِ حساب دارم! ببین؛ حس بد، درون ماست! این‌که می‌گن هرچی بشه، مربوط به اطرافمونه، مزخرفه... یه مزخرفی که سال‌هاست، داریم باهاش زندگی می‌کنیم! این بندِ مزخرف، می‌گه اگه حالت بده، حتما بیرون از تو یه اتفاقی افتاده... اما در اصل، حال خوب، درون خودته! حال خوب، خوشبختی، عشق، وقتی میان که تو خود واقعیت باشی، وقتی که تو، خودت رو دوست داشته باشی، با تمام نواقصت... اون وقته که تو، خوشبختی...! یه چیزی ته دلت، توی اعماق وجودت، می‌گه آخیش... آره، خوشبختم! #بانو‌یاری ـ‌خیـابان عشـ♥️ـق!"

لحظه‌هایی هستند که نه با کلمہ، نه با صدا، نه با داستان، نه با موسیقی، نه با هیچ چیز دیگرے ثبت نمی‌شوند...! هیچ چیز، هیچ چیز جز یک صدایِ ''کلیك'' در آن لحظات روح را جلا نمی‌دهند... صدای شاترهایی که ممتد هستند و غافل از آن‌که تنها یکی از آن‌ عکس‌ها خوب می‌شود و قابل استفادھ! قسم به همان عکس‌هایی که ادعا می‌کنید خوب نشده‌اند، اما روح ما را جلا می‌دهند... کہ روزِ شما، بهانه است! هر روز، روزِ کسانی‌ست که خاطرات را طوری ثبت می‌کنند که احد و الناسی نمی‌تواند آن‌ها را همان‌طور که هستند، ثبت کنند! * تو، ثبت کننده‌ی خاطراتِ خوش و تلخی، همان‌ عکس‌هایی که بویِ بِہ‌لیمو می‌دهند... روز عکاس، به عکاس‌ها بی‌نهایت مبارڪ:) #بانو‌یاری #روز_عکاس خیـابان عشـ🖤ـق!'