یک یک ز موانع همه در حال عبوریم آنقدر جلو رفته که نزدیک ظهوریم♥️

سلام: فکر می‌کنم که اینبار دیگر واقعا بزرگ شده‌ام. می‌توانم افکارم را مرتب کنم و می‌دانم که گریه کردن ایرادی ندارد. یاد گرفته‌ام که ناراحت باشم و همچنان کار هایم را انجام دهم. بیمار باشم و همچنان درس بخوانم. غمگین باشم و همچنان به زندگی کردن ادامه دهم. دیگر می‌دانم وقتی بقیه از دوست داشتن صحبت میکنند منظورشان چه چیزی است. می‌دانم که دلتنگی چه شکلی است و ذوق دیدن چه مزه‌ای دارد. حالا متوجه شده‌ام که دنیا روی یک انگشت من نمی‌چرخد و خیلی اوقات نمی‌شود ان چیزی که باید بشود. حالا متوجه شده‌ام که معیار انتخاب چیست. البته که هنوز دلم عروسک می‌خواهد، هنوز برای لواشک های خوشمزه پشت شیشه مغازه پا بر زمین می‌کوبم و هنوز هم برنامه کودک می‌بینم. اما حالا کمی بیشتر می‌فهمم. شایدهم نه، نمی‌دانم. فرستنده:خودم گیرنده:منِ درونم امضاء:نمی‌دانم. #نامه‌هایم

انقدر ترکیب صدای بارون،بخاری و پتو خوبه که دلم نمیاد بخوابم🤝

تو شاهی عبد تو منم جز تو به کی رو بزنم♥️

اومدم سمینار و تنها دختری که اینجاست منم.

احساس معذب بودن؟هزار از صد

نه تنها داخل سمینار بلکه الان توی اتوبوس دانشگاه هم همه پسرن اگه تفکیک جنسیتی کردید به من بگیددد

هنوز دلشو ندارم که برم خبرای امروز کرج رو بخونم.

این چیزی که من می‌بینم ربطی به آزادی و انقلاب نداره، یه خوی وحشی گری هست که الان فرصت پیدا کرده خودشو نشون بده.

یعنی دیگه کار از خشونت گذشته، این رسما یه خوی دریده و وحشی حیوانیه.