سخنان تصویری مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی (ره) شماره بیستم 👈عاقبت همه شیعیان بهشت است ...حضرت عزرائیل ملک مقرب خداست و مهربان و خوب، همه هم با او سرکار دارند چرا بعضی ها با او دشمنی میکنند و... #آمیرزا_اسماعیل_دولابی #دولابی #حاج_محمد_اسماعیل_دولابی @doolabi

سخنان تصویری مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی (ره) شماره بیست‌ و یکم 👈عظمت رسول خدا (ص) ... #آمیرزا_اسماعیل_دولابی #دولابی #حاج_محمد_اسماعیل_دولابی #حاج_آقا_دولابی @doolabi

🎧 یا ایها الرسول (زمینه) 🎤بانوای: حاج میثم مطیعی #شهادت_پیامبر_اکرم (ص) #ماه_صفر #پیامبر_اکرم (ص) @shohada15khordad

🏴شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام تسلیت باد ❤️ابر باران حسین، حسن جان حسین، حسن بانی خان حسین، حسن ای جان حسین، حسن #مداحی #محمود_کریمی @shohada15khordad

وارث تیغ بی بدلی، فاتح جنگ جملی استاد رزم عباس، یا حسن بن علی #زمینه🔊 #شهادت_امام_حسن(ع)🏴 #میثم_مطیعی🎙 @shohada15khordad

🏴شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام تسلیت باد ❤️عمر من سر شد، در این خونه بی حسن قلبم سرگردونه ... #مداحی #بنی_فاطمه @shohada15khordad

سخنان مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی(ره): به برادران و خواهران مومنت حسن ظن داشته باش.تا جایی که بدی از آنها نبینی و اگر چیزی دیدی که در ذهنت خطور بدی کرد، حمل به صحت کن تا جایی که گویی اصلا چنان چیزی از او ندیده ای. اگر توانستی لا اقل به خودت بگو، این یک بدی است و در برابر؛ چقدر خوبی دارد که من از آن خبر ندارم، اگر چنین کردی خدا هم با تو همین طور رفتار میکند. @doolabi

سخنان تصویری مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی (ره) شماره بیست‌ و دوم #آمیرزا_اسماعیل_دولابی #دولابی #حاج_محمد_اسماعیل_دولابی #حاج_آقا_دولابی @doolabi

سخنان تصویری مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی (ره) شماره بیست‌ و سوم 👈ناپایداری دنیا و احوال آخرالزمان ... #آمیرزا_اسماعیل_دولابی #دولابی #حاج_محمد_اسماعیل_دولابی #حاج_آقا_دولابی @doolabi

مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی (ره) : امیدوارم شیرینی محبت و صدق، شیرینی ولایت را در همین دنیا بچشید... بنده اگر تا قیامت از خوبی و شیرینی صدق و محبت بگویم، تمامی نخواهد داشت... ان شاالله همه این حقایق را در همین عالم دنیا درک کنید. سفره ای که از روی محبت و عشق پهن شود آن سفره و آن غذا بهشتی است . . . مجلسی که از روی صدق و محبت تشکیل شود، آن مجلس، بهشتی است و باغی از باغ های بهشت است . . . @doolabi

