#تفسیر_قرآن 🌷نکته تفسیری صفحه ۱۰۸🌷 وضو: دین اسلام، سرشار از احکام و دستورهایی ست که آفریدگار جهان برای رشد و کمال بندگانش بر آنان نازل کرده است. یکی از این دستورها که خود مقدمّه‏ ی دستورهای مهم دیگر است، «وضو» است. خواندن نماز ـ که از مهم ترین اعمال دین محسوب میشود ـ مشروط به داشتن وضوست. به همین سبب در روایات آمده که بخش بزرگی از دینداری، به وضو وابسته است . بدون شک وضو دارای دو فایده‏ ی روشن است: فایده‏ ی بهداشتی و فایده‏ ی اخلاقی و معنوی. از نظر بهداشتی، شستن صورت و دست ها، آن هم پنج مرتبه در شبانه روز، اثر زیادی در نظافت بدن دارد. مقدمه ی مسح کردن سر و پاها که شرط صحت آن، رسیدن آب به موها یا پوست بدن است نیز پاکیزگی این اعضاست. از نظر اخلاقی و معنوی نیز این عمل، اثر تربیتی ویژه ای دارد؛ زیرا با قصد قربت و برای خدا انجام می شود. مفهوم این عمل شاید این باشد که خدایا، از فرق سر تا نوک انگشتان پاهای ما در راه اطاعت تو قرار دارد. در باره‏ ی فواید وضو از امام رضا نقل شده است: «برای این به وضو دستور داده شده و آغاز عبادت با آن است که بندگان هنگامی که در پیشگاه خدا می ایستند و با او مناجات می کنند، پاکیزه باشند و دستورهای او را به کار بندند و از آلودگی ها و نجاست ها پاک باشند. علاوه بر این، وضو باعث می شود که آثار خواب و کسالت از انسان برطرف شود و دل و جان او برای ایستادن در پیشگاه خدا نور و صفا یابد.» پیشوایان ما توصیه کرده اند که وضو به صورت کامل و بر اساس آداب آن گرفته و از عجله کردن در وضو خودداری شود . همچنین داشتن وضو در همه‏ ی حالات، بسیار خوب و مناسب است. از پیامبر خدا  نقل شده است: «زیاد وضو بگیر تا خدا بر عمرت بیفزاید، و اگر می توانی در شب و روز(همیشه) باوضو باشی، این کار را بکن؛ که اگر با وضو از دنیا روی، مانند شهید از دنیا رفته ای.» در روایتی از امام صادق می¬خوانیم: «کسی که با وضو به رختخوابش برود و بخوابد، رختخوابش مانند عبادتگاهش می شود.» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇

🌷نکته تفسیری صفحه ۱۱۳🌷 توسّل: بر اساس قرآن، هدف اصلی ما از زندگی در این جهان، «به دست آوردن خشنودی خدا و نزدیک شدن به او» است؛ نزدیک شدن به منبع قدرت، علم و عظمت جهان، و به دست آوردن رشد و کمال بی نهایت و بدون حدّ و حصـر در پرتو این نزدیکی. خدا در این آیه به مسلمانان دستور می دهد که در پی وسیله ای برای نزدیک شدن به او باشند. این وسیله، معنای وسیعی دارد و شامل هر کار و هر چیزی می شود که انسان را به خدا نزدیک می کند. از نظر امام علی، بهترین چیزهایی که با آن ها می توان به خدا نزدیک شد، ایمان به خدا و پیامبرش، جهاد، توجّه به عبارت «لا اله الا الله»، نماز، زکات، روزه‏ ی ماه رمضان، حج و عمره، صله‏ ی رحم(پیوند با خویشاوندان)، صدقه‏ ی پنهان و آشکار، و کارهای نیک دیگر است. همچنین در روایات زیادی می خوانیم که پیروی از اهلبیت و دوستی آنان و واسطه قرار دادن ایشان نزد خدا، وسیله‏ ی بسیار مؤثری برای نزدیک شدن به خدا و جلب خشنودی اوست. به این واسطه قرار دادن اهلبیت نزد خدا، «توسّل» می گویند. توسّل، حقیقتی از متن قرآن است و این که وهّابیانِ متعصّب و جاهل، شیعیان را به سبب اعتقاد به توسّل، مشرک می خوانند، تهمت و نسبت دروغی بیش نیست. این که ما خدا را به مقام و منزلت امامانمان سوگند می دهیم تا حاجاتمان را برآورده کنند، یا از خود آنان تقاضا می کنیم که مشکلاتمان را برطرف کنند، به هیچ وجه به این معنا نیست که ایشان جدای از خدا، دارای قدرتی ویژه هستند؛ بلکه خداوند خود به آنان چنین مقامی داده تا بتوانند حاجات مردم را برآورند. آیا مراجعه‏ ی به پزشک و مصـرف دارو به این معناست که پزشک و دارو، جدای از خدا قدرت ویژه ای دارند؟! یا برعکس، این خداست که برطرف شدن بیماری را به مراجعه‏ ی به پزشک و مصرف دارو مشروط کرده است. شاید برای همه‏ ی ما اتّفاق افتاده باشد که برای درخواست از شخص مهمّی، فردی را که نزد او آبرو دارد، واسطه کرده باشیم. ما شیعیان نیز برای درخواست از خدا، آبرومندترین مخلوقات او را نزد او واسطه قرار می دهیم و حاجاتمان را توسط آنان به خدا عرضه می کنیم. در روایتی می خوانیم که خداوند می فرماید: «بندگان من، هر کس که از شما درخواستی داشته باشد و آن را به وسیله‏ ی کسی که دوستش دارید، از شما بخواهد، درخواستش را برمی آورید. پس بدانید که محبوب ترین و گرامی ترین بندگان من، محمّد است و علی که دوست و حبیب من است. پس هر کس از شما که خواسته ای از من دارد، به آن دو توسّل کند؛ زیرا من حاجت کسی را که به حقّ آن دو نفر و خاندان پاک آن دو از من درخواست کند، رد نمی کنم.» #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊 #تفسیر_قرآن