✅ تکلیف مقلدان در اختلاف نظر مراجع در اعلام عید فطر چیست⁉️ 🔹 پاسخ: 🔺این مسئله تقلیدی نیست. علت اصلی اختلاف نظر در تشخیص اول ماه در روش دیدن هلال ماه می باشد بدین صورت که مراجع تقلیدی مثل آیت الله سیستانی قائلند که هلال ماه را باید با چشم غیر مسلح دید و برخی دیگر از مراجع هم قائلند که میشود با چشم مسلح هلال را رویت کرد. منظور از چشم غیر مسلح همان چشم عادی است و منظور از چشم مسلح هم چشم به همراه ابزاری مثل تلسکوب می باشد. 🔺ملاک یقین مقلد است. اگر از اعلام رسمی یقین کرد باید افطار کند و اگر یقین نکرد طبق نظر مرجعش عمل کرده و روزه بگیرد. 🔺می توانید به سفر بروید و روزه را باز کنید بعدا هم یک روز قضا بگیرید که هم به دستور مرجع خود عمل کرده اید و هم به دستور شرع 🔴🔵 تذکر مهم به مقلدین آیات عظام سیستانی،مکارم ، وحید ، صافی و شبیری زنجانی : مقلدین این مراجع چنانچه ماه‌ را خودشان باچشم طبیعی دیده باشند یا دو نفر عادل شهادت دهند که ماه‌ را با چشم طبیعی دیده‌اند فردا اول ماه‌ ثابت می‌شود وگرنه باید فردا یکشنبه ۴ خرداد را روزه بگیرند. طبق نظر این مراجع ماه‌ باید با چشم طبیعی دیده شود و اگر با تلسکوپ دیده شود اول ماه‌ ثابت نمی شود. 🌕 برای مقلدین مقام معظم رهبری و آیات عظام نوری همدانی، علوی گرگانی، رویت هلال محرز و یکشنبه ۴ خرداد عید فطر اعلام شده

نماز عید سعید فطر تا لحظاتی دیگر در بوستان نبوت

🌸🍀🌺🌿 🍀🌺🌿 🌺🌿 🌿 🌷﷽🌷 #دختر_شینا🌸 #قسمت_صدویکم #رمان چند روز اول تحمل همه چیز برایم سخت بود؛ اما آرام آرام به این وضعیت هم عادت کردم. صمد ده روز در آن بیمارستان ماند. هر روز صبح زود خدیجه و معصومه را به همسایه دیوار به دیوارمان می سپردم و می رفتم بیمارستان، تا نزدیک ظهر پیشش می ماندم. ظهر می آمدم خانه، کمی به بچه ها می رسیدم و ناهاری می خوردم و دوباره بعدازظهر بچه ها را می سپردم به یکی دیگر از همسایه ها و می رفتم تا غروب پیشش می ماندم. یک روز بچه ها خیلی نحسی کردند. هر کاری می کردم، ساکت نمی شدند. ساعت یازده ظهر بود و هنوز به بیمارستان نرفته بودم که دیدم در می زنند. در را که باز کردم، یکی از دوستان صمد پشت در بود. با خنده سلام داد و گفت: «خانم ابراهیمی ! رختخواب آقا صمد را بینداز، برایش قیماق درست کن که آوردیمش.» با خوشحالی توی کوچه سرک کشیدم. صمد خوابیده بود توی ماشین. دو تا از دوست هایش هم این طرف و آن طرفش بودند. سرش روی پای آن یکی بود و پاهایش روی پای این یکی. مرا که دید، لبخندی زد و دستش را برایم تکان داد. با خنده و حرکتِ سر سلام و احوال پرسی کردم و دویدم و رختخوابش را انداختم. تا ظهر دوست هایش پیشش ماندند و سربه سرش گذاشتند. آن قدر گفتند و خندیدند و لطیفه تعریف کردند تا اذان ظهر شد. آن وقت بود که به فکر رفتن افتادند. @dokhtaran313

🌸🍀🌺🌿 🍀🌺🌿 🌺🌿 🌿 🌷﷽🌷 #دختر_شینا🌸 #قسمت_صدودوم #رمان دو تا کیسه نایلونی دادند دستم و دستور و ساعت مصرف داروها را گفتند و رفتند. آن ها که رفتند، صمد گفت: «بچه ها را بیاور که دلم برایشان لک زده.» بچه ها را آوردم و نشاندم کنارش. خدیجه و معصومه اولش غریبی کردند؛ اما آن قدر صمد ناز و نوازششان کرد و پی دلشان بالا رفت و برایشان شکلک درآورد که دوباره یادشان افتاد این مرد لاغر و ضعیف و زرد پدرشان است. از فردای آن روز، دوست و آشنا و فامیل برای عیادت صمد راهی خانه ما شدند. صمد از این وضع ناراحت بود. می گفت راضی نیستم این بندگان خدا از دهات بلند شوند و برای احوال پرسی من بیایند اینجا. به همین خاطر چند روز بعد گفت: «جمع کن برویم قایش. می ترسم توی راه برای کسی اتفاقی بیفتد. آن وقت خودم را نمی بخشم.» ساک بچه ها را بستم و آماده رفتن شدم. صمد نه می توانست بچه ها را بغل بگیرد، نه می توانست ساکشان را دست بگیرد. حتی نمی توانست رانندگی کند. معصومه را بغل کردم و به خدیجه گفتم خودش تاتی تاتی راه بیاید. ساک ها را هم انداختم روی دوشم و به چه سختی خودمان را رساندیم به ترمینال و سوار مینی بوس شدیم. به رزن که رسیدیم، مجبور شدیم پیاده شویم و دوباره سوار ماشین دیگری بشویم. تا به مینی بوس های قایش برسیم، صد بار ساک ها را روی دوشم جا به جا کردم. @dokhtaran313