زندگینامه مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی (رحمة الله علیه) 🌼 ایشان در یک خانواده مذهبی در تاریخ ۱۲۸۲ شمسی در جنوب تهران متولد شد و در تاریخ ۸ بهمن ۱۳۸۱ مطابق با ۲۵ ذیقعده ۱۴۲۳ قمری (روز دحو الارض) وفات یافت و پیکر پاکش در حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) #قم در یکی از حجره‌های صحن عتیق به خاک سپرده شد. آن محب اهل بیت (ع) در اشاره اجمالی به سرگذشت سیر عرفانی خویش چنین می‌فرمود: 🌷در ایام جوانی همراه پدرم به نجف اشرف مشرف شده بودم. در آن زمان به شدت تشنه علوم و معارف دینی بوده و با تمام وجود خواستار این بودم که در نجف بمانم و در حوزه تحصیل کنم؛ ولی پدرم که مسن بود و جز من پسر دیگری که بتواند در کارها به او کمک کند نداشت، با ماندنم در نجف موافق نبود. 🌷در حرم مولا امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) به حضرت التماس می‌کردم ترتیبی دهند، که در نجف بمانم و درس بخوانم و آن قدر سینه‌ام را به ضریح حضرت فشار می‌دادم و می‌مالیدم که موهای سینه‌ام کنده و تمام سینه‌ام زخم شده بود. حالم به گونه‌ای بود که احتمال نمی‌دادم به ایران برگردم. به خود می‌گفتم یا در نجف می‌مانم و مشغول تحصیل می‌شوم و یا اگر مجبور به بازگشت شوم همین‌جا جان می‌دهم و می‌میرم. 🌷با علمای نجف هم که مشکلم را در میان گذاشتم تا مجوزی برای ماندن در نجف از آنها بگیرم به من گفتند که وظیفه تو این است که رضایت پدرت را تأمین کنی و برای کمک به او به ایران بازگردی. در نتیجه نه التماس‌هایم به حضرت امیر (علیه السلام) کاری از پیش برد و نه متوسل شدنم به علما مرا به خواسته‌ام رساند. تا اینکه با همان حال ملتهب همراه پدرم به کربلا مشرف شدیم. 🌷در حرم حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السلام) در بالاسر ضریحِ حضرت همه چیز حل شد و هرچه را می‌خواستم به من عنایت کردند، به طوری که هنگام مراجعت حتی جلوتر از پدرم بدون هرگونه ناراحتی به راه افتادم و به ایران بازگشتم. قسمت اول 🆔 @doolabi

زندگینامه مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی (ره) قسمت دوم 🌷در ایران اولین کسانی که برای دیدن ما به عنوان زائر عتبات، به منزل ما آمدند، دو نفر آقا سید بودند. آنها را به اتاق راهنمایی کردم و خودم برای آوردن وسایل پذیرایی رفتم. وقتی داشتم به اتاق برمی‌گشتم، جلوی درِ اتاق پرده‌ها کنار رفت و حالت مکاشفه‌ای به من دست داد و درحالی‌که سفره دستم بود، حدود بیست دقیقه در جای خود ثابت ماندم. دیدم بالای سر ضریح امام حسین (علیه السلام) هستم و به من حالی کردند که آنچه را می‌خواستی، از حالا به بعد تحویل بگیر. 🌷آن دو آقا سید هم با یکدیگر صحبت می‌کردند و می‌گفتند او در حال خلسه است. از همان‌جا شروع شد؛ آن اتاق شد بالای سر ضریح حضرت و تا سی سال عزاخانه اباعبدالله (علیه السلام) بود و اشخاصی که به آنجا می‌آمدند، بی‌آنکه لازم باشد کسی ذکر مصیبت بکند، می‌گریستند. 🌷در اثر عنایات حضرت اباعبدالله (علیه السلام) کار به گونه‌ای بود که خیلی از بزرگان مثل مرحوم حاج ملاّ آقاجان زنجانی، مرحوم آیت الله شیخ محمدتقی بافقی و مرحوم آیت الله شاه‌آبادی، بدون اینکه من به دنبال آنها بروم و از آنها التماس و درخواست کنم، با علاقه خودشان به آنجا می‌آمدند. 🌷بعد از آن مکاشفه به ترتیب به چهار نفر برخوردم که مرا دست به دست به یکدیگر تحویل دادند. اولین فرد آیت ‌الله سید محمد شریف شیرازی بود. همراه او بودم تا این که مرحوم شد. وقتی جنازه او را به حضرت عبدالعظیم بردیم، آیت ‌الله شیخ محمدتقی بافقی (ره) آمد و بر او نماز خواند. من که دیدم شیخ هم بر عزیزم نماز خواند و هم از مرحوم شیرازی قشنگ‌تر است، جذب او شدم؛ به گونه‌ای که حتی همراه جنازه به قم نرفتم. 🌷خانه شیخ را پیدا کردم و از آن پس با مرحوم آیت الله شیخ محمدتقی بافقی (دوست و همراه موسس حوزه علمیه قم مرحوم شیخ عبدالکریم حائری) مرتبط بودم تا اینکه او هم مرا تحویل آیت الله شیخ غلامعلی قمی ـ ملقّب به تنوماسی ـ داد. من هم که او را قشنگ‌تر دیدم، از آن پس همراه وی بودم. پایان قسمت دوم 🆔 @doolabi

