🔷 یک بهمن سالروز شهادت شهید مدافع حرم و حافظ کل قرآن، اکبر شهریاری گرامی باد. 🔸دوست نزدیک فرمانده جبهه مقاومت شهید محمودرضا بیضایی بود. درست همان زمانی که کل جهان مانده بود که جنایات داعش را باور کند یا نه، او از نزدیک با داعش در حال جنگ تن به تن بود! 🔸ده روز قبل از شهادت به کربلا رفت اما هرچه اصرار کردند داخل حرم حضرت ابوالفضل العباس (ع) نشد چون خجالت می کشید که حرم خواهرش زینب (س) در محاصره است! آن زمانی که بعضی ها پس از شنیدن اخباری که از تلویزیون پخش می‌شد برای دفاع از مقدسات حتی دعا هم نمی‌کردند، او به هر سختی که بود خود را به دمشق و محله زینبیه رسانده بود! 🔸۲۹ دی فرا رسید و شهید محمودرضا بیضایی در محله قاسمیه دمشق و در نزدیکی حرم حضرت زینب (س) به کاروان عاشورا پیوست و فردا پیکرش را برای تشییع به تهران آوردند اما اکبر در سوریه ماند و در حالی که لباس رزم محمودرضا را بر تن داشت، غریبانه در حال دفاع از حرم عقیله بنی هاشم (س) بود. 🔸دل عاشقش بی تاب شهادت و محمودرضا شده بود و گریه می کرد. یکی از مجروحان به او گفت: «ناراحت نباش، محمودرضا چندی پیش خواب دیده بود که در یک باغ سبز با تو راه می رود و می خندید!» 🔸دو روز بعد از شهادت محمودرضا و یک روز پس از تشییع او، یکی از کانال‌های تلگرامی نوشت: «بِسمِ رَبِّ الشُّهَداء وَ الصِّدیقین، شهید اکبر شهریاری از تهران لحظاتی پیش در کوچه‌های اطراف حرم حضرت زینب (س) به خیل عظیم شهدای مدافع حرم پیوست!» ♦️خواب محمودرضا سریع تعبیر شد تا هردوی آنها در بهشت باشند و ما به حالشان حسرت بخوریم🌹 "کوچه شهدا"💫 ╭┅─────────┅╮ @kooche_shohadaa

جوونا ، یہ‌جوری‌درس‌بخونید ؛ کہ‌وقتی‌آقا‌اومد‌برین‌ کنارش‌وایسین ، بگین‌آقا‌کدوم‌کارت‌رو‌زمینہ ؟ ما‌همه‌چی‌بلدیم ! ما‌بلدیم‌انجامش‌بدیم . | #حاج‌مهدی‌رسولی |

🔰#ببینیم | من محجبه نیستم، اما حجاب را دوست دارم⁉️ 🔹افشاگری یکی از مدیران مزون لباس مطرح کشور: ➖ اکثر مدل ها (#حجاب_استایل ها) ذاتا محجبه نیستند. ________ 💬 به نظر شما، آیا محبوب شدن این قشر به واسطه #حجاب، کار درستی بوده است ؟ @ISC_howzeh | تبلیغ بین الملل

🎙شما صدای شهید حسن باقری را می شنوید ... 🔻سخنان پرمغزی که بیش از ۴۰ سال از بیان آن می گذرد ولی انگار همین امروز گفته شده است ... به مناسبت سالروز شهادت نابغه جنگ ، شهید حسن باقری ♨️ کانال جهان خبر 📡 @jahan_khabar

‍ 🌷 #دختر_شینا – قسمت هشتاد و سوم ✅ فصل هفدهم 💥 فردای آن روز نزدیک‌های ظهر بود که چند تا بچه از توی حیاط فریاد زدند: « آقا صمد آمد. آقا صمد آمد. » خانه پر از مهمان بود. دویدیم توی حیاط. صمد آمده بود. با چه وضعیتی! لاغر و ضعیف با موهایی ژولیده و صورتی سیاه و رنجور. دلم نیامد جلوی صدیقه با صمد سلام و احوال‌پرسی کنم، یا جلو بروم و چیزی بگویم. خودم را پشت چند نفر قایم کردم. چادرم را روی صورتم کشیدم و گریه کردم. 💥 صدیقه دوید طرف صمد. گریه می‌کرد و با التماس می‌گفت: « آقا صمد! ستار کجاست؟! آقا صمد! داداشت کو؟! » صمد نشست کنار باغچه، دستش را روی صورتش گذاشت. انگار طاقتش تمام شده بود. های‌های گریه می‌کرد. دلم برایش سوخت. 💥 صدیقه ضجّه می‌زد و التماس می‌کرد: « آقا صمد! مگر تو فرمانده‌ی ستار نبودی؟ من جواب بچه‌هایش را چی بدهم؟ می‌گویند عمو چرا مواظب بابامان نبودی؟! » جمعیتی که توی حیاط ایستاده بودند با حرف‌های صدیقه به گریه افتادند. صدیقه بچه‌هایش را صدا زد و گفت: « سمیه! لیلا! بیایید عمو صمد آمده. باباتان را آورده. » 💥 دلم برای صمد سوخت. می‌دانستم صمد تحمل این حرف‌ها و این همه غم و غصه را ندارد. طاقت نیاوردم. دویدم توی اتاق و با صدای بلند گریه کردم. برای صمد ناراحت بودم. دلم برایش می‌سوخت. غصه‌ی بچه‌های صدیقه را می‌خوردم. دلم برای صدیقه می‌سوخت. صمد خیلی تنها شده بود. صدای گریه‌ی مردم از توی حیاط می‌آمد. از پشت پنجره به بیرون نگاه کردم. صمد هنوز کنار باغچه نشسته بود. دلم می‌خواست بروم کنارش بنشینم و دلداری‌اش بدهم. می‌دانستم صمد از هر وقت دیگر تنهاتر است. چرا هیچ‌کس به فکر صمد نبود. نمی‌توانستم یک ‌جا بایستم. دوباره به حیاط رفتم. ادامه دارد... ┄┄┅┅┅❅❁❅┅┅┅┄┄ 💭📎𝓭𝓸𝓴𝓱𝓽𝓪𝓻𝓪𝓷𝓮_𝓱𝓪𝔃𝓻𝓪𝓽𝓮_𝔃𝓪𝓱𝓻𝓪