برای تحقق تربیت اسلامی در جامعه آموزش و پرورش در کنار خانواده ها می تواند اتفاقات زیادی را رقم بزند و اثرات بسیاری را داشته باشد. یک دانش آموز 12 سال از مهمترین سال های زندگی اش را در مدارس ما می گذراند و باید از خودمان بپرسیم که بعد از 12 سال چه اتفاقی برای این دانش آموز می افتد و چه چیزهایی در او رشد می کند؟ آیا برای زندگی آینده و مسائل آن آمادگی لازم را کسب می کند؟ آیا جوان 19 ساله ما آمادگی لازم برای ازدواج و تشکیل یک خانواده را کسب می نماید و انسان مدیری تربیت شده است؟ آیا دختر ما هنرهای زنانگی را آموزش می بیند و پسر ما هنرهای مردانگی را تعلیم می بیند و مهارت آن را کسب می کند؟ این یک اصل است که آموزش و پرورش ما می بایست از حافظه محوری به سمت فکرمحوری حرکت کند و این حرکت در دو بعد محقق می شود. یک بعد اصلاح نظام آموزش و پرورش و تدوین کتاب های درسی مناسب است و بعد دیگر تغییر رویکرد معلمان در کلاس ها و آموزش هایشان می باشد. نکته ای که در این نوشتار بصورت جدی خودنمایی می کند تغییر نگاه مان نسبت به چیزهایی است که توقع داریم دانش آموز در سال های تحصیلش آموزش ببیند. چشم ها را باید شست، جور دیگر باید دید واژه ها را باید شست، واژه باید خود باد، واژه باید خود باران باشد چتر ها را باید بست، زیر باران باید رفت تفاوت نگاه ما نسبت به دانش آموزان و توقعی که از آینده آن ها داریم تفاوت برنامه ها و آموزش ها را در مدارس رقم می زند. از اینروست که می بینیم برخی مدارس ادعای قرآنی بودن می کنند و خود را مدارس قرآنی می نامند و برخی نیز خود را با رتبه های کنکورشان جلوه می دهند رهبر فرزانه انقلاب: وظیفه‌ی آموزش و پرورش تربیت نسلی «با ایمان، با وفا، مسئولیت‌پذیر، دارای اعتماد به نفس، مبتکر، راستگو، شجاع، با حیا، اهل تفکر و اندیشه، عاشق کشور و نظام و مردم، و دوستدار مصالح کشور» است. آموزش و پرورش مهمترین رکن تربیت در جامعه است. (دیدار با معلمان و فرهنگیان در تاریخ 17/2/1396) #حجت الاسلام علی فاطمی پور #تربیت اسلامی #آموزش و پرورش #دانش آموز @dokhtaranyazd