ساخت سبد روبانی با چسب چوب😍 #آمــوزشــے 🍭 #ایــده_بــگــیــریــم @dokhtaran313

آیات عظام مکارم و وحید خراسانی عید اعلام کردند

👆📽کلیپ بسیارزیبا👆 🌹فضای دلِ من حرم با صفاتِ🌹 عیدتون_مبارک🎉✨🎉 گوش کنید ولذت ببرید👆 #اللهم_الرزقناکربلا❣ @dokhtaran313

☑️سال گذشته عید فطر آن لبخند معروف سردار سلیمانی را یادتان هست...؟ 🔸کاش زمان به عقب برگردد😔 🌺شادی روحشون صلوات 🌺 @dokhtaran313

سلام علیکم عید سعید فطر رو خدمت دختران فاطمی که الگوی شما حضرت زهر است تبریک عرض میکنم ان شاالله سال پر خیر و برکتی داشته باشیم برای بنده هم دعا بفرمائید 🙏 خوئینی 🌹🌹

🌸🍀🌺🌿 🍀🌺🌿 🌺🌿 🌿 🌷﷽🌷 #دختر_شینا🌸 #قسمت_صدوسوم #رمان معصومه را زمین گذاشتم و دوباره بغلش کردم، دست خدیجه را گرفتم و التماسش کردم راه بیاید. تمام آرزویم در آن وقت این بود که ماشینی پیدا شود و ما را برساند قایش. توی مینی بوس که نشستیم، نفس راحتی کشیدم. معصومه توی بغلم خوابش برده بود، اما خدیجه بی قراری می کرد. حوصله اش سر رفته بود. هر کاری می کردیم، نمی توانستیم آرامَش کنیم. چند نفر آشنا توی مینی بوس بودند. خدیجه را گرفتند و سرگرمش کردند. آن وقت تازه معصومه از خواب بیدار شده بود و شیر می خواست. همین طور که معصومه را شیر می دادم، از خستگی خوابم برد. فامیل و دوست و آشنا که خبردار شدند به روستا رفته ایم، برای احوال پرسی و عیادت صمد به خانه حاج آقایم می آمدند. اولین باری بود که توی قایش بودم و نگران رفتن صمد نبودم. صمد یک جا خوابیده بود و دیگر این طرف و آن طرف نمی رفت. هر روز پانسمانش را عوض می کردم. داروهایش را سر ساعت می دادم. کار برعکس شده بود. حالا من دوست داشتم به این خانه و آن خانه بروم، به دوست و آشنا سر بزنم؛ اما بهانه می گرفت و می گفت: «قدم! کجایی بیا بنشین پیشم. بیا با من حرف بزن. حوصله ام سر رفت.» بعد از چند سالی که از ازدواجمان می گذشت، این اولین باری بود که بدون دغدغه و هراس از دوری و جدایی می نشستیم و با هم حرف می زدیم. @dokhtaran313

🌸🍀🌺🌿 🍀🌺🌿 🌺🌿 🌿 🌷﷽🌷 #دختر_شینا🌸 #قسمت_صدوچهارم #رمان خدیجه با شیرین زبانی؛ خودش را توی دل همه جا کرده بود. حاج آقایم هلاک بچه ها بود. اغلب آن ها را برمی داشت و با خودش می برد این طرف و آن طرف. خدیجه از بغل شیرین جان تکان نمی خورد. نُقل زبانش «شینا، شینا» بود. شینا هم برای خدیجه جان نداشت. همین شینا گفتن خدیجه باعث شد همه فامیل به شیرین جان بگویند شینا. حاج آقا مواظب بچه ها بود. من هم اغلب کنار صمد بودم. یک بار صمد گفت: «خیلی وقت بود دلم می خواست این طور بنشینم کنارت و برایت حرف بزنم. قدم! کاشکی این روزها تمام نشود.» من از خداخواسته ام شد و زود گفتم: «صمد! بیا قید شهر و کار را بزن، دوباره برگردیم قایش.» بدون اینکه فکر کند، گفت: «نه... نه... اصلاً حرفش را هم نزن. من سرباز امامم. قول داده ام سرباز امام بمانم. امروز کشور به من احتیاج دارد. به جای این حرف ها، دعا کن هر چه زودتر حالم خوب بشود و بروم سر کارم. نمی دانی این روزها چقدر زجر می کشم. من نباید توی رختخواب بخوابم. باید بروم به این مملکت خدمت کنم.» دکتر به صمد دو ماه استراحت داده بود. اما سر ده روز برگشتیم همدان. تا به خانه رسیدیم، گفت: «من رفتم.» @dokhtaran313

❣ #سلام_امام_زمانم❣ 🔹از #انتظار، پنجره ها باز مي شوند 🔹با نور چشمـ😍تو گره ها باز ميشوند 🔸تقـويمهايمان🗓 همه زارند خسته اند 🔸اين ابرهـا چگونـه #ببارند خسـته اند #اللهم_عجل_لولیک_الفرج🌸 @dokhtaran313