زندگینامه مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی (ره) قسمت سوم 🌷در همین ایام با مرحوم آیت الله شاه‌آبادی (استاد اخلاق و عرفان امام خمینی) هم آشنا و دوست شدم و با وی نیز ارتباط داشتم. تا اینکه بالأخره به نفر چهارم [آیت الله شیخ محمد جواد انصاری همدانی] برخوردم که شخص و طریق بود. 🌷او (مرحوم آیت الله انصاری همدانی) با سایرین متفاوت بود. چنین کسی از پوسته بشری خارج شده و آزاد است و هر ساعتی در جایی از عالم است. او در وادی توحید به سر می‌برد؛ یک استوانه نور است، که از عرش تا طبقات زمین امتداد دارد و نور همه اهلبیت علیهم السلام در آن میله نور قابل وصول است. 🌷اوّل، اهل عبادت، مسجد رفتن، محراب ساختن و امام جماعت بردن بودم. بعد اهل توسل به اهل بیت علیهم السلام و گریه و عزاداری و اقامه مجالس ذکر اهل بیت (علیهم السلام) شدم. تا اینکه در پایان به شخص برخوردم و به او دل دادم و از وادی توحید سر در آوردم. 🌷خداوند لطف فرمود و در هر یک از این کلاسها افراد برجسته و ممتاز آن کلاس را به من نشان داد، ولی کاری کرد که هیچ جا متوقف نشدم، بلکه تماشا کردم و بهره بردم و عبور کردم تا اینکه به وادی توحید رسیدم. 🌷در طول این دوران همیشه یکه‌شناس بودم و به هر کس که دل می‌دادم، خودم و زندگی و خانواده ام را قربان او می‌کردم تا اینکه خود او مرا به بعدی تحویل می‌داد و من که وی را بالاتر از قبلی می‌دیدم، از آن پس دور او می‌گشتم. 🌷به هر تقدیر، همه عنایاتی که به من شد، از برکات امام حسین (علیه السلام) بود. از راه سایر ائمه هم میتوان به مقصد رسید، ولی راه امام حسین (علیه السلام) خیلی سریع انسان را به نتیجه می‌رساند. چون کشتی امام حسین (علیه السلام) در آسمان‌های غیب خیلی سریع راه می‌رود. هر کس در سیر معنوی خود حرکتش را از آن حضرت آغاز کند، خیلی زود به مقصد میرسد. 🌺مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی با آیت الحق مرحوم حاج سید هاشم حداد موسوی، مرحوم حاج آقا مصطفی خمینی، مرحوم سیدعبدالکریم کشمیری، مرحوم شیخ جعفر مجتهدی و بسیاری از اهل محبت و ولاء دوستی و هم نشینی داشتند. 🌼 مرحوم حاج میرزا محمد اسماعیل دولابی به منظور تربیت و ارشاد تشنگان زلال معرفت، قریب چهل سال در تهران جلسات هفتگی متعدد را اداره کرد که در آنها مردم از اقشار گوناگون، فارغ از هر گونه تفاوت‌های خلقی، با یگانگی و صفا در کنار هم نشسته و از زلال معارف ولایی و توحیدی که از عالم غیب به واسطه وجود ایشان به سوی طالبان حقیقت و معنی جاری می‌گشت سیراب می‌شدند. ایشان در تاریخ بهمن ۱۳۸۱ شمسی به رحمت خدا رفتند و مقام معظم رهبری برای وفات ایشان پیامی صادر کردند. 📚کتاب #مصباح_الهدی (نگرش عرفانی اهل محبت و ولاء) که کلمات و نکات سخنرانی های ایشان است در زمان حیات خود مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی (ره) توسط آقای مهدی طیب تهیه و چاپ شد و بعد از وفات ایشان بارها تجدید چاپ شده است و مجموعه کتاب #طوبای_محبت (مجموعه سخنرانی های مرحوم دولابی) در چندین مجلد بعد از وفات ایشان توسط فرزندشان به چاپ رسیده است. 🆔 @doolabi

سخنان تصویری مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی (ره) شماره بیست‌ و چهارم 👈 مرارة الدنیا حلاوة الاخرة سختی دنیا، شیرینی آخرت است و ... #آمیرزا_اسماعیل_دولابی #دولابی #حاج_محمد_اسماعیل_دولابی #حاج_آقا_دولابی 🆔 @doolabi

سخنان مرحوم حاج محمداسماعیل دولابی (ره) : در قم دوست طلبه‌ای دارم. می‌گفت یک شب حرم حضرت معصومه(سلام الله علیها) رفته بودم. دیدم جوانی بعد از زیارت نشسته است و می‌خواهند در را ببندند. پرسیدم چرا اینجا نشسته‌ای. گفت جایی ندارم بروم. گفتم بیا منزل ما برویم گفت بسم‌الله الرحمن الرحیم و راه افتاد. خیلی حرف شنو بود. تا گفتم، گفت بسم الله. بعد از آن هم هرچه گفتم فقط بسم الله بلد بود. دمِ در حیاط گفتم بفرما، گفت بسم الله الرحمن الرحیم. گفتم بفرما در اتاق بنشین، گفت بسم‌الله الرحمن الرحیم، سفره را پهن کردم، گفتم شام بخور، گفت بسم الله الرحمن الرحیم، رختخواب انداختم گفتم بخواب، گفت بسم الله الرحمن الرحیم. هرچه گفتم، بسم‌الله گفت! شب عید الزّهرا بود. دوست من، این ماجرا را در مجلس گفت و رفقا خندیدند. تعریف می‌کرد که گفتم آیا زیارت نامه برایت بخوانم؟ گفت بسم الله الرحمن الرحیم. صبح که بیدار شد صبحانه آوردم و گفتم بفرما، گفت بسم الله الرحمن الرحیم و هر دو خوردیم. گفتم آیا بیرون برویم؟ گفت بسم الله الرحمن الرحیم. دوست من اینها را می‌گفت و ما خیلی خندیدیم. من توجه نداشتم و خیال کردم به مناسبت شب عید، مزاح کرده است. آمدیم ماشین‌مان را سوار شویم و رو به تهران برویم. پرسید آیا دارید می‌روید؟ گفتم بله. گفت بسم الله الرحمن الرحیم، دیدم که به خودمان زده است! طلبه‌ها خیلی ناقلا هستند. شما هم طلبه‌اید. هر کس خیر را طلب می‌کند، طلبه است. ان‌شاء‌الله همه شما مومنین و مومنات، طالب خیر باشید. کسی که طالب علم است، طلبه است. مَن طَلَبَ شَیئاً نالَهُ اَو بعضَه هر کس طالب هر چه باشد آن را – یا قسمتی ازآن را – می‌یابد و آخر سر به آن می‌رسد. البته طلب به حق، نه ناحق. آدمی یک چیزی را که دوست دارد، با ادب جلو می‌رود که آن را بگیرد. والا آیا دیدی که بی‌ادب، در خانه علی(ع) را چه کرد؟ خدا نصیب نکند. او هم احتیاج داشت. دید نمی‌تواند نقشه‌اش را پیاده کند الا اینکه علی(ع) باشد – به علی احتیاج داشت. هر طلبی درست نیست. طلب به حق. اما آمد و خواست با کتک ... خدا نصیب نکند. ان‌شاءاللّٰه دروغ است. دلشان سوخته و در کتاب‌ها نوشته‌اند. نمی‌خواهد غصّه بخورید. آن را راست حساب نکن. خدا نصیب نکند که راست باشد. جگر بشر بیشتر از اینها طاقت ندار. ان‌شاءاللّٰه صاحبشان آمده است و می‌آید و درراه است. او [امام زمان عج] هست. بودن او، ما را بس است_چه بیاید چه نیاید. آیا همین که امام زمان عج هست، کافی نیست؟ وقتی بیاید هم که نمی‌شود همه‌اش در خانهٔ من باشد. خانهٔ شما و دیگری هم هست، تهران هست، همه جا هست. بالاخره حضرت در یک جا می‌نشیند. پس هست، ما را بس است. به نفس خودت قشنگ حالی کن که او هست تا راحت شود. به او بگو هست، هست، هست. روی دلت دست بکش بگو هست، هست، هست. 📚منبع: کتاب طوبای محبت (جلد چهارم) مجلس سوم، صفحهٔ ۶۱ 🆔https://eitaa.com/doolabi